Reacties

Het is een hele kunst, als je een hele serie A-acteurs tot je beschikking hebt, er toch zo'n middle-of-the-road B-film van te maken! Maar een slecht scenario en een ontzettend simpel verhaaltje doen deze film de das om!
Hoe bestaat het met acteurs als Abigail Breslin, Sean Bean en James Purefoy in de hoofdrollen?
En dan hebben we het nog niet eens over al die vreemde, overbodige schaakmetaforen gehad!

Voor sommige critici weer een te duidelijke publieksfilm( "les intouchables", maar dan met schizofrenie)is dit in werkelijkheid een schitterende feel good film met een ongekend goede hoofdrol van Sofie Grabol. Jammer, dat Pathé of Vue deze film niet op het programma heeft, want deze film ( best bezochte film van 2022 in Denemarken) verdient een veel groter publiek ! Kijken, dus!

Typische Amerikaanse oorlogsfilm, die het leven van een vergeten oorlogsheld weer eens bewierookt.
De film deed denken aan "To hell and back" en "Hacksaw Ridge", met dien verstande, dat we nu in 2022 zitten en de held dus een black American moet zijn en "Top Gun: Maverick" wel erg populair was.
Gewoon een ouderwetse, van dik hout zaagt men planken, U.S.A.-first film, die eigenlijk gewoon voor Prime video gemaakt werd

Aardige horror, die slim gebruik maakt van, ons onbekende facetten van de Indiase cultuur. Allerlei mythische bijzonderheden komen ter sprake.Jammer genoeg wordt dat vreemde element in het laatste deel van de film niet volgehouden, zodat het geheel toch weer op een soort Poltergeist film begint te lijken. Het eind is dan toch wel weer sterk, zodat hij beoordeeld moet worden, ook al door de produktie "values", als een van de betere.Vreemd dus, dat ie Nederland onopgemerkt gepasseerd is.

Shocking! Als alle onderzoeken laten zien, dat iemand niet schuldig kan zijn is het toch een gotspe, dat iemand al 10 jaar vast zit in een Tunesische gevangenis. Misschien is het maar goed, dat er met deze documentaire extra aandacht aan wordt besteed. Hopen, dat de regisseuse zich in het onderwerp blijft vastbijten. De aanhouder wint!

En ja, hoor, daar was ie, de familie Claus deel 3 En precies wat ik al dacht: nog beroerder dan deel 2. Ongelooflijk knullige studio binnen opnamen (John van Eerd zou zich schamen voor zulke deuren decors), slechte blue screen opnamen, acteurs, die slapend door hun rol lopen en een extra verrassing in de vorm van Jandino Asperaat, die in zijn luttelle minuten screentime werkelijk niets extra's brengt. Meer dan 73 min. was er dan ook blijkbaar niet uit te persen en het is te hopen, dat deze slechte boulevard klucht dan ook geen 4e leven krijgt.. Zelf mijn kleinkinderen haakten al gauw af. Snap heel goed, dat de bioscopen hier geen zin in hadden!

Leuk om eens te beginnen met een duivelsuitdrijving waarbij de patiënt in kwestie overlijdt. En dan mo et het verhaal pas beginnen! Aardige horror, geregisseerd door Diederik van Rooyen, bekend in Nederland foor o.a. zijn Penoza film.
Met stille trom met zijn cameraman naar Hollywood vertrokken en daar een niet onverdienstelijke horror gemaakt, die niet onderdoet voor betere voorbeelden uit het genre. Halina Reyn, eat your heart out!

M.R.I, wat een prachtige titel voor deze film, die inderdaad een hersenonderzoek naar de staat van Europa laat zien . Een klein dorpje in Roemenië staat voor alles, wat er in Europa aan de hand ( mis) is. En dat is nogal wat! Vooral een lange scene in een "cultureel centrum"! van meer dan 20 min. alleen al, is de entree waard. Dat de regisseur weinig positiefs over de stand van Europa heeft mede te delen is wel duidelijk, als de oude man, die letterlijk de scan krijgt, zich verhangt! Intrigerend!

