Reacties

Eens met de recensies van jotofilm en Sjeflix. De Stamhouder is als een van de meest ambitieuze NL producties van de afgelopen jaren het kijken absoluut waard. Het plot is gebaseerd op een goed boek en de verfilming doet daar recht aan. Prachtig hoe je als kijker meegenomen wordt in het verhaal van een familie (opa, vader, (klein)zoon) die WO2 zo goed mogelijk probeert te doorstaan. Dit levert meerdere perspectieven op en een terugblik van de (klein)zoon als rode draad. In opzet deed de serie me denken aan de Duitse serie Unsere Mütter, unsere Väter. Enig kritiekpuntje is dat de acteurs wat niveau betreft niet allemaal aan elkaar gewaagd zijn, maar een kniesoor die daar op let. Aanrader!

Spannende actie thriller met onwaarschijnlijk plot. De gevechten zijn spectaculair evenals de ontknoping. Brosnan even terug in Bondesque rol.

De eerste film die ik ooit in een cinema zag. Meteen een leuke introductie tot de wonderlijke wereld van film. Het verhaal is off beat en daarom verrassend. Bijzonder hoe kannibalisme volstrekt amoreel wordt behandeld als een way of life in een Allo Allo setting.

Schitterende serie die een ongekend kijkje achter de schermen van de Britse monarchie biedt. Heel mooi opgebouwd langs de belangrijkste mijlpalen van de vorige eeuw. Door de lengte van de serie hebben de makers de ruimte om verhaallijnen met veel details uit te werken. Daardoor kijkt deze serie als een biografie. Voeg daarbij uitstekend acteerwerk en schitterende locaties, en je hebt een must see te pakken.

Overigens is er een Nederlandse tegenhanger van The Crown die zeker de moeite van het bekijken waard is:
Wilhelmina (2001)
Juliana, prinses van oranje (2006–2009)
Bernhard, Schavuit van Oranje (2010)
Beatrix, Oranje onder vuur (2012)
De cast zet de Nederlandse monarchie levensecht neer en maakt daarmee het lage budget en de losstaande series meer dan goed.

Ik bekeek deze film voor het camerawerk van Deakins maar werd meer dan verwacht in het verhaal gezogen, dat nuchter bekeken best wonderlijk is. 1917 lijkt soms net een third person shooter en op een groot scherm wordt je volledig ondergedompeld in het voorgeschotelde verhaal. Grimmige herinnering aan de krankzinnigheid van WO1 en alle jonge levens die zijn geofferd op het altaar van nationalistische eenheidsstaten.

Vermakelijke serie die voorgoed onze kijk op de wisselwerking tussen politieke ambtsdragers (electoraal mandaat) en de ambtenarij (technocratisch) heeft veranderd. Onverminderd relevant en in zijn soort niet overtroffen. Gevleugelde uitdrukkingen uit de serie zijn ook doorgedrongen in ons taalgebied. En los van dit alles: de serie is grappig om te bekijken.

In mijn top 10 staan een paar documentaires die net zoveel impact op me hadden als de fictie van films. Searching for the Wrong-Eyed Jesus is een roadmovie langs de culturele hoogtepunten in het zuiden van de VS. Muziek, literatuur, dood, verderf en anarchisme: alles komt voorbij doordrenkt van het besef dat het leven tijdelijk is en dat onsterfelijkheid alleen bereikt kan worden via de kerk - het instituut waar alle lijntjes in deze documentaire telkens samenkomen. Zo droog opgeschreven lijkt de documentaire saai maar het tegendeel is waar. Beelden, muziek en kerktaferelen hebben hypnotiserende kracht die ik eerder alleen bij de film Europa van Von Trier heb ervaren. Voor de kijker die alles al eens gezien heeft is dit een ongelofelijke productie.

Spannende serie waarin de kijker heen en weer geslingerd wordt tussen woord en daad. Afgaand op de uiterlijke verschijning van keurige heren en dames op vooraanstaande posities in deze serie ga je van goede bedoelingen uit terwijl hun gedrag daar haaks op staat. Dit ontregelt de kijker en het effect is uitgesproken sinister. Kortom: aanrader!

De opening van Spectre op de Mexicaanse dag van de doden is onvergetelijk en tilt deze film boven de gemiddelde Bond uit. Prachtig gefotografeerd door Hoyte van Hoytema.

Geen fan van dit type film maar de scène met helicopter en schoorsteen is onvergetelijk evenals de duik naar de gezonken boot.

