Reacties

Een wat rommelige, giallo wannabe B-film met noir smaak en een stevige rand slechte tachtiger jaren productie, inclusief slechte muziek.

Het verhaal is op zich niet eens zo heel slecht, maar de uitvoering vond ik vrij saai. En vooral ook de goedkoop klinkende soundtrack zuigt (hoewel deze, beter en spaarzamer toegepast, misschien best tof had kunnen zijn), en is misschien wel wat de film echt onderuit haalt.

Ik weet niet of het lag aan de versie die ik zag, maar daarin zat de, soms nogal pielerige, synth muziek veel te hard in de mix, waardoor de acteurs af en toe moeilijk te verstaan waren. Ik vond het ook vaak storend, en vermoed dat veel scènes beter af waren geweest zonder.

Ach, echt slecht was het ook weer niet, ik heb hem uitgekeken en zeker ook veel slechter gezien. Hij mag nog net een bijna voldoende wegdragen, maar een onvoldoende lag soms wel op de loer.

Deze film was een beetje als een duister droomsprookje. Alles was heel fraai en over de top in stijl (Victoriaans?) aangekleed. Je moet van die stijl houden, maar ik vond het in ieder geval prachtig! Inclusief de pompeus lelijke makeup van één van de zussen.

De film moest het naar mijn idee vooral hebben van de sfeer en mooie, soms wat experimentele, beelden. Het verhaal was wel ok, maar niet echt bijzonder origineel of zo en af en toe een beetje warrig. Als de eerste vijf minuten je niet aanspreken qua beeld en geluid, kun je het daar beter bij laten, denk ik.

De muziek was interessant en passend, en droeg zeker bij aan de sfeer, maar stond helaas veel te hard, wat ik juist weer een beetje tegen vond werken. Misschien was dat ook gedaan om het gebrek aan omgevingsgeluid te maskeren, want dat was er opvallend weinig.

Het volgende is geen echte spoiler, maar zou wel wat sturend kunnen zijn bij het kijken, daarom toch maar onder de knop:

Gezien op cathodetv.com.

Ik vond het wel tof, maar moest toch iets omhoog afronden om aan de gegeven ruim voldoende te komen.

Moah..

Deel een en twee vond ik nog wel aardig, maar met dit deel, en het feit dat deze maker dit serie-korte-filmpjes trucje al veel vaker heeft uitgevoerd, is de glans er voor mij wel zo'n beetje af. Gelukkig lijkt het erop dat hij het er ook bij gelaten heeft, wat deze serie betreft.

Een nogal magere voldoende.

Ik heb me met een gevoel van nostalgie best vermaakt met deze film, maar het verhaal was voor mij toch wel wat simpel, al zit er wel wat diepte in. Net als bij The Sign of Zorro (1958) vermoed ik dat de film vooral voor een jeugdig publiek uit die tijd bedoeld was en daarvoor was dit waarschijnlijk wel heel passend.

De opening van de film vond ik eigenlijk het leukste. Het meest mysterieus en een klein tikje griezelig. Dat verdwijnt na dat eerste gedeelte helaas echter snel.

De film drijft op overacting, overdreven typetjes en prachtige sets. Niets mis met de productiewaarden. Hoewel die overdreven typetjes niet zo mijn smaak zij, denk ik dat dit juist wel een van de charmes van deze film is. De typetjes zijn daarbij dan ook prima neergezet, en vallen goed op hun plek in deze lekker fel kunstmatig gekleurde Disney productie.

Als je van avonturenfilms (met Disney smaak) uit die tijd houdt, dan is dit zeker geen slechte keuze.

Een dikke voldoende, neigende naar ruim, maar voor mij nét niet genoeg om naar boven af te ronden.

