Reacties

Een verzameling van drie korte films gepresenteerd met behulp van een vrij inspiratieloos kaderverhaal. Het verhaal van Mickey & Minnie was mijn favoriet, omdat ik het het meest hartverwarmend vond. De andere verhalen waren prima, maar raakten me niet op dezelfde manier.

Geen sympathieke personages en de humor is gedateerd en gemeen van aard.

Een film die zeker niet zonder gebreken is. Het verhaal is niet nieuw en de personages zijn archetypen die we ontelbare keren eerder hebben gezien. Maar ik kan deze problemen vergeven vanwege de adembenemende visuals en de geweldige wereld die hier gebouwd is. De meeste CGI-beelden zijn nog steeds prachtig, zelfs na al die jaren, en de actiescènes zijn net zo meeslepend als de eerste keer dat ik ze zag.

Op sommige momenten grappig, maar de voortdurende stroom van grappen was een beetje overweldigend. Veel grappen kwamen hierdoor niet uit de verf, vooral toen zo veel van de humor afkomstig was van verwijzingen naar andere franchises. Ik was ook geen fan van de achtergrondkleuren die in veel shots werden gebruikt.

Goede vertolkingen van de Human Torch en the Thing, maar verder is alles zo'n beetje slecht. Geen van de menselijke relaties voelt ook maar enigszins echt aan, het oorsprongsverhaal van de personages was gehaast en er zat net iets te veel van die typische misogynie uit de films van het midden van de jaren 2000 in.

In de eerste film kon ik de karakterisering van de Thing en de Human Torch nog enigszins waarderen. In het vervolg voelden beide personages anders aan, zelfs afgezwakt. Bovendien had dit vervolg meer uitgebreide actiescènes, maar ze waren helemaal niet meeslepend. Verder waren de schurken te simplistisch. Het eerste deel was leuker om naar te kijken, omdat het op sommige momenten hilarisch slecht was, dit was gewoon saai.

Hoewel dit goedkoop gemaakt en een tikkeltje kitscherig was, was het een geweldige adaptatie van de vroege strips. Ik vond het een beetje vreemd dat Sue in de openingsscène slechts een kind was. Het grote leeftijdsverschil met haar uiteindelijke partner werd hierdoor een beetje griezelig. Ook vond ik de muziek op sommige momenten overdreven aanwezig en werkte het acteerwerk niet altijd goed.

Een prachtige documentaire over de wonderen van de natuur. Bonuspunten voor de aandacht die wordt besteed aan voortplanting onder planten, dit onderwerp blijft vaak onderbelicht in natuurfilms. De muziek geeft karakter aan alle organismen die worden getoond, maar sommige sequenties duren iets te lang (vooral het gedeelte over de bloemen). Tot slot voelde de montage op sommige momenten enigszins manipulatief aan, maar dit is een veelvoorkomend probleem bij de meeste natuurdocumentaires.

De filmmakers tonen een compleet gebrek aan begrip als het gaat om de manier waarop sociale media door tieners worden gebruikt. Bovendien voelde bijna geen van de personages aan als echte mensen. De meesten van hen waren dezelfde oude archetypen die je in zo veel middelbare school films tegenkomt. Ook ben ik het zat dat acteurs in hun twintiger jaren onironisch worden gecast als tieners.

Ik kan de poging waarderen om deze stripboekpersonages in een meer realistische wereld te plaatsen, bijvoorbeeld door elementen van lichaamshorror te gebruiken. Helaas wordt dit aspect niet verder verkend dan één enkele scène en voelen alle personages voor de rest van de film aan als lege hulzen. Ik heb geen idee wat hun karakter definiëert, aangezien al hun dialoog gericht is op het voortstuwen van het plot. Dit maakt de film erg saai. Het feit dat het grootste deel van de film zich afspeelt in laboratoria draagt bij aan dit gevoel van levenloosheid.

Een doorsnee actiefilm met dialogen die te hard hun best doen om stoer over te komen. Vooral het overmatige gebruik van scheldwoorden kwam erg geforceerd over. Afgezien van één of twee kleine momenten waren de actiescènes ook niet erg creatief.

