Reacties

Indrukwekkend gevangenisdrama, dat je van het begin tot het einde bij de keel grijpt (soms bijna letterlijk) en na afloop nog wel even blijft hangen. Op een nietsontziende, rauwe en grimmige manier krijgen we een blik in het gevangenisleven van een jonge beruchte crimineel die moeite heeft zijn woede-uitbarstingen te beheersen, en dat allemaal in een omgeving waar continu gevaar en dreigingen op de loer liggen, maar waar hij ook zijn al net zo beruchte vader tegenkomt. Ik kan je een ding verklappen: dat gaat knetteren! Aanrader van de bovenste plank!

De Belgische versie is veel en veel beter (en vooral grappiger).

Geweldige film. Alleen maar topacteurs (die ook een topprestatie leveren), een bloedstollend spannend en origineel verhaal, en dat allemaal met de altijd iconische skyline van New York op de achtergrond.
Garrison, een klein plaatsje net buiten New York, lijkt de veiligste plek op Aarde te zijn omdat het de woonplaats is van een heel regiment aan agenten uit New York City. Sheriff Heflin (een uitstekende Sylvester Stallone) zwaait er de scepter, al is dat maar voor de bühne, want er gebeurt door de aanwezigheid van zoveel agenten nooit wat in het politieparadijsje. Of is dat maar schijn? Ik kan alleen maar zeggen: ga deze film zien!

Ik vond het allemaal maar vlees noch vis. Een hoop vaag gedoe dat nergens toe leidt. Een whodunnit? Een familiedrama? Een (absurde) komedie? Het is het allemaal net niet. En die 'fantastische analyse van de Engelse standenmaatschappij uit de jaren '30' komt er ook niet uit, daarvoor bekennen veel personages te weinig kleur. Ja, het ziet er mooi uit allemaal, maar dat is het dan ook wel.

Een nogal vergezocht verhaal met matige acteurs. Typisch zo'n krimi die ooit eens na middernacht op ARD te zien is, waarna niemand er ooit meer iets van hoort.

Wat een ongelofelijk domme film, er klopt werkelijk niks van. Raar verhaal, rare personages, vreemde dialogen, iedereen is continu opgefokt, politiedossiers liggen voor het oprapen, rechercheurs lossen de zaak thuis op met familieleden (en allemaal zijn ze ook nog eens familie van degene die vermoord is), als rechercheur van bil gaan met een van de hoofdverdachten moet kunnen... tja... voeg er nog een Medusabeeld en een halfbakken Bermudadriehoek aan toe en je hebt een productie die je nooit meer zal vergeten. Alleen niet om de juiste redenen.

Ik denk dat je wellicht bedoelde dat het hele tijd-ruimteverhaal niet klopt, wetenschappelijk gezien dan. Maar ik denk dat deze film niet pretendeert wetenschappelijk te kloppen en daar moet je 'm ook niet voor kijken. Het is gewoon een avonturenblockbuster met in de kantlijn een wat cheesy liefdesverhaaltje. De enige diepte die er in zit, is het idee dat de wereld ooit in handen zou kunnen zijn van mensapen die ons respectloos behandelen, en dat je je, hiernaar kijkend, daar niet comfortabel bij voelt. Maar dat dat eigenlijk precies is hoe wij omgaan met de dieren op onze planeet. Niet te veel focussen op de elementen tijd en ruimte dus 😉

Gustave de krokodil mag weer eens opdraven in een film (eerder was ie de beste acteur in Primeval). Dit keer in een compleet onzinnige en zwaar overgedramatiseerde b-horrorfilm van Chinese makelij. Geen inleiding niks, nee, Gustave gaat er van meet af aan voor, want van zo'n lange reis van Burundi naar China krijg je natuurlijk trek. Het beest zou in het echt overigens tussen de 200 en 300 mensen opgegeten hebben, een broodje aapverhaal natuurlijk, maar ach, de mythe geeft in ieder geval weer genoeg input voor een aantal idiote krokodillenfilms, waarvan dit overigens zeker niet de slechtste is. Maar goed? Nee, dat zeker ook niet.

Haha, kreeg altijd de slappe lach bij deze serie. Hadden ze weer een 'getuige' gevonden die met Hitler een biertje had gedaan ergens in Zuid-Amerika, de volgende aflevering spraken ze z'n Argentijnse 'taxichauffeur', dan hadden ze weer een kledingstuk gevonden dat 'overduidelijk' van hem was geweest. Talloze 'getuigen' die hem 'echt' in hun dorp hadden zien winkelen. Onzinniger wordt het niet.

