Reacties

Ha, ha, wat is dit? Een superheldenfilm of een lange aflevering van Monty Python gemixt met de muppet show? Of moest Deadpool geëvenaard worden? Niet echt bekend met het karakter Thor, begon de film al merkwaardig: Gor verliest zijn dochter en gaat direct vanuit een eindeloze zandwoestijn een een duidelijk zichtbare studio-oase in om verhaal te halen bij de goden. Vervolgens krijgen we, na de optiteling, een soort herhaling van de scene door toneelspelers, die een voorstelling op het plein geven, waarbij Thor ook uit gebeeld wordt. En dan moet Thor nog zijn opwachting maken! Daarna wordt alles nog absurder, maar misschienn hadden we dat ook wel kunnen verwachten van de regisseur van "Jojo Rabbit".Maar goed, al met al heb ik me wel vermaakt met deze idiote chaos, maar of de echte superheldenfans er blij mee zullen zijn?

Aardig, tongue-in-cheek slice of life drama over een man, die moet zien te dealen met een bizar leven, wat hem na een gevangenis straf van 3 jaar te wachten staat.Niet echt bijzonder, maar kijkt lekker weg.

Heerlijk! Vintage Chabrol. Ook in zijn voorlaatste film wordt de bourgeoisie weer eens heerlijk door het slijk gehaald. Is het een zwarte komedie of een spannend opgebouwd drama? Bij Chabrol weet je het nooit. Het enige wat vaststaat is dat de zgn. hogere kringen voor geen meter deugen en tot alles in staat zijn om hun doelen te bereiken! Prima film!

Behoorlijk domme B-actie film. Blijkbaar worden die aan de lopende band in Oost-europese landen gemaakt. Neem een Amerikaanse B-acteur, laat wat auro's ontploffen, zet er wat pscychopaten in, die boef moeten spelen en laat dan iedereen in het verhaal elkaar beduvelen en voila, het zoveelste minkukel werkje. Wat was de uitdrukking ook al weer? 13 in een dozijn!

Een leuke productie, waar de kleinkinderen veel plezier mee hadden. Duidelik geënt op de Indiana Jones films met grappen, die ook voor volwassenen goed te pruimen zijn. Succesvol in Spanje, waar ze dit jaar al aan deel 3 toe zijn.

Leuk, maar geen Mr. Bean Merkwaardige manier om een 90 minuten productie op te delen in 9 afleveringen.Ze zullen wel gedacht hebben: in één keer is even teveel van het goede. Het risico nu is natuurlijk, dat mensen na zo'n aflevering of 5 denken:" ja, ik heb het nu wel gezien" en afhaken. Het is ook wel heel lang voor een one-joke-gimmick.

Prachtig, gedragen drama, dat zonder sentimenteel te worden het verhaal vertelt van een te,n dode opgeschreven vader, die voor zijn zoontje naar een adoptie stel moet zoeken. Knap gespeeld en hartverscheurend.

Een docu over juridisch getouwtrek, waar je weinig wijzer van wordt. De focus ligt op de rechtszaken, die er over gevoerd worden. De schatten zelf komen maar sporadisch voorbij, maar dat komt misschien wel, omdat de NPO in zijn onmetelijke wijsheid weer 25 minuten uit de film heeft geknipt. Waarom dar toch, iedere keer weer, gebeurt blijft een raadsel.

Clichés, clichés, clichés, clichés, dat is het eerste dat we kunnen constateren. Een redelijk flutverhaaltje, meer James Bond actiescènes dan dinosauriërs, af en toe (voor 2022) beroerde digital effecten en enkele oerwoud studio scenes, waar de Tarzanfilms uit de jaren '60 nog positief bij afsteken.Was alles dan zo beroerd? Niet als je het verhaaltje maar voor lief neemt en de losse scenes gaat bekijken. Da's goed te doen, want we weten natuurlijk toch wel dat onze helden zonder kleerscheuren uit de scene komen. Verder is het leuk de verschillende dino's eens extra te bekijken. Vooral de superkip dino is het bekijken waard. Kortom, je moet hem gezien hebben als je de hele cyclus van 6 wilt afsluiten, maar ik hoop, dat het inderdaad een definitieve afsluiting is!