Een leuke film met geweldig en kleurrijk creature design, en een boodschap die op een eenvoudige maar effectieve manier wordt overgebracht. Ik moest behoorlijk wat lachen, wat een goed teken is in een film die voornamelijk op kinderen gericht is.

Een zeer goed gefilmde inkijk naar de gruwelen en zinloosheid van oorlog. De gevechtsscènes zijn fantastisch, evenals sommige van de meer kalme momenten. Soms voelden die twee tegenpolen een beetje losgekoppeld door de structuur van de film. Ook de scènes waarin de hoge piefen aan het onderhandelen waren, voelden onderontwikkeld aan.

De prachtige acteerprestaties maken deze film een genot om naar te kijken. Het script is ook briljant. Ik had het gevoel dat de tijd en plaats van het verhaal heel goed werden gevangen in de dialogen. De onverdraagzaamheid van veel personages voelde realistisch aan, iets wat niet altijd het geval is in dit soort films. In de tweede helft van de film vond ik dat het tempo een beetje inkakte, maar dit hinderde mijn algehele ervaring niet al te veel.

Het verhaal in deze film was zo weinig inspirerend, dat ik eigenlijk totaal niet geprikkeld ben om een fatsoenlijke recensie te schrijven.

Komedies waar bijna geen van de grappen aanslaan, zorgen altijd voor een vreselijke kijkervaring. Ik kan nog steeds niet geloven hoeveel poepgrappen ik moest doorstaan. En manmanman twee uur speeltijd biedt ruimte voor heel wat poepgrappen.

De film heeft een eenvoudig plot dat erg goed wordt uitgevoerd. Het is ook vrij uniek dat één enkele scène de rest van de film naar een hoger niveau tilt; de manier waarop de ontvoering wordt getoond, voelt echt angstaanjagend aan. De actiescènes zijn niet bijzonder creatief, maar passen wel in het verhaal.

Ik vind het interessant dat een film die zo eenvoudig is nog steeds veel andere films heeft geïnspireerd.

Een incompetente opvolger van een verhaal dat eigenlijk helemaal geen vervolg nodig had. De actie is moeilijk te volgen vanwege al het snelle knipwerk, de filmmakers gebruikten een lelijke kleurenfilter en de lensflares worden snel irritant. Ik vond het leuk dat de film zich afspeelde in Turkije, maar deze locatie werd niet volledig benut.

De hoeveelheid cuts die worden gebruikt om eenvoudige handelingen zoals over een hek springen te tonen is belachelijk. Deze film heeft ook dezelfde lelijke uitstraling als zijn voorganger. En hoewel het verhaal nogal dom is, heb ik er iets meer van genoten dan van deel twee.

Wat een geweldige verkenning van schuld en verlossing. Deze film is doorlopend grappig en alle personages zijn heel goed uitgewerkt. Een van de beste scripts die ik ben tegengekomen, vol met symbolische betekenis. Colin Farell en Brendan Gleeson geven beiden verbluffende optredens.

Deze film draait niet zozeer om de professionele carrière van Hitchcock, maar meer om de relatie met zijn vrouw Alma Reville. Ik vond dit een verfrissende invalshoek voor een biografische film. De acteerprestatie van Helen Mirren was fantastisch.

Ik ben nooit een fan van het machogedrag en de lompheid in veel militaire films, en deze film is daar geen uitzondering op. De film heeft even nodig om op gang te komen, maar zodra dat gebeurt, houdt hij niet meer op. Een diesel dus. De uitgebreide actiescène aan het einde is erg goed gedaan, met een goed gevoel voor ruimtelijkheid en enkele langere shots die de kijker er helemaal in trekken.

Ik waardeerde het snelle tempo van deze film; de twee uur waren voorbij voor ik het wist. Sommige dialogen waren een beetje cliché en de plotwendingen waren niet spectaculair, maar desondanks was dit leuk om naar te kijken.