Reacties

Ik vind het geweldig hoe deze film zijn wereld opbouwt. De film is op zijn best wanneer hij niet probeert voort te borduren op het succes van zijn voorgangers. Een ander klein puntje van kritiek is dat de menselijke personages en hun problemen minder interessant zijn dan het verhaal van de apen. Het plot over farmaceutische bedrijven die kwaadaardig zijn, is in vergelijking een beetje eenzijdig. De actiescènes zijn echter geweldig om naar te kijken!

Een eenvoudig verhaal over vertrouwen, versterkt door prachtige beelden, een goede soundtrack en een geweldige sfeer. Het ontwerp van de sets is ook prachtig. Ik wilde dit meteen opnieuw kijken nadat ik het had afgerond, een groter compliment kan ik een film niet geven.

Ps. Ik merk dat ik een zwak heb voor films die zijn geschoten in 1.85:1.

Pps. Maurice is misschien wel een van mijn favoriete personages ooit.

Nog steeds visueel verbluffend, met een nog betere soundtrack dan de vorige film. Het acteerwerk is ook geweldig, vooral door Andy Serkis. Zijn vertolking van Caesar in deze film is misschien wel de beste motion-capture rolvertolking die ik ooit heb gezien.

Een verkenning van het moderne vaderschap door de verhalen te vertellen van diverse soorten vaders. Sommige verhalen waren interessanter dan andere, evenals de optredens van beroemdheden. Ondanks deze verscheidenheid in het type mensen vond ik het soort verhaal dat verteld werd erg eenzijdig.

Ik was niet de grootste fan van de toegevoegde geluidseffecten. Vooral de geluiden die bedoeld waren om de mestkevers karakter te geven, waren erg kinderachtig. Verder is deze documentaire prachtig gefilmd. Vooral hoe het leven rond een waterput gedurende een groot deel van de film centraal stond, sprak me erg aan. Door te focussen op de dieren en planten in dit kleine ecosysteem dat wordt beïnvloed door het gedrag van de olifanten, krijgt de kijker een beter begrip van het belang van deze prachtige dieren.

Mijn grootste probleem met deze film was de karakterisering van zo ongeveer elk personage. Vol met clichés en domme beslissingen die me frustreerden.

Een zeer meeslepend verhaal en een goed tempo maken dit tot een leuke kijkervaring. Ik was niet de grootste fan van de reconstructies, maar ik begrijp de noodzaak van visuele elementen als afwisseling van de interviewbeelden. Ik had een hekel aan zo ongeveer iedereen die bij dit conflict betrokken was.

Arme vrouw en kinderen wel :'(

Een erg goed script, met veel goed geschreven dialoogscènes. Ook het acteerwerk was geweldig! Ik waardeerde het feit dat geen van de traumatische gebeurtenissen die besproken worden, getoond werden. Het je voorstellen wat er gebeurde is waarschijnlijk indrukwekkender dan het op het scherm zien.

Hoewel ik niet echt geïnteresseerd was in de meningen van celebs die gedeeld werden in deze documentaire, vond ik de manier waarop het verhaal verteld werd wel leuk. Het feit dat Charlie Brown ontdekt wie hij werkelijk is, terwijl zijn echte oorsprong besproken wordt, was erg creatief.

Een zeer goed geacteerde film, met enkele gedenkwaardige scènes. Het thema familie wordt op een interessante manier verkend, hoewel sommige plotpunten af en toe een beetje voor de hand liggen. Het is jammer dat de filmmakers het nodig vonden om een liefdesverhaal aan het verhaal toe te voegen. Dit subplot had een erg hoog Disney Channel gehalte en was volledig onnodig.

Net als de meeste mensen verwachtte ik dat deze documentaire zou gaan over walvissen en hoe ze communiceren. In plaats daarvan richt de film zich op twee onderzoekers die dit fenomeen bestuderen. Helaas vormt dit geen boeiende kijkervaring.

