Recensie 'Orion and the Dark'

Met de nieuwste animatiefilm op Netflix reizen we rechtstreeks de duisternis van de nacht in. En dat is helemaal niet eng. Orion and the Dark (2024) vertelt een verhaal over angst en overwinning en daarmee heeft de kinderfilm op de streamingdienst enorm veel lagen. De prachtige animatie is een film met veel betekenissen voor jong en oud, die soms net iets te veel wil.

Bang voor het donker

De 11-jarige Orion (Jacob Tremblay) lijkt een normale, ietwat verlegen scholier, maar er gaat veel schuil achter zijn onopvallende uitstraling. Hij wordt namelijk geteisterd door constante angst, voor alles, maar vooral voor het donker. Wanneer de belichaming van zijn grootste angst, genaamd The Dark (Paul Walter Hauser), in de nacht een bezoek brengt aan zijn kamer, probeert hij Orion te bewijzen dat er geen reden is om bang te zijn. De jongen moet beslissen of hij zich open kan stellen voor het onbekende en of hij het avontuur met The Dark aandurft.

Creatieve personages

Tijdens de bijzondere ontdekkingsreis leert Orion een aantal vrienden van The Dark kennen. Zo spelen Sweet Dreams (Angela Bassett), Insomnia (Nat Faxon), Sleep (Natasia Demetriou), Quiet (Aparna Nancherla) en Unexplained Noises (Golda Rosheuvel) belangrijke rollen in het avontuur van de scholier. Het zijn originele en grappig gevonden personages, die op sommige momenten best doen denken aan de personages uit Disney's Inside Out (2015).

Hartverwarmende twist

De animatiefilm is een prachtig kunstwerkje om bij weg te dromen met een leerzaam verhaal dat voor iedereen bedoeld kan zijn. We zijn tenslotte allemaal wel eens bang voor iets in het leven. Daarmee is Orion and the Dark, van Dreamworks, niet per sé een kinderfilm. De mooie verrassingen, de aandoenlijke (en tranentrekkende) momenten en de hartverwarmende twist halverwege de animatiefilm is iets dat veel kijkers kunnen waarderen.

Charlie Kaufman

Orion and the Dark is het nieuwste project van schrijver Charlie Kaufman en het is te voelen aan alles dat hij het brein is achter het mooie verhaal. Deze scenarioschrijver kennen we namelijk van zijn werk aan Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004); een film die creatief gezien alles eruit haalt. Met de nieuwe Netflix-film brengt Kaufman opnieuw een inventief verhaal dat diepere thema's niet onbesproken wil laten.

Valkuilen

Daar zit ook meteen de valkuil van de animatiefilm; het wil té veel vertellen. Waar _Orion and the Dark _aan het begin erg eentonig kan zijn en de tijd nodig heeft om op gang te komen, gaat het verhaal later alle kanten op. Het helpt dan ook niet dat de twist al halverwege de film komt en de makers er overduidelijk alles aan doen om dat nog te overtreffen. Dat was helemaal niet nodig met een verhaal dat in haar eenvoud al indrukwekkend genoeg is.

Veel waardering

Orion and the Dark is visueel een prachtige film waar niet alleen kinderen van zullen genieten. Met herkenbare verhaallijnen, is de nieuwe aanwinst op Netflix eentje die kan rekenen op waardering van jong en oud. Hoewel Orion and the Dark alles haalt uit de creativiteit die het verhaal te bieden heeft, wil het op sommige momenten net iets té veel. Gelukkig maakt het einde een hoop goed.