Reacties

Voor ik hieraan begin, wil ik heel graag weten of het verhaal een soort van afgerond voelt/is aan het einde. Of dat het einde zo open is dat ik misschien toch beter eerst op deel drie ook kan wachten.

Is er iemand die daar wat over kan en wil zeggen?

Ik vind het niet erg als er ruimte is voor deel drie, of het een beetje open blijft, maar als er echt in het midden van het verhaal wordt afgekapt, of je met een gigantische cliffhanger blijft zitten, dan wacht ik liever nog even..

Moah..

Niet heel slecht voor een B-film, maar ook niet goed. Ik heb het uitgekeken, en het verhaal was ok, klein beetje origineel, maar niet veel.

Niet echt veel spanning, vond ik. Wel wat mysterie, maar ook wat voorspelbaarheid. Het einde was nog best te doen.

Eigenlijk heb ik er verder niet echt wat over te zeggen.

Bijna voldoende.

Loved Steve Carell in The (American) Office, en Space Force, maar dit is gewoon geen film voor mij. Na ongeveer een half uur ben ik afgehaakt.

Misschien niet slecht gemaakt voor zijn soort, maar voor mij onvoldoende.

Fijne film. Ik mocht de hoofdpersoon wel, ze had spirit en zo. 😊

Ik denk dat ik dit soort films vaak leuk vind omdat ik mezelf nog altijd een beetje zo voel, niet goed wetend wat ik met alles aan moet en dat soort dingen.

Ruim voldoende.

Eerste half uur inleiding vond ik wat vaag en niet heel boeiend, daarna begon het pas een beetje en dan wel op een flink tempo om bij te houden wat er allemaal speelde. Dat leek ook de bedoeling, langzamerhand werden dingen duidelijker. Let, vooral in het begin, goed op de namen (wie wie is) om het beter te kunnen volgen.

Er werd gespeeld door wat jongere mensen, maar het leek, qua manier van praten (veel leuke, Engelstalige slang, iets minder leuk in de ondertiteling, maar dat zal ook heel lastig zijn geweest), doen, sfeer en muziek, meer op een klassieke film noir, met een koppige, eigenwijze, bad-ass privé detective die dingen zelf, en niet volgens het boekje oplost. De hele rimram. Het enige dat ontbrak was de melancholische, overpeinzende voice-over. Die styling was een geinig contrast met de zonovergoten high school aan zee setting.

Er zat tegelijk een indie/filmhuis sfeertje aan, en de hele zaak was goed gespeeld, gemonteerd en afgewerkt.

Heel goed vond ik 'm weliswaar niet, maar toch een kleine ruim voldoende waard.

Nou ik kon er bijna niet verder naast zitten met dat release moment! 😂

"Release date: June 18, 2004"
Bron: Wikipedia

Oh well, wat ik met die opmerking wou uitdrukken over de soort film blijft overeind.

Mooie, ontroerende feel good film over trouw, geduld, vriendschap, liefde, zelfstandigheid, mededogen (en het tegenovergestelde), je hart volgen en doen wat juist is. Ik gok dat ie vlak voor Kerstmis is uitgebracht. 😉

Ondanks dat het hier en daar wat tè 'sappy' voor mij was, heb ik plezier gehad met deze film en vond ik dat ie goed in elkaar zat. Goed en origineel verhaal (al zaten er klassieke stramienen en elementen in), mooi gespeeld, gemonteerd en afgewerkt. Niet dat dat heel bijzonder is voor een A-film met zo'n budget, maar toch leuk dat het ook goed gelukt is.

De muziek was passend en ondersteunend en er zaten wat grappige momenten in. De kleine slapstick-achtige momenten in het begin vond ik niet zo goed passen, maar waren niet slecht.

Ruim voldoende. Voor mensen die dit genre een wat warmer hart toedragen dan ik, vast wat meer.

Het eerste seizoen van drie afleveringen gekeken, en het viel me niet tegen. Natuurlijk zijn het geen volledige afleveringen, maar ze zijn ook niet zo kort dat ze er niets mee konden en het alleen maar slappe hap is, zoals ik dat vaak vind met shorts.

Natuurlijk waren ze ook niet allemaal even goed, maar ik heb me er best mee vermaakt.

Ruim voldoende voor seizoen één.

Ik zag deze toen ie net uit was en vond 'm best goed voor een vrij laag budget film. Recentelijk opnieuw gekeken en dat viel me niet tegen.

Het begin is inderdaad wat knullig hier en daar, maar het bouwt wel langzaamaan wat op.

Hij had een goede toon voor een weerwolf film. Lekker wat duister en rauw. En hoewel de special effects niet overal even goed waren en af en toe best goed te zien was dat het nep was, vond ik de wolven er goed uitzien.