Ja, wie of wat is die Grizzly Man nu eigenlijk? De mensenwereld is niet de zijne, veel te complex allemaal. Maar bij de beren voelt Timothy Treadwell zich helemaal thuis, hij verandert er zijn hele zijn voor (tot aan zijn achternaam aan toe), en gaat op in hun wereld als hun vriend en beschermer. Althans, dat denkt hij, want uit geen enkel beeld gaat ook maar enige verbondenheid uit, verbondenheid vanuit de beer dan. Die zijn gewoon met hun dagelijkse beslommeringen bezig als eten en voortplanten en vinden hem maar vreemd. Het portret dat Werner Herzog van Treadwell maakt is indrukwekkend: eerst nog enigszins vol bewondering (dat iemand dat toch durft en zoveel liefde toont voor de dieren), maar langzaam maar zeker slaat het beeld om: eigenlijk zien we een nogal verwarde en narcistische man, die helemaal niet weet waar ie mee bezig is, en waarvan je je af kan vragen of hij wel echt van beren houdt (want meer dan dichtbij komen en een hoop onzin uitkramen doet ie niet). Hij lijkt vooral kind te willen blijven en de grote boze mensenwereld te willen ontvluchten. Zeer interessante, maar ook zeker vermakelijke docu.

Prima wraakfilm. Als western niet erg origineel, het lijkt soms wel een verzameling te zijn van klassieke westernscènes in een nieuw jasje, maar als tussendoortje goed te doen.

Wat erg jammer is aan deze film, is dat er geen duidelijke kop en staart aan zit. Je wordt meteen ergens midden in een al lopend verhaal gedumpt en aan het 'einde' wordt je met een cliffhanger achtergelaten. Ik zou me wel wat bestolen voelen als ik dit in de bios had gezien, want in feite kijk je ruim 2,5 uur naar een inleidend verhaal. Het ziet er verder allemaal prachtig uit, en na die 2,5 uur ben je dan ook wel benieuwd naar wat nog komen gaat, maar ten aan zien van de kijker was het netter geweest om hier een op zichzelf staand heldenepos van te maken met aan het einde een kort inkijkje naar het volgende deel (kijk maar eens hoe goed dat lukte bij The Lord of the Rings-trilogie).

Ach ja, dit is nog zo'n paranoïde Koude Oorlog-film waarin radioactieve experimenten en/of monsters de hoofdrol spelen. De flyer is veelbelovend, de titel ook, maar uiteindelijk kijk je wel naar een kat in de zak.

Dit is een cultklassieker, zeggen ze dan. Ik vond er in ieder geval helemaal niets aan. Het is kinderachtig, rommelig, niet grappig en na al die jaren ook nog eens hopeloos gedateerd. Buckaroo Banzai is een oninteressant en vlak personage, en alle karakters eromheen zijn al helemaal inwisselbaar. Het is alsof je zit te kijken naar volwassen mannen die in carnavalspakjes oorlogje spelen, 'pieuw, pieuw, poef, paf, jij bent dood!' Te suf en te simpel voor woorden en in ieder geval totaal niet aan mij besteed.

Fantastische serie, waar werkelijk alles in zit: je denkt gezien de titel naar een standaard maffia-epos te gaan kijken, maar Godfather of Harlem is zoveel meer dan dat. Het verhaal van maffiabaas Bumpy Johnson is eerder een gitzwarte bril waardoor je de roerige jaren '60 in Amerika, met name Harlem (New York), aan je voorbij ziet gaan. De moord op Kennedy, Malcolm X, The Nation of Islam, de rassenrellen, het gedoe rond de Civil Rights Act van 1964, de frontale aanval van Justitie en de FBI op de georganiseerde misdaad, de Ku Klux Klan... tja, eigenlijk blijft niets onbesproken. De cast presteert geweldig, met name Giancarlo Esposito (als senator Adam Clayton Powell Jr.) en Nigel Thatch (als Malcolm X) spelen onvergetelijke rollen. Daarnaast is Forest Whitaker in zijn rol als Bumpy Johnson ook een schot in de roos, en dan doe ik eigenlijk al die andere acteurs tekort door ze niet te noemen. Gelukkig heb ik pas twee seizoenen gezien 😊

Grappige docu-komedie over het fenomeen Hakkûhbar, die ook echt recht doet aan wat Hakkûhbar was: ontregelend, absurd en eigenzinnig. Dit keer eens geen oeverloos geratel van pratende hoofden, maar een geestig in elkaar gezet 'verhaal' (afgewisseld met videoclips) waarin Bob Fosko, Ruben van der Meer en Bart Vleming zich lekker uitleven en zichzelf vooral niet serieus nemen. Voor fans van de 90's zeker leuk om weer eens te zien.

