Reacties

Een vreselijk griezelige intro, er klopt zoveel niet aan deze scène, zowel emotioneel als fysiek. We hebben te maken met een lastige situatie aan het begin van het verhaal, en ik ben onzeker over de toestand van een van de hoofdpersonages.
De sfeer op deze plek is vreemd en moeilijk te beschrijven, maar hoe dan ook verontrustend.
Deze plek wordt steeds vreemder en onheilspellender, en het lijkt er nu echt op dat er iets mis is met het huis waar onze personages zich op dit moment bevinden.
Dit is veranderd in een nachtmerrie voor de bijpersonages, en het lijkt alleen maar erger te worden met de minuut. Wat een absoluut, afschuwelijk mooi verhaal. Een verwoestend unieke film.

Er is iets vreemds aan de personages in onze speelfilm, en onze vrouwelijke hoofdrolspeelster heeft gewoon een angstaanjagend griezelige uitstraling.
De acteerprestatie van Sophie Kargman is fantastisch, want ik heb een intense hekel aan haar personage.
Ik weet niet zeker wat ik moet geloven, en het is behoorlijk fascinerend. Het
lijkt erop dat we het toppunt van waanzin hebben bereikt, en het is een fantastische reis omhoog, en de schoonheid van de zich ontvouwende gebeurtenissen.

We beginnen diep in het bos met een mannelijk personage, en dan wordt de situatie plotseling verontrustend. Er gebeuren dingen, en ik ben me op dit punt niet bewust van enige mythologie of folklore.
Niets verklaart precies wat er aan de hand is, en eerlijk gezegd draagt ​​dat alleen maar bij aan de spanning. We hebben een arme jonge man die de dupe lijkt te zijn van deze incidenten, en die zouden wel eens ernstige gevolgen voor hem kunnen hebben.
Wat een kwaadaardige en wrede dingen doen we elkaar toch aan in naam van de liefde, en zelfs als we het niet zeker weten, doen we het ergste door ons best te doen. Zo'n prachtig gruwelijk einde, en toch zo ontzettend bevredigend.

Tot nu toe hebben we vier jonge volwassen personages en er verschijnt ook een volwassen mannelijk personage.
Het ziet er interessant uit, gezien wat we tot nu toe hebben gezien, want er heeft zich een vreselijke tragedie voorgedaan en onze jonge personages staan ​​voor een groot avontuur.
Het lijkt erop dat de prijs voor falen hoger is dan verwacht en dat onze jonge volwassenen deze keer een lesje zullen leren. Het lijkt er ook op dat ware vergeving begint met jezelf te vergeven voor je tekortkomingen en de dingen los te laten die je pijn hebben gedaan.

Het begint met een gruwelijk incident, waarna de tijd verstrijkt en er genoeg is bereikt, hoewel zeker niet genoeg voor degenen voor wie het er echt toe doet.
Het uitzicht op het landschap in de film is absoluut adembenemend, en toch is het tegelijkertijd erg beangstigend om er te zijn of erin te verdwalen. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar de sfeer is oorverdovend en ook een beetje overweldigend.
Hoe hartverscheurend de film ook is, er zijn sprankjes hoop die erdoorheen schijnen. Het voelt alsof we te maken hebben met iets dat ouder is dan de tijd zelf, misschien wel, en zelfs zij weten niet zeker wat er aan de hand is.
Wat een gedurfd verhaal en meer dan boeiend voor fans van horrorfolklore of mythologie, ik ben helemaal in dit verhaal opgezogen. Wat een waanzinnig hartverscheurend einde aan de waanzin die deze film is, ik moet hem absoluut nog een keer kijken.

Wat een afschuwelijke introductie van onze film, het was hartverscheurend om naar te kijken, hoewel er misschien toch een sprankje hoop was voor onze hoofdpersoon, die toevallig een vrouw is. Het lijkt erop dat we nu een probleem hebben, en het ziet er helemaal niet goed uit voor onze hoofdpersoon.
Er is een kwaadaardig personage in de film verschenen, die tot nu toe al behoorlijk dreigend was in haar acties. En dat personage is weer terug, dit keer op een nog angstaanjagendere manier. Wauw... Wat een glorieuze chaos, en zo brutaal en schaamteloos in zijn pure, zinloze geweld.

