Recensie 'De openbaring'

Al meer dan tien jaar geleden bedacht acteur Victor Löw samen met producent Jan Doense (De Poel (2014)) het idee voor een thriller. Jarenlang was de tijd niet rijp voor het idee. Totdat de tweede corona-lockdown eraan kwam en voor Löw de laatste puzzelstukjes in elkaar vielen. De thriller moest een coronathriller worden. Nu was de tijd! Na een wandelafspraak met Doense kwam alles in een stroomversnelling. Toen regisseur Chris Mitchell (De Poel (2014)) onverwacht ja zei op de vraag of hij voor niks de film wilde regisseren, was de start compleet.

Moeder beschermen

Als Jacob (Victor Löw) zijn baan kwijtraakt tijdens de eerste corona-lockdown, besluit hij bij zijn moeder (Leny Breederveld) in te trekken. Koste wat kost zal hij haar beschermen tegen alle nieuwe gevaren. Zelfs zijn zus (Monic Hendrickx) mag niet meer zomaar op bezoek komen zonder afspraak. In zijn oude kamertje van vroeger raakt hij steeds verder de weg kwijt in de fabeltjesfuik rond corona. Met alle gevolgen van dien.

De Victor Löw-show

De openbaring (2022) is een film met een zeer klein budget en heeft derhalve ook een kleine cast terwijl de film zich zo goed als helemaal afspeelt op één locatie. In dit soort films ben je dan ook afhankelijk van het spel van de acteurs in die kleine setting. En als dat aan iemand is toevertrouwd, dan is het wel aan Löw. Inmiddels heeft hij zijn sporen natuurlijk al lang verdiend in het acteervak, maar wederom laat hij weer eens zien wat voor bijzonder goede acteur hij is. Niks ten nadele van Breederveld en Hendrickx, maar dit is de Victor Löw-show!

Ongemakkelijk gevoel

De hele film geeft je een ongemakkelijk gevoel. Van de ongemakkelijke scènes waarin Jacob met zijn moeder Scrabble speelt tot de momenten waarop hij op het internet weer iets nieuws ontdekt. Er blijft een zeurderig gevoel hangen. Een belangrijk onderdeel hiervan is de soundtrack van Berend Dubbe. Zoals vaker is de muziek cruciaal voor de sfeer. Daarnaast drukt de film je toch ook met je neus op de feiten dat we nog niet heel lang geleden allemaal wel in zo'n herkenbare situatie zaten.

Dikke pluim

Wat bovendien opgemerkt mag worden, is het feit dat deze film in een fractie van de tijd waarin een film normaal wordt opgenomen geschoten is. Dat de cast en crew met zo weinig middelen én tijd dit kunnen neerzetten, verdient een dikke pluim. In de laatste scènes laat director of photography Joris Bulstra ook nog even een duidelijk visitekaartje achter.

De openbaring is een thriller die in staat is je de hele tijd ongemakkelijk te laten voelen. Er heerst een zeurderig onderhuids gevoel tijdens de film. Maar De openbaring is bovenal een masterclass filmmaken. Met een klein budget, kleine cast en een crew die in korte tijd in een lange speelfilm in elkaar weet te draaien, vraag je je oprecht af wat er zou gebeuren als je deze mensen een zak geld en alle tijd van de wereld geeft.