Recensie 'Alien: Earth'

Na verschillende films en afgelopen jaar het opzichzelfstaande vervolg Alien: Romulus (2024) vinden Disney en de makers het nu tijd voor een heuse serie om de horrorfranchise mee uit te breiden. Als resultaat komt deze week Alien: Earth (2025– ) uit, een achtdelige serie waarin de vreselijke alien-monsters nu voor het eerst de aarde bereiken. Lukt het seriemaker Noah Hawley - man achter hitserie Fargo (2014– ) - iets toe te voegen aan de franchise?

Wanneer is een machine geen machine?

De opzet is duidelijk: een onderzoeksschip met een alien aan boord crasht op aarde. Kan Prodigy, één van de vijf bedrijven die in het jaar 2120 alles bestuurt, het gevaar in bedwang houden? Doordat bedrijven de baas zijn, is het ze gelukt om naast cyborgs en synthetics een nieuwe vorm te ontwikkelen: hybriden. Dit zijn synthetics maar dan met een echt menselijk bewustzijn.

Ongeneeslijk zieke mensen kunnen nu voort leven in een nieuw, synthetisch lichaam, waardoor de mensheid de race naar onsterfelijkheid lijtk te winnen. Maar zijn ze nog wel echt mens? En hoe zijn deze intelligente hybriden in te zetten in de strijd tegen de mysterieuze levensvormen die op het ruimteschip zaten?

Draait er niet omheen

Door de trailer en de titel weet je al waar de serie heen gaat, en het is fijn dat dit gelijk in de eerste aflevering plaatsvindt. Geen lange opzet waarbij aliens pas na een paar afleveringen op aarde komen. Nee: bam, er is een alien op aarde. Succes. Gelukkig blijft het niet bij dit oppervlakkige probleem en heeft de serie ook diepgang door de nieuwe hybriden. Zijn dit nog mensen met echte gevoelens? Of zijn zijn ze nu puur eigendom van Prodigy? De serie werpt interessante vraagstukken op waardoor het verhaal boeiend blijft.

Nostalgische horrormomenten

Wat de serie vooral goed doet, is de zo bekende horrorsfeer uit de films met Sigourney Weaver terugbrengen. Op elk moment kan 'het' uit een donker hoekje komen om één van de personages aan te vallen en je kijkt constant in de achtergrond of je een zwarte staart ziet bewegen. Kortom, voor fans van de franchise is Alien: Earth een rijkgevuld banket aan nostalgische horrormomenten.

Qua castleden komen er niet bepaald hele grote namen voorbij; met Timothy Olyphant als uitzondering. Desondanks weten de nog onbekende gezichten ons goed onder te dompelen in het verhaal. Sydney Chandler slaagt er bijzonder goed in om een synthetic met emoties te vertolken.

De moeite waard

Alien: Earth zorgt voor spannende momenten en weet interessante vraagstukken op te werpen. Los van een enkele aflevering die ze hadden kunnen weglaten en een paar domme horror-momenten die voorkomen hadden kunnen worden door simpelweg een deur dicht te doen, blijft het verhaal boeien en ben je verzekerd van die iconische Alien-sfeer zoals we die kennen vanuit de films. Kortom, een aanrader!