Onze intro lijkt een gevoel van verlies op te roepen, en ik denk dat ze een emotionele reactie van ons verwachten, maar het personage roept geen enkel gevoel bij me op.
We hebben een paar nieuwe personages en die lijken veel levendiger. Het lijkt erop dat twee van hen broer en zus zijn, en ze zijn allebei jong, dus ze kunnen het nog niet zo goed met elkaar vinden.
Ons eerste personage lijkt van streek en mogelijk zelfs gevaarlijk, terwijl de oudere broer nogal brutaal en misschien zelfs hard is tegen zijn zus. Het lijkt erop dat ik onze personages verkeerd heb ingeschat en dat er iets veel ergers schuilgaat in het bos waar al onze personages tijd doorbrengen.
De kinderen wonen bij hun grootvader, die veel weet over het bos rondom hun huis. Iets in het bos heeft mogelijk een interactie gehad met ons eerste personage, en dat voelt niet goed, en de situatie zal waarschijnlijk escaleren.
Wat een prachtige slotscène; alles wat de film ons heeft laten zien, komt eindelijk in perspectief, en de dood dient in dit perspectief een doel.

Onze intro lijkt een gevoel van verlies te geven en ik denk dat ze een emotionele reactie van ons verwachten, maar het personage laat me niets voelen.
We hebben een paar nieuwe personages en ze lijken veel levendiger. Het lijkt erop dat 2 van hen broers en zussen zijn, en ze zijn allebei jong, dus ze zijn het nog niet met elkaar eens.
Ons eerste personage lijkt niet helemaal in zijn element en mogelijk zelfs gevaarlijk, terwijl onze oudere broer en zus nogal brutaal en misschien wel hardvochtig zijn tegenover zijn zus. Het lijkt erop dat ik onze personages verkeerd heb ingeschat en dat er misschien wel iets veel ergers is in het bos waar al onze personages tijd doorbrengen.
Onze kinderen wonen bij hun grootvader, die veel weet over het bos rondom hun huis. Iets in het bos heeft mogelijk een soort interactie gehad met ons eerste personage, en het voelt niet goed, en de dingen zullen waarschijnlijk escaleren vanaf hier.
Zo'n mooie slotsequentie, alles wat de film ons heeft laten zien en voelen komt eindelijk in perspectief, en de dood dient een doel in deze ogen.

Zo'n gruwelijke intro van onze film, het was hartverscheurend om te zien, ook al was er een mogelijk lichtpuntje voor onze hoofdpersoon die toevallig een vrouw is. Het lijkt erop dat we nu een probleem hebben, en het ziet er helemaal niet goed uit voor ons hoofdpersonage.
Er is een gemeen iemand opgedoken in de film, die tot nu toe behoorlijk bedreigend was in haar acties. En dat personage is weer terug, en deze keer op een nog angstaanjagender manier. Wauw... Zo'n glorieuze chaos, en zo bruut en schaamteloos in zijn pure, baldadige geweld.

Deze begint met een gruwelijk incident, waarna de tijd verstrijkt en er genoeg is bereikt, zeker niet genoeg voor degenen voor wie het belangrijk is.
Het uitzicht op het land in de film is absoluut adembenemend, en tegelijkertijd is het nog steeds erg angstaanjagend om in te vertoeven of in te verdwalen. Ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen, maar de sfeer is oorverdovend en ook een beetje overweldigend.
Hoe hartverscheurend de film ook is, er zijn sprankjes hoop die erdoorheen prikken. Het lijkt alsof we met iets bezig zijn dat ouder is dan de tijd, mogelijk, en zelfs zij weten niet zeker wat er aan de hand is.
Zo'n gedurfd verhaal en meer dan boeiend voor fans van Horror Folklore of Mythologie, ik ben zo verdiept in dit verhaal. Zo'n waanzinnig hartverscheurend einde van de waanzin die deze film is, moet ik absoluut nog een keer kijken.