Deze serie wordt ook wel de Duitse Band of Brothers genoemd. Vast door mensen die de serie niet gezien hebben want ik zie meer verschillen dan overeenkomsten. De series hebben gemeen dat ze uitstekend zijn en plaatsvinden tijdens WO2. Gelukkig houdt het daar op en gaat Unsere Mütter, unsere Väter over een Duitse vriendengroep die ieder op eigen wijze WO2 probeert te overleven. Toegegeven: een paar vrienden doen dat via het leger, maar een ander deel is en blijft burger. Juist door die mix van perspectieven wint de serie aan kracht en krijg je een veel genuanceerder beeld van hoe WO2 voor Duitsers met variërende achtergrond moet zijn geweest. Het spannende plot houdt je betrokken tot het einde en het slot knoopt alle losse eindjes op een bevredigende manier aan elkaar. Hoge productiewaarden maken deze serie tot een aanrader om te kijken. Overigens zie ik wel veel overeenkomsten met de Nederlandse productie De Stamhouder, die ook een aanrader is.

Schitterende muziekfilm over hoe opvoeding het onmogelijk maakt om later in het leven uit een aangeleerde rol te stappen. Dat proberen leidt tot isolement en vervreemding. De opvoeding heeft in het geval van de schepeling met de naam ‘1900’ ook voordelen, zoals groot zelfvertrouwen als hij piano speelt in het enige huis dat hij kent: een cruiseschip. Het resultaat hiervan zijn geweldige scènes waarin 1900 al musicerend het hele schip bezoekt, maar ook tot uitdagingen als hij verliefd wordt op een passagier of als hij uitgedaagd wordt tot een duel met een andere pianist aan boord van het schip. Om redenen die aan het eind van de film uit de doeken worden gedaan, vertelt de trompettist en niet 1900 diens levensverhaal. Ontroerende hoofdrol voor Roth als ‘1900’.

Creatief hoe Spielberg van een erg dun plot en minimale middelen zo’n meeslepende film heeft weten te maken. Alles in de film - kleding, bril, auto, e.d. - oogt verouderd,
maar de film is niet gedateerd en nog net zo spannend als in 1971.

De film gaat over door oorlog veroorzaakt psychologisch drama dat niet in 1945 eindigt. Meedogenloos in beeld gebracht zonder de kijker troost te bieden. Daarom houd ik van dit soort Europese producties die de realiteit niet schuwen en niet standaard eindigen met een lang zal ze leven. Knap hoe feitelijk de makers de oorlog in eigen land behandelen zonder sentimenteel te vervallen in een nationalistisch heldenepos. Juist de anti-oorlogsboodschap maakt de productie geloofwaardig en krachtig. Beeld en muziek ondersteunen de harde boodschap en spel is uitstekend. Heel fijn dat Netflix - al dan niet onder druk van de Europese Unie - dit soort producties mede mogelijk maakt.

Van alle detectives die ik heb gezien is het kijkplezier bij deze serie ongeëvenaard. Inmiddels voor de derdemaal aan het kijken en nog steeds vallen me nieuwe dingen op. Elke aflevering is een cinematografisch hoogstandje met eigen sfeer, prachtige locaties en het overtuigende spel van Cremer. Er zit geen zwakke aflevering tussen omdat de verhaallijnen gebaseerd zijn op literaire meesterwerken van Georges Simenon. Voeg daarbij Europese thema’s en een amorele kijk op de menselijke natuur en je hebt een winnende formule. You’re in for a treat als je deze serie nog niet gezien hebt.

Van het drieluik Morse - Lewis - Endeavour, vind ik de laatste het beste. Dat is ongetwijfeld persoonlijke smaak waarbij meespeelt dat ik me makkelijker herken in de jongere Evans, de show minder gedateerd is dan Morse en meer nieuwe elementen bevat dan Lewis. Samenspel Evans en Allam is formidabel en de plots vaker wel dan niet onderhoudend. Met het einde van Endeavour is de koek voor dit soort detectives denk ik wel op, maar het was een mooie run.

