Reacties

Alleen al de scène in het station... pure kunst. Topfilm!

Aardig, maar niet geweldig. Ik heb het Koreaanse origineel jaren geleden wel eens gezien, maar kon me daar niet veel meer van herinneren, wat op zich dan weer een voordeel is bij het kijken van deze 'remake' omdat je dan niet constant aan het vergelijken bent. 'Oldboy nieuwe stijl' voelde daardoor wel fris en origineel aan, al zijn bepaalde gebeurtenissen wel erg vergezocht en is het einde door de matige 'schurk' een beetje slap. Voor een Spike Lee-film is het ook wel erg rechttoe rechtaan gemaakt, een beetje makkelijk zelfs. Je gaat bijna denken dat je de grotere boodschap gemist hebt, maar die is er hier toch echt niet. Maar... voor een stukje meedogenloze actie, mysterie en een flink aantal intrigerende, vreemde scènes zit je hier wel goed. Zeker geen weggegooide tijd.

Erg matig maffia-epos. Het verhaal is verre van origineel en al talloze malen in andere films verteld (onbeduidend persoon werkt zich op tot maffiabaas, en daarna volgt natuurlijk de teloorgang), alleen is het hier ook nogal rommelig, bijna haastig in elkaar gezet en zijn de acteurs ook niet erg best. Het is heel veel middelmaat en soms vraag je je af of je wel naar het wel en wee van een professionele misdaadorganisatie zit te kijken, want het komt allemaal nogal amateuristisch over. De hoofdpersoon komt ook niet als een meedogenloze boef over voor wie je moet vrezen, maar als een meeloper die het vooral leuk vindt om in dure kleren in mooie auto's rond te rijden en dat maakt het ook niet geloofwaardiger. Waarschijnlijk wilde men meeliften op de Gomorra-hype, maar dit is prutswerk bij die serie vergeleken. Een vijfje.

Bob Hoskins schittert (alleen al die laatste scène is geweldig), veel bijzondere aandacht voor het sound design (zelfs het ritselen van bladeren is met een synthesizer bewerkt) en vlot gemonteerd. Het begin is wat verwarrend (er wordt de eerste 7 minuten ook amper wat gezegd), maar later denk je 'oh ja!'. Ook leuk om een jonge Pierce Brosnan in een geinige bijrol te zien. Zeker het bekijken waard.

Verwacht geen vervolg op het eerste deel, jammer genoeg hadden de makers een heel ander verhaaltje voor ogen, al is het net als het eerste deel weer propaganda van het hoogste niveau. Je moet niet aan Amerikaanse burgers komen, want dan valt de U.S. Army onherroepelijk je land binnen en zal je de rekening gepresenteerd krijgen. Hier is het fictieve staatje San Carlos de lul, al weet iedereen door de tweede titel wel welk land echt bedoeld wordt. Behalve dat is het verder een karrevracht aan actie en spektakel die best goed door te komen is, ook al weet je vanaf minuut één natuurlijk al wel wie de winnaar zal zijn. Want om een bekende Chuck Norris 'fact' te quoten: "There is no such thing as evolution, only a list of species Chuck Norris has allowed to live." 😊

Al bijna 40 jaar oud, maar helaas nog steeds actueel door alle ellende in het Midden-Oosten. En hoewel men probeert het conflict vanuit twee kanten te belichten, is het vooral veel Amerikaans patriottisme dat de klok slaat, met Chuck Norris voorop die elke kogel natuurlijk moeiteloos ontwijkt. Maar ondanks dat je het allemaal met een flink korreltje zout moet nemen, is dit voor die tijd een best goed gemaakte actiefilm met zelfs wat spanning hier en daar.

Lekker knallen met Chuck! Verder niets van zeggen, want iedereen kent het recept van de Chuck Norris-films wel, het is een genre op zichzelf. Daarbij komt, dat je hier ook nog zelfs iets van een verhaal krijgt voorgeschoteld. Daarom is dit ook nog steeds wel een van zijn betere films, zo niet zijn beste.

Tja, ook hier maakt Prime er weer een zooitje van met de ondertiteling. Waarschijnlijk hebben ze er AI op losgelaten om geld te besparen, maar juist in deze film met al z'n straattaal heb je de ondertitels meer dan ooit nodig. Op deze manier hoef je dit soort films niet aan te bieden via je platform. Wat je ondanks de ondertitelellende wel meekrijgt is een standaardfilm over een straatschoffie die het vanuit een kansloze positie weet te maken in de wereld van de creditcardfraude, maar uiteindelijk gaat het natuurlijk weer mis. Je hebt het als kijker al tig keer gezien in andere films. Hier hoef je niet voor op te blijven.

Ten eerste moet Prime zich schamen voor de bijzonder belabberde Nederlandse ondertiteling bij deze film, alsof het door iemand is gedaan die net twee Teleac-cursussen heeft gevolgd. Al die Britse slang is al lastig te volgen, maar nu wordt het de kijker bijna onmogelijk gemaakt om hier wat van te maken. Met degelijke ondertitels zou de film overigens ook slecht te volgen zijn. Het is rommelig in elkaar gezet, het acteerwerk is matig, en de aanloop naar de rellen neemt veel te veel tijd in beslag. En als de hel dan losbreekt, wordt dat voor het grootste deel afgedaan met archiefbeelden van de rellen in Hackney uit 2011, en dat komt wel een beetje goedkoop over. Al met al onvoldoende.

