Reacties

Het is beter dit pas te lezen nadat je de film gekeken hebt. Daarom heet dit een

Geen ingewikkeld verhaal en het is niet moeilijk vrij veel stukken zo'n beetje te voorspellen, maar toch vond ik de film de moeite van het kijken waard.

Ik vond het een leuk en interessant basisgegeven en de film was onderhoudend genoeg, vooral als je je een beetje inleeft in de situatie.

Te veel gimmick, te weinig verhaal, wat mij betreft.

Onder de gimmick zat eigenlijk een vrij gewone detective film met creatieve gruwelmoorden. Die dan voortdurend werd onderbroken door beelden van de vreemde moordenaar die in een artsy decor dansjes maakt met zijn partner in crime en dat soort dingen, zonder dat dat werkelijk iets toevoegde. Hoogstens een soort van: kijk eens wat apart.

Het creëerde natuurlijk ook wel aparte sfeer en het was ook echt wel bijzonder aangekleed. Meestal ben ik ook wel in voor aparte dingen, maar hier deed het echt weinig voor me, anders dan het oproepen van de neiging om vooruit te spoelen of iets anders te gaan kijken. Misschien begreep ik het gewoon niet..

Tegen het einde werd het wel wat beter.

Anyway, echt slecht was ie ook weer niet, vandaar een bijna voldoende.

Best een paar leuke stukken, aardige decors en verder ook ok gedaan, maar toch net een beetje te simpel om een volle voldoende te krijgen.

Deze anthology film vond ik niet zo boeiend. Te voorspelbare en simpele verhalen, niet speciaal goed uitgevoerd. Wel veel poezen, voor het geval je daar dol op bent, en ik heb ook wel eens slechter gezien.

Ik heb het grootste deel maar met een half oog gekeken. Onvoldoende wat mij betreft.

In de automatisch gegenereerde Engelse ondertiteling van youtube (waar ik de film keek) ging het nogal vaak over een "ass fix". Hehe he hehe-he hehe.. Ass fix.. Hehe he..

Nogal onderbroekenhumor, maar met de vrij serieuze toon van deze film vond ik het wel een leuk extraatje. 🤪

Tja, nog zo'n vroeg zeventiger jaren film die wel aardig is maar toch ook weer niet echt. Het onderwerp was niet al te cliché, en langzaam verder uitgewerkt. Maar het verhaal heeft voor mij gewoon niet genoeg om het lijf en ik vond het einde uiteindelijk ook wat tegenvallen; wat mij de mooiste oplossing had geleken (en het horrorgehalte zou hebben verhoogd),

bleek op een (naar mijn idee) nogal slappere manier opgelost te worden.

Een vijfje, want slecht is ook weer niet.

Niet al te beste anthology film; drie losse verhalen aan elkaar geregen door een simpel omlijnings-verhaaltje, en in dit geval optredens van toen eigentijdse rock 'bandjes' (zijn eennpaar toffe acts bij!). Het is allemaal best leuk gethematiseerd en bij elkaar gebracht (al is het ook een beetje knullig), maar de verhaaltjes zelf zijn helaas wel erg voorspelbaar. Alleen de laatste vond ik nog wel aardig uitgevoerd.

Vooral leuk als je van het genre houdt, denk ik, maar dat geldt waarschijnlijk voor heel veel anthology horror films. Een magere vijf, want bijna voldoende is het toch ook nét niet.

Grappig detail: de band die het, super 80s, openingsnummer speelt, deed me tegelijkertijd aan The Police en aan Madness denken.

En ik ben benieuwd of Robbie de inspiratie voor zijn videoclip in deze film heeft opgedaan.. 😉

Een echte gothic horror flic, klassieke stijl met alles erop en eraan, en inderdaad een behoorlijke dosis gegil.

Een van de weinige Amicus horror films met maar één verhaal. Dit verhaal is dan ook goed uitgewerkt en bouwt de spanning goed op. Je zult er het meest van genieten als je de rust en tijd neemt om je op de ouderwetse manier mee te laten nemen.

In ieder geval een voldoende, maar het had misschien wel een ruim voldoende mogen zijn.

Moah..

Op zich nog wel geinig vanwege de vrij kitscherige horrorbeelden en het nogal maffe, eigenlijk ook behoorlijke kitscherige, mengelmoesje van vampier verhaal, martial arts en iets van een soort zombie leger. Het vergaan van de gedode vampiers is ook wel leuk in beeld gebracht. Maar als je een goede oude horror flic wilt zien, kun je beter iets anders zoeken. Een beetje te veel knulligheid, en weinig verrassend verhaal.

Hoewel de film wat spannende momenten kent, is de beschrijving opwindender dan de film..

