Reacties

Leuke romkom met de onbetwiste grootmeester in dit genre: Grant. Naast hem een erg goede cast met o.a. MacDowell. Onderhoudend verhaal dat niet alleen over liefde maar het hele leven gaat en met grappige dialogen. Met deze film kun je niet stuk tijdens een date of een ontspannen avondje met een licht amusante film.

Ik heb twee romkoms in mijn leven gezien en ik vond ze allebei onderhoudend en amusant. Beide hebben Grant in de hoofdrol en in deze film is Roberts de tegenspeler. Prima spel, actie en humor. Aanrader voor een ontspannen avondje met een date.

Jeugdsentiment deze serie. Ik zag de afleveringen begin jaren 80 tijdens de VARA-matinee op zaterdagmiddag. Door deze serie heb ik jarenlang gedacht dat oorlog een soort gezelschapsspel voor mannen is. Er vallen bijna nooit doden, iedereen spreekt Engels en de Britten zijn held in elke aflevering. Te mooi om waar te zijn en dat was het dan ook. Op weg naar Praag kom je langs Colditz en daar is het gelijknamige slot nog steeds te bezoeken. De realiteit van een gedwongen verblijf daar was een stuk grimmiger dan deze serie laat zien. Evengoed een prima WO2-serie voor kinderen.

Genoten van deze prachtige serie. Jammer dat ze met zulke grote stappen door de tijd gaan. Had hiervan wel 100 in plaats van 10 afleveringen willen zien. Niettemin 10 goed gekozen mijlpalen in de vaderlandse geschiedenis die Schuurmans betrokken aan elkaar praat. Erg geslaagd hoe hij vanuit het heden de historische scènes in loopt waarbij hij ‘onzichtbaar’ is voor de acteurs die het verleden uitbeelden. De verbindende factor tussen heden en verleden is de locatie: Nederland. Hoe dicht hij ook komt bij de historische figuren, ze blijven in het verleden en hij in het heden. De serie maakt voelbaar dat onze tijd voortbouwt op de levens van stervelingen voor ons en dat dit proces doorgaat, ook als wij er niet meer zijn.

Ambitieuze Nederlandse serie die de geschiedenis van Europa vaak op locatie uit de doeken doet. Goed verteld door Geert Mak die duidelijk meer is dan presentator. Hij is goed in de materie thuis en dat is te horen. Sommige afleveringen neigen naar cinematografie, en dat bedoel ik als compliment.

Goed geproduceerde en geacteerde serie die een zeer compleet beeld geeft van wat Fortuyn wel en niet was. Op meerdere punten erg aangrijpend, een zeldzaamheid als het om Nederlandse series gaat. Dat een politicus in Nederland is vermoord om wat hij vond, is een zwarte bladzij in de vaderlandse geschiedenis. Ik salueer de makers en allen die deze productie mogelijk hebben gemaakt voor dit document, om deze laffe aanval op de democratie nooit te vergeten.

Personages in de films van Wenders lijken altijd sociaal geïsoleerd en menselijke interacties zijn vaak transactioneel. Dat werkt in Falsche Bewegung beter dan in andere films van hem omdat het plot draait om een transactie. Ook de actie die deze misdaadthriller van Wenders vraagt, maakt de film de moeite van het bekijken waard. Geweldige hoofdrollen ook van Ganz en Hopper. En natuurlijk maken de happy accidents in de cinematografie van Robbie Müller het verschil. Na Paris, Texas is dit een van de meest toegankelijke films van Wenders die balanceert tussen mainstream en filmhuis.

Als Steven Spielberg Jaws niet had geregisseerd dan was deze film niet meer geweest dan de bron: een verhaaltje over een vis. Met enorme visie voegde hij elementen aan het plot toe die in het oorspronkelijke materiaal ontbraken. En dan te bedenken dat de film er bijna niet was geweest omdat de mechanische haai het niet deed. Spielberg kwam, zag en overwon en bedacht dat dreiging enger is dan zichtbaar kwaad. Nog een happy accident: hij vroeg een andere genie, John Williams, om de filmmuziek te componeren. Bij het bekijken van het resultaat zijn we getuige van een van de grootste triomfen van Spielberg, Hollywood, ja zelfs van de 20ste eeuwse populaire cultuur.

Solide verhaal over een African-American regiment dat een belangrijke slag levert bij Fort Wagner tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. De film laat je de belangrijkste mijlpalen in de opbouw van het regiment zien, het racisme in het leger en het verloop van de slag zelf. Topcast met Freeman en Washington en goede cinematografie. Onderhoudend plot en voldoende karakterontwikkeling om te geven om de personages. Film is waarheidsgetrouw dus je pikt ook nog een geschiedenisles mee. Aanrader!