Een mooie duidelijke en levendige docu waarvoor ik het woord "sweet" zou willen gebruiken. En "zoet" is dan geen goede vertaling, en hartverwarmend is misschien nét een tikje teveel. Het verhaal van de speurtocht wordt door een aantal betrokkenen duidelijk verteld, terwijl er tussendoor opvallend fraaie, sfeervolle cinematische beelden vertoond worden die vooral de sfeer van de muziek van Rodriguez lijken weer te geven.

Die muziek van de man doet mij vooral denken aan folksingers (is dat het juiste woord hier?) zoals Bob Dylan, Don McLean en Donovan. Ik had het nog nooit eerder gehoord (het is ook niet mijn genre), maar luister er nu naar op Spotify, en het heeft best charme:
https://open.spotify.com/album/3q90UAYeHLvAtnowiQlmgp

De docu gaat echter niet zozeer over de muziek als wel de reis ervan, de betekenis voor de mensen in Zuid Afrika en het leven van de artiest.

Het statement over "een keuze maken" van een van de geïnterviewde gasten aan het einde viel bij mij niet lekker, die geeft een rare draai aan wat we daarvoor gezien hebben, vind ik. En het interview met Clarence Avant liet ook een nare bijsmaak achter.. brrr..

Hoe dan ook, ik vond het een mooie lieve docu, maar ik moet helaas nog net naar beneden afronden naar een ruim voldoende.

Op zich een best degelijk gemaakte Zorro film, maar in het begin vond het verhaal toch iets te simplistisch en hier en daar flauw/dom. Het kwam mij ook meer over als een jaren veertig film dan een uit achtenvijftig, wat geen echt goed teken was.

Ik stond even op het punt om af te haken, maar toen kwam er toch nét iets meer complexiteit in het verhaal. Niet veel hoor, maar net genoeg om mij toch nog even vast te houden. Ik besefte toen ook dat de film waarschijnlijk vooral bedoeld was voor kinderen en tieners.

Geinig, ik had nooit eerder beseft dat Los Angeles een van origine door Spanjaarden opgerichte stad is. En ook niet dat Zorro op verschillende manieren een beetje op Batman lijkt. 😂

De simpelheid van het verhaal en flauwe 'grappen' bleven de wat zwakke punten voor mij, maar die was wel passend voor een kinder/tienerfilm. Uiteindelijk heb ik me er wel een beetje mee vermaakt, vond ik het, voor wat het was, best goed gedaan en had het geheel de upbeat energiekheid en kwajongenssfeer die een Zorro film naar mijn idee zou moeten hebben.

Voldoende.

Erg leuk opgezette, levendige en duidelijke docu over de 'New Romantics' beweging in London eind zeventiger begin tachtiger jaren, net veel kopstukken uit die tijd die redelijk goed aan het woord komen en de geschiedenis goed en overzichtelijk neerzet. De synopsis hierboven is goed, maar de docu is eigenlijk veel meer dan dat.

Ik vind het tof om, als (gedeeltelijk) kind van de eighties de dingen die ik toen wel enigszins heb meegekregen, in een groter geheel geplaatst te zien. De docu plaatst het gebeuren in de "Blitz" echt in een geheel van muziek en invloeden, en liet voor mij best wat zaken uit die tijd meer op hun plaats vallen. Maar ik denk dat het ook voor veel mensen die die tijd niet hebben meegemaakt leuk is om te zien en wat van die geschiedenis mee te krijgen.

Het was een levendige en positieve weergeven van die tijd en liet ook zien hoe (onder andere) deze beweging heeft bijgedragen aan veranderingen in de richting van meer individuele vrijheid.

Dat die veranderingen door één van de interviewees geclaimd werden als specifiek hun werk, ging mij dan een beetje te ver (ik denk dat zij weer onderdeel waren van veel grotere ontwikkelingen in de maatschappij, die niemand persoonlijk kan claimen), maar het kan niet worden ontkent dat zij veel goeds en interessants hebben voortgebracht.

Ik vond dat de zaak echt erg goed in elkaar zat enhet leek me ook dat het een goede vertegenwoordiging was van die scène. Als ik het goed begrepen heb, hebben er ook achter de schermen heel wat mensen uit die scene meegewerkt aan deze productie.

