Reacties

Geweldig confronterende film. Met zoveel ongemakkelijke scenes die aan mijn eigen gnossen knagen. De diner scene met gespeelde aap is steengoed.

Een film is toch meer dan een beschrijving daarover?

Veinst Ulrich Mott (Waltz)? In ieder geval komen de vormelijke zinnen op de bekende manier (briljant in Inglorieus Bastards) makkelijk uit zijn mond, meestal goed, soms ook te. Het spel voelt heerlijk ongemakkelijk (complimenten voor de acteurs), wat me precies de bedoeling lijkt. Ulrich is een taalvirtuoos en een butler/kok van de bovenste plank. Leugens zijn dan toch niet nodig om hogerop te komen?
De film verloopt niet chronologisch, soms best wel puzzelen, maar aan het eind is alles duidelijk. Het plot vond ik geen verrassing, de film geeft vooral ruimte aan Waltz en zijn kwaliteiten om aan formeel uitgesproken zinnen een emotionele lading mee te geven.

Hieronder 2 citaten uit de film:
"Diplomatie, volgens Churchill, is de kunst om mensen op zo'n manier naar de hel te wensen dat ze zelf de route vragen. Maar ik zie het meer als kunst voor mensen om het juiste pad naar de hemel te vinden". Tegen de advocaten:
"Nu heeft u de geur in uw neusgaten. Blijf jagen". Waarop ze vervolgens - ruim geïnterpreteerd- afhaken.

Deze film heeft me echt ontroerd. Met prachtige muziek van Eddie Vedder. Er komen voor mij essentiële levensvragen langs. Kan ik de liefde van mijn leven een kus geven om vervolgens alleen de natuur in te gaan, los van mensen en één met de natuur te zijn? Feitelijk neemt Christoffer afscheid van de mensen en gaat ervaringen aan die hij niet hoeft te delen. Eigenlijk is dood of leven dan niet belangrijk. De film brengt het in dikke emotionele lagen bij mij als kijker terug. De echte Christoffer zal dat een worst zijn, hij ging niet op avontuur om thuiskomst zijn avonturen te vertellen of om zijn sociale media te vullen. Besta ik eigenlijk wel als ik mijn avonturen en ervaringen niet aan andere mensen kan delen? Kan ik mezelf genoeg zijn?

Fijne film, meerdere keren gezien. En vaak zat met mijn kinderen het krijsen van de meeuwen nagedaan. Geniaal!

Ook voor vrouwen is er een plek in het superheldenuniversum. (al bestaat Wonder Women al vanaf 1941 in stripvorm, dus niet veel later of tegelijkertijd met het ontstaan van andere mannelijke superhelden)
In het begin komen we via een levend schilderij in een soort paradijselijke wereld die wel beveiligd moet worden. Aan het eind gaat wonder women de strijd met een god aan. Dat wordt wel tijd, is in onze werkelijke wereld ook nodig, want in de bijbel zijn de vrouwen al op de eerste bladzijdes op een onderdanige plek gezet. Die eindscenes van de film zijn wel wat over de top, verder prettig onderhoudend.
Nb. We weten al heel lang dat vrouwen gelijke mensen zijn met gelijke rechten. Het is overal in wetgeving verankerd. Toch dringt het nog niet bij iedereen door en moet het steeds opnieuw worden bekrachtigd of verdedigd. Met Wonder Woman wordt het gelijkzijn het geweldspectrum in getrokken. Is dat wel goed?

Heerlijk om naar te kijken, prettig angstaanjagend. Mysterieus tot voorbij het einde. De vrachtauto zit als een 'haai' op je huid. Door strakke montage versterkt. Ik maak regelmatig nowedays dingen mee, die me aan deze film herinneren, natuurlijk wel de nodige extra fantasie.

Ik heb er nu een spoiler van gemaakt. Het is niet mijn intentie om het plezier van andere kijker en liefhebbers te verknallen. Sorry daarvoor.

Wat mij betreft een onderhoudende film, al blijft de spanning beperkt. De aliens veroorzaken onrust, maar blijken eenvoudig te verslaan.

Je hebt misschien wel gelijk. Ik probeerde het goede er nog van te zien.

De jager en de gejaagde. Roofdier en prooi. De eeuwige cyclus van de natuur. Donnie (Al Pacino) kijkt naar een natuur film op tv. Inmiddels weet ik dat een dergelijke dierlijke metafoor in meer films wordt gebruikt. Weet even niet meer welke. Wie kan me daarbij helpen?
"Wie heeft je gemaakt? God heeft me gemaakt. Waarom heeft hij je gemaakt?
Om zijn goedheid te tonen en opdat ik in hemel kom. Waar is God? God is overal" (Joe tegen zijn dochter).