Als fantasyfilm een aardig bedachte combinatie van monsterfilm, weerwolffilm en een soort "Carrie" ziet de film er aardiig, maar helaas voor het beeldscherm, letterlijk
maar ook figuurlijk donker uit. Echte horror is er niet in te vinden, omdat het medelijden met de hoofdpersoon overheerst.Jammer, dat de sfeer en opbouw van het eerste half uur niet vastgehouden werd in de rest van het verhaal, want dan had het een topfilm kunnen worden.
Eerste deel een 8, tweede een 6- , maakt er een 7 van.

Pinocchio is, door de ogen van Guillermo del Toro absoluut geen kinderfilm en ondanks de prachtige stop-motion techniek is ie, qua thema's, daar ook niet voor gemaakt. Een schitterende serie wijze levenslessen voor, vooral volwassenen, passeert de revue in een decor van typische del Toro stijl: donker, bedreigend en zelfs de dood komt uitgebreid ter sprake. Een prachtig kunstwerk is het geworden, maar bekijk de film wel in de originele versie en niet met de Nederlandse na-synchronisatie!
En voor de kinderen: gewoon een van de twee Disney versies bekijken.

Prachtige film over het opgroeien in het Amerika van de jaren '80. De manier waarop klassen-en rassenverschillen duidelijk gemaakt worden is niet alleen achterbaks, maar ook nog eens een keer te treurig voor woorden. Een mooi voorbeeld van hoe volwassenen kinderen kunnen sturen naar verkeerde ideeën, waar ze zelf geen weet van hebben. Maar omdat het ook een verkapte biografie van de regisseur is, is het ook een excuus aan wat hij zijn Afro-Amerikaanse vriend onbewust heeft aangedaan. Op naar de eindtijd (armageddon)of te wel het volwassen worden in een niets ontziende wereld. Heerlijke film!

Deze film heeft beslist een verkeerde titel gekregen en zou "Running" moeten heten, want dat is, wat de hoofdpersoon driekwart van de film doet, waarschijnlijk gesponsord door de VVV van Rotterdam. Nee, er zit weinig opwindends in dit product. Een bar en boos slecht scenario, ongelukkig gefilmd en een serie acteurs, die ook niet wisten, hoe ze zulke belabberde teksten op moesten zeggen. Frank Lammers mag nog even een "Bruce Willisje" doen, maar zo'n optreden redt de film ook niet.Ben bang, dat het wel even gaat duren, voordat Netflix opnieuw geld gaat stoppen in een Nederlandse productie. Een magere 5 voor de moeite

Het verhaal is toegespitst op één persoon, maar de dappere groep vrouwen, die er voor zorgden, dat vrouwen, die dat nodig hadden een illegale abortus konden krijgen, heeft echt bestaan (zie documentaire "The Janes") Abortus was in het conservatieve Amerika verboden, dus de vrouwengroep riskeerde flinke gevangenisstraffen. Pas in 1973 werd het recht op abortus een feit ( het beroemde Roe vs. Wade proces)
En kijk nu eens: meer dan 50 jaar later wordt in meerdere Amerikaanse staten abortus weer verboden! Dus wat nu: De vaart der volkeren?
Als filmscenario niet zo goed, als het scenario, dat de regisseur schreef voor "Carol", maar desalniettemin zeer bezienswaardig!

De ellende van de oorlog in Afghanistan laten zien. Voegt eigenlijk weinig toe aan wat we natuurlijk al wisten: War is hell!
Begrijp ook niet helemaal de bedoeling van de filmmaker? 14 min. en dan ?

Wie had gedacht. dat Johan Nijenhuis na "De beentjes van St. Hildegard" toch een behoorlijke film kon afleveren, moet na het zien van dit product wel weer zwaar teleurgesteld zijn! We krijgen hier weer een serie stereotypen voorgeschoteld, die alle clichés weer eens extra dik aanzetten.Wat een gemiste kans om de Marokkaanse gemeenschap nu eens wat gelaagder neer te zetten dan trouwen,trouwen, trouwen. Aan de behoorlijk getalenteerde cast ligt het niet, maar als je geen materiaal hebt om mee te werken, ligt overacting behoorlijk op de loer.
Gelukkig heb ik pas de schitterende film "El Houb" gezien, dus alle hoop is nog niet vervlogen!

Seizoen 5, misschien wel het meest pijnlijke, ziet er zoals gebruikelijk weer gelikt uit. De kwestie Diana, maakte nogal wat tongen los, zodat er teksten in beeld moesten komen, die melden dat het maar een interpretatie van de werkelijkheid zou zijn, maar het script zag er dusdanig uit, dat het waarschijnlijk meer op de werkelijkheid geënt was, dan de pr van het koningshuis lief was. Blijft een perfecte serie!