Een bijna triest verhaal. Kees Torn een geniaal cabaretier , stopt in 2012, na 9 weergaloze programma's plotseling na paniekaanvallen. Hier het verhaal van het hoe en waarom; doorspekt met gedeeltes uit zijn voorstellingen. Dat we hem maar gauw weer op de planken te zien krijgen!

Navelstaren met jonge mensen, op weg naar volwassenheid. Assayas, hier nog in zijn 'alles moet anders" periode volgt een aantal mensen in hun dagelijkse beslommeringen. Soms interessant, soms nietszeggend, maar in ieder geval praten, praten, praten, praten! Na een uurtje weet je het wel zo'n beetje.Gelukkig zijn de acteurs allemaal prima (en in het begin van hun carrière) en daarom blijf je luisteren (pardon, kijken).

Een historische liefdesgeschiedenis in oorlogstijd. Je moet de Franse geschiedenis wel heel goed kennen om het verhaal over Leon Blum te kunnen volgen. Mij was de fascinatie van de vrouw voor hem nogal onduidelijk. Het huisarrest van de politieke leider in een landhuis naast kamp Buchenwald, waar hij ook met die veel jongere vrouw trouwde, kwam ook nogal bizar over. Als film vond ik het eigenlijk een behoorlijke mislukking en het Franse publiek dacht daar waarschijnlijk ook zo over, want in Frankrijk heeft ie nauwelijks gedraaid.

Een misdaaddrama, dat alleen al door de kleurstelling het komende onheil aankondigt. Prima sfeertje, uitstekend geacteerd (Hoe bestaat het, dat Moritz Bleibtreu nog niet internationaal is doorgebroken?)met een prima verhaal. Kortom, een aardige Duitse film!

Aardig drama over een grootmoeder, die in paniek raakt, als ze verneemt wat haar kleinzoon van plan is. Zeker niet Techine's beste film, maar alleen al Catherine Deneuve geeft de film zijn meerwaarde.
Helaas is het einde een behoorlijke afknapper.

Grappig, zo'n film te bekijken, terwijl je net Baz Luhrmanns versie hebt gezien, want je gaat toch vergelijken, en dat is niet helemaal eerlijk, want het betreft hier een productie, die voor de TV gemaakt is.In het kort volgt ie dezelfde wegen als de '22 productie, maar de grandeur mist. Jonathan Rhys-Meyers zet een aardige Presley neer, maar Randy Quaid's Colonel Parker haalt het niet bij de vertolking van Tom Hanks. Aardig, maar niet bijzonder. De Tv-productie van John Carpenter uit 1979 vond ik een stuk beter.

Hier hebben we weer een "Bruce Willis heeft geld nodig" film! Naamsbekendheid, groot op de poster, één dagje studio voor een rolletje, wat iedereen had kunnen doen en kassa! Dat het product verder nergens op lijkt (de regisseur wist niet hoeveel flashbacks hij wel niet kon gebruiken) doet er verder niet toe. Simpel, dom en een oplossing, die nog vóór de optiteling al duidelijk is.

Al 20 jaar oud, maar mijn kleinkinderen vonden 'm prachtig, Totaal nog niet verouderd, dus Rodriguez heeft in ieder geval iets goed gedaan

Dramatische komedie. Film weet niet helemaal wat ie wil zijn, begint nogal absurd, maar wordt gaandeweg wat serieuzer, terwijl het einde weer tamelijk absurd is. Kijkt wel lekker weg, maar echt bijzonder? Nou, nee!

