Reacties

Wat een "tearjerker" had kunnen zijn, bewijst zich hier als een redelijk gevoelig verslag van de hoofdpersoon, die als donderslag bij heldere hemel moet dealen met de mededeling, dat zijn vrouw is omgekomen bij de aanslag op de Bataclan. Ongeloof, woede, neerslachtigheid en paniek passeren de revue, maar het gegeven, dat er voortaan voor zijn 4-jarig zoontje gezorgd moet worden, neemt gelukkig de overhand. Bepaald geen film om vrolijk van te worden, maar goed geacteerd, de kindrol is zelfs formidabel en in ieder geval de moeite van het bekijken waard.
Opvallend is de ontzettend wisselende reacties van critici! (van 1 tot 4 sterren).Zou dat met een verschil in leeftijd te maken hebben?

Top in stop-motion!
Leuk, dat er in 2024 weer een nieuwe film voor Netflix uitkomt

Nick Park's stop-motion films blijven, zelfs in deze tijd van allerlei computer effecten, ongeëvenaard

Statische "peplum" film, waarin nog een historisch figuur de hoofdrol speelt. De films hierna, waren allemaal mythologische bedenksels (Maciste en consorten), waardoor men veel meer fantastische bedenksels kon toevoegen. Hier moeten we het doen met veel senaats vergaderingen, veel paardrijdende soldaten(opnamen, die in tientallen andere films zijn gebruikt), een verzonnen liefdesgeschiedenis, 6 olifanten in een studiodecor en een tamelijk suffe Victor Mature. De film was dermate saai, dat er door Edgar G. Ulmer voor de Amerikaanse versie 15 min. aan zwaardgevechten werd bijgefilmd. In mijn herinnering was het een geweldige film, waardoor ik een 8 gaf, maar dat was lang geleden. Ik zag 'm net weer en eigenlijk is ie nog geen 6 waard.
Wel een leuk detail: Terence Hill en Bud Spencer zitten met hun echte Italiaanse namen voor het eerst samen in een film (al hebben ze geen enkele scene samen; dat zou pas 8 jaar later zijn.)

Absolute top in stop-motion animatiefilms., Perfect scenario , schitterende poppen en een uitstekende geluidsband zorgen ervoor, dat menig avonturenfilm hier nog een puntje aan kan zuigen Kun je 10x bekijken en da nog steeds iets nieuws vinden.

Zoals ik bij deel 2 al zei: Ze hadden hier een serie van moeten maken. Het verhaal is na zoveel tussentijd behoorlijk weggezakt en als je er dan weer zoveel nieuwe figuren bijstopt, wordt het helemaal een vrij onoverzichtelijk geheel. Blijft natuurlijk de sinistere sfeer, de constant in tranen zijnde hoofdrolspeelster en de mooie productie, die je tot kijken blijven dwingen. Maar al met al is het inderdaad tijd, dat de hoofdpersoon nu maar weer terug naar Amerika gaat!

Schitterend verslag van een cold case zaak, waar de politie behoorlijk mee in zijn maag zit. Een thriller maar meer een psychologisch portret van politie agenten,, die ook maar moeten s hipperen tussen aanwijzigen, valse getuigenissen, privé-problemen en frustaties .En de irritaties, die optreden, als een zaak niet tot een goed einde kan worden gebracht. Zeer de moeite waard,; ik heb me geen moment verveeld!

Om maar met de deur in huis te vallen: Deze film had in de bioscoop vertoond moeten worden. Het TV-scherm en de huiskamer geven toch teveel afleiding om de plot goed te volgen. Eén wijntje teveel en je bent de draad kwijt. Daarom de film de volgende dag nogmaals bekeken En wat blijkt? Een hele aardige who-done-it, uitstekend geschreven, goed geproduceerd met uitstekende rollen. Vooral Daniel Craig is weer top! Jammer dus, dat ie, net zo als in de U.S.A. ,niet eerst 2 weken in de bioscopen draaide!
En tegelijkertijd weer het bewijs, dat alles, dat je in de bioscoop ziet, beter beklijft dan de films, die je op de TV ziet.

Aardige, maar door de familie geautoriseerde biografie, waardoor er wel heel veel scherpe kantjes zijn afgesneden. De rol van haar vader wordt bijvoorbeeld geminimaliseerd, terwijl ook hij één van de oorzaken in haar ondergang was ( een wereldster, die uiteindelijk nog maar $22.000 op haar bankrekening had staan!) en nauwelijks de slechte invloed van haar echtgenoot Bobby Brown, of de ellende, die haar 18-jarige dchter moest ondergaan, voordat zij, net als haar moeder al op 21-jarige leeftijd (ook in een badkuip) overleed.. Blijft over een geweldige hoofdrol van een Engelse! actrice en de ongeëvenaarde stem van Whitney zelf, die deskundig gedubd werd. Al met al een goedgemaakte standaard bio.

