Reacties

Erg goed gemaakte en prettig te bekijken serie, waarin Sylvester Stallone als Dwight 'The General' Manfredi na 25 jaar celstraf probeert een nieuw imperium op te bouwen in het afgelegen Tulsa, Oklahoma. Grappig is het om te zien hoe hij zijn kleurrijke crew beetje bij beetje om zich heen verzamelt en daarbij ook moet wennen aan een veranderde maatschappij. De rol van maffiabaas past Stallone goed. Laat seizoen 2 maar komen!

Als idee is het aardig bedacht om van Winnie de Poeh een moordlustig monster te maken maar zoals het hier uitgewerkt is voegt het helemaal niets toe. Dit is gewoon een slasher van laag niveau met alle gebruikelijke clichés waarin Winnie een soort Michael Myers is die maar niet dood wil en de slachtoffers allemaal het IQ van een ijsblokje hebben. Het vervolg is over een paar maanden al in de bios te zien... ai ai ai...

Domme monsterfilm met strontvervelende hoofdpersonen waarvan je hoopt dat ze binnen vijf minuten opgegeten worden. Hier doe je niemand een plezier mee.

De cast uit de eerste delen mag weer bij elkaar komen om de 'red door' voor eens en altijd te sluiten, en Patrick Wilson pakte de gelegenheid ook meteen aan om zijn regiedebuut te maken. Hij neemt alleen wel erg veel tijd om tot de kern te komen, wat die kern dan ook moge zijn, want het is vooral vaag, rommelig en erg weinig horror. Stop alsjeblieft met deze franchise, want dit gaat echt niks interessants meer opleveren.

Ik vind het lastig dit deel met de voorgaande drie delen te vergelijken, omdat ik die te lang geleden heb gezien. En dat er van die drie vorige delen bijna niks is blijven hangen, zegt misschien ook wel genoeg over die films 😉. Desalniettemin is dit een best aardig gemaakte productie met een redelijke opbouw, maar ook met een nogal slap en afgeraffeld einde. Lin Shaye speelt weer een sympathieke rol, maar wat die kinderachtige side kicks in deze film te zoeken hebben is echt een raadsel. Een zesje van mij.

Beethoven gaat op de horrortoer, maar godsamme zeg, voordat het echt los gaat moet je je eerst nog een halve film door oninteressante huwelijksproblemen en de struggles van een kind dat overal monsters ziet heen worstelen. Maar goed, als het dan zo ver is, is het ook heel aardig en spannend in beeld gebracht (door Jan de Bont!) en is het voor de fans van het genre best genieten.

Pas op wat je met een bakje Chinees eten doet! Gelukkig neemt deze film zichzelf niet al te serieus, anders was er geen doorkomen aan. De regisseur probeert met een klein budget een soort Stranger Things-sfeertje neer te zetten, wat hier en daar best aardig lukt. Maar dat er niet genoeg geld was om het niet al te amateuristisch te laten ogen, tja, dat is ook overduidelijk terug te zien. Een vijfje.

Snap werkelijk niet wat er griezelig of eng is aan deze film, en al helemaal niet waarom dit talloze vervolgen kreeg. Moeten we bang worden van een paar vliegen op een ruit die niks doen? Een paar klapperende deuren en ramen? Een blokkerende telefoonlijn? Een paar stemmetjes? 'Iets' dat in een kelder zit, maar verder ook niks doet? Een hoop onweer (het onweert elke nacht in deze film)? En zo kan ik nog wel even doorgaan, het spookhuis op de kermis van Volendam is een stuk griezeliger. Dit is vooral veel mysterie en verder hemeltergend saai. Je kan toch echt beter Poltergeist gaan kijken als je een spookhuisfilm zoekt.

Haha nee, ik verwacht ook niet veel van deze film, ik heb 'm waarschijnlijk ooit op m'n watchlist gezet omdat ie op de Video nasty-lijst staat. Maar waar heb je deze film gezien?
En bedankt voor de tip! Ik ken Cathode TV 😊

Pff... een hoop pretentieus gedoe en gelul vanaf de achterbank van een limousine, dat is het wel zo'n beetje. De recensenten stonden natuurlijk weer in de rij om dit tot in detail te ontleden en hier een filosofisch meesterwerk in te ontdekken, maar als je die roze bril afdoet, blijft er gewoonweg niet zo veel over. Het enige wat me wel beviel is het unheimische en dystopische sfeertje, maar ja, alleen daarmee kom je er niet, of je nou David Cronenberg heet of niet.