We beginnen diep in het bos met een mannelijk lijnfiguur, en dan wordt het nogal plotseling onrustig. Er gebeuren nu dingen en ik ben me niet bewust van de Mythologie of Folklore op dit punt.
Niets legt uit wat er precies aan de hand is, en ze maken het alleen maar spannender, als ik eerlijk moet zijn. We hebben een arm jong personage dat de dupe lijkt te worden van de incidenten, en ze kunnen ernstig zijn voor onze jongen.
Wat een slechte en gemene dingen doen we elkaar aan in de naam van de liefde, en zelfs als we het niet zeker weten zullen we het ergste doen door ons best te doen. Zo'n prachtig gruwelijk einde, en toch zo absoluut bevredigend.

Tot nu toe hebben we 4 jonge volwassen personages en we hebben ook een volwassen mannelijk personage dat zijn opwachting heeft gemaakt.
Het ziet er interessant uit voor wat ze ons tot nu toe hebben laten zien, want er heeft zich een vreselijke tragedie voltrokken en onze jonge personages staat een heel avontuur te wachten.
Het lijkt erop dat de prijs voor falen een beetje hoger is dan verwacht, en onze jongvolwassenen zouden deze keer wel eens een lesje kunnen krijgen. Het lijkt er ook op dat echt vergeven begint met jezelf vergeven voor tekortkomingen en ook met het loslaten van dingen die je pijn hebben gedaan.

Onze intro bestaat uit 2 vrouwelijke personages en de jongste heeft een serieuze aanpassing van haar houding nodig. Lol. Het slechte gedrag is al vroeg begonnen, en met zoveel wreedheid.
We hebben nieuwe personages, en ze zijn als het ware een stel, en ze lijken nogal schattig, en ik wacht tot de volgende golf van Terror begint. De Brazennes van onze overtreders zijn deze keer niet onder controle te houden, en ons stel kan hier in grote problemen komen.
Hun huis is een gigantisch doolhof en kan alleen maar voor problemen zorgen in de volgende scènes. Alleen al de hoeveelheid taunting begint een Horrorific boodschap uit te zenden, en dat is er een die bijna garandeert dat de dingen binnenkort nog intenser zullen worden.
Ons koppel zit echt in de problemen en het ziet ernaar uit dat het nog erger wordt. Deze gedrochten hebben dit spel goed onder de knie en het niveau van kwelling dat ze kunnen toebrengen is er een van pure terreur.

Ik ga niet liegen, ik ben aan deze film begonnen omdat Teresa Palmer erin meespeelt. We openen met hartzeer en familiaal lijden, en ik ben niet zeker van de treinen op dit punt.
We hebben een nieuw vrouwelijk personage, en ze is een echte pip, al zeg ik het zelf.
Er hangt kwaad in de lucht bij deze familie, het lijkt erop dat dit zich ontwikkelt tot een folkloreverhaal. Verachtelijke slechtheid is een understatement, zulk afschuwelijk gedrag. De naald wordt naar binnen geduwd en de geest wankelt, is omhoog nog steeds omhoog of is het uit en niet eens naar beneden.
Zo'n heerlijk boosaardig verhaal, meesterlijk uitgevoerd, dat de ontwikkeling van het verhaal nooit heeft vertraagd.

Er is iets vreemds aan de hand met de personages die in onze speelfilm te zien zijn, en onze vrouwelijke hoofdrolspeelster heeft gewoon een angstaanjagend enge uitstraling.
Het acteerwerk van actrice Sophie Kargman is geweldig, want ik haat haar personage ijverig.
Ik weet niet zeker wat ik moet geloven en het is behoorlijk fascinerend. Het
Het lijkt erop dat we het toppunt van waanzin hebben bereikt en het is een geweldige rit naar boven en naar de schoonheid van de acties die in gang worden gezet.

