Recensie 'Blackhat'

Michael Mann (Heat, The Insider) laat met Blackhat zijn stijl duidelijk naar voren komen. Blackhat is in geen enkel opzicht consistent. Zo wordt voortdurend geschakeld tussen een handheld en steady cameravoering en aan het tempo van de film is geen touw vast te knopen. You hate it or you love it, maar het maakt de film zeker speels en rauw.

Amerika en China worden geteisterd door meesterhacker Sadak (Yorick van Wageningen). Hij heeft al een kerncentrale opgeblazen en de koers voor sojabonen gesaboteerd. Om grotere aanslagen te voorkomen moeten Amerika en China samenwerken. Als snel blijken ze maar over één wapen te bezitten: de veroordeelde hacker Nick Hathaway (Chris Hemsworth). Samen met zijn Amerikaanse en Chinese compagnons moet hij in ruil voor zijn vrijheid een geavanceerd cybercrime-netwerk blootleggen. Wanneer ze dichterbij het brein achter deze criminele organisatie komen, wordt het pas echt gevaarlijk.

De eerste helft van de film is character driven en de tweede helft is plot driven. Bad guy Sadak wordt al vroeg geïntroduceerd. We zien nog nergens zijn gezicht. In tegenstelling tot de wijze waarop we in de James Bond-films kennismaken met het badguykarakter Blofeld (denk aan de witte kat op schoot), slaagt Mann erin om veel simpeler het mysterie te creëren.

Hoofdpersoon zonder ontwikkeling

Hathaway maakt geen ontwikkeling door. De makers hadden ervoor kunnen kiezen om hem meer obstakels mee te geven die hij had moeten overwinnen. Het karakter Chen Lien (Wei Tang) bevat meer drama. Na een verrassende plotwending wordt dit nog eens versterkt. Ze krijgt er een emotioneel gedreven doel bij: het wreken van haar broer Chen (Leehom Wang). Hoe primair wil je het hebben? Barret (Viola Davis) heeft de supervisie. Aan het begin van de film is haar houding richting Hathaway gereserveerd, maar gedurende de film ontwikkelt zich een vriendschap tussen de twee. Als ze dichterbij de hacker zijn dan ooit en Hathaway van de missie wordt gehaald, komt ze voor een ethisch dilemma te staan: kiest ze voor de wet of kiest ze voor het redden van levens. We betreden het tweede gedeelte van de film waarin er ruimte is voor keiharde actie en verrassende plotwendingen.

De torso van Hemsworth

Dat Hemsworth (Thor, Rush) geen goede karakteracteur is, blijkt uit zijn invulling van Hathaway. Hij is niet veelzijdig en zijn houterige fysiek werkt op de lachspieren. Evenals de gespierde torso van Hemsworth, dat overmatig wordt ingezet voor extra kaartverkoop. De Chinese actrice Wei Tang maakt een overtuigend Hollywood-debuut. Ze is als een frisse wind door de film. Haar spel is veelzijdig en haar timing is erg goed. Davis (The Help, Prisoners) brengt een mooie nuance aan tussen gereserveerdheid en toegankelijkheid. De seksuele aantrekking die ze onder haar spel met Hemsworth legt, werkt als een trein.

Yorick ‘Kameleon’ van Wageningen

Van Wageningen laat zien dat je een personage zonder voorgeschiedenis overtuigend kan neerzetten. Het lijkt erop dat Van Wageningen koos voor een karakterinvulling waarin Sadak tot nog toe altijd gevlucht is in dreigende situaties. Tot de finale: dan kiest hij voor vechten, zijn moment suprême. Hij legt de opbouw in prachtige schakels tussen moed en angst. Zal het hem lukken? Daarvoor moet je natuurlijk een ticket kopen voor deze spannende thriller. Die niet volmaakt, maar zeker de moeite waard is.