Best een goede climax ook.

Ruim voldoende.

Ik vond deze eigenlijk zo slecht nog niet. Het verhaal is niet heel onorigineel, en heeft wat aardige themas. De uitvoering is voor die tijd ook niet zo slecht, al voelt die hier en daar wel ietsje dun. De film is immers al weer bijna dertig jaar oud. Dat verklaart ook het langzame tempo en de wat suffige smaak. Ik denk dat deze, zoals veel horrorfilms, ook vooral gericht was op een tiener publiek.

Er zijn best een paar aardige horror- en visueel aardige momenten te vinden. De climax vond ik op een gegeven moment wel wat lang opgerekt, maar het was wel een redelijk spektakel. De film was met anderhalf uur kort genoeg gehouden en bleef redelijk onderhoudend.

Het is natuurlijk geen A productie, en het kan zeker beter, maar als je films uit deze tijd wel kunt waarderen, zul je deze wellicht best aardig vinden.

Ik geef net een voldoende.

Hmm, deze is lang niet zo goed als deel 1 (dat ik erg tof vind), maar helemaal niet zo slecht als je misschien zou denken. Best te verteren, als je geen hekel hebt aan iets oudere films. Hij was iets beter dan deel 2, vond ik.

Het verhaal blijft vrij simpel, wordt niet echt origineel, en er klopt vanalles niet als je een beetje op de details let. Maar er zit wat interessante body horror en bloederige gore in, en wat aardige visuals. Ik heb me er niet mee verveeld.

Er is wel verband met de twee voorgaande delen, maar deze film staat er ook een beetje los van, waardoor je 'm best kunt kijken zonder de eerdere delen gezien te hebben, en zonder die delen te verpesten. Er wordt ook een wat nieuw element toegevoegd.

De eerste vijftien minuten waren simpel maar effectief, en met lekker veel bloed..! 😅

Volle voldoende.

Deze film is Jack Black ten voeten uit. En precies zoals Silver Shadow hierboven zegt: als je van hem en rock (en komedie" houdt, dan is deze film wat voor jou.

Helaas kan ik de man niet velen, en strijkt zijn hele verschijning mij tegen de haren in. Zijn 'humor' en gekke bekkentrekkerij is gewoon niet aan mij besteed. Het is louter mijn liefde voor rock die me hier toch doorheen gesleept heeft.

Verwacht geen goed of origineel verhaal, want dit is al honderd keer gedaan, en gaat ook hier precies volgens het boekje. Het is ook niet perse nodig dat het origineel is, want op zich is het een toffe opzet, die juist daarom een cliche is geworden.

Anyway, ik snap dat deze rol de man op het lijf geschreven was, maar ik had liever iemand anders gezien. Daar kan ik gewoon niets anders van maken..

Zack zong zijn eigen nummer beter, het deed me met hem denken aan Lou Reed en David Bowie. Jack maakte er meer een AC/DC nummer van. Erg veel van wat hij deed was afgekeken van AC/DC (inclusief het pakje, de manier van zingen, het over de grond rollen enz.), en dat vond ik een zwaktebod. (Aan de andere kant rockt AC/DC natuurlijk als een stoomlocomotief die op ontploffen staat, dus dat was dan weer de positieve kant. 😂

Hoe dan ook, het lukt mij niet hier omhoog af te ronden naar een ruim voldoende, maar geef wel een voldoende plus.

Uiteindelijk vond ik het toch zeer onderhoudend en prachtig drama. Ik heb het opgegeven op te zoeken wat wel en wat niet door anderen ondersteund word als de waarheid. Daar was gewoon geen beginnen aan, al zijn er toch echt een paar belangrijke momenten die ik uit wil zoeken.

Qua achterliggende bedoelingen van de film waar het allemaal om draait, is het zeker leuk om allerlei inzichten mee te krijgen, en ik vertrouw er wel op dat dat tenminste klopt. Het zal zeker extra dimensie geven als ik de film nog eens bekijk.

Het duurde even voor ik haar herkende, al kwam ze me bekend voor. Pas toen ik haar naam in de acteurslijst zag staan begon het me werkelijk te dagen. Ik moet zeggen dat ik me afvraag wat er met haar gebeurt is, zo anders ziet ze er nu uit, maar Juno Temple zet een uitstekende Bettye neer!

De rest van de cast was ook goed in vorm en Anthony Ippolito speelde een griezelig goede Pacino, vond ik!

Ik geef een punt aftrek voor 'onbetrouwbaarheid', en dat is echt pittig. Dikke ruim voldoende.

