Reacties

Spannende actiefilm met regelmatig een vleugje humor. Het begin is direct goed en vol spanning en de titelscène is top. De film is de hele twee uur de moeite waard en de actiescènes hebben deze keer hun nut. De wraak in de ogen van Melina vind ik ook sterk gespeeld.

De opening is veelbelovend, maar daarna is het veel actie om de actie. De actiescènes op zich zijn leuk om te zien, maar het nut in het geheel is niet altijd duidelijk.

De film duurt 2 uur, maar verveelt geen moment, spanning en actie van beging tot eind. De opening met de titel vind ik ook heel mooi, met de handen omvattende scène. En Q heeft op verschillende momenten weer zijn best gedaan.

Fantastische film, had niet gedacht dat anderhalf uur luisteren naar een antwoordapparaat de moeite waard zou zijn. En zoals Okke schrijft, inderdaad briljant idee om zo’n film te maken. Stemmen worden ineens ook klanken, geheel verschillende klanken, heel anders dan wanneer je de mensen erbij ziet. Aanvankelijk kun je nog lachen om sommige berichten, maar gaandeweg is het niet meer grappig, je gaat meeleven met de naasten. Ik heb het gekeken met een koptelefoon op, dat maakt het luisteren specifiek in deze film nog intenser.

Sociaal-realistische film, bijna als een documentaire neergezet, incl. gesprekjes met de filmer. Hoe je leven in een sleur kan veranderen is goed verfilmd en hoe berouw na de zonde komt en wat dan te doen.

Indruk makende oorlogsfilm, gefilmd in zwart wit, wat het sterk maakt, en ook dat het in het Duits is maakt het sterk. Verder ondersteunt de audio de film perfect. De cameravoering vind ik ook zeer goed, ingezoomd op gezichten wat het intenser maakt. Toeval of niet, maar ik was afgelopen herfstvakantie in het bezoekerscentrum van de Emslandlager in Esterwegen waar ik ook over Willi Herold las. Iets later las ik in Dagblad van het Noorden een verhaal over Herold naar aanleiding van het verschijnen van een nieuw boek van Cees Stolk. Daarin werd over deze film gesproken. Het commando van Herold brengt op 25 april 1945 ook vijf Groningers om het leven waarvan er één levend is begraven in het door hen zelf gegraven graf. Ze wilden gevangenen bevrijden, maar werden bij het nog niet bevrijde Nieuweschans gearresteerd.

Film komt wat traag op gang, maar daarna mooie actiescènes. En de achtervolgingsscènes worden ook nu weer steeds beter, minder kunstmatig dan in de eerste Bondfilms, mooi om die filmtechniekontwikkeling terug te zien. Evenals de maatschappelijke ontwikkelingen, het belang van de VN in de tijd waarin de film is gemaakt.

Absurde en veel te lange film. Bij tijd en wijle eerder toneel dan film en, anders dan de eerste vijf titels, niet de moeite waard om vaker te kijken.

Spannende, evenwichtige Bond-film, evenwichtig in de zin dat niets te lang duurt. In de achtervolgingsscène met schieten zie je dat het steeds realistischer wordt, al zitten er in de film als geheel nog steeds veel kunstmatige auto- en bootscènes.
Verder worden we weer getrakteerd op mooie scènes met spectaculaire explosies.

Wat langzame Bond-film, had wat compacter gemogen. Het onderwatergevecht was mooi om te zien, maar ook weer op een bepaald moment net te lang. De stuurhutscène maakt het wel weer mooi af.

In deze derde Bond-film zie je de actie en het spektakel meer door de hele film heen, niet pas tegen het einde vuurwerk. Mooi om te zien. En de titelsong trekt je direct vanaf de eerste minuut in de film.

Een prachtige klassieker, al meerdere keren gekeken. De perfect kloppende sound aan het einde van de spinscène, top. En tegen het einde is het alsof het van het scherm naar je toe knalt.

Als drama, spanning&mysterie classificeert HBO Max deze film. Het is toch echt ook horror, en de moeite van het kijken waard.

Uiteindelijk gaat de film over wat zo’n raket met mensen op verschillende posities doet, ook emotioneel. Het einde is dan mijns inziens niet zo relevant. Daarvoor hebben we The Day After (1983).