Het publiek krijgt een "diepgaand" inzicht in het privéleven van een van de onderzoekers, maar dit verstoort het evenwicht van de film. De andere onderzoekers krijgen niet dezelfde behandeling, en voor informatie over walvissen ben je hier ook aan het verkeerde adres.

Wat een stijlvolle chaos. Het lijkt erop dat de regisseurs wilden experimenteren met elke cameratruc die ze konden bedenken, met als resultaat een eindproduct dat visueel niet erg coherent is. Hetzelfde geldt voor de balans tussen de verschillende hoofdstukken.

Ondanks deze warboel heb ik genoten van deze film en was het acteerwerk van Tom Holland uitstekend.

Over het algemeen was dit leuk om te kijken. Echter kon ik het verhaal en de personages niet serieus nemen op de momenten waarop de film serieus probeerde te zijn. Dit kwam vooral omdat Jan Lewan aanvoelde als een personage van Sacha Baron Cohen en niet als een echt persoon.

Deze documentaire belicht het onderwerp van de cancelcultuur vanuit verschillende creatieve invalshoeken. Ik kon vooral de aandacht die werd besteed aan de geschiedenis en psychologie van openbare schaamte waarderen. Ik miste wel het perspectief van de mensen die deelnemen aan online shamen. Waarom werd hun niet gevraagd wat hen motiveert (natuurlijk werkt online trollen het beste als je anoniem bent)?

Een variatie op het typische kerstfilmplot met wat toegevoegde onrealistische (en hilarische) computerhackwerk. Bryan Cranston is altijd leuk om naar te kijken en ik waardeerde de herkenbare oom-neef relatie in deze film.

Storende montagekeuzes en slappe acteerprestaties halen alle plezier uit deze kerstvariant van Groundhog Day.

Ik heb een hekel aan deze filmreeks, maar op de een of andere manier was dit iets beter te verdragen dan de andere delen die ik heb gezien. Het acteerwerk is nog steeds belabberd en de geanimeerde monden van de honden zien er vreselijk uit.

Ik heb het idee dat je na één hondenslee film, alle hondenslee films wel hebt gezien.

Grotendeels onschuldige, typische Disneyfilm uit de jaren 1970. Er zitten wel wat licht vermakelijke stukjes in, maar niets om echt enthousiast over te worden. Het was wel grappig om de overduidelijke pop te zien zwaaien op de sneeuwscooter en de verschrikkelijk gedateerde visuele effecten te aanschouwen.

De hoofdpersoon was eigenlijk best een naar persoon gedurende het hele verhaal, en het voelde niet alsof hij zich aan het einde van de film verbeterde. Toch heb ik me goed vermaakt met de situaties waar hij in belandde op weg naar huis. Ik vond ook dat het personage Allie haar tijd ver vooruit was, bijvoorbeeld in hoe ze omging met zaken als seksisme.

Ik begreep niet helemaal welke toon deze film probeerde over te brengen. In ieder geval gaf het me niet dat warme kerstgevoel en het liet me ook niet lachen.

Ondermaatse animatie/tekeningen en een verhaal vol onlogische elementen. Bovendien waren de liedjes niet pakkend of gedenkwaardig. Al met al een zeer vergetelijke spin-off.

Deze film doet wat veel metafilms eerder deden: het benadrukken van hoe afgezaagd filmclichés zijn, rechtvaardigt het gebruik van diezelfde clichés in deze film niet. Als zodanig verschilt het eindresultaat niet van de standaard, jaarlijks verschijnende kerstfilms.

Een op sommige momenten (onbedoeld) grappige kijk op inclusiviteit in de wereld van het kerstman cosplayen. Alles voelt een beetje onsamenhangend aan. Er zijn een handvol oprecht geweldige scènes, maar een groot deel komt over als het inspelen op de publieke opinie.

Een leuke, grappige en verfrissende kerstfilm die goed gebruik maakt van de setting.

Het geheim waar de titel naar verwijst is veel te makkelijk uit te vogelen.