Reacties

Vooropgesteld dat ik wel eens in sterrenrestaurants eet en dat dat niet altijd gek en duur hoeft te zijn. Dit is een film over een uitzonderlijke chef, niet zozeer omdat hij misschien zo goed is, maar meer omdat het geen leuke man is. Had net zo goed een nare kantoormanager kunnen zijn, maar een restaurant-setting is nou eenmaal smeuïger. Mooie film, mooi verhaal, dubbele bodem, prima.

Als je echt even iets anders wilt zien en je wilt laten verrassen door een onderwerp waar je eigenlijk niks mee hebt: kies een willekeurige aflevering van The World Acc to Jeff G. en ga lekker zitten (het is nog geen half uurtje per aflevering).
We begonnen met de aflevering over koffie en misschien dat er 15% (nieuwe) feitjes over koffie worden gepresenteerd en de rest gaat wel over koffie, maar dan meer over de culturele invloed van het koffie-momentje op een dag. In de VS, dat dan weer wel. En zo is elke aflevering 15% feitjes en 85% er om heen dansend, maar wel zo leuk dat het je niet uitmaakt dat het allang niet meer gaat over het onderwerp waar je dacht dat het over ging.
Want hoe kom je anders van zwembaden bij NASA uit ...

Dungeons&Dragons - onze campagne loopt ondertussen al 3 jaar. Ik ben dus eigenlijk best een doorwinterde speler van 'het rollenspel' (wat echt een horkerige nederlandse manier is om te zeggen dat je een pen& paper tabletop roleplaying game speelt). (Ja, je mag zuchten.)
Het is nog nooit gelukt om de sfeer aan tafel te verfilmen. En deze film is dat wel gelukt. Ja; dit is een typisch voorbeeld van een middagje D&D spelen. Je hebt geen idee hoe komisch dat is. En ja, mijn character had wel iets weg van een van de personages uit deze film. En ja, ik heb toen de dungeon master gevraagd of ik een vlammende battle axe mocht hebben en die heb ik nu. Awesome.
... Maar de film is dus ook heel leuk als je niks weet wat D&D. En als speler geniet je dubbel.

Okay. Geen idee waar we aan begonnen, maar deze serie werd steeds beter (en tegelijk absurder, ik heb iets met absurde humor, blijkbaar).
Als je een serie wilt zien waarbij je alle personages aardig vindt en fijn en leuk, dan moet je deze serie overslaan. Je mist dan wel hele leuke afleveringen, maar geen van de personages van 'the gang' zijn super-sympatiek (... misschien Charlie? Maar die heeft dat gedoe met The Waitress ...).
Stiekem is het ook best wel intelligente humor, maar heel stiekem en heel bescheiden, verpakt in soms rare/grove grappen.

Heel lang uitgesteld om de serie te kijken (er is te weinig tijd voor alles, weet je). Maar omg, wat was dit een fenomale serie. Stiekem erg absurd, maar zo verpakt dat je blijft geloven in de realiteit van de serie. En zelfs als je denkt dat je weet wat er gaat gebeuren ... dan wordt je nog verrast. En dan heb ik het niet eens over de cinematografie: elk shot is een schilderij waard. Aan elk detail lijkt te zijn gedacht. Mooi. Goed acteerwerk met 'Mr Malcolm en zijn vader' (sorry, referentie aan Always Sunny).

Heerlijk. Een mooie mix van beetje griezelen, beetje humor en dan een mysterie er over heen. Zeg maar: scooby doo. Is dit de Buffy van deze generatie? Misschien wel. Even afwachten wat het tweede seizoen doet, maar dan mag Wednesday best doorstomen naar 7 seizoenen.

Ik kan me niet voorstellen dat je nooit een aflevering van Friends gezien hebt. En dat is prima. Ik heb de serie te vaak gezien en er zitten wel kleine pareltjes tussen, maar over het algemeen is dit niet een serie waar ik zelf vaak naar teruggrijp. Dat is meer iets voor mijn gozer (en ik zit er dan vaak naast, en kijk mee). Niet dat ik er niet om kan lachen, want soms is het inderdaad wel grappig. En er zit een mooie mix van humor in, met speciale aandacht voor de slapstick-momenten van David Schwimmer. Het is comfort-kijken en dat is prima.