Intens genoten van deze film die een sleutel vormt tot Spielbergs werk. Elke film in zijn omvangrijke oeuvre belichtte al een stukje van zijn jeugd (o.a. vader-zoon relatie, padvinders, muziek van Bach) en in The Fabelmans zien we voor het eerst het hele verhaal waarin Spielberg zich dapper bloot geeft. Erg leuk zijn ook de zogeheten easter eggs die in de film verstopt zijn en die Spielbergs inspiratie voor iconische scènes in zijn beroemde films verklaren. Mooi ook hoe deze film laat zien hoeveel solistisch werk er bij filmen komt kijken, vaak een onderbelicht aspect dat wel meeweegt bij de keuze tussen een normale carrière of een onzekere in de audiovisuele branche (ik spreek uit ervaring). Voor alle lezers die deze analyse maar overbodige ballast vinden, de film is ook prima te bekijken als een zeer onderhoudend coming of age verhaal tegen de aantrekkelijke achtergrond van Amerika na WO2. Spel, plot en productie van de film zijn perfect. Geen 10 voor mij omdat het geen onvergetelijke kijkervaring was (=9) en ik de film ook niet voor een tweedemaal zou bekijken (=10). Evengoed een aanrader voor iedereen die van film houdt.

We hebben veel plezier beleefd aan deze serie. Net als die collega-mopperkont uit Oxford (Inspector Morse) heeft Frost een kort lontje en regelmatig problemen met de baas. Waar Morse een snob is, valt Frost meer in de categorie van grote mond, klein hartje. Niet alle afleveringen zijn even sterk, maar al met al kan ik deze serie aanraden.

Eerste spin-off van de succes-serie Inspector Morse. Zonder Thaw had Whately niet solo kunnen gaan en deze serie kan ik alleen aanraden nadat alle afleveringen van Inspector Morse zijn geconsumeerd. De serie is meer van het zelfde en had Thaw langer geleefd dan had hij zeker de hoofdrol gehad. Grootste verrassing is de uitstekende Fox die net zo cynisch is als Morse. Verder mooie decors, locaties en chaotische plots.

Heerlijke slow-TV met erudiete mopperkont met passie voor kruiswoordpuzzels en klassieke muziek. Decor is het prachtige Oxford en een retro Jaguar maakt het plaatje helemaal af. Naarmate de serie vorderde nam het belang van het verhaal wat af, waardoor sommige afleveringen ontsierd worden door meerdere verhaallijnen die nooit helemaal uitgewerkt en ontward worden. Geen probleem want de cast - Thaw voorop - bezorgen je een avondje nostalgisch kijkplezier.

Prima film voor wat het is. Redelijk waarheidsgetrouw en goed om te zien dat niet heel Duitsland achter Hitler aanliep. Jammer dat Tom Cruise nodig was om dit verhaal op het witte doek te krijgen. Niet dat hij niet goed acteert, maar voor de kijkervaring was een Duitstalige hoofdrolspeler authentieker geweest. Zie bv. de film Der Untergang.

Bizar dat dit de eerste reactie is op deze grandioze film. Of misschien is het een compliment voor filmvandaag die zo’n omvangrijk overzicht biedt aan audiovisuele producties dat het tijd kost om ze allemaal van een reactie te voorzien. Hoe dan ook, deze film is op vele niveaus de moeite van het bekijken waard. Ganz die de rol van zijn leven speelt, de zeer getrouwe weergave van Hitlers laatste dagen, de integere wijze waarop de Duitse, Oostenrijkse en Italiaanse makers omgaan met belast verleden. Het resultaat is een zeer onderhoudende film over de ondergang van een man en zijn ideologie, na een allesvernietigende campagne in en buiten Europa, waarvan de gevolgschade tot op heden aanwijsbaar is.

Bijvoorbaat +6 voor Scandinavische producties en 2 punten erbij omdat deze Noorse film geslaagd is. Mooi genuanceerd plot zonder gemakzuchtige goed-kwaad sjablonen en veel morele dilemma’s die eerlijk in beeld worden gebracht. Weer wat opgestoken over Noorwegen en hoe de Tweede Wereldoorlog daar woedde.

Fijn om Europese producties op Netflix te kijken. Hoge kwaliteit, cultureel dicht bij huis en leerzaam. Door al die Amerikaanse films weet ik meer van de burgeroorlog daar dan van WO2 op ons eigen continent. Chapeau voor Netflix als ze deze Deense productie uit eigen beweging streamen en/of chapeau voor de EU als dit wordt afgedwongen.

Heel spannende serie die je opslokt en meeneemt naar de krochten van de menselijke ziel. Zeer atmosferisch gefilmd met knap acteerwerk van de cast die op Pullman na elk seizoen wisselt. Deze serie slaagde erin om het niveau van de seizoen na een ijzersterke opening constant te houden. Knap!