Waarschijnlijk moet je de serie gezien hebben, om deze film op waarde te schatten, maar het blijft ontzettend knap, hoe de scenario schrijvers de Nederlandse "tijdgeest" kunnen vangen. Een regelmatige herkenning van situaties geeft een constante aha-erlebnis. Je zou de film (en de serie) zo kunnen opnemen in de geschiedenis top-50. Zeer de moeite waard.

Denk je nog: He, hè, eindelijk eens af van die Nederlandse Dom-koms in de kersttijd, krijg je er een domme "thriller" voor in de plaats. Want dit verhaal is dusdanig onzinnig, dat je er eigenlijk geen woorden aan vuil moet maken. Iedereen is malloot in deze film, maar dat wordt pas uitgelegd, als het nodig is voor de volgende stap in het plot. Kind, dat aantekeningen op de computer vraagt, pianosnaar, die mist bij een nevenpersoon , hoofdactrice Elisa Schaap, die binnen 20 min. vermoord is ( dat kan Hitchcock zich permitteren in Psycho, maar hier....) En dan hebben we het nog niet eens over het einde gehad, waarin alles binnen 2 min. wordt uitgelegd en de hoofdpersonen in een privé-jet (hoezo?) vertrekken. Jammer, want Andre van Duren's "Helleveeg" was een prachtige film.

"Bonnie and Clyde" meets "Raw" en "Let the right one in". Een behoorlijk merkwaardig
romantisch coming-of-age drama, waarbij de geliefden elkaar om op te vreten vinden. Het zal allemaal wel, maar ik kon er maar niet inkomen en had constant het idee met veel te lange scenes te maken te hebben, die bovendien niet bijster interessant waren.
Kortom, deze film is, ondanks alle lovende kritieken, niet aan mij besteed.

Schitterende satire op het disfunctioneren van de Britse overheid in de na-oorlogse jaren: saai, doods, statisch met alleen maar "van het kastje naar de muur" sturen en tegelijkertijd de opstanding van zo'n saaie ambtenaar, die besluit echt te gaan leven, als hij te horen krijgt, dat ie nog maar 6 maanden te leven heeft. Schitterend geproduceerd (je krijgt steeds het idee, dat de film werkelijk begin jaren '50 gemaakt is) en een dijk van een hoofdrol.
Bill Nighy zou hiervoor een Oscar moeten krijgen!

Mooi verhaal over een Spaanse jeugdbende in de jaren'70 Goed opgebouwde karakters, een productie, die die jaren uitstekend op beeld krijgt en de cynische ontknoping, waarbij weer eens te meer blijkt, dat de heersende klasse altijd weer in het voordeel is. De moeite waard om voor een aktie film nou eens niet voor een Amerikaanse film te kiezen.

Lekker ouderwets Hollywood drama in de stijl van de Douglas Sirk films uit de jaren '50. Maar de film laat ook de meer dan schandalige behandeling van de zwarte bevolking in de jaren '30 en '40 van de vorige eeuw zien. Goed geacteerd en schitterende muziek maken van het geheel een aardig melodrama. (Als je "The Notebook" mooi vond, moet je deze zeker niet missen)

Tamelijk bizarre film over oud worden en eenzaamheid, gedraaid in de Italiaanse badplaats Rimini, maar dan in het winterseizoen, waarin het een soort spookstad in de mist wordt. Een verlepte schlagerzanger probeert hier de eindjes aan elkaar te knopen door op te treden voor vnl. Duitse vrouwelijke fans van meer dan middelbare leeftijd, die er blijkbaar niet tegenop zien, het zielloze gebied te bezoeken om hem de kwijlerige schlagers van vroeger te zien vertolken. Maar eigenlijk komen ze voor de sex met hun vroegere held. En Ricky, de zanger, vindt dat geen enkel probleem, zolang er maar rijkelijk voor betaald wordt. Maar plotseling staat zij dochter, die hij al 18 jaar niet meer gezien heeft voor zijn deur..... Een typische Ulrich Seidl film ( van "Paradies: Liebe") en dan weet je welke bizarre (sex) scenes langskomen. Zal niet ieders meug zijn!

Leven onder de constante dreiging van geweld.Dat moeten de vrouwen, die in de bossen de papavers verzorgen voor Mexicaanse drugbendes. Hun mannen werken over de grens in de V.S en hun kinderen kunnen nauwelijks onderwijs krijgen.
Sterker nog: Meisjes moeten hun
haren afknippen om voor jongens door te gaan, omdat ze anders door de cartels opgehaald en verhandeld worden.
Het leven wordt bepaald door angst en geweld en er is geen enkel uitzicht op verbetering.
Angstaanjagende film over zaken, die je niet dagelijks realiseert.
Prima, dat dit onderwerp eens op deze manier besproken wordt.
Wel jammer, dat deze Mexicaanse inzending voor de Oscars 2022 eigenlijk nauwelijks vertoond wordt! Bekijken, als je 'm te pakken kunt krijgen. Zeer de moeite waard!