Goed.

Ja, best een goede en heftige actie/oorlogsfilm, duidelijk met een pittige boodschap over oorlog.

Ik vond de dialogen in het begin nogal geforceerd aanvoelen. Verderop was ook het een en ander aan uitleggende mono- en dialogen die me als vrij onnatuurlijk overkwamen, maar ze waren wel nodig voor het verhaal. Dat had wat mij betreft anders gemoeten.

Maar er waren ook stukken bij waar de onderliggende en onderlinge spanningen aardig voelbaar werden gemaakt, en dat werkte wat mij betreft juist weer wel heel goed.

Aardig vond ik ook om te zien dat dit allemaal nergens aan het spel Sly te wijten is. Hij en zijn karakter John blijven al die tijd goed overeind.

Erg waren veel echte wreedheden en gruwelijkheden te zien. Dat je dat weet.

Vooral omdat er in het begin zoveel wordt gesproken over of er wat aan de situatie van de mensen in Burma te doen is, vroeg ik me toch ook af wat de consequenties zullen zijn voor het volk in de rest van het land, als zo'n stelletje huurlingen een heel deel van het onderdrukkende leger afslacht en ermee wegkomt..

Het echte actiespektakel kwam, zoals latevogel al zei, pas laat in de film, maar de opbouw was wel echt nodig voor het verhaal. Die ontknoping was vrij kort, maar ook zeer krachtig!

Al met al vond ik het wel geslaagd voor een Rambo film, maar er waren ook genoeg verbeterpunten om qua punten bij een ruim voldoende te blijven hangen.

Een echte spoiler is het niet, maar voor wie liever echt niets tevoren wil weten zet ik 'm toch even onder zo'n knop:

Echt wel leuk, maar eigenlijk niet echt genoeg voor een film van 95 minuten. Gelukkig hadden ze het goed opgebouwd, met genoeg kleine ontwikkelingen en een goede spannende sfeer om het redelijk interessant te houden.

Toch had het in retrospect van mij wat meer inhoud mogen hebben, al had ik daar tijdens het kijken niet veel last van.

De ontknoping vond ik best tof gedaan. Daar had ik geen klachten over.

En zo toch gewoon een volle voldoende.

Mooi, kleurrijk, vlot en hip verfilmd met een mooie, donkere, wat droef melancholische film noir vibe.

Hoewel we niet veel te weten komen over de belangrijke personages in deze film, wordt er met sferen en kleine flashbacks wel een gevoel van de aanwezigheid van een verleden, diepte en achtergrond gegeven. Voor mij werkte dat prima, het was in ieder geval voldoende als motivatie voor de hoofdpersoon.

De actie is niet overvloedig maar wel intens, flitsend, en intiem. Op sommige momenten ook extreem geweldadig. Dat de hoofdrol hier een niet geheel onkwetsbare dame is, maakte het voor mij sterker. Dit raakte me emotioneel meer dan bijvoorbeeld bij John Wick.

Er zaten ook wat grappige momenten in, al was de algemene sfeer vrij serieus.
Ik moest af en toe ook een klein beetje aan The Crow (1994) denken, al is de sfeer hier anders.

Toffe soundtrack ook.

Regisseur Chung-Hyun Lee is trouwens zelf ook de schrijver van dit verhaal, en zijn The Call (2020) vond ik ook de moeite waard.

Zeker een ruim voldoende.

Oe, eentje van de meester van de vervreemdende, duistere droomwerkelijkheden en dergelijke. Geweldig, ook deze film!

Ik zag deze in der tijd -ik was rond de twintig- geheel onwetend over wat het zou zijn, in een intieme kleine bioscoop, met een kersvers vriendinnetje dat ook geen idee had wat we gingen zien. Welliswaar was ie me aangeraden, maar ik had ook nog nooit van deze David gehoord. Wat een bijzondere en intense kennismaking!

