Reacties

En dan nu echte truffels over je gerecht laten schaven! (Want in alle zgn. truffelgerechten in Nederland is geen fatsoenlijke truffel te vinden)

Op zich een interessant idee: een echtscheidingsdrama combineren met een horrorfilm, want ja, een echtscheiding is voor alle betrokkenen een verschrikking. Helaas maakt de regisseur er in deze film een potje van. De eerste helft is een oppervakkig verslag over de aanloop naar de echtscheiding, waarbij de vrouwelijke partner duidelijk als de booswicht getoond wordt, daarna volgen nachtmerrie scenes (o.a. een zich in allerlei bochten wringende clownspop), die eigenlijk nergens op slaan en weinig met het verhaal te maken hebben en dan volgt er nog een plotselinge, twist, die werkelijk uit "the middle of knowhere" komt. En dan hebben we het nog niet eens over de rode mist waarin de nachtmerries blijkbaar gebeuren. Kortom, een onzinnige en bijna saaie film!

Michael Caine! In welke film de man ook opduikt, is hij een 100% meerwaarde, ook in deze komedie/ drama film is hij weer top. En hoewel de film op het eind wat sentimenteel dreigt te worden, is het onderwerp interessant. Een prachtige satire op het uitgeven van boeken en hoe dat heden ten dage, in tijden van de opkomst der "analfabeten", aangepakt moet worden. Alles voor de commercie, weinig tot niets over de inhoud. Heel aardige film, waarvan ik niet snap, dat ie niet in de bioscoop is uitgebracht. ( en dat terwijl Caine's volgende en waarschijnlijk laatste film (hij is tenslotte al 92) "The great escaper" een prima bioscoop roulement had!)

Ruststand: Haai: 7 mensen: 0. Eindstand: Haai 0, mensen: 2 Tsjonge jonge, waarom denkt men, dat een haaienfilm nog geld oplevert? Deze is ook weer allerbelabberdst.

Het bij elkaar geschnabbelde scenario levert een zee van plot twists, maar geen enkele spanning op.De scenery (Split, Kroatië) ziet er goed uit, evenals de acteurs, die maar één nadeel hebben: ze kunnen niet acteren. Tsja, en dan wordt het lastig er een aardige film van te maken!

Succesvolle sketches maken in "Saturday Nighr Live" wil nog niet zeggen, dat je een succesvolle speelfilm kunt maken. Zie hier het bewijs: Soms wat aardige grappen, maar op een of anderee manier wil het verhaal maar niet op gang komen en is eigenlijk ook te saai om het te larderen met absurde scenes of komische woordgrappen. De meeste zijn dus ook net niet gek genoeg of zitten niet op de juiste plek. Zelfs Jud Arpatov kon als mede-producer de zaak blijkbaar niet redden. Mislukte poging dus.

Ijverige poging van de maker van de Fabeltjeskrant om een spionagefilm a la James Bond te maken, mislukt hopeloos.
Na een minuut of 10 is er al geen touw aan vast te knopen en spannend wil het dus ook niet worden. Film heeft de Nederlandse bioscoop dan ook niet gehaald en werd één keer op de tv vertoond.Is wel te vinden op YouTube.

Pfff, dat was behoorlijk doorbijten.Even gedacht, dat we een historisch drama over de moord in opdracht van keizer Nero op zijn raadsheer Seneca voorgeschoteld zouden krijgen, bleek dit portret over de Romeinse filosoof een theatrale monoloog over machtswellust, opportunisme en lege woorden, uitgesproken in een prachtig gefilmd landschap. Weliswaar is John Malkovich uitstekend in zijn rol, maar het geheel had beter gefunctioneerd als theaterstuk.

Het leven zelf, soms vrolijk, soms verdrietig, soms keihard, soms dodelijk, maar in ieder geval een chaos, waarin je orde moet proberen te scheppen. Jammer genoeg houdt de regisseur zich in het eerste uur slechts aan de chaos, waardoor er aan het verhaal vaak geen touw is vast te knopen. Na stevig doorbijten wordt het verhaal over generatie na generatie duidelijker en uiteindelijk nog boeiend ook. Robert Zemeckis was met zijn film over generaties ("Here" met Tom Hanks), wat dat betreft een stuk duidelijker. Als het scenario niet zo chaotisch was geweesr, was het misschien, ook al door een grote groep topacteurs, een topfilm geworden, nu kom ik niet verder dan een 6!

Had ik nog nooit gezien, maar is een geslaagde poging de zwartgallige roman van abbe Prevost uit 1731 in een modern jasje te steken. Typisch Clouzot om zowel gefascineerd te zijn over en een afkeer te tonen voor zijn hoofdpersonen. Wat betreft het acteren, dat vergeleken met nu nogal dik is aangezet, is Cecil Aubry een echte femme-fatale, die mannen om haar vinger windt.
Kenmerkend voor die tijd en het oeuvre van Clouzot is de laatste scene in de woestijn.
Winnaar van het filmfestival van Venetië in 1949.

Voor mij is er maar één "King Solomon's Mines" en dat ie die uit 1950, die in de jaren '50 iedere keer weer in de woensdag matinee opdook. Als kind heb ik 'm wel 5 keer gezien en vond 'm toen fantastisch vooral in vgl. met al die Roy Rogers en "Dikke en Dunne" films in zwart-wit. Deze 1985 versie viel mij 30 jaar later ontzettend tegen.

