Reacties

Toen Jean Luc Godard in 1960 doorbrak met "a bout du souflle", een van de eerste films in een stijl , die door een groep mede-cineasten " nouvelle vague" genoemd werd, stond heel de filmwereld op zijn kop. Geen filmstijl a la Hollywood was meer veilig en alles moest anders. De stijl werd opgepikt door Chabrol, Truffaut, Varda en anderen. Al die cineasten hadden, het, ondanks initiële successen na een enkele film wel gezien en begonnen meer mainstream films te produceren..
Alleen Godard hield zich , op een uitzondering na, aan de regels en ging daarin steeds verder , waarna de films, wegens onbegrip steeds minder publiek trokken. Zijn naam als groot kunstenaar was echter al gevestigd, , zodat hij zijn filmische ideeën kon blijven voortzetten.
Ik heb 'm lang kunnen volgen, maar bij deze chaos van beelden,merkwaardige geluidseffecten , tussenteksten en hoogdravende commentaren vind ik het misschien nog wel kunst, een object, maar meer geschikt voor een museum dan voor de bioscoop. Ik heb dit project/dit kunstje uitgekeken, maar ik vond het als film helemaal niets meer. Als je dus een poging waagt: Dapper!

Leuk! De wisselwerking tussen de hoofdpersonen werkt hier.

De split-screen komedie uit de tijd dat dit nog als een gewaagde film beschouwd werd, Doris Day nog voor sexy moest doorgaan en Rock Hudson nog in de kast zat.
De jaren '60 beginnen! Gaat dat zien!

Here we go again! Johnny Depp herhaalt zijn Mad Hatter nog maar eens wegens groot succes.
Ben benieuwd, wanner hij weer eens een persoon van vlees en bloed gaat spelen, wantzijn eerste rol na het rechtbank drama (Lodewijk XV) ziet er ook al weer bizar uit.

Laten we het zo stellen: Dit is een 13-in-een-dozijn Weerwolffilm.Geef mij Dolfje maar!

Alhoewel, ondanks de sterrencast, geen top thriller blijft deze film toch nog ruim boven de middelmaat.

Pixar, dus kwaliteit gegarandeerd!

Leuk, maar na deel 1 misschien wat overbodig.

Wes Craven nog aan het stuur, dus kwaliteit gegarandeerd!

Play it again, Sam! (and all other movie-lovers!)

Spielberg! Dat zegt genoeg. Probeer wel de director's cut te bekijken.
( 27 mei op )ONS

Heb ik niet gezien en ga 'm ook niet bekijken! Als er zoveel goede films op de plank blijven liggen vraag ik mij af, waarom SBS 9 jaar in jaar uit deze goedkope Hallmark rommel op de zaterdagavond uitzendt?
Eigenlijk zou er als waarschuwing bij moeten staan: waarschuwing voor de filmliefhebber:
Dit is een Hallmark (of LifeTime) productie!

Het bewijs, dat je niet oeverloos moet doorgaan met het exploiteren van een titel.
Vanwege de production values nog een magere 6-, maar eigenlijk een heel slechte film.

Spannend overlevingsavontuur, maar ook een film waar ik me 2 uur lang heb zitten ergeren aan het 3-D gebeuren,omdat het beeld daardoor zo donker was, dat er weinig natuurschoon overbleef. Zelfs bij navraag konden ze geen fellere lichtbron /xenon inzetten.
Was zo'n slechte ervaring, dat ik sindsdien, als het even kan, 3D mijdt.

Dit prul mag je niet eens een slechte film noemen, want het is helemaal geen film.Domme aan elkaar geplakte scenes, waarin een op alle fronten mislukte poging gedaan wordt te acteren! Deze mensen hadden een personeelsuitje en dachten hun paintballparty op film te moeten zetten. Te treurig voor woorden! Ik zou me eigenlijk moeten schamen, dat ik überhaupt naar deze vuilnis gekeken heb.