Er is iets vreemds aan de hand met de personages die in onze speelfilm te zien zijn, en onze vrouwelijke hoofdrolspeelster heeft gewoon een angstaanjagend enge uitstraling.
Het acteerwerk van actrice Sophie Kargman is geweldig, want ik haat haar personage ijverig.
Ik weet niet zeker wat ik moet geloven en het is behoorlijk fascinerend. Het
Het lijkt erop dat we het toppunt van waanzin hebben bereikt en het is een geweldige rit naar boven en naar de schoonheid van de acties die in gang worden gezet.

Deze begint helemaal in de war te raken en laat langzaam de geknoopte stukjes zien die losgemaakt en weer in elkaar gezet moeten worden. We hebben nu een interessante draai aan ons verhaal gekregen, ik ben me nog niet bewust van de implicaties van de visioenen of nachtmerries.
Er lijkt een trauma te zijn en we hebben zeker een verborgen en misschien zelfs trauma waar we ons op dit moment in het verhaal nog niet bewust van zijn. De film geeft een griezelig gevoel en de scènes laten doorschemeren dat er mogelijk iets duivels op komst is.
De twist is niet ver verwijderd van de opzet van de film en nu krijgen we te zien hoe ver ze bereid zijn om het verhaal te brengen en ons iets echt engs te geven.
Mijn geest is officieel opgeblazen door de speelduur van deze film, de prachtige opzet en de voortdurende misleiding van de kijker.

Dus dit voelt gewoon verloren in beweging, en nogal dom op zijn best. Alles valt uit elkaar voor ons duo en ze nemen niets serieus, maar de dingen zijn niet zoals ze lijken en ze kunnen echt in de problemen zitten.
Alles is eindelijk in volle gang en de hel breekt los en onze personages zijn volledig in paniek.
Ik ben gek op occulte horrorfilms, omdat ze zoveel hebben om uit te putten of hun eigen mythologie te creëren, en ze zijn gewoon leuk om naar te kijken. Deze film is veel leuker dan ik had verwacht op basis van het begin en de dwaasheid, het was echt heel misleidend...
Blog dit... lol...

Zo'n angstaanjagende entree voor de film en de gruwel van wat er gebeurt waar we getuige van moeten zijn.
Mia Goth is een kracht om rekening mee te houden, hoe meer je getuige bent van haar oprechtheid die ze elk personage geeft is ongeëvenaard.
De visuals zijn buitengewoon spectaculair en kleurrijk en de donkere tinten zijn gevuld met een prachtige gothic macabre aan elk stuk dat een geheel vormt.
Een nieuw perspectief komt aan het licht, een van eenzaamheid, trauma en verlangen om deel uit te maken van dit leven zoals wij het noemen. Levenslessen worden geleerd en geleefd, al is het maar heel even, en dan gaat de onvermijdelijke zoektocht door de eenzaamheid weer verder.
Zo'n prachtige, beklijvende versie van een favoriet verhaal waar ik al zoveel jaren naar op zoek ben om het in welke incarnatie dan ook te zien. Dit is een must voor fans van gotische literatuur en in het bijzonder van de Frankenstein-roman.

Een verdomd bizarre intro, zoveel dat zich langzaam ontvouwt en toch meteen meer vragen oproept. We hebben een nieuw lid in ons huishouden, alles lijkt gek te worden en misschien komt zij helpen.
Ik ben niet zeker van de volgorde van de episodes, maar er is iets mis in het huishouden.
De wreedheid van de waarheid, het verlies en de pijn zijn en moeten onvoorstelbaar pijnlijk zijn.

Taiwanese mystiek is zo nieuw voor me, maar er voelt iets niet goed met ons hoofdpersonage. Ik begin de aarzeling van ons personage te begrijpen, en dit lijkt in niets op wat ik eerder heb meegemaakt en het ziet er gevaarlijk uit.
Ik had geen idee dat Spirit communicatie zo wijdverspreid was met verschillende culturen, maar ik vind het op zijn minst fascinerend.
Het lijkt erop dat de dingen voor een paar van onze personages volledig uit de hand zijn gelopen en dat er nu verschrikkelijke gebeurtenissen plaatsvinden.
Het lijkt alsof er op de achtergrond iets sinisters aan de hand is, terwijl de mensen aan het bidden zijn.
Je moet ervan houden als een horrorfilm je aan het einde laat glimlachen, slecht, maar toch een glimlach.