Ik heb een wat dubbel gevoel bij deze film. Het eerste deel is erg sterk: het is spannend, broeierig en opwindend omdat we over de schouders van Jake Skully meekijken als hij in de ban raakt van een adembenemend mooie vrouw (Deborah Shelton) waarbij hij zelf op een bepaald moment ook niet meer doorheeft of hij haar nu wil helpen en waarschuwen voor dreigend gevaar of haar eigenlijk aan het stalken is. De linkjes met Rear Window en Vertigo zijn hier zo gelegd. Maar als halverwege de moord gepleegd is, valt de film vervolgens erg ver terug. Het wordt dan een vergezochte warboel die uiteindelijk uitmondt in een nogal slappe finale. Fans van 80's-muziek zullen zich in het tweede deel nog wel vermaken met het optreden van Frankie Goes To Hollywood, maar verder is er weinig meer te genieten. Een zes vanwege het sterke begin.

Erg bijzonder qua thematiek (zeker voor die tijd), en je kan zien dat De Palma er echt tijd en energie in heeft gestoken. Deze film heeft een aantal verrassende wendingen in petto die het geheel telkens weer een ander karakter geven, al blijft het continu broeierig en seks uitademen. Sommige scènes zijn ronduit kunst, zoals de scène in het museum en de Hitchcockiaanse scènes aan het einde. Aanrader!

Als je van absurd houdt, dan zal Withnail & I je wel bevallen. Maar je vraagt je toch 107 minuten lang af waar je nu eigenlijk naar zit te kijken, want er gebeurt gewoonweg niet veel. Het is een aaneenschakeling van merkwaardige gesprekken tussen allerlei excentrieke types die zich aan het normale leven proberen te onttrekken door hele dagen lang te zuipen, drugs te gebruiken en de stad te ontvluchten. Een soort The Young Ones, maar dan een stuk ingetogener. Leuk om eens gezien te hebben, maar dat is het ook wel.

Mooie film over zelfontplooiing, hoop, geloof, discriminatie en emancipatie, verpakt in een sentimenteel sausje met hier en daar ook ruimte voor wat humor. Je moet van dit soort films houden, want het is geen makkelijke kost en soms schiet het qua drama wel een beetje door. Maar wel met bijzondere rollen van onder andere Oprah Winfrey (haar acteerdebuut), Whoopi Goldberg (haar doorbraak) en een Danny Glover op z'n hoogtepunt. De kijker met een scherp oog ziet aan het einde ook Laurence Fishburne nog even voorbij komen als muzikant. Het zat de film overigens niet mee bij de Oscaruitreikingen: elf nominaties, waarvan er geen enkele werd verzilverd.

Nee, dat niet alles wat Steven Spielberg aanraakt in goud verandert, blijkt wel uit Always. Het is allemaal te zoetsappig en ik vind Richard Dreyfuss hier verkeerd gecast. Hij past niet bij Holly Hunter en er is te weinig chemie tussen beiden, de liefde druipt er niet vanaf in de scènes waarin ze samen zijn. Daarnaast is Dreyfuss in zijn rol als geest meer een last dan een lust, ik stoorde me vooral aan hem. Je kan wat dat betreft beter Ghost kijken wat een jaar later uitkwam, daarin spat de liefde wel van de schermen af.

Lekkere vlot lopende thriller van 'The Master of Suspense', die je door de hele film heen weer continu op het verkeerde been weet te zetten. Die spionnenclub, 'The 39 Steps', wat is dat toch? En over welk staatsgeheim gaat het nu eigenlijk? En dan de vrouwen, die Annabella Smith en die Pamela, wat is hun rol? Hitchcock geeft je voortdurend kruimels die later ofwel grote dan wel geen kruimels blijken te zijn. Daarnaast zijn de beelden van het Schotse landschap ook indrukwekkend, zeker voor een film uit 1935. Ja, het is duidelijk, dit is een van de betere films van de meester.