Een film om bij weg te dromen, lees ik ergens in de recensies. Werner Herzog 2.0. Waar de vorige film " Le quattro volte" van de regisseur nog wel wat had is dit voor mij toch wel een dieptepunt ( op 657 meter)Deze film is niet om weg te dromen, maar om bij in slaap te vallen en om 'm met Herzog's Cave of forgotten Dreams te vergelijken slaat werkelijk helemaal nergens op. Als je dan toch persë een film over grotten wilt zien, ga dan naar the Rescue! Het enige wat me van dit product bleef beklijven, was het groen verlichte bordje : uitgang!

Leuk om hoogtepunten uit het repertoire van Youp te horen, becommentarieert door talloze vakgenoten

Bergman 2.0. Een reis door de wereld van Ingmar Bergman, maar gelukkig wat beschouwender en minder zwaar (of moet ik het zwartgallig noemen) dan de originelen. Hier weinig zwart, wit of grijs, maar een vakantie-eiland in prachtige kleuren. Natuurlijk worstelt de hoofdpersoon ook hier met haar "raisons d'etre" en vlucht in het door haar bedachte personage van het te ontwikkelen filmscript, dat maar geen sluitend einde oplevert, maar al met al oogt het geheel wat hoopgevender dan de eindes in de films van Bergman. En alhoewel de titel het niet direct suggereert, is dit een prettig te bekijken, goed uitgevoerde, bijna luchtige zomerfilm. Aanrader!

Niets over schrijven. Gewoon gaan kijken! Heerlijke film!

De keus tussenschone schijn en werkelijke degelijkheid blijft een moeilijke keus voor Asako. Als "de liefde van haar leven" plotseling verdwijnt, vindt zij na jaren een Ersatz, die als 2 druppels water op die eerste liefde lijkt. D.w.z de buitenkant, want qua karakter zijn het zo ongeveer tegenpolen. De problemen ontstaan als de eerste liefde na 5 jaar weer in de picture komt. Hij is een beroemd model met fans over heel Japan en komt haar weer halen. De keuzes, die Asako moet maken blijken alles behalve makkelijk.
Waarom deze film alsnog de bioscoop inkomt, zal wel zijn vanwege het succes van "Drive my car", want na de vertoning op het Rotterdam filmfestival 2019 zag blijkbaar geen enkele distributeur er brood in. Sommige critici zullen er wel weer gek op zijn en vele diepere lagen ontdekken, maar voor mij was het alweer een te lange zit.

Het verlangen naar vroeger begint weer op te spelen, als Marc, een makelaar, zijn vroegere jeugdliefde Cathy denkt te herkennen. Alhoewel hij getrouwd is brengt hij een passievolle nacht met haar door, waarna ze verdwijnt. De vrouw wordt een obsessie voor Marc en hij doet er alles aan haar terug te vinden. Zelfs zijn huwelijk komt op 't spel te staan. Maar is het Cathy wel, die hij zoekt... Zeker geen thriller te noemen is de film toch aangenaam om naar te kijken, alhoewel het scenario het op sommige momenten wel af laat weten. Maar de schitterende Middellandse zee kust vergoedt veel.

Je zou denken: Depardieu/Raspoutine, dat moet toch een dijk van een film opleveren! Wat we hier voorgeschoteld krijgen lijkt meer op wat aan elkaar geplakte losse scenes, waar kraak noch smaak aan te beleven valt. Josee Dayan zou het geheel geregisseerd moeten hebben, maar ik ben bang, dat ze alleen maar wat heeft zitten shoppen in een , waarschijnlijk veel langere Russische versie. Depardieu schmiert er maar wat op los en een , anders zo betrouwbare actrice als Fanny Ardant krijgt nauwelijks de gelegenheid iets van een rol neer te zetten. Zelfs deze productie van 88 min. duurde nog oeverloos lang. Een 4, maar eigenlijk alleen voor de productie design. Verder een prul van een film.