Gezien. Wat een spektakel! Waar de 1e hier en daar rammelt, is deze in detail strak en in perfectie uitgevoerd. En ik zag Giusi Merli, eerder gezien in La Grande Belleza uit 2013. Toen was ze al stokoud en dat is niet veranderd🙂

"Vreugde moet wederom een misdaad tegen de staat worden".
Moedige poging, ondersteund door Koolhoven. Al bij al een flinke trip die moeilijk is te volgen. Niet alleen misdaad en sf, maar ook een komedie (waar moeilijk om te lachen valt).

In ieder geval een sterke veelbelovende poging, die waard is om te steunen. Die daarna in het vervolg toch sterk teleurstellend was.

Een nostalgische film met een rustig verloop over mensen die opnieuw hun plaats in het leven moeten vinden. Omdat het leven altijd een voortgaand zoeken naar balans is, kan deze film ook eigenlijk altijd doorgaan. De vraag is of dit voor de kijker voldoende spanning oplevert.

"Er zal blijven wat we waren voor anderen. Flarden, fragmenten van ons waarvan zij een glimp dachten op te vangen. Er zullen dromen zijn over ons zijn die zij koesteren. En we waren nooit hetzelfde. Elke keer waren we deze geweldige onbekenden, passagiers van de nacht die zij verzonnen als breekbare schaduwen in oude spiegels, vergeten in een hoek".

Fijn dat je me waardeert als grote filmfan! En misschien heb je gelijk wat betreft het flauwe: het uitvoeren van wraak heeft ook zijn grenzen en vergevingsgezindheid is op z'n plaats. Of bedoel je dat het een spoiler is?

Harde werkelijkheid op het platteland. Ook zo verfilmd. Fijn dat ik er op de bank naar kan kijken en niet zelf in zo'n situatie zit. De moed erin houden kan alleen als er ook zonnige en vrolijke dagen zijn.

"Ik ken niemand die zulke klappen incasseert als jij". Stevie (Sunny Sulic) heeft een fijn koppie met mooie ogen, wat prachtig is voor de gevraagde rol. Wel te tenger om bijv. zijn winst bij sommige vechtpartijen te verantwoorden. Ook jammer dat er geen ontwikkeling zit zijn in skatevaardigheid. Dat is prut en dat blijft het. Toch een mooi drama over afzetten tegen thuis en het ontstaan van vriendschap met mooie stiltes en goede muziek. En iedereen heeft wel wat, ieder huis zijn kruisje.

Hoogstandje. Met een goede ruzie tussen Will en de wiskundeleraar!

Aanstekelijke humor! Van haar moeder moet ze beste versie van haar zelf worden, maar dat is ze al. Ik krijg er ook een Pippi Langkous gevoel van: nog nooit gedaan, toch kan ik het💪

Toch maar mooi een recensie geschreven. Kost veel minder tijd dan de hele film😉.

"Je hoort niet te rouwen om iemand die nog in leven is."
"Ik wil herinnerd worden voor wie ik was en niet om wie ik ga worden" Prachtige film over twee adorabele mannen met een essentiële levensvraag. Ons lichaam is afkomstig van de sterren (en keert daartoe terug, alleen de manier waarop kan pijn doen). Alles is mooi aan deze film, ook eentje waarin alles gewoon in het echt kan gebeuren en steeds volledig geloofwaardig blijft.

Er is al zoveel gezegd over deze film en de vertolking van The Joker door Joaquin Phoenix. Ik sluit me aan bij alle lovende recensies. Inmiddels 2 keer gezien. Joaquin Phoenix doet me aan Hans Teeuwen denken. Of andersom. De bewegingen en dat schaamteloze. De volgende komt er aan. Joaquin Phoenix is er opnieuw voor afgevallen. Benieuwd!

Goed spel van Julia Roberts. Very pretty woman. Eerst moet ze aan de bak voor het verkrijgen van een baan. Daarna moet er hard gewerkt worden om een bedrijf aansprakelijk te stellen dat veel gezondheidsschade aan de omwonenden teweegbrengt. In essentie gaat het niet om geld maar om het gelijke kansen op werk, gelijkwaardig mens zijn en als kind gezond kunnen opgroeien.
Wel een geluk dat een stoere Harley Davidson-fan als buurman op de kinderen wil passen.
Sterke film van Steven Soderbergh

Voor goede kunst moet je eerst diep afzien. Het kan ook iets te ver gaan.