Nogal slecht c-product. Het verhaal was vrij lastig te volgen omdat het vaak wat onduidelijk was wat waar en wanneer gebeurde. De sfeer was suf en droog, afgewisseld met soms nog wel aardige horror droomsigmenten.

Met Linnea Quigley in de acteurslijst was het wel te verwachten dat het geheel ook opgeleukt was met enig onfunctioneel naakt. 😅 Ook dat raakte echter kant nog wal, al was het niet lelijk.

Misschien nog wel te doen als zo slecht dat het weer goed is, maar ik was niet in die mindset en heb het daar niet op kunnen beoordelen.

Ruim onvoldoende.

Hmm.. Het goed bekijken van de ooeningscredits lijkt wel wat duidelijk te maken: "Based on A. S. Ruddy's experience of making The Godfather" (Gebaseerd op A.S. Ruddy's ervaring van het maken van The Godfather)(vet en cursief zoals in de openingstitels).

Dit lijkt vooral de, al dan niet verdiende, door henzelf gezongen, persoonlijke lofzang van Ruddy en Paramount. Geinig om te zien, maar met een flinke korrel zout te nemen.

Thanks! 😊

Hoi @kaz 🙂

Zo aan Javanclaronaje's profiel te zien, lijkt de kans heel klein dat deze nog weer eens opduikt en de spoiler-knop gebruikt.

Misschien kan een van jullie dat doen? Het is echt knoeperd van een spoiler..

Best een aantal geinige scènes, wat aardige ideeën, en niet slecht gedaan, maar ik vond het toch net wat te weinig, en er beeld me wat te veel onduidelijkheid in de lucht hangen voor een film waar dat niet juist toevoegd aan de sfeer en waarde.

De ontknoping vond ik ook niet echt overtuigend

Niet slecht, maar gewoon net wat te weinig. Bijna voldoende.

De eerste dertig, veertig minuten gebeurt er eigenlijk vrij weinig in deze film. Er is wel wat sfeer en wat inleiding, maar verder weinig spannends of veel ontwikkeling. Daarna begint het een beetje, maar nog vrij langzaam. Het is inmiddels natuurlijk ook al een ouwetje, maar toch.

Er was echter wel wat redelijk lekker (maar sober) sfeervol beeldmateriaal. Veel donkere beelden met hoog contrast. Allemaal goede dingen voor wat in de kern eigenlijk een soort gothic horror story is.

De climax vond ik wel tof. Heel genietbaar qua beeld, geluid en sfeer.

Het was voor mij, zonder ondertitels, best lastig de Australische taal de hele tijd goed te verstaan, wat het in het begin soms ook wat lastig maakte het verhaal helemaal goed mee te krijgen.

Veel van de muziek van Klaus Schulze kende ik al, en luister ik graag naar, maar leek hier niet altijd zo op zijn plaats. Ik waardeer de poging to inzet van deze muziek wel, maar denk dat het een andere film nodig heeft. Een fijne oude (stijl) giallo wellicht?

Uiteindelijk vond ik het wel net voldoende, maar mensen die bij het woordje horror vooral aan slachtpartijen en bloed verwachten zullen hier niet mee in hun sas zijn.

Deze serie vond ik in eerste instantie erg interessant en leuk om te zien, maar die mening liep een flinke deuk op toen ik eens ging opzoeken hoe waarheidsgetrouw de serie is..!

In het Nederlands wordt de serie vrijwel alleen gepresenteerd zoals de producers het graag willen (want het zijn vooral verkooppraatjes, natuurlijk): dat het het waargebeurde verhaal is (wat overigens bij erg veel van zulke claims nogal discutabel blijkt te zijn, als als je je daar echt een beetje in verdiept). Maar als je ook in het Engels zoekt, dan blijkt het fantasie gehalte van de serie vrij hoog te zijn, en heel wat zaken flink opgeklopt en verdraaid te zijn, of zelf het tegenovergestelde te liggen van wat er (waarschijnlijk) echt gebeurt is.

Lees bijvoorbeeld eens hier:
https://deadline.com/2022/04/the-offer-facts-the-godfather-production-peter-bart-1235001960/
En hier:
https://screenrant.com/offer-godfather-true-story-changes/

Er zijn nog veel meer (Engelstalige) artikelen die dit behandelen, wellicht in veel duidelijkere bewoordingen, maar deze waren voor mij al genoeg.

Hoogstwaarschijnlijk gaan de meeste mensen die de serie gezien hebben ervanuit dat ze gezien hebben hoe het werkelijk gebeurt is, en blijft het als zodanig in hun geheugen hangen (misschien zelfs wel ondanks dat ze gelezen hebben dat er heel wat niet klopt en bij verzinnen is; die neiging voel ik bijvoorbeeld ook in mezelf). Een interessant gegeven en voorbeeld van hoe 'waarheidsvormend' zulke films en series kunnen werken, als je er eens over nadenkt..

