Reacties

DVD op het Russische label Ruscico (NTSC). Anti-Stalin film, verkozen door de lezers van ‘Soviet Screen’ tot beste film van het jaar (1961). De hoofdrolspeler kwam om bij een auto-ongeluk in ‘66. De DVD bevat als bonus de documentaire ‘Death Camp’ als verder toonbeeld van de relatieve artistieke vrijheid en dooi onder Nikita Chroesjtsjov.

Gebaseerd op de roman ‘Women talking’/‘Wat ze zeiden’ van de Canadese schrijfster Miriam Toews. Het verhaal zelf is gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen. Zij keerde zelf de Mennonitische gemeenschap de rug toe en schreef ook ‘Stellet Licht’ (2007) en ‘All my puny sorrows’ (2021), ook verfilmd.

‘Sometimes you just have to bite your upper lip and put your sunglasses on’ (quote Dylan). Ik beluister nog steeds regelmatig en met veel plezier de soundtrack. Van de 34 nummers wordt er een, de titelsong, gezongen door Dylan zelf (met The Band). Dit is een track uit The Basement Tapes (juni-oktober 1967). Verder noem ik slechts Roger ‘One more cup of coffee’ McGuinn, Calexico, Willie ‘Senor’ Nelson, Mark ‘Man in the long black coat’ Lanegan, Charlotte ‘Just like a woman’ Gainsbourg, Los ‘Billy 1’ Lobos en ‘Knockin’ on heaven’s door’ Antony als vertolkers van Dylan songs op de soundtrack. Daargelaten dat smaken verschillen, houd ik me aan het credo ‘NOBODY SINGS DYLAN LIKE DYLAN’ en kan niet wachten op het uitkomen van de nieuwe film ‘A Complete Unknown’.

Zijn zoon heet ook Tato Kotetishvili en diens debuut speelfim, Holy Electricity, won onder de lading ‘nieuw talent’ een filmprijs op het IFF Locarno 2024. Won ook de prijs voor de beste regisseur bij de Asia Pacific Screen Awards 2024.

Robbie Krieger zei daarover dat Babe Hill de badkamer verliet, zodat Jim die kon gebruiken. Ik weet alleen dat Babe Hill de geluidstechnicus was van het team dat verantwoordelijk was voor Jim’s eindexamenfilm aan de UCLA Film School - getiteld HWY (oorspronkelijk: Hitchhiker); fragmenten zijn te zien in de documentaire When you’re strange (2010). Volgens Ray Manzarek was datzelfde team ‘bad company’; onder hen ook Tom Baker, acteur uit de entourage van Andy Warhol, samen met Nico in de film ‘I a Man’ (1967); en ook longtime lover van Pam; hij stierf aan een drugoverdosis op 42-jarige leeftijd; in de film van Stone met Jim totaal beschonken in het vliegtuig en bij aankomst op het vliegveld van Phoenix gearresteerd. Het team is ook verantwoordelijk voor de documentaire Feast of Friends (1970), Blu Ray op het Britse label Eagle Vision (ERBRD5229).

Yep, uit ‘Hyacinth House’: slaat op Jim’s drinking buddie Babe Hill.

Zelf best wel een grote Doorsfan zijnde, van 1967 tot de dag van vandaag, had ik wel enige weerstand om de film te zien, omdat de vocalen van de songs niet van Jim Morrison zijn maar, overigens niet onverdienstelijk, van Val Kilmer. De film zelf is historisch gezien, niet altijd even accuraat: de scene dat Jim ‘Rebel without a cause’ Morrison een garderobekast in de fik steekt, met daarin zijn vriendin Pamela Courson - overigens magistraal gespeeld door Meg Ryan - is puur verzinsel. Zo ook de eerste ontmoeting met Pam; die vond plaats, niet op Laurel Canyon Boulevard aka ‘Love Street’ maar, in de club London Fog (Sunset Boulevard 8919). Zij inspireerde Jim tot het schrijven van diverse love songs, bijv. ‘You make me real’: “So let me slide into your tender sunken sea”. En ‘Queen of the highway’: “She was a princess - He was a monster, black dressed in leather. No one could save her. Save the black tiger. American boy -American girl”. ‘Cosmic mate’ Pam stierf op 25/04/1974, net als Jim op 27-jarige leeftijd. In haar geval aan een overdosis heroïne: “Once I was young, now I’m getting old - Well I’m goin’ overseas, gonna grab me some of that gold” uit de zwanenzang ‘Paris Blues’. Van de ‘Club van 27-jarigen’ noem ik nog maar even: Robert Johnson, Brian Jones, Alan ‘Blind Owl’ Wilson, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Ron ‘Pigpen’ McKernan en Kurt Cobain.

Speelfilm tegen de achtergrond van de historische illegale deportatie van meer dan duizend Georgiers uit Rusland in 2006. Tweede film van deze Georgische regisseur, na haar ‘House of others’ uit 2016 (Grote Prijs op het IFF Karlovy Vary dat jaar).

Zondag 17/12/24 om 21.20 uur op NPO2EXTRA.

DVD op het NLse label A-film (DS92394).