Ons verhaal begint met prachtige Passie, en al die tijd sluipt de onoverkomelijke Tragedie lelijk binnen. Zo'n donkere, diep emotionele film is aan onze voeten gelegd en rauwe emoties leiden tot vleselijkheid tussen onze hoofdpersonen.
Ik voel een diepe wond die de tijd misschien nooit zal helen langzaam de scènes binnendringen, voornamelijk door de schadelijke gedachten die constant het hoofd van onze vrouwelijke personages binnendringen.
Het portret van Willem Dafoe en Charlotte Gainsbourg is anders dan wat ik de laatste tijd ben tegengekomen, provocerend en verontrustend tot het punt dat ik de film even moest pauzeren om mezelf te beschermen tegen de rauwe intensiteit die zich voor mijn ogen ontvouwt.
Ik heb nog nooit zo'n gruwelijke wreedheid gezien die niet in een gore film zat.

De meest briljante film die ik nog nooit heb gezien

Intrigerende omgeving, we lijken ons in een schitterend donker bos te bevinden. Meteen al zo'n voorgevoelige sfeer en de belofte van een Dark Brooding Presence.
Ik geniet echt van de setting van deze film en de architectuur is ongelooflijk mooi. Alles voelt zo tastbaar en het voelt alsof je de lucht kunt proeven en de grond kunt ruiken.
De Dark Gothic esthetiek van de film dringt diep door in het onderbewustzijn, alsof het je meesleept in het verhaal van het lijden en de pijn en angst van de personages.
De beelden zijn diep en emotievol over de hel die de mensen moeten hebben gevoeld tijdens deze episode die hun gemeenschap, hun vrienden en hun families omhulde.
Er is zoveel pijn en lijden in deze film, zelfs voorbij de huidige situatie en in het verleden van de geschiedenis van de mensen. De psychologische kwelling die ze hebben doorstaan voelt alsof het land erdoor is getekend, een plechtige wond achterlatend die nooit geneest.

Ik MOET deze film hebben, net als VVitch en een paar andere films die een diepe opwelling van emotie in me losmaken terwijl ik kijk.

Er ontwikkelt zich een interessant verhaal met een groot aantal personages, maar ik kwam voor Robert Englund. Zijn vertolking van een man met pijn en zo kwetsbaar als maar kan, en zijn acties in zijn privéleven blijken de reden te zijn waarom hij werd gekozen voor zijn positie in onze film.
Er zit al iets onheilspellends onder de huid van de mogelijke hoofdrolspeler en de sfeer wordt zeker vreemd en onverklaarbaar geestveranderend.
Onze personages beginnen zich te gedragen op een manier die volkomen onnatuurlijk is.
Misleiding en verwarring zijn het hoofddoel van ons schurkenpersonage, en nu begint het wantrouwen onder de anderen toe te slaan en ontvouwen zich verontrustende gebeurtenissen. Er gebeurt nu iets buitenaards met onze personages en ze beginnen mentaal iemand anders te worden, en nu heb ik het gevoel dat ze allemaal echt in gevaar zijn.
Dus ik heb het gevoel dat ons verhaal er een is van Liefde, Verlies en Verdoemenis, en onze personages waren altijd al gebonden aan een gescript lot.

Wat een gruwelijke openingsact, zo'n Kwaadaardige actie bij voorbaat, die alleen maar kan leiden tot meer woeste daden later. Onze hoofdpersonen zijn vrij jong, en ze zijn een gemakkelijke prooi voor degenen die jonge mensen kwaad willen doen.
De spanning neemt toe en 1 van onze personages blijkt op dit punt in de film nogal dapper en mogelijk zelfs wanhopig te zijn. Ons personage is vindingrijk en toont een indrukwekkende kalmte in de situatie. Zo'n verschrikkelijke hand hebben ze gekregen en we hopen dat ze de kracht vinden om te overleven en het kwaad te overwinnen.
Deze film speelt met je emoties en laat je achter met een zwaar, zwaar hart...