Toffe oude horrorfilm. Niet dat het verhaal erg bijzonder is, maar de sfeer, prachtige zwart/wit beelden, effecten en goede, klassieke score deden het um voor mij, maakten het het kijken waard.

Ik moest bij deze film steeds aan de Val Lewton horrorfilms denken, met al het gebruik van fraaie, interessante decors en locaties, sterk licht/donker contrast, sfeervolle schaduwen en lijnenspel. Ook 'The Walk' was duidelijk aanwezig. Toen ik hierboven de naam van de regisseur las, viel dat allemaal op zijn plek! Grappig..

Je krijgt hier wel wat meer te zien dan in de Lewton films. Tourneur en de originele schrijver waren er fel op tegen de demon te tonen, en daar hadden ze misschien wel gelijk in. Ik vond het echter niet heel storend; de allerlaatste beelden met de demon (achter de trein) vond ik zelf wel tof. De rest had wellicht minder expliciet gemogen.

Een aanrader als je van dit genre houdt. Mij lijkt het beste de 96 minuten durende versie te kijken, niet de ingekorte van 82 minuten (soms Curse of the Demon genaamd). Het was volgens mij niet nodig om verder in deze film te snijden, maar ik ben natuurlijk geen expert.

Ik hoop dat ie jullie niet tegenvalt. Altijd een beetje een risico, als iemand een film aanprijst. En het is natuurlijk al een ouwetje..

Ben benieuwd wat jullie ervan vinden (maar geen haast of noodzaak). 🙂

Ik zag deze bijzondere en aparte film destijds in de bioscoop zonder dat ik echt wist wat ik ging zien. Wat een goede verrassing! Een fantasierijk en origineel soort horrorsprookje (maar dan minder 'grappig' dan Tim Burton het aanpakt) met erg mooie en soms wat gruwelijke beelden, maar weinig woorden. Erg van genoten!

Vreemde gewaarwording om me aan het einde van deze film te realizeren: Cage met zo'n baardje doet me een beetje aan Urbanus denken.. 🤪

Lynch on acid evil raiser have eyes chainsaw terror Wick Rambo(w) meat train, motherfucker!

Nee, echt te suf en totaal voorspelbaar, zonder enige orginaliteit.

Vrij slechte, beetje rare, rommelige en ongepolijste, goedkope C film. Ook maar weinig verhaal en zo. Maar best creatieve, cheapo effecten, die de film iets aparts gaven.

Vreemd genoeg heb ik me hier best mee vermaakt. Waarschijnlijk juist vanwege het pulp gehalte en de (slechte) oude film-beeldkwaliteit. Vandaar toch net een voldoende.

Wel wat veel gebruik gemaakt van dat piano accoord.. 😉

Niet echt slecht, maar ik vond er niet veel aan.

Doorsnee creature feature zoals er veel gemaakt zijn in de fifties. Nogal droog en standaard uitgewerkt. Niets nieuws of origineels, vond ik.

Hier en daar zijn er wel wat aardige beelden met de sprinkhaan (die er trouwens best goed uitziet), maar dat kan de rest van de film niet redden. Er zijn in die tijd echt stukken betere films gemaakt in dit genre!

Ach, wel aardig voor een film uit die tijd, maar ik vind het verhaal en de gebeurtenissen toch echt een beetje te weinig om het lijf hebben.

Natuurlijk is het monster op zich wel vrij origineel en is de film echt fifties en in kleur. Toch zou ik aanraden de remake van dertig jaar later te kijken, die is echt veel leuker: The Blob (1988)

Dit vind ik de beste film uit de Amicus horror anthology reeks. Alles is nét een beetje heftiger en smaakt nét wat origineler en proffesioneler. De wrap-around story stelt niet veel voor, maar de segmenten zijn kort en krachtig. En wat een leuke rol voor Cushing!

Voor deze dan toch een zeven. 🙂

Hier heb ik me erg goed mee vermaakt toen het uitkwam!

Niet zo (leeg) 'hahaha grappig' als je misschien zou verwachten bij de beschrijving. Maar geweldig actueel in die tijd, met stevige politieke en maatschappelijke kritiek/satire gericht op de actuele ontwikkelingen van toen (en helaas is dat niet minder geworden). Je zou het bijna een beetje kunnen zien als een opstapje naar The Boys. Ook een echte aanrader wat mij betreft!
The Boys (2019– )

Alleen de beelden bij de openingscredits vond ik wel leuk. Ik weet niet wat het is, maar zie heel graag autoritjes door de (weidse) bossen en/of de nacht. De openingsbeelden van Stanley's The Shining behoren bijvoorbeeld tot mijn favorieten. In tegenstelling tot in die film, komt er in 13Hrs daarna helaas niets beters meer..

Zelfs het geluid vond ik beroerd, alsof het in een metalen doos is opgenomen.