Whatever it takes...ikke,ikke,ikke en de rest kan stikken! Dat kunnen we wel als leitmotiv uit deze uiterst cynische komedie filtreren. De wereld waarin deze film zich afspeelt vraagt erom bedrogen te worden, maar de bedriegers zelf zijn bijna net zo onaangenaam. En dan maakt het niet uit of je man of vrouw bent, want ook de zogenaamde slotconclusie lijkt uiteindelijk op complete emancipatie, maar wordt behaald met dezelfde instelling als genoemd in regel 1.
Wat deze Franse fim overigens in de arthouses doet is me niet geheel en al duidelijk, omdat ie voor een groot publiek is gemaakt. Sterker nog, Pathé is één van de producenten.
Heb me overigens best vermaakt, al zou het alleen al zijn om Isabelle Adjani weer eens op het witte doek te zien.

Een heel leuke jeugdfilm, die ook voor de doelgroep goed aankwam, omdat er veel zaken herkenbaar waren.

Een trieste herhaling van zetten. Dit hebben we al vele malen eerder en beter gezien. (He komt zo' n film überhaupt nog in de bioscoop terecht?)

Er zal wel weer van alles mis zijn aan deze film volgens de heren critici, maar ik vond deze "Gênante Verhalen" heel erg leuk. Natuurlijk geen zware kost ( waarom die in filmhuizen draait is onduidelijk) maar een redelijk intelligente publieksfilm, die ook het Pathe-publiek zou kunnen waarderen.

Dank voor de tip, maar die had ik al gezien in 1971, dus daar is niet veel meer van blijven hangen, behalve dan dat de producties van Ken Russell uit die tijd altijd al extravagant en over the top waren.
Maar ik zal 'm nog eens opzoeken, da's misschien aardig als vergelijking

Eng om te zien hoe zo'n totalitaire staat mensen kapot maakt als die zich niet langer geroepen voelen mee te werken of te functioneren zoals de staat dat wil.
Genadeloze kijk op de werkwijze van justitie in de toenmalige DDR.

Op een of andere manier leek de film mij een soort vervolg op "Triangle of sadness" gecombineerd met " Lord of the flies" of tewel: de vaart der volkeren is vooral de vaart voor eigenbelang en daar kunnen, helaas, de, misschien wel terechte, commentaren op de onderlaag van de Israelische bevolking weinig aan af doen.
Verassend, dook zo maar op bij Duitsland 1 in originele versie met ondertiteling!

Een prachtig gefilmd drama, dat duidelijk niet over tchaikovsky gaat, maar over een fanatieke 'groupie", die koste wat kost in de aandacht van de duidelijk homosexuele
componist wil komen.
Als de componist dan, vanwege de vele roddels en gebrek aan acceptatie van homosexualiteit in het Rusland van toen ( en nu), haar ten huwelijk vraagt, heeft Antonina, de vrouw in kwestie, niet in de gaten, dat het hier een schijnhuwelijk betreft en begint haar helletocht.
Russisch, d.w.z. langzaam en traag in plaatjes als schilderijen zien we de vrouw langzaam afglijden in hysterie en uiteindelijk in krankzinnigheid, die door droombeelden nog eens versterkt worden. De moeite waard, als je er een lange zit voor over hebt.

Romkom over de ellende, die verschillende moderne ontmoetingstechnieken kunnen veroorzaken, als je jezelf groter presenteert, dan dat je bent. Niets nieuws onder de zon, dus kun je rustig overslaan en je tijd voor Tinder gebruiken.

Een 7 vanwege het feit, dat men buiten de geijkte romkom paadjes is gebleven en er niet zo'n puinhoop van gemaakt heeft als in
de laatste Nederlandse thriller "Faithfully yours".
Maar of ze Nicci French goed behandeld hebben is een tweede. Het verhaal leent zich zowieso al meer voor een tv-serie en deze film geeft dan ook het gevoel een uittreksel van zo'n serie te zijn Teveel plotwisselingen in te weinig tijd zorgen ervoor, dat de spanning wel tot een minimum beperkt blijft. Nou ja, alles beter dan een Nederlandse romkom!