Reacties

Grappige film, met poppen zoals in Thunderbirds (een ouwe tv serie). Slim, mooi uitgevoerd, en ... onverwacht een scene die ik nog steeds liever oversla.

Stephen King schreef dit als Richard Bachman. Hij was het een beetje zat om als Stephen King in een hoekje weggezet te worden en besloot onder een andere naam een aantal boeken uit te geven. Duurde niet lang, mensen hadden snel door dat dit King was. Kijk, King kan schrijven. Maar hij schrijft boeken, geen filmscripts. En dat is echt eenandere tak van sport.
Deze film is een goede voorspeller gebleken van tv-sensatie. Hou je van Squid Game? Kijk dan deze film. Zelfde idee, anders uitgevoerd.

Leuke film over het idee 'wat als je niet ouder zou worden?'. In eerste instantie denk je: 'Leuk!'. Aan het einde van de film denk je misschien - 'Hmm. Misschien toch niet zo'n goed idee. Kom maar op met die rimpels!'
Best weer relevant, in een tjd waarin kinderen denken dat ze nu al aan een anti-rimpelcreme moeten, waarin meiden van 20 denken dat de eerste rimpel al opkomt voor ze nog maar en dag geleefd hebben en waarin social media al lang de werkelijkheid niet meer weergeeft.
... Nog steeds een komische film :)

Ik heb dierbare herinneringen aan het boekje The Cat in the Hat. Ik las het als een van mijn eerste boekjes in het nederlands én later in het engels. En Mike Myers vind ik (nog steeds) erg grappig. Waar ging het dan mis? De film ziet er mooi uit, kleurig - helder - absurd. Maar toch is de magie er niet. Ik denk dat Myers een beetje te veel 'Myers' was en te weinig The Cat. Ik raad het niet aan, maar ook niet af, om de film te kijken. Bijzonder.

Als er één acteur is die een film in zijn eentje kan dragen ... dan is het Robert Redford, blijkbaar (en Sam Rockwell in 'Moon', maar Redford is toch net iets indrukwekkender).

Dit is geen gelikte aktiefilm, geen lange dialogen en ook geen korte one-liners. Maar denk je even in dat Redford in deze film al 'op leeftijd was' (77) en denk je dan even in dat het je grootvader is die - zelfs al is het maar acteren - in deze film zijn best doet om een solo-reis in een zeilboot te maken.

De titel is al een beetje depressief: alles is verloren. Een man alleen in een boot, in een storm: hij heeft het niet makkelijk, maar blijft toch doorgaan. Wat moet je anders?

Het is ook nooit goed, he ;) Maar goed, sommige kijkers zijn echt alleen kijkers. Anderen volgen een serie misschien meetr om het verhaal wat verteld wordt en zijn minder oppervlakkig :D

Fijn om twee sterke acteurs tegenover elkaar te zetten. Mirren speelt een dame die na de dood van haar man toch weer een maatje wil. Dat ze dan datend op McKellen stuit, die zich ook voorstelt als een weduwnaar die niet meer alleen wil zijn, is mooi. Zonder te spoileren: wie dan de leugenaar is, doet er niet toe. Want het is gewoon heerlijk om het paar om elkaar heen te zien draaien.

Ahhh , het noorden van Engeland; vergeten, onmondig en toch ijzersterk. Dat de jongeren in de noordelijke steden en randgebieden iets vonden in de muziek uit de VS - van een andere vergeten, onmondige en ijzersterke bevolkingsgroep - is logisch. Staat in mijn rijtje favo films over de beste regio van Engeland. (Ik heb iets meer met het noorden dan met het zuiden.)

Als je met een half oog kijkt, lijkt dit een saaie film. En misschien is dat ook juist wel de bedoeling, omdat de volwassen wereld nou eenmaal erg saai is - vanuit een kinderperspectief. Ik had niet echt het idee dat het over 'een hoogbegaafd of autistisch' jongetje ging, maar meer over een dysfunctionele volwassene die zelf niet helemaal volwassen was, tegenover een kind dat ondanks zijn eigen sores soms volwassener was dan de man die voor hem moest zorgen. En dat ze dan toch dichterbij elkaar komen, terwijl ze met elkaar zijn opgescheept.

Veel interessanter dan de superhelden-Wonder Woman films. Veel. Interessanter. Ondanks het 'sensationele' verhaal over een afwijkende relatie tussen drie volwassenen, is het een degelijke film waarbij de nadruk niet ligt op fetishes, maar meer op de vrijheid om jezelf te mogen zijn, ook/juist binnen een relatie.

De ultieme haaienfilm(s) heb ik al gezien en dan is het lastig om een 'nieuwe' titel enthousiast te gaan kijken. Jaws en Deep Blue Sea zijn genoeg voor mij, waarbij ik Deep Blue Sea nog steeds superieur vind vanwege de strakke verhaalstructuur. Ach, als ik een avondje niks te doen heb, misschien is dit dan wel iets. Lage IMDb score, dat wel.

