Reacties

Fantastische komedie, die en passant ons ook nog eens duidelijk de idioterie van onze moderne maatschappij toont. Het mag dan gaan over speelgoed voor meisjes, het is bepaald geen kinderfilm. Alleen al de pre-credits scène is een fantastische parodie op "2001, a space odyssey" en dan moet de film nog beginnen! Aanrader!
(Alleen jammer voor al die kinderen, die dachten een live-versie van al die suikerzoete animatie films te gaan zien)

Afgelopen najaar bezocht ik in het Centraal museum Utrecht de tentoonstelling "Double acts", een combinatie van onderwerpen uitgevoerd door 17e eeuws kunstenaars en video artiesten/kunstenaars. Hierbij vond ik het meeste werk van laatstsgenoemden een behoorlijke afknapper. Maar ja, kunst, museum, vooruit, bovendien kon je er even enkele minuten stil bij staan en dan weer verder lopen. Jammer genoeg moest ik voor deze videokunstenaar 2 uur in de bioscoop zitten om zijn visie op de jeugd (en Venetië) te bekijken en dat werd een lange zit, die behoorlijk oninteressant was. Lamlendige jongetjes die oeverloos lang met racebootjes door de lagunes van Venetië scheurden. Geen scenario, geen tekst, vervelende bombastische muziek met als kers op de taart een 15 minuten lange finale in omgekeerd beeld onder de bruggen van Venetië door. Je zou " De schippers van de Kameleon" haast een meesterwerk gaan vinden! Dit product had voor mij "unreleased" mogen blijven.

Kan er ook nog wel bij, moet Wolfgang Petersen gedacht hebben: Het origineel is uit 1972 en we zijn nu 34 jaar verder, dus dat origineel zijn ze nu wel vergeten. O, ja vorig jaar was er nog een Tv-film van 180 min. , maar daar heeft waarschijnlijk niemand naar gekeken, dus vooruit met de geit/poseidon. We doen het nog eens dunnetjes over, want onze technische mogelijkheden zijn ook beter! Laten we het zo stellen: Het origineel is beter!

Ja, natuurlijk, 33 jaar na het origineel heeft de commerciële tv ook bedacht, dat dit onderwerp misschien wel aardig was om er een superlange tv-versie van te maken.
Ondanks Rutger Hauer, veel te lang .

7 jaar na het origineel is er weer sprake van een gekanteld schip en wat is dan handiger uit commerciële reden de naam poseidon er weer bij te halen?

Toendertijd een big blockbuster. Ik herinner me Shelley Winters nog met het water aan de lippen. Eigenlijk best een aardige rampenfilm, die toendertijd meerdere keren gezien heb.
Ook in het 16mm verhuurcircuit was ie behoorlijk populair.

2e korte film van Jack Clayton, een paar jaar later beroemd geworden met "Room at the top" en "The innocents", leverde hem meteen een Bafta en een Oscar op.
In essentie een filosofische een-acter naar een toneelstuk van Gogol.

Aardig kijkje achter de schermen bij de opnamen van de film. Goed te constateren, dat qua productie, deze Duitse film op geen enkele manier onderdoet voor vergelijkbare Hollywood A-producties. Wel wat kort!

Trauma na een miskraam, het zou zomaar kunnen, maar doe daar dan wat mee. Nu zien we slechts wat hersenspinsels and that's it. Slechte korte film.

Oppenheimer, in de markt gezet als een soort blockbuster (zie de bespottelijke Indiana Jones-achtige poster) is in principe een uitgebreide biografie/ menselijk drama over de man, die de atoombom construeerde, maar zich uiteindelijk, te laat, realiseerde welk onheil hij de wereld cadeau had gedaan. Helaas werden pogingen een gelijk speelveld voor een ieder te creëren bepaald niet op prijs gesteld door de Amerikaanse regering, die de FBI op hem zette en uiteindelijk ook nog beschuldigde van communistische sympathieën. Een typische Nolan film. Groots, heen en weer in de tijd springend, schitterende beelden en een consequent aanzwellende sountrack.
Heerlijk weer eens een " ouderwets"(in de goede zin van het woord) Hollywood drama te zien, dat, ondanks de speelduur van 3 uur, geen moment verveelt. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de keur aan Hollywoodsterren, die, verlost van alle Marvel gekte duidelijk de sterren van de hemel spelen.
En nu maar hopen, dat Pathe het publiek krijgt, dat de film verdient, want in principe is dit dus een film voor art-houses.

Wat is dit nou? Een familiedrama, een sprookje, een coming -of-age drama of een musical?
Het is een wonderlijk beetje van alles, wat mij wel kon bekoren, maar dat mijn echtgenote " een chaotisch rommeltje" vond. De vorige film van de regisseur, "Martin Eden" had een beetje van hetzelfde, maar was , qua scenario wat consequenter.
Ik heb me in ieder geval niet verveeld, maar of het voor iedereen een aanrader is...?

Hoe houden dakloze, blijkbaar Syrische vluchtelingen/ statushouders? het hoofd boven water in een westerse welvaartsstaat? Door baantjes aan te nemen, die er op het eerste gezicht normaal uitzien, bestellingen afleveren, maar niet zo normaal zijn als het lijkt. Want al bij de eerste aflevering blijken dat meisjes en kinderen te zijn Maar kom je in gewetensnood, als je behalve een goede betaling ook nog eens een riant appartement aangeboden krijgt. Een dilemma voor broer en zus in kwestie.
Het lukt de regisseuse een constant nare soms misselijkmakende sfeer te creëren, waarbij de vraag blijft of de hoofdpersonen nou mededaders of slachtoffers zijn. Prima debuutfilm, maar zal niet iedereen kunnen bekoren.