Donkere en duister indeed! Met een behoorlijk onderbuikroerend, superspannend en vervreemdend verhaal en dito beelden, muziek en sfeer. Minder bizar en totaal boze droom achtig dan mijn latere favoriet Lost Highway (1997) , maar toch heel intens.

Heel bijzonder hoe Lynch mooie dramatische liedjes kan gebruiken om zulk een lugubere sfeer neer te zetten. Sowieso is zijn muziekkeuze meestal er goed. Een beetje zoals Tarantino dat doet, maar dan op een compleet andere manier en een andere smaak.

Je moet echt wat van duistere, benauwende sfeer, de donkere krochten van de geest en een soms bij surrealistisch verhaal houden, naar als dat zo is, dan is dit echt een aanrader!

Maar alle Lynch fans weten dat natuurlijk al.

Ondanks dat het kersverse vriendinnetje het, net als ik, een gruwel film vond en zwaar overdonderd was door wat we zojuist gezien hadden, was het toch echt een succes, en was ik blij dat ik deze voor ons uitgekozen had. 😊

Goed.

Nee, dit is niet mijn soort humor, en dat was het ook toen niet.

Super flauwe, domme, puberale grappen, met typische zwaar Amerikaanse, rolbevestigende en homofobe smaak. Met super cliché pubers, die niets anders dan sex in hun hoofd hebben. En een paar mooie meiden zijn bij lange na niet genoeg om dit toch leuk te maken voor mij..

Sure, mijn hoofd zat op die (gespeelde) leeftijd ook geobsedeerd met seks, en iedereen waarmee dat misschien mogelijk zou zijn, maar ik had toch ook heel veel andere dingen aan mijn hoofd..

Anyway, van mij had dit niet gehoeven.

Toch nog een bijna voldoende omdat het, voor wat het is, best goed gedaan is.

Wat een leuke serie was dit! Heerlijk door de typische Arjan en Tosca (Theo & Thea (1985–1987) ) humor en manier van spelen.

Ook de originele vorm van deze komische serie, die overigens uit losstaande afleveringen bestaat en nauwelijks een doorlopend verhaal heeft, is typisch voor deze twee. Deze keer is het gegoten in de iconische vorm van een Teleac cursus uit de zeventiger jaren.

De kurkdroge manier van presentatie en direct tot de kijker spreken (al is dat hier iets minder direct dan bij T & T), de aan de oppervlakte gezellige, maar onderhuids schurend ongemakkelijke sfeer en gekibbel, vind ik hier nog altijd leuk.

Er zijn soms gasten in de studio, maar er zijn vooral veel losse elementen van diverse soorten, steeds in die bovengenoemde Teleac stijl.

Kijk vooral ook even de videoclip hierboven. Als je die niet leuk vind, dan is dit niets voor jou, maar ik lag (vooral naar het einde toe) in een deuk, toen ik dit weer zag!

(Natuurlijk was niet altijd alles even grappig)

Goed.

"Altijd van je af snijden."

Ja, het cijfer op IMDb zei het al, dat het niet veel soeps was, maar deze kwam voorbij en ik had even geen zin iets anders te kiezen.

Heel slecht was het ook weer niet voor zo'n laag budget film, maar ik heb niets origineels kunnen ontdekken, of me er echt goed mee vermaakt.

Het verhaal was vrij standaard, gaf precies wat je zou verwachten. Er waren wel een paar aardige momenten, maar die waren dun gezaaid.

Ik wou hier nog wat andere dingen op gaan noemen, maar voor alles gold eigenlijk: standaard en daarmee vooral matigjes.

Wel iets meer waard dan een onvoldoende, maar toch niet genoeg om naar boven, naar een bijna voldoende af te ronden.

Mooi, mysterieus, spannend, best een origineel verhaal. Ik vond dit een zeer geslaagde serie en heb me er heerlijk in laten onderdompelen.

