Reacties

We gaan 'm bekijken, als we terug van vakantie zijn

Ja hoor, een joggende moeder, die een school shooting oplost door contacten met de dader?
Had Phllipe Noyce, een goede regisseur, niet kunnen protesteren tegen zo'n ongeloofwaardig scenario? Zou de politie zo'n zaak uit handen geven? En waarom neemt Naomie Watts, toch ook niet de minste, zo'n jogging klus aan? Vragen, vragen, vragen, maar zo'n film geeft natuurlijk alleen maar weer een Hollywood oplossing! Geef mijn portie dus maar aan fikkie.

Oh, my god! Dit slaat werkelijk alles!
Had ik Collins commentaar maar eerder gelezen! Hoe durft Netflix zulke troep in zijn catalogus te zetten?

Dat de 12-jarige Tinja haar ei kwijt moet, is wel duidelijk in deze film, waar moeder alom overheersend is en van de familie eist, dat ze perfect zijn. Dat wordt voor Tinja uiteindelijk ondraaglijk, zodat het uitgekomen ei een metafoor wordt voor al haar opgekropte woede. Jammer, dat de film lange tijd niet helemaal duidelijk maakt, wat ie nou wil zijn: Een familie drama, een parodie op de sociale media, een coming-of-age drama of een echte body-horror film.

Ik kende de geschiedenis van deze klokkenluider (-ster) niet,maar om nu alleen maar een transcript van haar verhoor te verfilmen, levert wel een heel mager scenario op. We zullen het dus moeten doen, met het stille spel en de reacties van de hoofdrol. Top, overigens!
Als film heeft het allemaal weinig te bieden en hadden ze het beter bij het oorspronkelijke toneelstuk kunnen laten of er een podcast van kunnen maken.

Adriaan Ditvoorst, die met zijn vorige films geen publiek succes had, probeert dat hiet op een meer populaire manier te bewerkstelligen. Meer toegankelijk. Helaas lukt 'm dat maar matig, waardoor ook deze film flopte.
(Nog te bekijken op Eye filmplayer)

De regisseur van verschillende "Saw" producties, gaat een beetje op dezelfde voet voort met deze "martel porno",, maar waar de Saw films, als ze al een thema hadden, vooral focusten op het individu en in hoeverre je bereidt bent jezelf te verminken om je uit je barre situatie te bevrijden, gaat het in deze film meer over in hoeverre vriendschappen nog wat waard zijn, als je eigen leven op het spel staat. Net iets interessanter door deze dilemma's en een betere cast, waarin vooral Rebecca de Mornay als kille psychopate opvalt.

Het lijkt bijna mode te zijn, Robert de Niro in films met "clashende" families te zetten.
'Meet the parents", "Meet the fockers","Little fockers" en nu weer deze "About my father". Jammer genoeg loopt de kwaliteit per film terug en om nou te zeggen, dat ik me vreselijk vermaakt heb, nee. Een serie van tamelijk flauwe grappen en een irritante "overhead voice" leverden maar een matig resultaat op. Een 5, zou ik zeggen, maar gelukkig hebben we Robert de Niro nog, zodat we er alsnog een voldoende van maken.

Zoals gebruikelijk, een boeiend interview programma, waarin duidelijk wordt, wat de problemen zijn om de Nederlandse rechtsstaat ook maar enigszins in stand te houden. Veel meningen van advocaten, rechters en andere justitie medewerkers geven een nogal angstaanjagend beeld, waarvan we mogen hopen, dat ons land niet in een totale anarchie verandert.

Een aardige Latijns-Amerikaanse familie en Susan Sarandon en dan hebben we de pluspunten wel gehad bij deze 13-in-een-dozijn superheldenfilm. Wat een saai verhaal, wat een slecht opgebouwd scenario, wat een..... en zo kunnen we nog wel even doorgaan! Één positieve constatering: Op deze manier zijn we waarschijnlijk binnenkort verlost van deze oeverloze DCEU superheldenfilms en komt er weer geld vrij, om eens echte scenario's te schrijven. Kortom, een prul van een film!

Een eerlijke film over liefde voor elkaar, dat vertelt deze film ons. Van de onbeholpen kennismaking tot het trieste einde. Misschien af en toe wat dik aangezet, werkt de film toch op alle niveaus, zowel dramatisch als soms ronduit komisch. Neem daarbij de geweldige acteerprestaties en we hebben hier een prachtige liefdesgeschiedenis voor een groot publiek.

De invloed van de camera (beeld en geluid) is in deze moderne maatschappij volslagen doorgedraaid, willen de makers ons vertellen. Bijna niemand lijkt meer zonder zijn "telefoon" te kunnen, hoe onzinnig en overbodig 99 van de 100 beelden ook zijn. De samenstellers maken er nog iets van een satire van, maar als je ziet, hoe groot de invloed ,van alleen kinderen al, op het medium is, valt er weinig meer te lachen en zouden we ons grote zorgen moeten maken,
Gelukkig zijn de gebruikers van "Film Vandaag" nog in staat films van een paar uur te bekijken, terwijl de spanningsboog van kinderen gemiddeld 30 sec. Tiktok bedraagt.