De film is gemaakt met steun van het Sokurov Fund. Dit fonds maakte met staatssteun uit Moskou in de periode 2013-2022 ruim een dozijn films van jonge filmmakers, primair actief in de Kaukasus-regio, mogelijk. Bijv. Kantemir Balagov met zijn ‘Tesnota’ (2017; in de Kabardische taal), Kira Kovalenko met haar ‘Sofichka’ (2016; in de Abchazische taal), Malika Musayeva met haar ‘The cage is looking for a bird’ (2023; in de Tsjetsjeense taal), Oleg Khamokov met zijn ‘Uzly/Knots’ (2022; in de Kabardische taal), Vladimir Bitokov met zijn ‘Deep rivers’ (2018; in de Kabardische taal) en ‘Mama, I’m home’ (2021), Maryana Kalmykova met haar ‘Border’ (2021) en Vladimir Koptsev met zijn ‘The wild brigade’ (2023). De tweede film van Zolotukhin, zelf de zoon van een luchtmachtpiloot, is de anti-oorlogsfilm ‘Brother in every inch’ (2022), en gaat over 2 broers - een tweeling - in hun opleiding tot gevechtspiloot. Die film beleefde toevallig zijn Russische première op 24 februari 2022, de dag van de invasie in Oekraine. Het commentaar van Zolotukhin: “any war is a disgusting, indecent and horrible thing”.

Winnaar van de Gazprom Award 2016.

De regisseur komt uit Grozny (Tsjetsjenië) en de film, in de Tsjetseense taal, heeft zij gedraaid in een klein dorp op de grens tussen Tsjetsjenië en Ingoesjetie, dus dit kan terecht de eerste - en voorlopig enige -Tsjetsjeense speelfilm worden genoemd. Na het volgen van de workshop van Sokurov aan de Universiteit van Naltjik (2011-2015) vestigde zij zich in Duitsland, waar zij aan de Hamburg Media School zich verder in het regisseren bekwaamde. Intrigerende titel, ontleend aan Kafka: ‘I am a cage, in search of a bird’.

Winnaar Palme d’or short film op het IFF Cannes 2024.

Big Screen Award op het IFF R’dam.

😂

Wow wat een cinematografische parel in hallucinerende oker- en cyaantinten. Het verhaal speelt zich af in Noord-Ossetie (Kaukasus), bekend van het gijzelingsdrama in Beslan in School Nummer Een in 2004. Onbegrijpelijk dat distributeur Septemberfilm deze film, in de Ossetische taal, van Kovalenko, die doet denken aan het werk van haar studiegenoot Kantemir Balagov en hun leermeester op de toenmalige film-workshop (2011-2015) aan de universiteit te Naltjik (Kabardie-Balkarie), Aleksandr Sokoerov, niet op dvd/blu ray heeft uitgebracht. Na 3 maanden de film voor de 2e maal op Film1 gekeken: de score onverminderd een 10; 4 sterren van Karin Wolfs in de VPRO-gids, van Pauline Kleijer in de VK en van Belinde van de Graaf in Trouw.

The true story of a juvenile detention center in Tiblisi. A prison-rugby drama which reflects on country’s criminal culture in the early 2000s. Winner of Human Rights Award at the 20th Tbilisi International Film Festival.

Geafficheerd als ‘de Servische versie van ‘Clockwork Orange’.

Over de horror die echtscheiding heet: de weg diep naar beneden en de weg ten hemel juichend naar boven. Gezien op het Leids IFF 2024 in het kader van de First Feature Competition. Speciale juryprijs en prijs voor beste actrice op IFF Karlovy Vary 2024.

Nihilistisch portret van kansarme jongeren in een armzalig milieu, ergens in Litouwen. Twee meiden volgen een lokale modellenopleiding, worden daarbij, zonder er erg in hebben, financieel uitgebuit. Zij beleven daarbij een harde les op weg naar volwassenheid. Qua troosteloosheid en het wachten op ontsnapping deed de film denken aan andere Oost-europese films als ‘United states of love’ (2016) of ‘Pleasant days’ (2002). Gezien op het Leids IFF 2024 in het kader van de First Feature Competition. Daar winnaar van de Jongeren Jury Award. Uit het juryrapport: ‘een prachtige esthetiek, een waanzinnige soundtrack, een echt meesterwerk’. Ook wInnaar van de Gouden Luipaard op het IFF Locarno 2024 - naast Locarno’s Swatch First Feature Award - en de Grote Prijs op het IFF CinEast te Luxemburg. Heb ik toch iets gemist? 🥴 4 sterren in de VK (Kevin Toma).

Winnaar van de Grote Juryprijs op het IFF Sundance 2024.

Winnaar van het Gouden Oog op het internationaal documentaire festival Zurich 2024.

Teddy Award op IFF Berlijn 2024.

Meeslepend relaas binnen de schermsport over 2 broers, broederliefde, en hun innerlijke strijd op en buiten de schermpiste over een duister familiegeheim, doorspekt met een romantische twist en culminerend in een hartdoorborende, verpletterende finale. Gezien op het Leids IFF 2024 in het kader van de First Feature Competition.