Reacties

In mijn jeugd elke zondagmiddag op de buis. Ik was er al te oud voor, maar ik moest van de zaterdagavond en nacht bijkomen. Misschien vond ik het duf vanwege mijn duffe kop.

"Alcohol is maar een glijmiddel voor het sociale verkeer dat een kroeg biedt". Stuntman Mike mag dan geen alcohol drinken, maar is ook niet van het sociale verkeer. Loert op wulpse vrouwen om ze vervolgens aan gort te kunnen rijden. Rare, onevenwichtige film.

Een zwart-wit geluidsfilm waarbij de benen van Marlene Dietrich nadrukkelijk in beeld komen. Godfried Bomans zei er over: had mijn vrouw maar één zo'n been. Deze film schijnt haar doorbraak te zijn geweest.
Veel dikke mannen in de film, obesitas bestond ook al. De stijve en behoudende professor raakt van slag door Lola (en ja, welke man niet), maar is wel erg het leidend voorwerp in de film al zou je niet verwachten dat Lola instemt met zijn huwelijksverzoek. Veel gelukkig wordt ie er niet van, eerder jaloers. Marlene Dietrich speelt vrolijk en uitdagend zowel in onschuld als in afwijzing. De professor verliest zijn baan en huwelijk en raakt aan lager wal.
Volgens de vk van 31 okt 2024 over 'Erotische dans op het witte doek' nav ' Anora' is de erotische danser (Marlene Dietrich) in 'Der Blaue Engel' gevaarlijk . Niet te vertrouwen als die haar jarretels laat zien. Zelf vind ik vooral de professor ongeloofwaardig en sukkelig.

Mooi omschreven. Ik ben nog op zoek naar betekenis van de titel. Volgens jou is het Bella Baxter zelf (maar het is geen poor thing, maar poor things). Ik dacht eerder aan die verkeerde mannen. Of aan onze hersenen (zie bij de aftiteling), of zelfs aan de penis (denk aan de scène met het lijk of aan de bezitterige dwang waartoe het bij mannen kan leiden).

Fantastische film over sterke vrouwen nadat de man het huishouden heeft verlaten. Waarom maakt Alfonso Cuarón zo weinig films? Met Gravity had hij ook al een voltreffer.

Fantastische film over sterke vrouwen nadat de man het huishouden heeft verlaten.

Originele film. Waarom makkelijke wegen kiezen als er ook moeilijke zijn. Ragnar komt bij een woeste kust op IJsland aan, sjouwt door onherbergzaam landschap om land en volk te leren kennen, wat moeilijk is als je jezelf niet kent. Na ontberingen komt hij aan op de plek van bestemming, waar ook een haven is. Vervolgens wil hij de bevolking een geloof opleggen die ze niet wensen te aanvaarden. Vanuit het lijden ontstaan mooie verhalen.

Prima film, staat als een huis. Ik heb het boek niet gelezen, maar volgens mij moet je films toch op zichzelf staand beoordelen. De kern is mens en robot. Kunnen robots ook voelen en houden we als mens wel controle? Deze bedreiging van ons bestaan wordt in films in complot, actie en geweld uitgewerkt, waarbij een held verlossing mag brengen. In de film is geen dier of boomblaadje te zien. De steeds grotere afstand tot de natuur en de vernietiging daarvan zal ons bestaan meer onder druk gaan zetten dan robots.

Bizar goede, ijzingwekkende thriller. Wie kent de film inmiddels niet, toch maar niks over zeggen. (Of het moet de scene zijn met de metro die de woning laat schudden). Laat je meenemen in de spanning. Zoveel films heeft David Fincher niet gemaakt (toch?) maar wel allemaal van hoog niveau.

De leeftijd gaat tellen en dan toch op avontuur. Het is tegelijkertijd een terugblik op een invloedrijk leven. Wat is het dan waard?
Genoten van de film. Grappig en ontroerend. Was ik alvast maar 100 jaar!

Uiteindeljk toch meer misdaad dan horror en ook nog eens een gekunsteld plot. Tegenwoordig krijg je met nieuwe handen eerst fysiotherapie🙂. Veel drama, trage bewegingen en veel opengesperde ogen. Gaaf zijn de ruimtes met hoge plafonds en sierlijke deuren, vrij leeg, maar stijlvol ingericht.
Nicht die Hände beherschen den Menschen ....der Kopf, das Herz leiden den Körper..., auch die Hände... als dit in de film genoemd thema beter was gevolgd dan had de hoofdpersoon aan het eind weer piano kunnen spelen. Of hadden de handen veel meer buiten zijn controle moeten doen. Het loopt echter geheel anders...niet perse beter.
Duits is wel een mooie taal, waarom ga ik dat nu pas zien?

Wat mij betreft volgt het (mogelijke) plot wel iets toe aan de film. Anders zou er alleen actie zijn omwille van de actie. Of dat echt zo is, wordt pas na duidelijk na het zien van deel 2. Zelf vond ik de achtervolgingsscene richting de trein moeilijk te volgen. Het inhalen is feitelijk onmogelijk, klopt qua beelden en tijd niet en toch lukt het. Nu wachten op deel 2. De volgende keer de hele film in 1 keer opnemen, opdelen in drie en kort na elkaar vertonen. Of gewoon wachten op het laatste deel en dan in 1 keer gaan kijken. Zoals er nu voor Dune 2 door bioscopen een filmmarathon wordt georganiseerd. Tot slot: goede acties, veel kijkplezier maar verder lekker leeg.