Wie de twee Top Gun-films gelijk na elkaar kijkt (zoals ik vandaag deed), ziet pas echt hoeveel overeenkomsten er wel niet zijn (en dat ondanks een tussenpoos van 36 jaar): van de begintitels, de hoofdpersonen (Cruise en Kilmer) en de anthem van Harold Faltermeyer tot aan zelfs de quotes en Mavericks motor en motorjack aan toe. Ook het verhaaltje komt in grote lijnen vrijwel overeen, sommige scènes zijn zelfs letterlijk gekopieerd, maar dan met andere hoofdrolspelers. Het enige verschil zit 'm in de actie die in deze tweede episode met de huidige middelen nog veel spectaculairder gemaakt kon worden. En dat laatste gezegd hebbende, sluit ik me aan bij wat iemand op IMDb treffend zei: "This Topped and Outgunned the Original." Heerlijke film.

Heel aardig, deze griezelfilm over een kostschool midden in een mysterieus bos waar vreemde dingen gebeuren. De sfeer is lekker duister, het script ruim voldoende en dan krijg je ook Bruce Campbell er nog bij die z'n Evil Dead-rol in het klein mag overdoen. Toch had het hier en daar van mij nog wel een tikkeltje bizarder en gekker gemogen, maar ja, je kan niet alles hebben. Een 7.

The Wolf Man had veel invloed op het weerwolvengenre, maar je moet wel echt van oudere films houden om dit nu nog interessant of vermakelijk te vinden. Veel oninteressant geouwehoer en een nogal lachwekkend uitziende weerwolf maken hier bepaald geen topper van. Horroricoon Bela Lugosi krijgt ook maar twee minuten screen time. De decors en de sfeer zijn dan wel weer goed verzorgd, maar meer dan een mager zesje (en dan vooral vanwege de legacy van de film) is dit niet voor mij.

Niet erg origineel natuurlijk (ze hadden de film net zo goed Tremors 7 kunnen noemen), maar voor een lowbudgetfilm vond ik het verder helemaal niet zo dramatisch slecht als de IMDb-score doet vermoeden. Alleen word ik altijd wel een beetje moe van al dat geklungel met die mobiele telefoons in hedendaagse horrorfilms, ook als je iemands pincode niet weet kan je nog steeds een noodnummer bellen, maar blijkbaar komt de regisseur uit een ander tijdperk.

Men had er beter aan gedaan om hier in z'n geheel een politie-/detectivefilm van te maken. Nu word je als kijker opgezadeld met een hele berg aan found footage-rommel (inclusief de daarbij behorende irritante tieners) die het niveau van de film alleen maar omlaag halen. Pas als dat halverwege wegvalt, wordt het interessanter, maar ook dan komen nog de meest lachwekkende scènes voorbij, zoals het moment waarop de inspecteurs zo'n beetje naast een telefoonmast gaan zoeken naar de moordenaar, maar dan toch geen telefoonbereik blijken te hebben... zucht... Hier had meer in gezeten.

Nogal wazige film die meer vragen oproept dan beantwoordt. Ook hier hebben we weer een irritante groep influencers in de hoofdrollen die elkaar en zichzelf in een afgelegen bos kwijtraken. Meer dan dat is het niet, en op de waarom-vraag komt nooit een antwoord. Deze film hoef je niet in je watchlist te zetten.

Erg leuke komedie met een vleugje romantiek waarin een elitair feest ontaardt in een complete chaos. Deed me hier en daar denken aan Mr. Bean. Sellers speelt een glansrol en laten we ook de stomdronken bediende niet vergeten, die speelt ook geweldig. Aanrader!

Op zich is het gegeven dat Texas zich wil afscheiden van de rest van de VS nog wel grappig (ik zie het ze ooit nog wel eens proberen ook 😄), maar de uitwerking daarvan in deze film is wel erg mager. Het hand-held camerawerk werkt ook meer op de zenuwen dan dat het voor spanning zorgt. Maar ach, met het verstand op nul kom je hier nog wel doorheen, ik heb erger gezien.

Vermakelijk tot de sci-fi-twist zich aandient. Daarna is het gedaan met alle leuke grappen en wordt de tijd volgemaakt met een hoop nogal vergezochte scènes, waar je soms bijna plaatsvervangende schaamte van krijgt. Het einde is ronduit belabberd. Ik had hier na Shaun of the Dead en Hot Fuzz toch wat meer van verwacht.