Klassieke comedy die door ongemak van situaties waarin Atkinson belandt erg grappig zijn. Veel practical jokes van excentrieke Brit met snobistische trekjes. Mijn favorieten zijn de audiëntie met de koningin, kerstkalkoen en judoles.

Naast de Naked Gun franchise de leukste Amerikaanse film die ik ken. Alleen om series als Frasier, Seinfeld en - van Britse bodem - Mr Bean en Fawlty Towers kan ik harder lachen. Airplane! moet het hebben van slapstick gecombineerd met politiek foute grappen en absurde dialogen. Erg leuk!

Dit origineel en de vervolgdelen behoren tot de grappigste Amerikaanse films die ik heb gezien, naast Airplane! In de juiste stemming kom ik niet bij van het lachen om de briljante Nielsen en alle benarde situaties waarin hij zich manoeuvreert. Aanrader voor avond met bier en chips na een lange werkweek.

Dat ik de eerste ben die reageert op deze film verbaast me om meerdere redenen niet. Zo is het lastig om de film als VOD te zien en aanschaffen is niet echt goedkoop. Dan heb je het onderwerp van de film: het plot lijkt te berusten op twee of drie observaties over het leven, is eendimensionaal en er is weinig progressie in de verhaallijn. Wel zie je de hoofdpersonen van hot naar her wandelen, vliegen en rijden, maar het blijven grotendeels vergeefse verplaatsingen die het verhaal niet verder helpen. Dat heeft alles te maken met de nogal filosofische inslag van Wenders die graag de verhouding tussen beeld en werkelijkheid onderzoekt en hoe de kijker betekenis geeft aan zaken als tijd, plaats en identiteit in een film. Als je daarop je verwachtingen afstemt dan is de film best plezierig om naar te kijken. Prima cast, stroeve dialogen, stijve omgangsvormen en een vrij vaag einde. Bij de eerste keer kijken valt al op dat een deel van de scènes geïmproviseerd is en dat heeft deze film geen goed gedaan. Fijn voor de makers dat ze plezier hadden tijdens het filmen, maar als kijker had ik daarvan graag meer teruggezien in het eindresultaat. Improvisatie doet ook een gebrek aan inspiratie en organisatie vermoeden, de twee plagen van de op financiering gerichte Neuer Deutscher Film. Het plot doet nogal pretentieus aan voor wat de film nuchter bekeken is. Dat laatste waren de recensenten klaarblijkelijk niet, afgaand op de relatief hoge IMDB-waardering. Ik kan me niet voorstellen dat de bioscopen in 1974 volzaten voor deze film, dus er moet iets anders aan de hand zijn. Nostalgie, snobisme of de onverdiende reputatie van Wenders als cinematografisch Wunderkind? Of ben ik gewoon te jong om deze film op waarde te schatten? Uiteindelijk is Wenders grootste verdienste dat hij Robby Müller als cinematograaf inhuurde, zodat we in ieder geval nog de mooie minimalistische beelden hebben.

Geweldig avonturenfilm, maar wel minste in de franchise. Dr Jones als vanouds top, maar plot laat hem in de steek. De Koude Oorlog past beter bij James Bond en de zoon komt niet echt uit de verf. Verder lijkt het erop dat Lucas/Spielberg last hadden van een creatieve dip toen ze over de ontknoping van deze film een ei moesten leggen. Niets mis met bovennatuurlijke wendingen, maar die moeten dan wel bij het onderwerp passen, zoals het einde van Raiders bij de Bijbelse Ark van het Verbond en het einde van de Last Crusade bij de mythische Heilige
Graal. Niettemin toch een onderhoudende film die je zeker moet zien als je de andere delen leuk vond.

Heerlijke avonturenfilm die met razende vaart van het ene naar het andere hoogtepunt beweegt en daarmee meer dramatische registers opentrekt dan Raiders deed. De slechterik in deze film is echt griezelig en de spannendste scènes van de hele franchise zitten in Temple of Doom. Dat de film daarmee minder onschuldig is dan de eerste maakt voor mij niet uit. De reeks wordt met dit deel juist meer volwassen. Na het zien deze film kan je avond niet meer stuk. Aanrader!

Het origineel waarin de wereld kennismaakte met Dr Jones, een erg knappe creatie van Lucas. Van alle beroemde filmhelden kunnen avontuurlijke kijkers zich misschien nog het meest identificeren met Indiana Jones. Hij is geen spion als James Bond, maar docent. Hij is geen ruimtevaarder als Han Solo, maar archeoloog. Hij wil niet de wereld redden als Batman, maar artefacten terugbrengen naar het museum. Heel slim hoe Lucas in het plot haakjes gebruikt die voor een gemiddelde Westerling vertrouwd zijn: WO2 en de bijbel. De vaart in de film doet me denken aan matinée- maar vooral ook Bond-films. De actie start voor de filmtitel in beeld verschijnt en gaat door onder de aftiteling. Er tussenin zitten originele actie, memorabele scènes en beroemde quotes. Het einde is bijna euforisch te noemen en Raiders slaagt er als een van de weinige films die ik ken in de aanwezigheid van een God op te roepen die afrekent met nietige zondaren. Williams muziek ondersteunt de beelden op geniale wijze en het gaat wat mij betreft hier om één van de meest effectieve scènes uit de filmgeschiedenis. Briljant ook hoe Lucas in het slot de rollen van dader en slachtoffer omdraait. De film is bijna 45 jaar oud maar niet gedateerd. Een van de weinige films die je echt gezien moet hebben.