Voor mij verpest het wel een groot deel van mijn kijkplezier. Ik kijk immers omdat ik benieuwd ben naar wat er daar zoal werkelijk is voorgevallen. Ik weet niet of ik deze zaak nu nog uit ga kijken.. 😕

Grappig, bij teruglezen geloof ik dat ik min of meer hetzelfde zeg als latevogel hierboven. Alleen met heel andere woorden.. 😅

Inderdaad een echt een kunstwerk van beeld en geluid, deze film van Bandon Cronenberg. Hij deed me ook echt denken aan de stijl van zijn vader, met de spannende glijdende beelden, maar dan met zijn eigen draai daaraan gegeven, en misschiwn nog wel ietsje beter (hoewel ik de laatste films van papa Cronenberg nog niet gezien heb). Goede body horror ook.

Natuurlijk deed het dan ook gelijk wat denken aan het werk van die andere David, alhoewel die stijl toch ook weer een andere smaak heeft.

Veel (soms simpele) beelden drukten meer uit dan wat er letterlijk te zien was, en dat voegde veel lading toe, maakte wat er zich onderhuids zoal afspeelde voor mij veel voelbaarder (en verontrustender). Ik zag geen gewone zee maar een woelige, maar dan ook weer niet op de standaard manier met woeste golven, maar onderkoeld. En van de weg door de bergen, zien we heel terloops een stukje waar er nog maar net een lage railing de weg afscheid van de afgrond vlák ernaast. Dat soort dingen.

Ook zien sommige gewone dingen er niet standaard of 'gewoon' uit, er zijn bijna altijd wel een paar vreemde vormen of hoeken. Er is op die manier veel op de esthetiek gelet, een soort, soms lelijke, wat vervreemdende schoonheid. Ik vond zelf dat dat nergens de boventoon ging voeren, of afleiden van het verhaal, dat zou irritant geweest zijn. Het voegde vooral toe aan de sfeer en intensiteit. Ik vond het echt knap gedaan.

Waar de stijl me ook aan deed denken was The Neon Demon (2016) , maar dan warm minder klinisch.

Ik had geen idee wat ik ging kijken, maar ervoer het zeker niet als nergens op slaand, of alle kanten op gaande. Er was een heel duidelijk pad, al was het zeker geen standaard verhaal.

Deze duistere film is niet geschikt voor mensen die snel geschokt zijn. Wel zeer geschikt voor fans van de Davids. Ik hoop dat Brandon nog veel meer films gaat maken!

Goed.

Aan je cijfer daar te zien vond je Dopesick (2021) ook niet veel beter, @Sjeflix ? Of toch wel iets?

Nou, ik kan maar niet ophouden hier te reageren..! 😅

Maar dit leek me de moeite waard nog te melden.
Major Cliffhanger Warning (🫡):
Seizoen twee eindigd echt met een lel van een cliffhanger; het kan slim zijn die nog net te laten hangen tot seizoen drie te kijken is.

SJoKo out.

Wow! Ik zag zojuist de musical aflevering! 🤩😂

Hij kon inderdaad (bij lange na) niet tippen die van Buffy (https://m.youtube.com/watch?v=VCO0J1N661U), maar hij was toch erg tof!

Van mij hadden ze wel een beter nummer uit The American Songbook mogen trekken om alles mee op gang te brengen. 😜 En het verhaal was ook niet erg sterk..

Ik vermoed dat er wat referenties waren aan de Buffy aflevering (het ter sprake brengen van 'bunnies' bijvoorbeeld)(https://m.youtube.com/watch?v=gISEekxuEgk). Er was dan ook heel wat 'geleend'.

Nou ja, hoe dan ook: ik heb ervan genoten!

Ik raad trouwens sterk af om de Buffy musical aflevering te kijken, zonder de voorafgaande afleveringen te hebben gezien! Ik heb hierboven onschuldige fragmenten uitgezocht, maar er gaat erg veel verloren zonder het reeds aanwezige drama te kennen, én er wordt veel te veel weggegeven voor als je de serie toch nog mocht besluiten in zijn geheel te gaan kijken.

Als je dat laatste trouwens doet, kijk dan op zijn minst tot een aflevering of vier, vijf in seizoen twee, want in het eerste (vrij korte) seizoen, moeten ze er duidelijk nog even inkomen (lees: is het nog niet zo goed).

Nou, genoeg woorden van fanboy..