Deze miniserie moet het niet hebben van actie, maar van het mysterie, de geheimzinnige sfeer en het intrige. Er is ook een, wat mij betreft geslaagde, diepere laag die bijna mystiek aanvoelt. Heerlijk zo'n sfeer.

Het geheel is ook prima gespeeld en ziet er mooi uit. Een leuke ontknoping/hoogtepunt ook.

Goed.

Ja! Geweldig, deze serie!

Wat een heerlijke mix van licht lugubere, absurde, vervreemdende horrorachtige thriller drama humor!

Veel bijzondere en 'nasty' typetjes en creepy relaties, situaties en intwikkelingen, inderdaad allemaal heel straight gespeeld, hetgeen ook echt iets doet.

Een heel eigen smaakje comedy, zet The League Of Gentlemen hier neer. Nooit meer zoiets gezien, en wat vond ik het jammer toen het afgelopen was..

Uitstekend!

"You're my wife noww.."

Leuke film! Spannend, best origineel, interessante, niet al te voorspelbare ontwikkelingen, vrij serieus, maar met een smaak van nogal donkere humor, leuk einde, en hij liet me met een goed gevoel en een glimlach achter.

Dikke ruim voldoende!

Ik vind korte reacties niet per definitie verkeerd, al zijn ze vaak weinig interessant. Ik had op zich dan ook geen moeite met de jouwe hierboven, maar in vergelijking met wat je zei over die van bets vond ik het er niet heel veel bovenuit steken. Lange reacties vind ik ook niet altijd beter. Er zijn er ook met enige regelmaat bij die mij véééls te lang zijn. Die sla ik vrijwel altijd over. 😂

Wat mij betreft gaat het er vooral om iets te zinnigs zeggen over de film waar een ander wat aan heeft als ie een keuze wil maken, of dat in ieder geval in het achterhoofd te houden. Dingen waardoor iemand een indruk krijgt van hoe de film is.

Dat kan gaan over het verhaal, het thema, de actie, de sfeer, de montage en manier van vertellen, de muziek, de duur, de kleuren, de humor of het gebrek daaraan, de boodschap, de shots en het camerawerk, de sets of omgeving, attributen, het spel van de acteurs, enz. enz.

En gebruik daarbij dan vooral ook bijvoeglijk naamwoorden. Snelle, harde actie is heel anders dan super coole actie in slowmotion, of veel extreme stunts die (on)geloofwaardig overkwamen. Een mooi, langzaam opgebouwd, hartverwarmend verhaal, is heel anders dan een grappig verhaal met veel vreemde twists dat meteen van start gaat, of een diep tragisch drama dat zich almaar voortsleept.

Wat vergelijkingen trekken met andere films, kan ook aardig zijn.

Een persoonlijke noot kan ook leuk zijn. Iets kleins wat je opgevallen is, iets waar je je aan stoorde, of dat je niet begreep, wat je erg leuk of stom vond, of hoe de film je deed voelen of zo. Wel zonder spoilers, of anders onder de spoiler knop, natuurlijk.

Neem wat tijd en ga bij jezelf na wat je nou gezien en gehoord hebt, hoe je het beleeft heb, en wat er van vond. Ik maak zelf soms een aantekening tijdens het kijken, als iets me erg opvalt.

Waarschijnlijk van je meer dingen opvallen als je wat vaker een film zo voor jezelf evalueert. Misschien ook niet. Maar voel je niet verplicht om (heel) veel te schrijven, misschien heb je gewoon niet altijd zoveel te vertellen, of zin om dat te doen. Dat is ook helemaal ok..! 🙂

Nou, zo kun je wel even vooruit, denk ik.. 😅

Dat is een mooie reactie op wat ik schreef, hé! Dank je wel! Ik denk dat bets het ook fijn zal vinden om te horen. 🙂

Ach, best aardig vermaak, maar echt goed vond ik 'm niet. Niet grappig genoeg en verder ook niet pakkend genoeg voor mij. Misschien lag het aan mijn stemming..

