Reacties

Prima, laat maar gebeuren. Zoveel nieuws was er toch niet onder de zon.

Ondanks de verfrissende inbreng van onze Belgische vrienden Adil en Bilall weten we het nu wel zo'n beetje
Deel 4 stond in de stijgers, maar is (voorlopig?) afgeblazen.

HALLMARK! Niet doen!

Aardi drama/ thriller met 2 grote sterren van het witte doek. De regie van Dino Risi is ook een pré.

Niet slecht, maar eigenlijk volkomen overbodige remake van de film uit 1960, die juist vanwege z'n compacte speeltijd en de keuze voor zwart-wit een veel grotere indruk maakte.

Topfilm met een glansrol voor Sophia Loren, die hier terecht een Oscar mee verdiende.
Wel deze bekijken en 'm pas dan vergelijken met de overbodige mini-serie van Dino Riso van 28 jaar later, ook met La Loren.

Liam Neeson, echt doorgebroken in Schindler's list en sindsdien een topster, die zijn fimografie prima afwisseld tussen arthousewerk en actiefilms.
Ook deze ziet er weer prima uit.

Ja, dat zat er, na het initiële succes wel in! Kom maar op met 3, 4 en 5!

Topfilm! De eerste en de beste! Ja, Spielberg, hè!

Michael Crichton regisseerde zijn eigen verhaal en dat kwam toendertijd fantastisch over.
Vooral de toen populaire Yul Brynner ( zoveel kale acteurs zag je nog niet) stal de show.

Fantastisch, zoals bijna alle Python films.

Nicole van Kinsdonk de regie. Nou, dan zou het nog wel iets kunnen worden, zeker als Kim van Kooten de hoofdrol heeft. Laten we het zo stellen: de film is stukken beter dan de serie rommel die allemaal hart in de titel hadden, maar van van Kilsdonk had ik toch ietsje meer verwacht.
En misschien was de titel wel op zijn plaats, maar ik had de film, na al "hart"films toch echt een andere titel gegeven.

klopt, dat was inderdaad zo!

Nooit op aanbevelingen letten. Slaan helemaal nergens op!!

Bizar, dat is wat je van deze film kunt zeggen. Stel je de Franse softcore film " L'histore d'O" voor maar dan verfilmd door Jean Luc Godard. Dat lijkt de regisseur ons te willen presenteren: Sadomasochisme, maar in de vorm van een vervreemdende art-film. Helaas, de soft porno is niet gelukt en van een experimentele arthouse film is eigenlijk ook geen sprake. Karin Schubert, die in de jaren '70 in vele soft-sex komedies speelde, wilde blijkbaar hogerop in de kunstfilm en accepteerde de hoofdrol, die inhield dat ze gedurende driekwart van de film naakt moest rondlopen en vele "punitions" moest ondergaan.
Blijkbaar was haar uitstapje naar de wereld van de kunstfilm geen succes en keerde ze terug naar de Italiaanse sexy komedies Vanaf haar 40-ste was ze alleen nog maar aan het werk in de hard-core business.
Film schijnt in 1974 ook nog de Nederlandse bioscopen gehaald te hebben. Dan had ik, na bezoek, in ieder geval mijn geld terug gevraagd!

Helaas, vol.3 is al weer uit de bioscoop. Nou, misschien draait die nog even in Amsterdam. Aardige afsluiting van hun avonturen, De regisseur is overgelopen naar DC comics.

Tamelijk mislukte poliziotto met een hoofdrol, die geen enkele uitstraling heeft, stunts, die klungelig uitzien en een muziekje, dat totaal niet bij de film past. En dan hebben we het nog niet eens over het scenario. Nee, ik heb aardiger voorbeelden uit deze periode van Italiaanse Euro-trash gezien.

De tweede. Eerste was uit 1922, een stomme film met Douglas Fairbanks, ook nog de moeite waard evenals de derde uit 1946 met Cornel Wilde (The bandits of Sherwood forest)

Zonder direct zijn eigen mening te spuien, geeft Rutger Castricum allerlei groeperingen aan de rechterkant van het politieke spectrum de kans hun zienswijze te berde te brengen over allerlei zaken, die in de mainstream media nogal controversieel liggen en daarom zelden besproken worden. Een aardige serie.

Onbevooroordeelde kijk op de relatie tussen de mens en zijn huisdier. Da's knap, want de huisdieren in kwestie zijn niet de meest gebruikelijke. Blijft natuurlijk de vraag, hoe reëel het is, dat al deze mensen, hun huisdieren ervaren als een soort Disney-versie van een dier. Dus behalve wat grappige scenes, komt het zoeken van mensen naar liefde voor mij eerder wat triest over. Maar wie ben ik? Live and let live, zou ik zeggen.
O, ja, natuurlijk is de NPO weer aan het knippen geweest om de film in een tijdslot te passen. Dat regisseurs daarmee accoord gaan, is mij nog steeds een raadsel!

Richard Franklin, ooit de nieuwe Hitchcock genoemd (Road Games), gaat hier lelijk de fout in met een zwak script en scenes, die duidelijk studiowerk zijn. Simpel verhaaltje, behoorlijk slecht uitgevoerd.

Je zou zeggen: een film over schakers? Wat moet ik er mee? En toch is dit een spannende reis door de hersenspinsels van 2 top schaakgrootmeesters. De moeite waard.

Sterk vervolg op " 28 days later" waarbij dat redelijk "kleine" verhaal in een groter kader wordt gezet. Londen ziet er beangstigend uit in deze film, waar het Amerikaanse leger een virusvrije zone in stand probeert te houden. Ik was aangenaam verrast.

Begint intrigrerend en wordt daarna een soort "kammerspiel" voor 4 personen,noem het een soort "Wachten op Godot" horrorstijl. Niet slecht, maar niet aan te bevelen voor de "saw-achtige" horrorfans,

Ach, dacht Kenneth Branagh, er liggen nog zoveel nieuwe scenario's op de plank, laten wij maar weer eens Hercule Poirot uit de mottenballenkast halen, want ik wil toch laten zien, dat Peter Ustinov niet de beste is. Een aardige poging,maar wat mij betreft niet geslaagd, de '74 versie was beter. Blijkbaar heeft het verhaal een betoverende aantrekkingskracht op regisseurs, want na '74 was er nog een verfilming in '01, een videogame in '06 en een Japanse versie in '15.
Dan zouden we de plot toch wel een beetje moeten kennen, denk je. Maar goed, dit blijft een aardige verfilming, waar, wat mij betreft Branagh, de toneelmaker nog ietsje teveel de overhand heeft en sommige scenes in opvallend duidelijke studiosets gespeeld werden.