Reacties

Wat een ongelofelijk irritante en vermoeiende film, je wordt als kijker gewoon als een idioot behandeld. Gooi een seriemoordenaar met 948 levens, een zwakzinnig politiecorps (ze hadden beter de parkeerhandhaving op de moordenaar af kunnen sturen) en wat debiele tieners bij elkaar, laat die de meest stompzinnige dialogen met elkaar voeren, laat de politie eindeloos in elke voorspelbare val van de moordenaar trappen en sluit dan tenslotte af met een einde dat zelfs Ed Wood niet zou verzinnen, dat is het zo'n beetje. Zelfs de kills zijn nogal simpel en weinig origineel. Snel verbieden deze film, voordat iemand op het idee komt om een vervolg te maken.

Een getraumatiseerde jonge vrouw krijgt de opdracht om een oude molen te restaureren en hoopt daarmee haar leven weer een beetje op de rails te krijgen... en toen raakte ik het spoor volledig bijster. En ik ben niet de enige blijkbaar, want de synopsis hierboven klopt ook van geen kant. De regisseur moet de verdovende middelen maar laten liggen bij het maken van zijn volgende film.

Voor de gore zit je hier wel aardig, en de geflipte Kerstman ziet er ook wel angstaanjagend uit. Maar verder... tja, verder spat de knulligheid en het amateurisme er weer vanaf. Iedereen speelt een karikatuur van zichzelf en het halfbakken komische toontje komt niet over. Al met al weer zo'n slasherfilm waar meer in had gezeten. De regisseur moet, ook gezien de rest van z'n erbarmelijke repertoire, duidelijk eens volwassen gaan worden. Wat verder opmerkelijk is, is dat Prime deze film over een paar dagen van z'n platform haalt, terwijl de echte kerstperiode op het punt van beginnen staat... bijzondere timing.

Waar het tweede deel nog een onbehouwen schiettent was, pakt het succesvolle duo Fuqua-Washington het hier wat anders aan door dit derde deel rustig en gedegen op te bouwen tot het kookpunt waarop Washington als 'Equalizer' de verhoudingen natuurlijk weer gelijk trekt. Prachtig camerawerk ook in het nog prachtigere Atrani, dat hier voor de gelegenheid Altamonte is genoemd. Het enige minpunt is dat de trilogie nu ten einde is.

Volslagen idiote film, vol met volslagen idiote scènes en een scenario dat kant noch wal raakt. Gezien de dialogen en de manier waarop alles in beeld komt, waande de regisseur zich een soort Tarantino, maar als je naar z'n carrière kijkt, heeft hij sinds z'n officiële debuutfilm in 2003 eigenlijk nooit meer iets acceptabels afgeleverd. Toch bijzonder, aangezien hij hier de beschikking had over topacteurs als Patrick Wilson (The Conjuring & Insidious), James Belushi (Sahara & Twin Peaks) en Ian McShane (John Wick). Al met al een rare film waar je niet voor thuis hoeft te blijven.

Bijzonder matig. Het nogal simpele verhaaltje over een conflict tussen grootgrondbezitters en immigranten in Wyoming wordt onnodig breed uitgesmeerd in lange, groots opgezette scènes, waarvan er veel ook helemaal niks toevoegen. Er is werkelijk niet doorheen te komen. Het eindgevecht en de laatste paar scènes zijn zelfs een complete chaos.
Regisseur Michael Cimino had het een beetje hoog in z'n bol en wilde na The Deer Hunter van Heaven's Gate een nog groter meesterwerk maken, maar de film werd een gigantisch fiasco. De initiële versie van meer dan vijf uur (!!) lang werd niet geaccepteerd door de studio, een tweede versie van ruim drieënhalf uur werd al na een week uit de bioscoop gehaald en de derde versie van nog 'maar' tweeënhalf uur lang werd ook niet gepruimd door het publiek. De filmstudio United Artists ging financieel kapot aan de film en moest worden verkocht, maar een nog groter gevolg van deze mislukking was dat filmstudio's korter op het productieproces gingen zitten en een beetje klaar waren met al die vrijzinnige regisseurs van de New Hollywood-beweging. Ik kan de studio's op basis van deze flop geen ongelijk geven, maar het heeft er wel voor gezorgd dat Hollywood sindsdien treinladingen aan eenheidsworst aflevert. Zo is Heaven's Gate dan toch op zijn manier legendarisch geworden. Bedankt Michael Cimino!

Je denkt in het begin nog met een variatie op Falling Down van doen te hebben, maar deze film slaat na een aardig begin andere wegen in (zowel letterlijk als figuurlijk) en zakt dan langzaam als een plumpudding in elkaar. Er is gewoonweg niet genoeg verhaal voor 90 minuten, hoe goed de hoofdrolspelers ook hun best doen. Volgende keer nog iets meer tijd besteden aan het script, Fares Fares!