Musicalsprookje over het dagelijkse leven van de Latijns-Amerikaanse bewoners van de wijk Washington Heights in New-York. Allemaal lieve, positieve mensen, die hun dagdromen met zang en dans aan ons proberen over te brengen. Als Broadway musical misschien succesvol, maar als speelfilm oeverloos saai. De choreografie ziet er prima uit, maar de zang en muziek worden op den duur eentonig, ook al omdat er geen nummer echt uitspringt. Vanwege het gebrek aan plot duurt de film bovendien veel en veel te lang. Kortom: Wat mij betreft een mislukking!

Eigenlijk de eerste tegenvaller van PIXAR, of dat nou komt door het SF-genre of door het nogal flauwe,recht toe, recht aan verhaaltje weet ik niet,maar op een of andere manier paste het niet in de PIXAR stijl. Meestal komen die met wat origineels en niet met talloze verwijzingen naar allerlei ons bekende SF films.
Had ook blijkbaar niet zo'n succes, dat er allerlei vervolgen aangekondigd worden.

In 1973 schreef Erica Jong de internationale bestseller "Fear of flying" over een vrouw op zoek naar haar seksualiteit. De regisseuse van deze film heeft dat thema blijkbaar opgepakt en laat in haar film een jong meisje zowel letterlijk als figuurlijk dezelfde weg bewandelen. Mooie beelden, maar de film heeft weinig meer te melden, dan dat Sangaile op het eind durft te vliegen. Tamelijk saaie film.

De levens van een gokverslaafde, een gijzelnemer en een sluipschutter van een speciale politie eenheid kruisen elkaar in barre omstandigheden. De film, een combinatie van spannende thriller en drama. Noodlot, schuld en verantwoordelijkheidsgevoel zorgen afwisselend voor een constante spanning in deze psychologische thriller, geacteerd door de top van Spaanse acteurs.

Huh. juist het broerige en zonovergoten Italië steken goed af bij het nare karakter van de hoofdpersoon., daarom slaat de keuze van zwart-wit nergens op. Maar bekijk het origineel uit 1960 met Alain Delon en je begrijpt wat ik bedoel.

De zoveelste bergbekimmersfilm, waarvan je het scenario al uit kunt tekenen. Weliswaar spectaculaire opnames van de Alpen, maar zodra de acteurs in beeld komen, heb je, door de vele medium shots, steeds het gevoel, dat dit studiowerk is. Overbodig dus, want we hebben al heel wat spectaculairder documentaires gezien! En maak je dan toch een speelfilm, maak er dan een spannend verhaal van in plaats van op de tearjerker toer te gaan.

Prachtige, old school animatiefilm voor de hele familie met een schitterende muziekscore. Veel wijze lessen worden in het simpele verhaal geleerd en humaniteit voert de boventoon. Wat een rustgevend baken in de chaos van de tegenwoordige animatiefilm.

Hendrik Groen op zijn Amerikaans. Dat betekent een overdreven scenario, prima acteurs, mondelinge, schunnige teksten, maar al met al laat de film een wat rommeige indruk na. En ja natuurlijk, het einde kon je al snel uittekenen. Mooie scenery, maar qua verhaal "overdone".

Dik aangezette "stripfiguren" wandelen door alle negatieve clichés van de Afro-Amerikaanse cultuur en dat noemt men dan een komedie! Jezelf en jouw cultuur op de hak nemen kan heel verfrissend zijn, maar hier ontaardt het in het kijken naar louter idioten. Je moet het maar leuk vinden!

Een, in Amerika, beruchte zaak krijgt hier, helaas, een Lifetime bewerking en dat is, zoals meestal, geen aanbeveling. Al bij de eerste beelden denk je: O, jee een tv-film en dat gevoel gaat ook niet meer weg. Kortom, een slechte verfilming van een op zich interessante zaak.

Aardige these, waaruit zou moeten blijken dat al de films van David Lynch schatplichtig zijn aan " The Wizard of Oz", sterker nog, alle Hollywoodfilms zouden een directe relatie met die film vertonen. Altijd maar, via bizarre avonturen op zoek naar Home sweet home! Soms aardig to the point, soms klinklare nonsense, maar in ieder geval een interessante stelling!

Je hebt helemaal gelijk, vergissing mijnerzijds.
Het opduiken van Hugh Grant vond ik niet zo vreemd, vandaar mijn vergissing. Mea culpa!

Ik heb aardig wat, spannende, goed opgebouwde bankoverval films gezien.
Dat is bij deze film niet het geval : een veel te lange, nergens op slaande intro om de hoofdpersonen te introduceren, een groep overvallers, waarvan je van te voren weet dat ze, welke penibele situatie dan ook, moeiteloos in hun voordeel kunnen omzetten, een cameravoering om gek van te worden en ga zo maar door! Enige lichtpuntje is nog John Travolta, die in ieder geval een bigger than life personage aardig neerzet.
Spike Lee, waar ben je om zo'n verhaal spannend en geloofwaardigheid te maken?

Daniel is alleen terug in haar gedachten, een soort rouwverwerking kun je dat noemen.