Dit boek was dacht ik mijn kennismaking met Neil Gaiman, de schrijver van het boek. De tv serie straalt wel de sfeer uit van het boek en heeft ook genoeg 'wtf' momenten. Maar het is vooral het spel van Mr Wednesday (door Ian McShane) dat de serie zo goed maakt. Jammer dat het nooit is afgemaakt. Wil je dus weten hoe het afloopt: lees het boek.

Ik merkte dat ik bij elke aflevering in slaap viel. Mijn definitie van romantiek is heel anders. Maar ik heb het geprobeerd, omdat de serie door Ron Moore is bedacht (nav de boekenserie, die ik ook al niet interessant vond). Helaas kon Moore het niet beter maken dan het is. Dus dan maar weer Battlestar Galactica kijken.

Van de Cornetto trilogy vind ik dit wel de leukste. Hij is ook het meest commercieel, denk ik. Na Shaun of the Dead was dit de tweede. Voor de volledigheid: het derde deel is The World's End. Alledrie spoofs van een bepaald genre. Hot Fuzz is een spoof van actiefilms. In dit geval in een rustig Engels dorpje, met rustige en beschaafde mensen. (Geen enkel Engels dorpje is zo rustig. Echt niet.) En je denkt misschien in het begin: 'waar is de actie dan?'. Maar die komt echt. Geduld. Tot die tijd kun je genieten van de omgeving, de humor, de personages.

Ik had nét Excalibur gezien en toen kwam Python op tv met deze film. Het is een hartstikke leuke film-combinatie. Ik raad zeker aan die twee films niet al te lang na elkaar te zien en dan beginnen met Excalibur (ook een hele goeie film, maar zo anders). Er is niks aanstootgevends in deze film, hoor. Het is vrij milde humor, vergeleken bij sommige nieuwere komische films. Deze film, gebasseerd op de verhalen van de ridders van de ronde tafel, heeft gewoon een aantal hilarische personages, die nog niet eens zo heel erg ver weg staan van de personages waar ze op gebaseerd zijn.

Bladerunner wordt met elke keer dat ik de film kijk beter. Ja, deze toekomst is grauw en gevuld met neon-reclame (en ... doet nu wel ongelooflijk realistisch aan: op elk gebouw schreeuwende reclame-filmpjes om je aan te zetten tot geld uitgeven). Maar het gaat om het verhaal. En dat is ergens menselijk en herkenbaar. Zou je zelf niet in opstand komen, als je als bewuste replicant, waarbij je korte 'leven' bestaat uit hard werken, de kans krijgt om iets langer te leven en in vrijheid? Zo'n beetje als een wesp of bij in het najaar ...
Maar het is vooral een mooie ode aan de film noir, met de detective en de femme fatale. Leuk. Mooi.

Dit is wel de liefste actie-film die ik ooit gezien heb. Dat zal wel iets te maken hebben met Bob Odenkirk en Christopher Lloyd. Lijkt me een heerlijke film om met (tiener)kinderen te kijken als familiefilm. Echt een vader-zoon film. Dun verhaaltje misschien, maar Odenkirk en Lloyd zouden samen nog een vermakelijke film kunnen maken van de ingredientenlijst van een zak chips.

Ik beken: deze film heb ik 3x in de bioscoop gezien. Pastte precies bij mijn tienerhumor. En nog steeds is dit een film waarbij ik gewoon lekker op de bank kan hangen en simpel kan genieten. Eén van mijn nostalgische favorieten.

Dit is zo'n film waarvan ik steeds denk dat ik hem nog een keer wil zien en dan op het laatste moment voor iets luchtigers kies. Maar het is een sterke film. 'Tegenwoordig' willen kijkers vaak alleen maar personages zien die leuk een aardig zijn, maar in deze film zitten heel weinig leuke en aardige personages. Het verhaal is wel heel interessant en zonder antagonistosche personages zou het veel minder interessant zijn. Misschien dit weekend maar weer eens kijken.