Ziet er goed gemaakt uit, maar dat plot... man man man... dat is gewoon een belediging voor de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. We zien een rechercheur die op eigen houtje een terroristische aanslag probeert te voorkomen vanwege wat oude demonen in z'n hoofd, een AIVD die zich als een of andere knokploeg manifesteert, een politietactiek van likmevestje (niet mogen ingrijpen bij een slachtpartij omdat er eeuwig op de DSI gewacht moet worden die doelloos rondjes door Amsterdam lijkt te rijden), een EOD die van het onschadelijk maken van explosieven een lolletje maakt (laten we er een kinderliedje bij zingen!)... echt wat een ongelofelijke onzin! Blijkbaar was het budget na al dat mooie camera- en montagewerk op, want een beetje research vond men niet nodig. Als dit de manier is waarop we in Nederland terrorisme bestrijden, dan kunnen we net zo goed allemaal een wapen in huis halen zoals in Amerika. De enigen die wel echt overtuigend overkomen zijn de terroristen, zij spelen hun rol angstaanjagend goed en maken het soms tenminste nog spannend, en vandaar ook het zesje.

De serie kon natuurlijk niet ontbreken na Undercover en de film, en maakt de verwachtingen helemaal waar. Het verhaal van Ferry en Danielle was in Undercover al het meest interessant en vroeg toen al om meer, de film was een leuk tussendoortje. Maar in de serie duiken we pas echt in Ferry's wereld, in een echt goed gemaakte productie met veel spanning en hier daar een vleugje New Kids Turbo om het soms ook luchtig te houden. Ik las hier en daar wel wat teleurstelling over het feit dat Ferry's karakter niet verder uitgediept wordt en dat het te veel op Undercover lijkt. Ik denk echter dat er nog wel wat voor de volgende seizoenen wordt bewaard, over Danielles jeugd krijgen we namelijk al wel meer te weten. Niet alles hoeft in één seizoen gepropt te worden. Kom maar door met dat tweede seizoen!

Het ziet er allemaal weer prachtig uit, en de actiescènes zijn onovertroffen. Maar het lijkt wel een losgeslagen trend te worden om verhalen in meerdere delen op te knippen om maar zoveel mogelijk te cashen. Het werd min of meer in gang gezet met de Lord of the Rings-trilogie, waarvan ik nog wel begreep dat je dat verhaal niet in één film kon vertellen, maar daarna gingen onder andere James Bond (Casino Royale en Quantum of Solace, die laatste was ook meteen de minste van het Daniel Craig-tijdperk), Dune, John Wick en nu weer Mission Impossible ermee aan de haal. Het kan op zich werken, als je maar zorgt dat je er een enigszins afgerond verhaal van maakt waardoor je in het vervolgdeel niet midden in een lopend verhaal valt en al moet afhaken voordat je doorhebt waar we waren gebleven. Dat laatste is echter steeds vaker gemeengoed, en ik vind dat je je als bioscoopganger dan best bekocht mag voelen als je na een half verhaal naar huis gestuurd wordt om twee jaar later maar eens het vervolg te mogen komen bekijken. Ik heb het gevoel dat dat deze Dead Reckoning-reeks ook gaat overkomen, hoe spannend het ook allemaal is. Het vervolg komt nu naar verluid pas uit in 2025... tja...
En nog een ander klein dingetje trouwens: hou toch eens op met Russen die in dat rare gebroken Engels met elkaar communiceren! Met zo'n gigantisch budget mag je daar wel wat meer aandacht aan besteden.

Zeer degelijke en mooi gemaakte miniserie over datgene wat de John Wick-films interessant maakte: het iconische Continental-hotel met al zijn mysteries en geheimen. Toch is het hotel in de eerste twee afleveringen wat onderbelicht, pas in de derde aflevering krijgen we alle uithoeken van het Continental te zien. Overall is het verhaal oké (soms wel wat te simplistisch), het acteerwerk sterk en de algehele kwaliteit van de productie hoog met veel fraaie actiescènes. Wat soms wel op de zenuwen werkt is de score, men dacht blijkbaar dat lollige deuntjes als de Pac-Man theme wel zouden passen bij serieuze vechtscènes, maar het leidt alleen maar af. Wel leuk om Mel Gibson weer eens in een goede productie te zien schitteren, want het was allemaal niet best wat we de afgelopen jaren van 'm zagen.

Goeie, spannende thriller met topacteurs als Rolf Lassgård en Peter Stormare (o.a. The Big Lebowsky). Al heel snel is duidelijk wie de moordenaar is, maar toch blijft het tot aan het einde toe boeiend, omdat het lastig is bewijs te vinden tegen de dader. De afgelegen, omvangrijke bossen van Noord-Zweden doen ook een spannende duit in het zakje. Prima film om een regenachtige avond mee te vullen.

Heel aardige thriller waarin niets is wat het lijkt. Elementen uit allerlei klassieke horrorfilms worden op een knappe en originele manier door elkaar gehusseld en dat maakt het tot aan het einde toe bloedje spannend. En check elke dag je logeerkamer als je thuis komt! 😉

Alle horrorelementen zijn wel aanwezig, alleen ontbreekt er een verhaal. En dat zorgt ervoor dat de film na een aardig begin in de repeatstand blijft hangen totdat de regisseur het ook niet meer wist en er maar een plotseling einde aan maakte. Dit had veel beter uitgewerkt kunnen worden.