There is no plan B. Onheilspellend. Hoe maak je een spannende film, zo dus. Echte emoties bij de mensen die beseffen wat er staat te gebeuren. En ook hoe moeilijk is het onder hoge tijdsdruk een beslissing te moeten nemen terwijl je niet alles weet wat je zou willen weten.
Na het zien van deze film besef je eens te meer dat er met vuur wordt gespeeld in deze wereld door mensen die verstandiger zouden moeten zijn gelet op de positie die ze bekleden, belangrijk ook te beseffen in tijden dat we als burgers een keuze moeten maken.

Prachtige soundtrack met de Stabat Mater van Pergolesi.

Een onheilspellende film, die over onze tijd te denken geeft. Uiteindelijk als het zover zou komen zijn we overgeleverd aan onszelf, en dat is geen prettige gedachte, zeker niet wanneer de meesten geen kelder hebben, waarheen en wat te doen?
Alleen de soundtrack is onaangenaam, komt wat gedateerd over, ook wanneer je er rekening mee houdt dat de film 40 jaar oud is, voor mij eerder een jaren 60 soundtrack dan één van de jaren 80.

Prachtige film met mooie (lage) cameravoering waardoor het allemaal groots binnenkomt. En Mads Mikkelsen, ja hij is goed, maar ook hij heeft een groots, bijna episch, verhaal nodig, en dat samen met het geluid maakt het tot een grootse film.

Goed journalistiek programma met verdieping op het gebied van onderwerpen uit het wereldnieuws. Op de radio 1 is het programma dagelijks van 13:30u tot 14:00u te beluisteren.

Klopt, een week geleden gezien, daar moest ik ook aan denken. Neemt niet weg dat dit verhaal je wel onder de huid gaat zitten.

Indringende film qua script. Wanneer er ipv Engels Duits was gesproken zou het nog sterker zijn geweest. En de kleuren hadden wat mij betreft grauwer gemogen en ook de muziek had dramatischer gemogen. Om deze redenen heb ik de film een 7 gegeven. De film boeide me vanwege het verhaal wel de volledige tijd, maar voor een hoger cijfer is meer nodig.

Goed vervolg op Ku’damm 56. Opnieuw zien we het naoorlogse Duitsland terugkomen in de familie Schöllack en de dansschool Galant aan de Kurfürstendamm in Berlijn. De nazi’s en hun ideeën zijn niet plotseling verdwenen, de DDR begint zich steeds meer als zelfstandige staat te ontwikkelen, en de door en door patriarchale verhoudingen zien we terug in de familie Schöllack waar de drie dochters met het patriarchaat worstelen onder invloed van de conservatieve moeder.
De film is voorzien van heerlijke eigentijdse muziek en de kleuren van de film en de inrichting van de woningen zijn passend bij de tijd. En let ook op de details, o.a. de poster van de film Psycho in het straatbeeld van de Kurfürstendamm.

Film als kunst! Spannend en toch machtig kalm, schrijft de Volkskrant terecht. De film zit vol prachtige shots, van de dieren, van het hoofd van de door weer en wind getekende herder en van het landschap, de wolken en het geluid van de wind. Er wordt niet gesproken, en dat is ook niet nodig, de film ‘leest’ zichzelf. En de spanning is er ook, in het verloop van de tocht van de speleologen en in het verloop van het leven van de herder.

Het is een sterke historische WO2-film over John Rabe, hier meest onbekend, maar een held in China. De film gaat over moed, het ingaan tegen autoriteiten, tegen personen met macht, voor het hogere humanitaire doel, het redden van mensen, veel mensen uit handen van de Japanse bezetter.
De film weet de aandacht de hele ruim 2 uur goed vast te houden. De acteurs vervullen hun rollen sterk en de reconstructie van de plekken is knap gedaan.

De titel is wat te kort door de bocht. Je verwacht met deze titel een biografie van op zijn minst het leven, maar ook, zeker bij zo’n groot denker, het denken van Hannah Arendt. En dat is niet het geval, het gaat om Arendt en haar visie op Eichmann, het proces, en het kwaad en wel/geen mens zijn. Een betere titel was Hannah Arendt and the Eichmann Trial geweest. Dat proces, haar visie daarop en wat het verder met haar deed, ook de reacties op haar visie, dat wordt goed weergegeven.