Reacties

Onderhoudende film. Niet echt een diepliggende gedachte (of het moet zijn dat de wereld religie en wetenschap allebei nodig heeft - wat maar de vraag is...). Gewoon op avontuur langs Rome, het Vaticaan, de kunst en al het mystieke maar voor fun aannemen.

Al weer jaren geleden dat ik deze film zag, zelfs 2x. Zeer van genoten. Mooie rol voor Val Kilmer.

Naar het boek van William Golding. Daar mogen dus ook credits naar toe.

Naar het boek van William Golding

'You cannot burn the candle from both sides'. Op advies van de dokter gaan Laurel en Hardy naar het platteland.

Gezien in de langste versie en ingekleurd. Een film vol technische hoogstandjes en prachtige vormgeving. Dramatische vader-zoon relatie en veel mannelijke opwinding rond Maria (Brigitte Helm), overtuigend gespeeld.

Jammer dat er nog niet gesproken kon worden. Dan had me confrontatie tussen de echte en robot Maria aantrekkelijk geleken. En had het in het geheel wat sneller gemonteerd kunnen worden en met minder over-acting.

Met Rotwang loopt het slecht af, met Grot komt het goed, maar dat de vader vrijuit gaat......🤷🏻‍♂️
In het filmmuseum van Potsdam is er veel aandacht voor deze film. Ook voor Lang's Nibelungen.

Door Van Koolhoven aanbevolen. Het idee is aardig, toch net niet geloofwaardig. Paniekscenes worden versterkt door zinnetjes veel te herhalen. Dat werkt niet echt.

In het spoor van Larry Semon kom ik bij deze film uit 1927. Een misdaadfilm en liefdesdrama in één. Op wraakbeluste mensen vanuit mannenperspectief: zijn we zo of is het filmisch gewoon te gebruiken om spanning op te bouwen?
Na ontsnapping van Bull Weed volgt er een (te) heftige schietpartij. En het plot is wat ongeloofwaardig.
Larry Semon heeft een kleine rol en mag in één scène zijn slapstick achtergrond laten zien. In het geheel van de film niet passend. Semon was tijdens het maakproces van deze film over de top van zijn carrière als acteur en filmmaker en zijn bedrijf dicht bij een faillissement (in 1928 was het zo ver).
FV rubriceren de film als een film noir. Mogelijk zijn er raakvlakken maar film noir periode gaat vanaf 1941 in.

Met moeite een 6. Dat heeft vooral te maken met de matige verhaallijn. Er staan 4 films van Larry Semon in de database van FV....hij heeft er veel meer gemaakt.....

Met een hoofdrol voor Larry Semon en een bijrol voor Stan Laurel. Ik kan het verhaal niet goed volgen, het accent ligt op de grappen.

Gezocht op wiki: Kenmerkend was zijn verschijning met bolhoed, wit gezicht en een tuinbroek of overall. Zijn films zijn typische actiefilms: wilde chaos en achtervolgingen, grote schade en verwoesting, vechten, in het water vallen, troep zoals roet en meel, inkt, jam, eieren, putten met modder, een vat met verf, teer, kleine en grote explosies, gooien en smijten met taart en huisraad of winkelspullen, (om)vallen, schieten, gevaarlijke sprongen, levensgevaarlijke stunts met auto's, vliegtuigen, trams, en een grote stoomlocomotief die midden op straat rijdt. De grappen en stunts zijn belangrijker dan het verhaal.

Er is een marsloop van gevangenen die in een latere versie van Laurel en Hardy ook is te zien (in Second 100 years, 1927).
De versierscene met de zwarte vrouw achter haar paraplu is wat gênant.

"Het is niet voor niets dat wij kwade mensen vrezen maar er is een vorm van kwaad die we nog meer moeten vrezen. En dat is de onverschilligheid van goede mensen". De gebroeders McManus gaan voor eigen rechter spelen en slechte mensen afschieten.
"De wetten van God staan boven die van mensen". FBI Agent Paul Smecker raakt in gewetensconflict, want hij moet de wet handhaven maar is het gevoelsmatig met de gebroeders eens. Hoe ver mag het gaan? ".....is je geloof standvastig genoeg om zo ver te gaan als nodig is". Gave film met briljante scènes en dialogen, soms ook veel het f-word en te vet aangezet.

Mooie acteerprestatie van William Defoe. Hij speelt een superslimme fbi agent met een hoge eigendunk, zo erg dat het gaat irriteren, wat volgens mij precies de bedoeling is. Bij de weergaloze biechtscene transformeert hij naar een ander level. Vervolgens gaat hij los als verklede vrouw. Steengoed.

Oefeningen met een spookbed. Een tikkeltje doelloos allemaal.