Ik kan 'm ook ook net geen ruim voldoende geven, een volle voldoende dan maar.

Ik vond deze best ok, maar deel één en twee blijven duidelijk de betere.

Het verhaal hier voelde soms een beetje als losse bij elkaar geraapte elementen, terwijl het eigenlijk één verhaal is. Ik vind er wel wat aardige ideeën in zitten, en het was niet echt zo standaard of onorigineel, maar helaas ook niet speciaal goed.

Op een paar plekken vond ik het wat afgezaagd dramatisch (corny) en hier en daar ook net wat onnodig en onnatuurlijk uitleggerig, maar gelukkig steeds maar kort. De sidekicks vond ik ook een paar keer wat storend en niet op hun plek zoals ze hier neergezet werden.

Verder vond ik de beelden soms echt wel aardig. Er zaten een paar goede momenten in!

Helaas deed het fragmentarische gevoel dat ik erbij kreeg er zoveel aan af dat het blijft bij een volle voldoende, geen ruime.

Je kunt ook altijd de

Typ: ">! " aan het begin van een regel, of gebruik het driehoekje met uitroepteken boven het tekstvak, en de knop staat aan. Een witregel tussendoor en de functie is weer uit.

Wat flauw om zo op iemand's reactie te reageren (al is ie nog zo kort), @Filmwachter

Als je deze persoon nou zou vragen of aanmoedigen nog wat meer uitleg te geven of zoiets, dan was het nog een beetje aardig geweest..

Jouw eigen reactie op deze film stelde trouwens ook niet zoveel voor, vond ik.

Als je dit berichtje van mij niet zo leuk vindt om te lezen, dan kun je je misschien ook voorstellen hoe jouw berichtje was voor iemand die voor het eerst een reactie gaf.

Wat een irritant koppel..!
Echt totaal ellendig en boring om te zien. Ze hebben duidelijk wat uit te werken, maar ik had niet zo'n zin om ernaar te kijken.

Ik las over deze film dat sommige "Sunneklaas" vierders moeite hadden met de vertegenwoordiging van hun feest in deze film, daarom verwachtte ik er wat dat betreft nogal wat van. Maar er gebeurt hoegenaamd niets, wat dat feest betreft. Het voegt alleen wat spanning toe.

Er gebeurt wel iets anders heel kwalijks, maar de feestgangers hebben daar niets mee van doen. Dan kunnen de feestvierders natuurlijk nog steeds bezwaar hebben tegen de vertegenwoordiging van hun feest, maar griezelig als het in die artikelen klonk, vond ik het in ieder geval niet.

Ik vond het wel vooral veel vervelend en zuur drama. Dat feest was maar een beetje bijzaak, al speelde het een rol als katalysator. De film had wel wat mooie plaatjes.

En ja.. dat einde.. Ik weet het niet, hoor..

Geen voldoende.

Mijn opmerkingen onder de Spoiler knop hieronder zijn geen spoilers van de verhaallijn, maar wel opmerkingen die je plezier in het verhaal wellicht nodeloos zouden kunnen verminderen. Het is niet nodig ze te lezen om mijn oordeel over de film te kennen.

Als je dat in het belang van het verhaal voor de duur van de film even kunt laten voor wat het is -ik had daar uiteindelijk geen al te grote moeite mee, al was het véél beter geweest als hier wel de juiste aandacht aan was besteed- dan is het een redelijk spannend en intrigerend verhaal over een boek van duistere afkomst.

Ongeveer halverwege kon het het verhaal eigenlijk wel een flinke peper in de reet gebruiken, die het helaas maar gedeeltelijk kreeg.

De rest was op zich wel in orde, al het bleef nivo van spanning en opwinding een beetje gelijkmatig.

Het einde stelde me iets teleur, al was het passend. Maar al met al was het toch een zeer sfeervolle supernatural thriller, waar ik geboeid en met plezier naar gekeken heb.

Ruim voldoende.