Knap stukje met een mix van geschiedenis en 'alternative history', waarbij een fictieve 'wat-als'-geschiedenis wordt geschreven. Ligt het in lijn met de film, in hetzelfde universum? Heel klein beetje wel. Maar het is een losstaand verhaal wat prima zonder kennis van de film gekeken kan worden. Het gaat namelijk heel ergens anders over. Mooie acteerprestaties van Regina King én Don Johnson.

Ik heb de serie niet kunnen afkijken omdat het zo ontzettend ... saai is. Murder, She Wrote is nog spannender en interessanter en daar zie je de plots al aan komen walsen. Er zijn veel betere series waar je je tijd aan kan besteden, denk ik. Niet voor mij, deze serie.

Voorheen werd ik steeds verleid om kleine stukjes van de show te zien op online video-kanalen. Maar het is vele malen leuker om hele afleveringen te zien, toch wel. John Oliver is grappig, gedreven en oprecht. Maar vooral grappig, want hij weet de onderwerpen, die heel divers zijn, goed uit te leggen (of zijn schrijvers doen dat) zonder dat het saai wordt. Okay, het betekent misschien dat ik minder chocola ga eten (gisteren de aflevering over de chocolade-handel gezien), maar ik ben altijd blij om ergens meer over te weten te komen. Al is het maar een beginnetje. (Als ik nog huiswerk zou moeten maken, dan zou ik altijd kijken of er een aflevering over het onderwerp is in Last Week Tonight.)

Ik ben geen Predator-fan, en op zich was ik al bijvoorbaat niet van plan deze film te kijken. Tot ik zag dat Amber Midthunder er in speelde. En zij maakt de film tot een fijn stuk kijkplezier. Ik zou haar zetten in het rijtje vam Sigourney Weaver in Alien, want hoewel haar rol voornamelijk fysiek is, is zij ook echt in staat emotie over te brengen zonder dialoog. Dus ook als je normaal niet naar 'dit soort films' kijkt: kijk maar.

Hugo is zo'n film met een dromerige sfeer, nostalgie die nergens naar is terug te leiden. Maar wel heel fijn om te kijken, vond ik. Het is een kinderfilm maar niet kinderachtig. De acteerprestaties zijn solide. Ik was onder de indruk van Sascha Baron-Cohen en Ben Kingsley deed natuurlijk wat hij altijd doet: een goed personage neerzetten.

Ja, het is simpele en voorspelbare humor. Maar ze doen het zo goed! Nog steeds een van mijn favo series, als een warme deken op een koude dag. De mix van slapstick, flauwe woordgrapjes en personages die ondanks hun verschillen toch wel goed met elkaar overweg kunnen: helemaal fijn.

Ontzettend schattig en dapper zijn de jonge boodschappenkindjes in deze (reality) serie. En ik hou niet eens van ontzettend schattig. Misschien dat de meeste ouders een hartverzakking krijgen als ze hun 6 jarige kroost de deur uitsturen om - alleen! - een boodschap te doen in de buurt. Maar wees gerust, ze worden overal gevolgd door camera-mensen en mensen van de tv productie. Dus eigenlijk super-veilig!

Leuker dan Rick & Morty? Misschien wel. De grappen zijn onvoorspelbaar, er zijn verschillende subplots en de personages zijn ... buitenaards, zoals je mag verwachten. En en passant worden onze 'aardse' normale zaken ook even op de hak genomen.

Een workplace comedy in tekenfilm vorm? Ja! Judy wordt CEO van een groot bedrijf maar ze heeft een een geheime identiteit: Birdgirl! Samen met haar team beleeft ze spannende of bedrijfsmatige avonturen. Vreemd, bizar, onrealistisch, maar ik hou er wel van.

Of ik dit nu een leuke of goede film moet noemen ... ik heb er wel van genoten, op een of andere manier. Het beste wat ik er uit haalde, was dat ik nu toch echt weer de serie Taxi wil zien.
Voel je je een buitenbeentje, die echt compleet anders tegen de wereld aankijkt, dan is dit wel een film waar je iets van kan meenemen. Het niet-aanpassen wordt wel heel erg ver doorgevoerd voor effect en daardoor maakt Andy het zich erg moeilijk. Ondanks zijn talent, dat daardoor ook niet helemaal uit de verf komt. Of juist wel, het is maar net hoe je het ziet. Sterke prestatie van Jim Carrey.