Uiteindelijk nog een romantische komedie, maar daarvoor meer iets wat ze vroeger een "screwball comedy" noemden. Allemaal net een tikkie anders en in ieder geval lekker gek (en grof). Met een uitstekende regisseur en een fantastische cast is dit eigenlijk een prima film.

Hilarisch, het schoolkamp van een elite (woke) school, waar de ouders het schoolkamp van de leerlingen verzorgen en ook zelf aanwezig zijn, met alle gevolgen vandien.... Je zou kunnen zeggen: te absurd voor woorden, maar als als ervaringsdeskundige kan ik beamen, dat de werkelijkheid niet ver weg is. Gelukkig, dat wij niet alle ouders meenamen!

Vormen van vertouwen of juist het gebrek eraan in 5 afzonderlijke verhalen, die door elkaar gesneden zijn, zonder dat er maar iets van relatie is. Sommige leuk, andere dramatisch, maar het geheel ziet er nogal onaf uit. Neemt niet weg dat ik me absoluut niet verveeld heb.

Hallmark! De bouquetreeks op film. SBS9 en RTL8 gooien ons er al dood mee!

De titel is dan wel "Seberg", maar verwacht geen gewone biografie van een filmster. Deze film gaat meer over de invloed van de staat op zijn burgers en in hoeverre je echt vrij bent in een "vrij"land/democratie, in dit geval de USA. Nou die kon je, volgens deze film wel schudden!
Linkse ideeën? Afgeluisterd door de FBI. Contacten met protestgroepen? Getreiterd en bedreigd.
Dat was het latere leven van Jean Seberg, die, na een eerdere zelfmoordpoging, uiteindelijk in 1979 dood in een auto werd aangetroffen, Of dat zelfmoord was, of niet is nooit aangetoond.
Film blijft wat onevenwichtig, vooral door de toevoeging van een FBI-agent, die berouw toont, maar is, qua gegeven toch interessant.

Een regisseuse, die goed ligt bij de critici, 3 topatrices en een prachtig landschap maken samen nog geen goede film. Het observeren van 4 verschillende vrouwen in hun dagelijkse besognes, werkte voor mij, zoals een comedian ooit eens stelde, als "het kijken naar muurverf, die langzaam opdroogt". Kortom, not my cup of tea!

Waarom bekijk ik eigenlijk dit soort rommel nog? Is het nieuwsgierigheid? Net " Tokyo Story" opgenomen en ik kies voor zo'n prul van filmbox. De wegen van het verstand zijn soms ver te zoeken! Maar goed: Dolph Lundgren kan niet acteren, maar zowieso niet regisseren. Scot Adkins had beter bij zijn vechtfilms
In Engeland kunnen blijven en de scenarioschrijver had zijn bierviltje beter kunnen gebruiken om er bier op te zetten. I"ll rest my case!

Dus toch de geest (weer) gekregen

Dit is geen reactie maar een compleet verhaaltje uit de chat GPT doos
Graag volgende keer een persoonlijke reactie!

Driemaal is scheepsrecht gaat hier zeker niet op! Sterker nog, 12 jaar na deel 2 is dit verreweg de zwakste van het trio satirische OSS 117 films. En dat ligt niet aan Jean Dujardin, maar waarschijnlijk aan het zwakke scenario of misschien wel aan het feit, dat we het na 2 delen wel gezien hebben. Ook denk ik, dat de regisseur van de andere delen, Michel Hazanavicius, met zijn behoorlijk zieke gevoel voor humor node gemist wordt.
Nicolas Bedos is een prima regisseur (la belle epoque, mascarade) maar zijn gevoel voor humor is in genoemde films wat verfijnder en dus minder geschikt voor dit soort parodieën

Maffe parodie op de spionagefilms uit de jaren '70, die behalve de titel weinig meer van doen heeft met de 150 serieuze spionage thrillers, die Jean Bruce in de jaren '50 en '60 schreef ( mijn boekenkasten staan nog vol met Zwarte Beertjes uit die tijd) Ook de films, die in die tijd gemaakt werden over het titelpersonage OSS 117 waren simpele Frans/Italaanse kopieën van de vroege Bondfilms.(was maar even te zien iin Nederland op het Film by the sea festival en bij Previously unreleased)
Het 2e deel uit 2009 is nog gekker en il ben benieuwd naar het derde deel, wat plotseling in 2021 het daglicht zag. (Niet in Nederland natuurlijk)

Volslagen maffe parodie op zo'n beetje alle spionagefilms uit de jaren'60, '70, '80 Michel Hazanavicius kent zijn klassiekers en na een eerste satire uit 2006, die nog iets van een serieus lijntje had (nou, ja, serieus??), gaat ie in dit tweede deel helemaal los in idiote scenes en gebeurtenissen. Jean Dujardin is natuurlijk uitermate geschikt om OSS 117 te vertolken en dat lijkt bepaald niet op de manier, waarop Kerwin Matthews, Frederic Stafford, John Gavin of Luc Merenda dat iin de zestiger jaren deden. Hazanavicius maakte met Dujardin wat later de schitterende parodie op de stomme film "The artist" en vorig jaar nog het knotsgekke "Coupez!"
( OSS film was in Nederland maar even te zien in previously unreleasd 2010)

De geest gekregen of sinds een maand een nieuw chat programma ontdekt?