Originele serie die je kijkje biedt in de wereld van topschakers en de rivaliteit die daarbij komt kijken. Een dosis vrouwenemancipatie krijg je er gratis bij. Overtuigend gespeeld met spannende ontknoping aan het eind.

Zoals met wel meer klassiekers is deze film vaker besproken dan bekeken. Voor de paar mensen die zich deze moeite wel getroostten, levert dat een goede ervaring op. Onderhoudend plot met topacteurs, gedenkwaardige quotes en memorabele scènes, het zit allemaal in een film die tijdens WO2 gedraaid is. Je zou denken dat alle karakters in deze film wel en niet aan de goede kant van de geschiedenis staan, maar niets minder is waar. Kennelijk was het zwart-wit denken in 1942 nog in ontwikkeling. Daardoor is de film een stuk realistischer en het kijkplezier groter. Aanrader!

Heerlijke feel good film voor het hele gezin. Geschoten in mijn favoriete stukje Europa: grensgebied Beieren en Oostenrijk, met leuke muziek, geweldige cast en ook nog een spannend plot. Geen 9 of 10 omdat ik geen liefhebber ben van musicals.

Aardige praatfilm vol onsympathieke boeven en veel machismo. Geen liefhebber maar wel geïnteresseerd in de filmkunsten van Tarantino. En die stellen niet teleur.

Fijne avondvullende film met goede cast, relevant thema’s en mooie finale. Een van de weinige Tarantino’s waar je ontroerd van kunt raken. De muziek maakt het helemaal af.

Goed geacteerde originele benadering van een WO2-film. Waltz speelt rol van zijn leven als beschaafde Nazi-opportunist en Pitt aardig als lompe Amerikaan. Tarantino speelt lustig met clichés en draait rollen zo om dat Amerikanen soms fascistischer lijken dan de Nazi’s en niet zij maar joden daders zijn. Het geheel is niet bedoeld om al te serieus te nemen en hier en daar kan er gelachen worden. Leuke film!

Cinematografisch een meesterwerk. Claustrofobische beelden van teveel mensen met geheimen in een kleine ruimte, zonder ontsnapping naar buiten waar een dodelijke sneeuwstorm woedt. Plot spannend en acteerwerk geslaagd. Voor een zwarte komedie vind ik het geweld veel te gedetailleerd en serieus in beeld gebracht om grappig te zijn. Een lichte vorm van misantropie is me niet vreemd maar het lukt me niet te lachen om een wurgingsscene van meer dan een minuut, met alle grimassen, spartelingen en stuiptrekkingen nauwkeurig en expliciet gefilmd. Daarentegen vond ik het cartooneske geweld in een film als Riders of Justice wel leuk en heb ik geen enkel bezwaar tegen realistisch geweld in bijvoorbeeld oorlogfilms. Maar ook zonder Tarantino’s gevoel voor humor heb ik wel genoten van deze film.

Als fan van Venetië, drama en Mahler dacht ik wel goed te zitten met deze gelauwerde film. Mahler komt er zelfs tweemaal in voor: via de hoofdpersoon Von Aschenbach, die net als Mahler componist/dirigent is, en via de filmmuziek die mede is ontleend aan Mahlers 3e en 5e symfonie. Niettemin is de film toch wat teleurstellend. Vrij veel repeterende scènes die een onvervuld verlangen moeten verbeelden van een volwassen kerel naar een jonge jongen. Natuurlijk kun je die jongen ook zien als metafoor voor schoonheid, inspiratie en/of jeugd, die de oude musicus tevergeefs najaagt, maar ook dan vind ik de film langdradig en geen recht doen aan Thomas Manns beroemde novelle.

Psychologische thriller van de hoogste klasse. Met een minimum aan actie zoveel spanning opbouwen is briljant en zegt veel over de prestatie van de hoofdrolspelers Colman en Buckley. Ook het plot helpt een handje mee door handelingen in het heden te laden met ervaringen uit het verleden. Zo wordt langzaam de puzzel gelegd die er aan het eind heel anders blijkt uit te zien dan de kijker verwacht. Goede review van Michel van Dam doet meer recht aan deze film dan de IMDB-score.