Aardige docu over de enige culturele stroming die Nederland ooit voortgebracht heeft. Het verhaal van Thunderdome is al vaker verteld in allerlei vormen, maar het is wel leuk om de hoofdrolspelers van toen nog eens aan het woord te horen over een bijzondere tijd waarin op een bepaald moment 1 op de 3 jongeren een gabber was. Wel weer te veel pratende hoofden, waardoor het soms wat rommelig wordt (dat is en blijft altijd maar een ding in muziekdocumentaires, stop daar nou eens mee, we hoeven niet IEDEREEN aan het woord te horen), maar uiteindelijk een leuke nostalgische terugblik.

Cult, cult en nog eens cult. 'Send more paramedics!', 'Send more cops!' 🤣

Een geweldsballet is het zeker, zal geen toeval zijn dat de aankomende spin-off de naam 'Ballerina' heeft gekregen? 😉

Verwarrend, rommelig en compleet overbodig. Deze 4e Matrix-film is echt om te janken. Het verhaal is niet te volgen en past totaal niet bij de vorige drie delen, er wordt vooral geprobeerd effectbejag te creëren door een hoop nostalgische beelden uit de eerste drie films te tonen. En Keanu Reeves dan, die in dit deel opvallend vaak amper uit z'n woorden komt, alsof ie niet meer kan acteren. Echt heel jammer dat een geweldige trilogie door zo'n puinhoop als dit aan kracht verliest. En dan heb ik het nog niet eens over het filmpje na de aftiteling, dat zelfs vierjarigen niet grappig vinden.

Aardige dystopische thriller die na bijna 50 jaar nog steeds om aan te gluren is. Ideeën waren er genoeg bij de makers, ze worden alleen niet altijd even goed uitgewerkt. Zo had het stukje maatschappijkritiek wel scherper aangezet kunnen worden, want de film laat je met veel vragen achter. Wel een fantastische en zeer passende soundtrack overigens (een beetje van Stanley Kubrick afgekeken), met name Bach's Toccata en Fugue in D-mineur blijft wel in je hoofd zitten.

Eigenaardige film. Alsof ik weer Doom aan het spelen was, zonder de joystick in m'n hand te hebben. Na een kwartiertje gekeken te hebben, had ik niet gedacht dit uit te kunnen kijken, want je moet echt even wennen aan het First Person Shooter-perspectief. Gelukkig kwam Sharlto Copley vanaf dat moment vaker in beeld als de wat geflipte Uncle Jimmy en wordt het dan rustiger voor de ogen, al is de volgende actiescène nooit ver weg. Ook brengt Copley wat luchtigheid en dat werkt wel goed. Al met al een vreemd, maar vermakelijk experiment.

Art the Clown is terug en hoe! Zo goor als deze zie je ze zelden, regisseur Damien Leone trekt echt alle ranzige registers open. Mensen met een zwakke maag moeten hier zeker niet naar kijken (niet voor niets liepen nogal wat mensen de filmzalen uit, al vraag ik me dan ook af of je met zo'n filmposter niet had kunnen weten waar je heen ging), aan de andere kant is het soms zo overdreven smerig dat het absurd-komisch wordt. Het duurt alleen wel veel te lang allemaal, en de laatste drie kwartier schiet de film ook nog eens compleet uit de bocht (alsof ik naar Masters of the Universe zat te kijken) en geloof je het allemaal wel. Maar voor de horrorfans heeft Art zijn status als horroricoon wel definitief gevestigd en is het wachten op Terrifier 3 (en 4 en 5 en 6 waarschijnlijk).

Ik vreesde voor een kopie van Bird Box, maar dan met de Sagrada Familia op de achtergrond. Dat valt echter mee, het is allemaal iets anders ingestoken, en het houdt de aandacht vast. Bird Box Parijs, Bird Box Londen en Bird Box New York zullen vast ook snel volgen.

Bijzonder matig en rommelig. Het verhaal schiet alle kanten op (als je al van een verhaal kan spreken), er is geen touw aan vast te knopen. En zelfs de special effects en het acteerwerk van topacteurs als Cruise en Crowe vallen gewoon tegen. Conclusie: in alle opzichten mislukt.