Reacties

Stan en Ollie zijn portiers in een chic hotel en krijgen problemen met een Duitse prins, een mooie hotelgast die haar rok verliest en een fluitje. En de bolhoedjeswisseltruc en de flink in elkaar ogenprik acties🙂

Niet voor het eerst een verwisselingstruc met de bolhoeden. Het blijft leuk, net als de rest. Een soort Jansen en Jansen en een James Bondschurk. Laurel en Hardy zijn voorlopers en wegbereiders.

Als mij dit allemaal zou overkomen, zou ik het niet willen vergeten. Niet tevreden met alleen de foto's🙂

Zonder meer geweldig, een klassieker! Prachtig hoe Hardy met deur en trap in huis valt🙂. Het geheel loopt eigenlijk best nog goed af.

Stomme film🙂. Er is een goede en een verkeerde manier om dingen te doen. Het gaat hoe dan ook verkeerd.

Jeugdsentiment. Volgens mij was het in 1966 dat er tv in huis kwam en ik aanhaakte.
De hond werd ook buiten de serie populair en door heel veel baasjes aangeschaft.

Wel een tikkeltje te veel romantiek in deze oorlogsfilm in de slag om Stalingrad.

De vrijscene komt niet door de klittest.

Oliver wil lekker koken voor Stan en dan ontploft de boel. Ms Kennedy stookt het vuurtje extra op.

"Als we op zoek zijn naar een verre winter moeten we naar boven gaan"

Twee mannen, vrienden van elkaar gaan een berg op, de hoogte in. Allebei op zoek naar diepere zin.

"Pas toen ik ging lezen, begreep ik om hoeveel verschillende manieren iets kunt zeggen.....arme woorden, arme gedachten". Dit zijn woorden van Bruno. Toch blijft hij opvallend zwijgzaam, passend bij de stilte van een berg.

"Iemand vind zijn plek in de wereld op de meest onvoorspelbare manier". Dit geldt voor Piedro als hij zijn geluk in Nepal zoekt.

"Er is een hele wereld daarbuiten, de grenzen heb je zelf verzonnen". Piedro over Bruno. En zo is het een film over de stad en de berg en over een mannenvriendschap die beiden een ander pad gaan.

Kerstbomen aan de deur verkopen gaat niet vanzelf. Lekker alles slopen, o.a. met een partijtje honkbal.

Geen geld maar toch graag goed doen. Houthakken en de auto verkopen. Het lukt allebei niet.

Berooid leven en daar de grappen over maken. En dan het gevonden geld direct heel genereus uitdelen.

Laurel en Hardy komen van de regen in de drup. Een soort vroege buurman en buurman.

Een film met een mooie enscenering. Het laat zich zien dat Corbijn ook fotograaf is. Naar mooie mensen kijken, Italiaanse taferelen, landschappen, de straatjes in de bergdorpen, maar ook het maken en schieten met een wapen. Veel oog voor detail.
Het plot roept vragen op. Niet op het puntje van mijn stoel. Het blijft toch allemaal wat technisch.
Het gesprek met pastoor krijgt een mooie wending. Dat geeft de film veel rijkdom.
De vrouwen gaan graag mooi liggen voor Jack (Clooney). De vrijscene komt goed door de klit test (vrouwvriendelijkheid).
Nb. Mogelijk heb ik wat gemist bij het kijken: Jack komt 3 x bij het riviertje. De eerste keer met Mathilde (dan daalt er een vlinder op haar neer) en de tweede keer met Clara. Beide noemen Jack 'meneer Vlinder'. Een fout, iets gemist of bewust? Wie heldert het voor me op?

Mother I tried please believe me,
I'm doing the best that I can.
I'm ashamed of the things I've been put through,
I'm ashamed of the person I am.

Isolation, Joy Division.

En dat is in deze film goed voelbaar.

Stan Laurel is een kunstenaar in ontwijken. En Olivier Hardy te nieuwsgierig.

De helft hiervan gezien op You Tube. Eerste film van Stan Laurel? Hij waant zich Napoleon.

Bij de kluitgooi scene moet ik denken aan de sneeuwbalscene in Napoleon van Abel Gance uit 1927.

Een film waarin Shirley MacLaine "haar gloeiende warmte als het licht van een kerstboom van het scherm spat". Volgens de trailer dan, maar vind ik ook. Over een vrouw die zich laat betalen voor seks met de hoogste bazen en dan toch ontvankelijk blijft voor liefde en aandacht.

Een 'oude' film die het kijken waard blijft. De camera is voortdurend op één locatie en wisselt slechts tussen de acteurs in de kamer en situaties aan de overkant. Toch steeds boeiend. Geniaal!

Aan het begin is een sneeuwbalgevecht te zien waarin Napoleon voor het eerst zijn strategisch inzicht etaleert. (Nb. 10 jaar eerder, in 1917 wordt de korte film May in Nuts gemaakt met Stan Laurel in de hoofdrol die zich Napoleon droomt en meteen een groepje spelende kinderen drilt en ze met kluiten klei een raam laat ingooien - ik zie wel overeenkomsten).

Ik heb deze film al begin jaren 90 gezien.

"Er zijn geen oude of nieuwe films. Alleen films die je al wel of nog niet gezien hebt".

Rood raceauto geweld met aandacht voor de emotionele relaties. Meneer Ferrari ondergaat alle rampen en conflicten behoorlijk stoïcijns en het komt toch allemaal op een goede manier zijn kant op. De mannen zijn stoer met metaal (gezegend door de kerk), de vrouwen lijden en spelen dit met overtuiging.

De vrijscene in de film komt niet door de klit test (dus vrouwonvriendelijk).

Sterk merk. Slecht eten. En een ramp voor dierenwelzijn. Maar een goede film met een overtuigende Keaton. Jammer voor de broers die het concept bedachten.

Een aansprekende film! De acties zijn cool en in combinatie met het groeiende contact tussen Reno en Portman maakt het de film bijzonder sterk. Onlangs ook Nikita gezien, ook een film van Luc Besson met daarin een rol voor Reno die eenzelfde personage met zonnebril met rond glas speelt. Dat vond ik wat minder. Nu is zijn rol in Nikita beduidend korter dus als je ze in de volgorde van relaese bekijkt dan is wellicht minder storend.

Prachtige film. Haast ongemerkt (zonder veel aangedikte emotie) voltrekt zich een ingrijpende gebeurtenis.

Best aardig vermaak. Diep is het allemaal niet (het had ook B-team mogen heten), maar gaandeweg ging ik wel wennen aan de 'nieuwe' gezichten. Baracus wil niet meer vechten en doden maar komt door een uitspraak van Gandhi tot andere gedachten. 'Gebruik geen geweld om onmacht te bedekken, maar wel als het vanuit het hart is'. Vrij geciteerd en geen idee of het waar is. In ieder geval helpt het om met een schurk af te rekenen.