Naast Swiebertje zag ik vroeger vooral Laurel en Hardy, Charlie Chaplin en Buster Keaton. Leuk om die laatste nu ook terug te zien. De scène met de omvallende gevel kon natuurlijk niet vergeten zijn. Zijn tegenspeelster Sybil Seele wordt nooit boos, blijft lief en zacht en laat zich niet verleiden. Dat verschilt wel van de boze vrouwen in de slapsticks van L&H en CC. Een verademing, zeker ook de badscene.

Een zeer onderhoudende thriller. De afloop voel je aankomen, maar dan toch steeds niet.....steeds de juiste spanning wordt vastgehouden.

Waar gaat Don Quichot over? "Dat iemands geloof belangrijker is dan de normen daarover.... Kan het gaan over hoe rationele gedachten je ziel vernietigen.....over welk deel van ons leven hebben we echt controle?"

Zou het ook andersom kunnen? De man veroordeelt en de vrouw is bezig met een bevrijdingsactie?

Even was Liam Neeson in beeld: had van mij meer gemogen; had ook zomaar de film kunnen dragen.

Deze film schijnt een remake te zijn van Pour Elle, een film die 2 jaar eerder is uitgekomen. De remakers schieten haast sneller dan hun schaduw. Puur Elle moet ik nog gaan zien.

De zwerver die verliefd wordt op een boerendochter die bezet blijkt te zijn.

Een liefdesbrief en een verwisseling van jassen zorgt voor aangename verwarring. Charlie is een onhandige vader. Na het kopen van een cadeautje voor zijn kind loopt hij lunchroom binnen. Daar is hij onvriendelijk en onbeschoft en slaat en passant de hele tent bij elkaar. Provoceren en vechten kan deze man wel. Na wat verwikkelingen wordt hij door zijn vrouw het huis uitgezet. Vervolgens zien we hem terug bij een prullenbak in het park. Het is natuurlijk komedie maar het vooruitzicht op een berooid leven na afwijzing in de liefde is hier direct voelbaar. Hier zal in latere films nog volop door Chaplin gebruik van worden gemaakt.

Quote: "Het eten van vis is goed voor je hersenen, maar voor jou moet er een walvis bereid worden"

Bijzondere film. Zie de andere reacties: ik kan het niet beter vertellen. Ondertussen is de associatie met Hal uit 2001 ASpace Odyssee niet ver weg: wat doet de super intelligente computer dit keer? Dat levert een mooie spanning op.
De ritjes met de truck door het maanlandschap doen me denken aan de combinatie van theater / animatie van de korte, 'stomme' films van Georges Méliès aan het begin van de filmgeschiedenis (rond de vorige eeuwwisseling). Maar daar heb ik er net een stuk of 10 van gezien, dus dat kan vertekenen.

Het slot is geinig in elkaar gemonteerd. Verder niet spectaculair.

Iets teveel varieté op het eind. Toch wel aardig om te zien. En inderdaad: de casting van Assepoester had beter gekund🫣 Toch de moeite waard om het ontstaan van film te zien. En in de context van de tijd gezien, is Méliès toch een soort van magican.

Grappig filmpje, fraaie metamorfose. Wel zichtbaar is het ei aan twee draden.

Gelukkig. Alle vrouwen worden gered. Vanuit dromen doemen er figuren op en een soort duivel uit een boek.

Mooi ingekleurde opnames van bewegende acteurs in schuivende decorstukken. Een matig verhaal.

Het einde komt onverwacht. Aan de terugtocht vanaf de Noordpool wordt geen aandacht besteed. Wel uitvoerig ,(en te lang) de reis van het vliegtuig door de ruimte langs door vrouwen uitgebeelde sterrenbeelden (grotendeels animatie). Er gaan een paar nationaliteiten mee op reis naar de Noordpool. Suffragettes (vrouwen die strijden voor vrouwenrechten/vrouwenkiesrecht) proberen mee te komen, maar hebben geen succes. Er wordt er zelfs eentje na wat verwikkelingen gespietst op een kerktoren. Mooi zijn de beelden van de bouw van het vliegtuig, de stoommachines en de auto's. Bij het begin van de vliegreis vliegen er in animatie allerlei fantasie toestellen mee. Het is al een beetje sf.

Steeds gefilmd vanuit een vast camerastandpunt waarbij er voortdurend gebruikt wordt gemaakt van schuivende decorstukken maar ook van handig plak en knipwerk waardoor er opeens vuur of een monster kan zijn. Het is nog dik in de stomme filmperiode waardoor acteurs veel armbewegingen maken en heen en weer lopen om zo het verhaal te vertellen. Zo mogen dat doen in mooie kleding en in barokke decors.