Denzel Washington en Spike Lee, dat kan toch niet mis gaan zou je zeggen. Op zich niet, want Washington speelt zoals altijd prima en Spike Lee geeft duidelijk zijn cynische mening over de Amerikaanse sportcultuur. Maar in het stukje drama schiet deze film zwaar tekort. Te veel subplotjes die niks toevoegen of doodlopen, te voorspelbaar, te lang, en ik had het idee dat Lee een en ander nog wel scherper aan had kunnen zetten. Een kleine voldoende.

Tja, ik ben het niet met je eens. Niets werd feilloos verklaard. En iemand zomaar doodschieten is nooit oké, ook als je recht op informatie hebt.

Geinige feelgoodfilm voor het hele gezin, waarvan je voor de release al wist dat het een gigantisch succes zou worden. Want ga maar na: wanneer zie je Michael Jordan, Charles Barkley, Patrick Ewing, Larry Bird, Bill Murray en alle Looney Tunes nou samen in één film?
Qua verhaal is het verder wel simpel en voorspelbaar en ze hebben Jordan niet te veel ingewikkelde teksten gegeven waardoor zijn 'acteertalent' niet opvalt, maar verder kijk je dit eerbetoon aan diezelfde Jordan in een zucht uit. En ook leuk om al die 90's-hits weer voorbij te horen komen.

Leuke, interessante docu over de meest kleurrijke wielerronde ter wereld, de Ronde van Burkina Faso. Fietsen is echt een ding in Burkina Faso, en al helemaal als ze het eens per jaar in eigen land op kunnen nemen tegen Europese renners, die ook met een paar landenteams meedoen. Waar de Burkinezen er een groot feest van maken, vallen de kleinzerige en nogal hooghartige reacties van de Europeanen op. Zij beklagen zich na elke etappe over het onsportieve gedrag van de Afrikaanse renners en halen dan allerlei ongeschreven regels uit de Europese pelotons aan. Één Europese renner (overduidelijk een Nederlander aan zijn Engelse accent te horen) zegt het nog botter: die Burkinezen kunnen er eigenlijk niks van, ze doen maar wat. Hoe onschuldig het in dit opzicht ook mag lijken: nog steeds denken wij onze standaarden en gedragsnormen op te moeten leggen aan alles wat niet Europees is, zelfs als het gaat om wielrennen. Wat dat betreft hebben we niks geleerd van honderden jaren (neo)kolonialisme. Maar alles bij elkaar zorgt het in ieder geval wel voor een intrigerende ronde waarbij je op het puntje van je stoel zit.

Dat Wolfgang Petersen van spektakel houdt, blijkt wel uit zijn oeuvre, en ook hier gooit hij alle trossen los. De stormbeelden zien prachtig uit, maar het plot van The Perfect Storm heeft duidelijk te weinig om het lijf om ruim twee uur lang te boeien. Om dat te compenseren wordt van heel weinig heel veel gemaakt: het vissersbestaan wordt wel heel heroïsch neergezet, de bombastische muziek is te overdreven aanwezig en wat niet ter zake doende en nogal clichématige subplotjes over de kustwacht en de relationele beslommeringen aan het thuisfront hebben weinig tot geen meerwaarde. Aan boord is er wat spanning tussen de crewleden, maar ook dat maakt weinig tot geen indruk. Het is vaak te veel (vooral qua melodrama) maar nog vaker te weinig. Gelukkig had Petersen naast de spectaculaire beelden de beschikking over een sterrencast die de meubelen nog redt. Een 6.

Heb je 'm helemaal afgekeken?

Aardige docu over een jonge Amerikaan die een trektocht naar het Everest Base Camp onderneemt als 'porter', wat ongeveer de slechtst betaalde en zwaarste baan is die je kan hebben in het toeristische geweld van klim- en trektochten in de Himalaya. De 'schrijnende realiteit' waarover in de synopsis wordt gesproken, komt niet helemaal als zodanig over in dit 11-daagse verslag, er wordt ook lol gemaakt en er is veel kameraadschap. Natuurlijk zie en hoor je wel dat de porters onder erg zware omstandigheden moeten werken en dat dat voor de Amerikaanse jongen flink wennen is, al pakt hij het best goed op. Teleurstellend is het wat vreemde, abrupte einde, waardoor het gissen blijft naar de nasleep (en betalingen) en het commentaar daarop.