"war is hell", maar dat wisten we natuurlijk wel.Dat wordt hier, in de derde filmversie van het beroemde boek wel heel duidelijk getoond.
Het ziet er allemaal heel realistisch uit, maar of deze verfilming, behalve de Duitse taal, iets toevoegt aan wat we al eerder zagen (ook pas nog in "1916"), is de vraag. Goed geproduceerd, uitstekend geacteerd, maar de Oscar voor beste buitenlandse film, waar ie voor ingestuurd is, zullen ze er niet mee winnen.

Aardige herverfilming van de oude strip" Little Nemo in Slumberland". Ja, natuurlijk, zo'n strip uit de jaren '20 van de vorige eeuw moet voor een film gemoderniseerd worden en dat hebben de makers ook drastisch gedaan. Maar voor wie de strip niet kent, is dit een prettige familiefilm, die wat langzaam op gang komt, maar daarna spannend genoeg is en bovendien nog wijze lessen meegeeft.
Zelfs de kleinkinderen van de Tik-Tok generatie hebbeb 2 uur lang geconcentreerd zitten kijken.
Ook leuk voor een lange saaie Kerstmiddag.

Bijzondere productie, waarin Marilyn meer opgevoerd wordt als symbool dan als persoon.Het getraumatiseerde meisje Norma Jean, dat opgesloten zit in het beeld van Superster, zichzelf daar niet in herkend, maar er ook niet uit kan ontsnappen.
De regisseur, gebruikt verschillende beeldformaten, geluid, zwart-wit en kleur om haar gemoedsstemmingen te illustreren. Het zoeken naar geborgenheid in de vorm van een vaderfiguur, die niet te vinden was en de onmogelijkheid te vluchten uit dat symbool deed haar besluiten op 36-jarige leeftijd uit haar ellendige leven te stappen!
Een prachtige hoofdrol van Ana de Armas in een schitterende film.
Maar...heavy stuff, dat wel!

Bijzondere productie!

De "filthy rich" , die ondergaan in hun eigen kots en "shit", da's nogal duidelijk in deze satire over het kapitalisme. Een luxueus jacht, dat model staat voor de hedendaagse maatschappij, waarin de rijken op het bovendek alles voor het zeggen hebben (zelfs als ze vinden, dat de niet aanwezige zeilen! van het motorjacht schoongemaakt moeten worden, gebeurt dat), het bedienend personeel, dat wordt geïnstrueerd op elke vraag "ja" te antwoorden, op het tussendek en de harde werkers uit de 3e wereld onderin de boot. Maar wat, als er door een schipbreuk, dat systeem niet meer werkt? Worden de rollen dan omgedraaid? Of blijft het systeem, met die omgedraaide rollen, nog steeds hetzelfde?
Het is een vraag, waar de regisseur van deze absurde satire ook niet uitkomt. Het blijft rennen voor je leven... maar waar naar toe?

Bizarre surrealistische komedie over een nogal onevenwichtig personage, diat na een straatoverval niet meer uit huis durft te gaan.
Om zich te wapenen besluit hij een karate cursus te volgen, maar de karate meester is dusdanig idioot, dat hij binnen een mum van tijd de meest bizarre opdrachten moet uitvoeren om een hogere dan te krijgen.
Moord en doodslag liggen dan op de loer
Film verschuift in aandacht van een bizarre komedie naar een soort "fight club". Typisch soort van humor, dat je moet liggen.

Prachtige film over vriendschap, zoeken naar je plek op deze wereld en het blijven geloven in je eigen gelijk. Kunstig om de introspectieve teksten van Cognetti in zulke schitterende beelden om te zetten.
Hier geen wijdse beelden van het Italiaanse berglandschap ( wat bevrijdend zou kunnen werken), maar een verfilming in het benauwende 1:33 formaat, waardoor de film nog indringerder wordt. Aanbevolen! ( maar je moet er wel de tijd voor nemen (2 1/2 uur)).

Een Belgisch familiedrama, dat zich afspeelt in het niet zo frisse motorrace milieu.
.Weliswaar redelijk voorspelbaar, maar de prima acteurs (houd Matteo Simoni in de gaten) tillen de film naar een hoger plan. Ook de regie is lekker strak, dus vervelen doe je je zeker niet. Het is alleen jammer dat Dutch Film Works hem als een actiefilm positioneert en 'm uitbrengt in Pathé Ja, dan gaat het mis: Één weekje Amsterdam en weg was-ie. Onverdiend, mijns inziens, maar op één of andere manier wil het maar niet lukken met Belgische films in Nederland.