"Mag ik zelf bepalen hoe ik dood wil gaan?" Dat is de vraag, die de hoofdrolspeelster zichzelf stelt in deze dramatische film. "Of moet mijn omgeving "gespaard"worden en de kans krijgen HUN verdriet te kunnen verwerken?" Een integere, maar zware film, waarin fantastisch geacteerd wordt.
Triest dat de mannelijke hoofdrol, Gaspard Ulliel, net voor de première op 37-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van een ski-ongeluk.

Los zand komedie/drama met een hoofdrol, die geen moment geloofwaardig is. Gefilmd in een soort "cinema-verite" stijl, die van elke shot een rommeltje maakt. Harde jongens in het eerste gedeelt tot bijna een soort romkom in de rest van de film Zelfs een serie gerenommeerde B-acteurs kunnen hier de boel niet redden!

Prachtig drama met in de hoofdrol een fenominale Emma Mackey (waar ik nog nooit van gehoord had).Je kunt letterlijk meevoelen hoe zij , als vrouw, in een keurslijf geperst werd, niet opgaf en uiteindelijk een meesterwerk produceerde. Ook de fotografie en de schitterende muziek (hoorde ik nou af en toe vleugjes John Barry) dragen bij aan een perfecte bioscoopervaring. Van harte aanbevolen.

Grappig "Kammerspiel" met 2 mannen en 3 telefoons. Hen wordt telefonisch een moord meegedeeld, waarna de chaos kan losgaan. Ieder telefoontje levert weer meer problemen op en de mannen raken steeds verder in paniek. Uiteindelijk is er inderdaad een "deus ex machina" nodig om een punt te zetten.
Heerlijke chaos in zwart-wit en da's helaas af en toe problematisch omdat de Nederlandse vertaling ( en die is nodig!) af en toe slecht te lezen is (wit op wit).

Ontzettend overbodige animatie verfilming van het welbekende verhaal. Waarom Netflix hier geld aan heeft besteed is me een raadsel : slechte animatie, sullige liedjes, een opbouw, waaruit iedere spanning verdwenen is, zorgden ervoor, dat ik het na 20 min. wel gezien had en de kleinkinderen na 3 kwartier ook weer aan de TikTok waren. Weinig origineels te bekennen en dan hebben we nog niet eens over de tenenkrommende Nederlandse nasynchronisatie gehad. Advies: Een leuke Kerstfilm voor je kinderen opzoeken!

Leuk om te constateren, dat jouw mening in ieder geval zoveel interesse opwekt, dat men bereid is, de film ook eens te bekijken. Dat is ook eigenlijk de reden, waarom je überhaupt
Iets schrijft.
Overigens een mooi ter zake doend verslag.

De "partij voor de dieren" komt de laatste tijd wel aan zijn trekken. Eerst moesten we het leven van een varken in "Gunda" al op ons laten inwerken, nu volgt het dagelijks leven van een koe. Alhoewel direct bestempeld als een meesterwerk door de gezamenlijk critici, zei het mij niet zoveel. Een tamelijk eentonig en saai leven, dat wel (geen bommetjes !!!), maar hebben de meeste mensen dat ook niet? Duidelijk niet aan mij besteed en de volgende docu, die waarschijnlijk "Horse" gaat heten zal ik dus ook met liefde overslaan!

Film over eenzaamheid en dromen, die niet te verwezenlijken zijn. Contacten maken of je je juist terugtrekken in een vakantiewoning.Maar wat gebeurt er, als je plotseling opgezadeld wordt met een meisje, in wie je je eigen jeugd weer terugziet?
Sfeervolle, maar trage film met mooie rollen.

Het blijft moeilijk, mensen aan de praat te krijgen over de geschiedenis van Suriname sinds 1975. Pro-Bouterse, Anti-Bouterse we gaan er niets over zeggen, vinden het niet belangrijk of durven het niet. Wel klinkt door: laten we naar de toekomst kijken, laat het verleden rusten.Zou het dan toch zo zijn, dat Nederlandse Surinamers zich drukker maken over het verleden van het land dan Surinaamse Surinamers?