Wat betekend 'poor things'. Zijn dat de mannen (de ploerten, profiteurs en patsers uit dat dekselse patriachaat-vk 7/2/2024), of de hersens of.......? Bella Baxter (Emma Stone) krijgt de hersens van een baby en wil al snel - als een baby een fopspeen - de ene na de andere seksuele bevrediging. Maar langzamerhand neemt het verstand en kennis toe, ook over de wreedheid van het menselijk handelen, en verlangen naar het lichamelijk genot af. Veel mannen blijken te bezitterig met hersens op het niveau van een geit. Er valt nog veel meer over deze film te zeggen, zoveel lagen zitten er in. Vrouwen gaan vooral over zichzelf en hun lichaam! Een 9 voor alles!

"Boeven zijn als agenten. Ze nemen hun werk niet mee naar huis". Nou ja, ze houden hun mond dicht, denk ik dan.
"We moeten te werk gaan als een stel mannen". Vier vrouwen nemen een plan van hun mannen over. "Niemand denkt dat we daar de ballen voor hebben".
Maar die hebben ze wel💪. Topfilm!

De film staat bij FV te boek als horror. Zo ja, dan is dit toch de 1e ooit? Of toch Das Cabinet des Dr. Caligari (1920), ook van Robert Wiene. Of Nosferatu?
In ieder geval is zijn er mystieke krachten. De Graaf mag voor zijn vergrijp niet dood, moet eerst de liefde voor het leven vinden. Dat lukt niet echt.

Toch nog een horrorfilm eerder dan Nosferatu uit 1922. Natuurlijk is de essentie van de film om de kijkers in spanning te brengen. "Hoe lang heb ik nog te leven?" vraagt mr. Alan aan Cesare. Goeie vraag, maar vervelend als het al bij het begin van de volgende ochtend zover is. Dan lijkt het op een 'who's dunnit' uit te draaien om als kijker aan het einde een paar keer verrast te worden. Ook na 104 jaar mag die niet verklapt worden en moet je deze film echt zien!

De film is opgenomen in mooie decors die geen rechte lijn volgen. Niet precies maar wel in de buurt van 'die abgeeckte hoeke' van Rudolf Steiner, ook uit die tijd (maar het is Duits expressionisme). De vormgeving komt ook terug in de tekstintermezzo's. Zeer fraai!

Niet perse onder de indruk van het acteren. De film moet het volgens mij vooral hebben van de verhaalstructuur, de decors en de muziek (al is de muziek mogelijk van later).

In slaap vallen en je zelf dromen in een setting met onderdanige vrouwen in berenvellen. De mannen strijden om het leiderschap. Whisfull Thinking.

De portier van hotel Atlantic wordt in functie teruggezet. De manier waarop is onaardig. De portier voelt zich stevig in zijn eer aangetast. De redenen zijn niet eens gek: oud en zwak. En zo komt de hoofdportier ook over (door zijn acteren benadrukt). Behalve als hij naar buiten rent bij het stelen van zijn portiersjas (nodig voor zijn status tijdens de bruiloft van zijn nicht).
De film verloopt veelal traag, met name de scènes waarin de vernedering en de verslagenheid worden uitgedrukt. Veel cameravoering is gemaakt vanuit een standpunt, die wel voortdurend wisselen. Echter in het begin van de film gaat de camera mee in de beweging en halverwege draait de camera mee in de dronkenschap en droom van de portier. Het beeld wordt ook wazig, beelden lopen in elke over. Zomaar 5 minuten bijzondere techniek!
Verder valt me het contrast op tussen het drukke stadse van het hotel en de arbeidersbuurt waar de portier woont. Dat versterkt het drama mooi.

Your wife has a beautiful neck😱. Het begin van horror. De techniek was nog ontoereikend om er echt iets van te maken, maar toch een mooie start!

Een screwball komedie, wist niet eens wat dat was. Het draait vooral om Clark Cable en Claudette Colbert, daar is vast genoeg over gezegd. Zelf vind ik haar met name in het begin heerlijk assertief om vervolgens steeds meer onderdanig te worden. Wat me opvalt is de montage. Shots zijn dicht op het lichaam of object en wat meer op afstand gemaakt, die afwisselend gemonteerd, vaak even herhalend waardoor er een wat schokkerig effect optreed. Uiteindelijk toch meer een trucje of maniertje. Aan het eind is Clark Cable alleen nog suggestief aanwezig. Had hij geen zin meer in de eindscene?

Met een innemend begin, al snel gevolgd door een flitsende waslijn glijscene. Daarna wordt het minder.

🤷🏻‍♂️

"Happiness must be earned". Fairbanks moet als dief heel wat doen om in een prins te veranderen om zo met de prinses (Jullanne Johnston )te kunnen trouwen. In een deel van de film gaat de dief door een soort betoverden wereld om bij een toverdoos te komen. Dat kan de techniek van 1924 nog niet aan. Verder wel een rijk aangeklede film met prachtige decors die Bagdad een 'Duizend uit één nacht' verbeelding verschaffen (ver van de werkelijkheid). Fairbanks acrobateert er met ontblote gespierde torso doorheen, terwijl de prinses vier mannen die haar willen huwen met blikken moet afwijzen of bevestigen. Geen gemakkelijke rol. Als haar vader 'de dief' afwijst en een andere kiest, wil ze zich eerst daaraan overgeven. Ze krijgt het advies om de uitdagers nog een lastige aanvullende opdracht te geven. Zo ontstaat er uitstel én nieuwe kansen. Zeer leerzaam!

Echt veel geblust wordt er niet, behalve de lust. Voor een mooie vrouw rukt de brandweer uit.

Deze herinnerde ik me van vroeger. Lekker spooky, wel van korte duur.