Sympathieke poging de problemen van een Nederlandse jongere van Marokkaanse afkomst in beeld te brengen, die zo hoog oplopen, dat hij gaat radicaliseren. Jammer genoeg is het scenario maar matig en houden de acteerprestaties ook niet over, zeker als je de film vergelijkt met "El Houb", die in dezelfde periode uitkwam. Jammer, hier had meer ingezeten.

Waar Stephen Graham al overspannen raakte, toe hij in "Boiling Point" zijn restaurant in one shot moest runnen, kunnen we er zeker van zijn, dat Scott Adkins in "One Shot" na vele duizenden schoten en het om zeep helpen van tientallen terroristen waarschijnlijk in een dwangbuis naar een inrichting afgevoerd gaat worden. Slecht, ongeloofwaardig scenario en juist door de one shot cameravoering dodelijk vermoeiend en eigenlijk een constante herhaling van zetten. Maar misschien kunnen ze de film ombouwen tot een videogame?

Wat hebben Amerikanen toch met honden? Tom Hanks, James Belushi,politieagenten, die moesten samenwerken met een hond,maakten er een komedie van, Keane Reeves, huurmoordenaar, een wraakthriller en nu moeten we ook Aaron Eckhart aanschouwen, die als ontslagen politieman, wraak neemt op zijn doodgeschoten politiehond. Maar om nou te zeggen, dat dit een actiethriller is? Het lijkt meer een mislukt psychologisch drama, want de regisseur had volgens mij geen idee, wat ie er van moest maken. Het resultaat is in ieder geval een oeverloos saaie film geworden, waar waarschijnlijk geen Hond op te wachten zit.

Rooie Rogers, zoals ie bij ons als kinderen heette, als we weer juichend de volgende zwart-wit Republic film in de jaren '50 in de matinee van de City voor 45 cent konden zien. En dan maakte het niet uit, of de film soms meer dan 10 jaar oud was!

Typisch Frans, dat betekent veel praten,en praten en praten. Interessant, mooi in beeld gebracht, maar 85 min. was ook net genoeg.

Je schrijft: Een hecht plot. Maar waarom vertel je daarboven het bijna complete plot al?
Of zet het onder spoiler, want op deze manier is het voor een geinteresseerd kijker niet leuk meer, lijkt mij.

Maar je geeft een 7?

De rattenvanger van Hamelen in een horror versie. Traag en weinig interessant.
Bovendien is de film compleet ongeschikt voor tv vertoning, want de helft van de scènes zijn zo donker, dat ze daarop nauwelijks te bekijken zijn. De "horror" laat bovendien wel erg lang op zich wachten.
Een van de laatste rollen van Julian Sands, die we vroeger in heel wat betere rollen hebben gezien.

Mijn god, je gelooft je ogen niet, als je ziet, wat een huurdersvereniging hier in gebreke blijft. In derde wereldlanden oogt het beter, dan hier in Amsterdam. En pas na deze documentaire lijkt er iets van actie te komen. Hier zou je geen huur moeten betalen, maar geld moeten terugkrijgen! Nederland anno 2025!

Er zijn tientallen films over huurmoordenaars, die willen stoppen. Dit is er zo één en bepaald niet de beste. Jerome Le Gris, debuterend regisseur, wil graag in de stijl van Hitchcock werken, maar als je een scène van een concert waar iets moet gebeuren vergelijkt met de concert scène uit Hitchcock's "The man who knew too much" uit 1956 vergelijkt, is het resultaat tenenkrommend. De regisseur heeft een zinloos draaiboek geschreven, waarin alle logica ontbreekt, je geen enkele feeling hebt met de hoofdpersonen en je je binnen een mum van tijd oeverloos zit te vervelen en daar helpt zelfs de prima fotografie en de prachtige muziek niet tegen. Hier had veel meer in gezeten!

Hoef hier niet veel over te schrijven, want dat heeft Carnen 163 hierboven al voor mij gedaan. Ben het daar volkomen mee eens, inclusief de toevoeging van Marjan 7b. Vind alleen, dat beiden wel heel genadig in hun beoordelingscijfer waren, want voor mij was de serie in deze vorm slechts een klein 5-je waard.

Verheugde mij erop, een vervolg op "Promenade" te gaan bekijken. Dit keer wordt het idiote basisschool-spelletjesgebeuren op de Nederlandse TV op de hak genomen, dit alles in een soort Rick Felderhof setting. Dat werkte prima in de eerste twee afleveringen, maar het ging daarna steil bergafwaarts omdat het een herhaling van zetten werd.
Het onderwerp is te klein en te onbenullig om er zes afleveringen aan te besteden.
Jammer, want de acteurs zijn natuurlijk prima, maar met te weinig materiaal is het vechten tegen de bierkaai (misschien ook een idee voor een volgend onbenullig tv-spelletje?)

Merkte, dat ik deze waanzinnig absurde serie nog niet had beoordeeld. Een bijna surrealistische satire op het Nederlandse TV gebeuren. Zal niet ieders meug zijn, maar als je Jiskefet of Monty Python kunt appreciëren, is dit een aanrader!