De trailers, de flyers, de aankondigingen én de talloze verwijzingen door de hele serie heen, het schept allemaal de verwachting dat we acht afleveringen lang naar fantastische computer gegenereerde beelden van prehistorische dieren gaan kijken (vooral van dino's is min of meer de boodschap) die ons een goed beeld zouden moeten geven van hoe het er toen aan toe ging in het dierenrijk. Des te teleurstellender is het dan als je het merendeel van de serie naar wat losse flodders over evolutie en beelden van nu moet kijken en de dinosaurussen het bijvoorbeeld maar met één schamele aflevering moeten doen. Ook krijg je nogal het heen-en-weer van het continue geschuif tussen tijdsperioden, de serie voelt daardoor rommelig en ongestructureerd aan. Hoewel de beelden schitterend zijn, had dit met wat meer aandacht voor focus en structuur nog veel beter kunnen zijn. En het was ook echt geen straf geweest om acht afleveringen te wijden aan de Jura en het Krijt, zeker als je daar het merendeel van je promotie aan wijdt, want daar is genoeg over te vertellen.

Aardige docuserie over het migratiegedrag van dieren en de enorme afstanden die ze daarbij afleggen. Het mag geen verbazing wekken dat de mens (natuurlijk) deze migraties op grote schaal verstoort, waardoor sommige dieren dreigen uit te sterven. De serie kent wel één grote dissonant en dat is de laatste aflevering, die had weggelaten mogen worden. Het is op zich geen slecht idee om wat 'leuke' muziekjes onder beelden van migrerende dieren te zetten, maar de beelden die je ziet, ken je al uit de afleveringen daarvoor, de muziekjes zijn vaak weinig passend, maar het wordt pas echt raar wanneer er hier en daar beelden getoond worden van optredens van de uitvoerende artiesten, die werkelijk niets met de natuurbeelden te maken hebben. Daarom een 8 voor de eerste vijf afleveringen en een 3 voor de laatste aflevering: dat maakt gemiddeld ongeveer een 7.

Geen topper, maar wel vermakelijk als je van oorlogsfilms en weerwolven houdt. Sommige scènes, zeker in het begin, doen nogal amateuristisch, knullig en zelfs wat gedateerd aan, maar later in de film wordt het allemaal beter en zelfs absurd-komisch hier en daar, je zou het cult kunnen noemen. Al met al prima popcornvoer voor een horroravondje.

Abominabel slechte verzameling van horrorverhaaltjes die zelfs het predicaat 'amateuristisch' niet eens verdient. Je krijgt vier verhaaltjes te zien, waarvan er drie rond de vijf minuten duren en de vierde iets langer. Alle verhaaltjes worden gespeeld door dezelfde groep 'acteurs', waarvan ik vermoed dat ze bij de plaatselijke vismarkt zijn geronseld. Het meeste geld zal uitgegeven zijn aan het kunnen draaien van Mozarts Requiem aan het einde van de reeks. Als die arme Mozart dat toch had geweten... Waarom dit een podium krijgt op Prime, is me werkelijk een raadsel.

Veel bombarie rondom deze sci-fi-blockbuster, maar het eindresultaat is een soort Avatar meets The Terminator en voegt eigenlijk niks toe aan wat we al kennen. Het is gewoonweg de zoveelste mens vs. robot-film met alle gebruikelijke clichés, ook al proberen de makers er veel meer van te maken door flink te strooien met de term 'AI', want dat klinkt lekker actueel natuurlijk. Voor de inhoud hoef je dit verder niet te kijken, want elk personage heeft de diepgang van een ijsblokje en de dialogen zijn geregeld van een erbarmelijk, gênant niveau. John David Washington mag de laatste jaren dan wel in allerlei grote films opduiken, ik blijf het maar een matige acteur vinden met weinig charisma, ook hier overtuigt hij me niet. Maar goed, visueel ziet het er allemaal prachtig en spectaculair uit, daar valt niks op af te dingen, en dat trekt het er net doorheen voor een zesje.

Dit is zo'n film in de traditie van Brazil waarvan er al velen gemaakt zijn, al had dit ook zomaar een wat langere aflevering van Black Mirror kunnen zijn. Algoritmes en machines bepalen het dagelijkse leven, en wie zich niet aan de regels houdt, wacht natuurlijk een straf. Wat dat betreft niet heel origineel, al vond ik de uitwerking nog best aardig tot aan het slappe en eigenlijk toch ook wel voorspelbare einde, dat al het interessante en spannende van daarvoor een beetje teniet deed. Jammer, had meer ingezeten.

Haha, die peuken ja! Volgens mij is er geen enkele scène zonder peuk.

Ontzettend leuke buddy film annex roadmovie annex achtervolgingsfilm, die je met een grote glimlach achterlaat. De Niro is als de aan lager wal geraakte premiejager Jack Walsh weer geweldig op dreef (zoals in elke jaren '80-film waar hij in speelde) en mag lekker strooien met woede-uitbarstingen, terwijl zijn tegenspeler Grodin hem prima bijhoudt als de wat moralistische en droogkloterige 'The Duke' die Walsh continu het bloed onder de nagels vandaan haalt tijdens hun reis naar... tja, ga dat zelf maar zien!

Daniel komt vrij na twee jaar gevangenisstraf maar merkt al snel dat zijn verleden zwaar op hem drukt. Langzaam maar zeker begint hij de controle over zichzelf te verliezen. Dit is zware, nare kost, die na afloop nog wel even na blijft sudderen. Wel een zeer matige ondertiteling op Prime overigens.