De hand van Spielberg is onmiskenbaar aanwezig in deze klassieker. De sfeer, de muziek, de quotes ('They're heeere'), de montage, je ziet de hand van de meester gewoon. En zelfs nu, 41 jaar later, is de film nog prima te bekijken.

Knap dat je ze alle acht hebt uitgekeken!

Zou mooi zijn als kinderen die gepest worden in die gevallen automatisch telekinetische krachten zouden kunnen ontwikkelen om hun pesters te straffen, dan is het snel afgelopen met al dat gepest 😉.

Aardige weerwolvenfilm (al lijken ze soms meer op trollen) die sterk begint met de karakterisering van alle vervelende typetjes aan boord van de trein en de daarna oplopende spanning als onduidelijk is waarom de trein is gestrand. Als dat vervolgens duidelijk wordt, is het wel veel 'van dik hout zaagt men planken' en glijdt de film af, al wordt het nooit Ed Wood-materiaal. Maar zoek je iets bloederigs en sfeervols voor je Halloween-avond, dan is dit een prima filmpje.

En ja hoor, daar hebben we nog maar weer eens een armzalig slechte haaienfilm. Dit keer valt een babyhaai (!!) zwemmers aan in een meer in Texas. Het beest is luttele dagen na z'n geboorte al zo volgroeid dat het doden van volwassen mensen en het laten kapseizen van bootjes geen probleem is (de dierenencyclopedie geeft aan dat een stierhaai bij geboorte ongeveer 60 cm lang is 🤔). De maker hiervan heeft ogenschijnlijk wat vrienden en familie opgetrommeld die de film verder volmaken met stompzinnige acties en dialogen, want acteurs kan je ze niet noemen. Geld voor wat speciale effecten was er ook niet, dus mag een van de vrienden met een haaienvin op z'n hoofd rondzwemmen. Droeviger ga je ze bijna niet krijgen.

Wat een rommel. Het scenario is te achterlijk voor woorden, het acteerwerk waardeloos, de dialogen bedroevend (al die kansloze 'grapjes' tussendoor... pfff...) en zelfs de CGI is niet best. Daarnaast is de montage zo chaotisch dat het allemaal amper te volgen is. En die Megs? Die spelen eigenlijk maar een rol in de kantlijn. Dit heeft helemaal niets met liefde voor cinema te maken, dit is alleen maar gemaakt om snel te cashen. Na dit gezien te hebben, ga ik Sharknado nog waarderen ook.

Heel aardige horror, een soort mix van Children of the Corn en The Purge. Het einde is wel wat rommelig, de regisseur wist duidelijk niet zo goed hoe hij de film moest laten eindigen dus heeft hij alle scènes die een potentieel einde zouden kunnen zijn maar achter elkaar geplakt. Neemt niet weg dat dit verder prima kijkvoer is.

Bijzonder rare film, over een sociaal gestoorde jongen die een seriemoordenaar probeert te ontmaskeren, maar tegelijkertijd ook het gevoel heeft dat hij zelf een seriemoordenaar in spé is. Er hangt een vreemde spanning in deze film, waarbij je je met name afvraagt wat de rode draad nu eigenlijk is en waar de film naartoe wil. Aan het einde wordt een en ander wat duidelijker, maar blijft het geheel toch een vat vol open eindjes en gemiste kansen. Wel leuk om Christopher Lloyd (of moet je Dr. Emmett Brown zeggen 😉) weer eens maniakaal te zien acteren, dat kan je wel aan hem overlaten.

'Ken je die mop van die premiejager, de empaat, de antropoloog, de microbioloog en de foute overheidswetenschapper die op een buitenaards wezen verkleed als bloedmooie vrouw gingen jagen?' In de mop gingen ze normaal gesproken niet, maar in Species gaan ze er vol voor. Alleen dat concept al fronst de wenkbrauwen, helemaal als de empaat (Forest Whitaker) hier en daar even aan z'n hoofd voelt en dan weer weet wat waar staat te gebeuren, zijn rol wordt met de minuut gekker. Het is wat dat betreft een grote bak onzin, maar wel een lekker te verteren bak onzin die je in no-time uitkijkt.

Best aardig. Duidelijk is dat er weinig budget was, al heeft men dat redelijk weg weten te moffelen door gebruik te maken van een arctische kleurstelling, die de film een sinister sfeertje geeft. Een onduidelijke dreiging, wat duistere muziektoontjes en een afgelegen stadje in de bossen doen de rest. Het suffe subplotje over de getroebleerde sheriff en zijn eveneens wat getraumatiseerde hulpje voegt weinig toe, maar ja, er moest blijkbaar nog wat bij om die negentig minuten gevuld te krijgen. Ondanks dat zeker geen weggegooide tijd.