Erg leuke film! Ik ging 'm kijken omdat er volgens andere meningen niets aan was, maar ... wat een ontzettend leuke film! Grappig, intelligent, mooi.
Wanneer moet je deze film links laten liggen: als je niet van historische kostuumdrama's houdt; als je geen oppervlakkige historische kennis hebt; als je moeite hebt met drama en emotioneel manipuleren niet herkent in een film.
Toch is dit geen moeilijke film. Het is echt vrij simpel te volgen, maar je moet er wel zelf wat voor doen. Dus als je attentie-spanne niet langer is dan een gemiddeld tiktok filmpje ... ;) Nee, punt is dat er niks wordt uitgelegd, maar dat je uit alle clues zelf de feiten samenstelt.
Ik was alleen niet heel erg te spreken over de keuze voor een wijde lens, maar dat is een detail en geeft ook weer een soort van vervormd beeld, wat past bij het verhaal. Sta er gewoon voor open en herken wat er gebeurt. Want het is niet anders dan een gemiddeld schoolplein, of een werkplek met mensen die ambities hebben.

Prima! Dan ga ik kijken :) Want ik heb allang door dat als genoeg mensen schreeuwen dat het zo slecht is, ik het waarschijnlijk wel erg kan waarderen. Want smaken verschillen.

Het ziet er goed uit! :D Ik vond de teasers al zo goed (en lang). Nu heb ik er helemaal 100% vertrouwen in. Zo veel, dat ik de datum zelfs in mijn agenda gezet heb :D

'Eerste trailer'? Maar ik heb al maanden terug een trailer gezien? Of maak je verschil tussen een lange teaser trailer en 'trailer'-trailer? Leg ff uit :S

Alléén als ie ook in het Nederlands is nagescynchroniseerd, kijk ik 'm :) Daar heb ik een goede reden voor, want normaal kijk ik alles liever in de originele taal. Maar de Nederlandse stemmen zijn gewoon beter dan de oorspronkelijke. Spongebob is de kennismaking met de Nederlandse taal geweest voor mijn Britse partner. Er is geen leukere manier om Nederlands te leren dan Spongebob te kijken!

The Artful Dodger heeft een van de beste openingsafleveringen die ik in lange, lange tijd gezien heb. Onze nieuwe vrijdagavond serie en ik kijk nu al uit naar de volgende aflevering. (Ja, ik weet dat ze allemaal te zien zijn, en nee, bingen is gewoon niet mijn ding) :)

Oh! Dat lijkt me een fantastische scene dan! Toch een reden om de film maar te kijken :)

Het blijft een intrigerende film. Als kijker weet je net zoveel als de hoofdpersoon en daardoor voel je je ook betrokken. Fijn ook, dat de film aantoont dat we ver voor sociale media al super-geinteresseerd waren in wat andere om ons heen dededn en uitvoerden. We zijn gewoon allemaal een stelletje voyeurs, toch?

De films van Wes Anderson zijn altijd een visueel hoogstandje, ook als het verhaal wat te wensen overhoudt. Maar ik hou wel van films met een meta-laag. En Asteroid City heeft die. Dit is de jaren 50. Overbelichte pasteltinten, een laagje fineer over de onderlinge relaties, en een gestileerde manier van acteren - één op één overgenomen van films uit die tijd.
Deze film kun je het beste 2x kijken. Eerst laat je je overdonderen door de flimische, visuele stijl en laat je het verhaal even liggen. En de tweede keer probeer je niet afgeleid te worden door die mooie beelden en kleine grappige verwijzingen en laat je het verhaal op je inwerken. Er zitten zoveel lagen in, je hoeft niet alles er uit te halen.
Maar een tweede keer kijken is de moeite waard - dit is echt wel iets bijzonders.

Helemaal gezien, tenzij ze een spontaan nieuw seizoen maken. Heerlijk zaterdagochtend-kijkvoer. Bean is een prorotype personage met butse plekjes. En toch is ze interessant.
Veel leuke gaststerren die je misschien aan de stem herkent. Misschien niet zo goed als Futurama, maar komt er ontzettend dichtbij.

Hilarisch. Leuk voor scifi fans, want er wordt wat op de hak genomen, maar eigenlijk wordt alles wel op de hak genomen. Je weet nooit hoe een aflevering eindigt, compleet onvoorspelbaar. Het is het waard om twee keer te kijken, omdat je absoluut dingen mist met de vaart waarin het verhaal voorbijvliegt.
Ook leuk: Solar Opposites van dezelfde maker, en iets wat ook voelt als in hetzelfde 'universum' te zijn.

Ow! Verrassende cast! Een leuk spelletje in 'herken de acteur'. Niet spieken. Maar ook de film is mooi. Ergens ook hartverwarmend en dat lees ik niet terug in de comments. Maar het is hartverwarmend. De humor ligt meer in het absurde. De tijd dat mensen in een inrichting werden weggestopt ligt gelukkig achter ons. Bij deze film vraag je je af of de behandeling (medisch en door het personeel) niet enorm heeft bijgedragen tot hoe de patienten zich ontwikkelen.
Ja.

Soms is een griezelfilm eng omdat het draait op veel bloed, of veel 'schrikmomenten'. The Shining bouwt heel langzaam en griezelig de spanning op. Er komt een moment dat je gewoon niet weet wat je kan verwachten, maar dat het eng is of enger gaat worden, dat staat vast.
Het is ook echt aan Jack Nicholson te danken, ...

Niet zo leuk als deel 1, maar verder prima. Jude Law is echt een goed tegengewicht voor Robert Downey Jr, en daardoor een mooie combinatie als Dr Watson en Holmes. Verder natuurlijk enorm gemoderniseerd verhaal, maar ah: de oorspronkelijke verhalen legden ook wel heel erg de nadruk op logisch nadenken.
Hier kun je rustig je brein even uitzetten.