Reacties

Leuk vervolg op het eerste deel: goed uitgewerkte visuele grappen in een indrukwekkend geanimeerde wereld. Ook weer referenties aan andere films, die het geheel ook voor volwassenen interessant maakt. Geweldig muziek uit de jaren zeventig.

Vervelende herrie-animatie met voorspelbare clichés en over de top bravoure humor. Mijn zoon van 8 viel in slaap, en dat was in de bioscoop. Geen enkele geslaagde grap. Alleen omdat mijn dochter van 7 het katje leuk vond geen onvoldoende. Enig lichtpuntje voor volwassenen: het vis-karakter is ingesproken door Ricky Gervais.

Eerste 15 minuten van deze klassieke neo-noir zijn spannend en lekker fatalistisch. Daarna is het verhaal best een saai toneelstuk met voorspelbare afloop en niet bijster interessante dialogen. Gelukkig blijft het beeld mooi zwart/wit met veel schaduwen en hoge lichten. Alleen geschikt voor kijkers die uit interesse voor filmgeschiedenis verder kijken dan de voor de hand liggende producties. Vooralsnog ben ik de eerste en laatste bezoeker die een recensie voor deze film achterlaat. Wie volgt?

Alleen als ze een van de andere boeken over Ripley van Highsmith verfilmen en dat is nog niet vaak gedaan, ook omdat het eerste boek het beste is.

2024 heeft dus toch iets moois opgeleverd! Maar het is geen film maar een serie. Ik kende het boek en de film met Damon, maar deze productie slaat alles. Werkelijk schitterend gefotografeerd op even schitterende locaties, met top cast en literair spel. Alles gaat traag, met oog voor het kleinste detail. Zwart-wit geeft aan deze serie transcendentale glans en elke take is met een bewegingsloze camera als een foto. Alleen het laatste deel is wat lang, maar Venetië verzacht de pijn. Aanrader voor de liefhebber van literaire thrillers en analoge fotografie.

Geen hoogtepunt van menselijke beschaving, wel puur vermaak met grappige en spannende momenten. Leuk als je van animatie, slapstick en popculture houdt.

Werkzaam in de filmindustrie?

Leuk dat je aandacht besteedt aan de techniek achter de film!

Gewoon dom vermaak waarvan ik en mijn gezin met jonge kinderen ernstig kan genieten. Even geen Citizen Kane of erger: The Zone of Interest. Despicable Me 2 staat garant voor het betere gooi en smijt werk, met een mierzoet samenbindend plot en een vette knipoog naar inspiratiebronnen als James Bond (plot en muziek), Indiana Jones, The Matrix en andere films.

Integer verhaal over goede bedoelingen die verkeerd uitpakken en wissel trokken op de levens van alle betrokkenen. Ingetogen geacteerd en schitterend minimalistisch gefotografeerd met natuurlijk licht en nauwelijks bewegende camera’s. Stemmige muziek maakt het af. Dit is een serie met alleen verliezers zonder vluchtweg naar een goudgerand einde. Net het echte leven.

Met stijgend plezier de 177 afleveringen bekeken en de making of. Mijn eindoordeel is dat deze serie een fantastische productie is die moeite van kijken waard is. Laurie natuurlijk briljante acteur, maar ook rest van de cast vrijwel altijd interessant om te volgen. De serie is tegendraads en House geen gladde Hollywood-dokter. Hij en Wilson - een collega-dokter - zijn duidelijk geïnspireerd op Sherlock Holmes en Watson. Middelpunt van de show is dan ook een medische puzzel en de manier waarop House en zijn team die oplossen. En passant worden alle facetten van het leven op aarde besproken en wat dat de moeite waard maakt. House’s antwoord: vriendschap. Aanrader!

Fijne film voor jong en oud. Origineel plot, innovatieve karakters, een lach en een traan, prima vermaak met lekkere muziek. We gaan nu ook de overige delen kijken. Dat de Minions hun eigen films hebben gekregen is terecht: wat is dit volkje een creatieve vondst.

Erg leuke avonturenfilm die ik met mijn kinderen van 7 en 8 heb gezien. Onderhoudend, goed gemaakt, leuke cast inclusief Colman en Bonneville. Voor de volwassen kijker zijn de referenties aan Indiana Jones en de Sound of Music leuk.

Mijn kinderen van 7 en 8 hebben zich prima vermaakt met Home Alone. Zij zitten kennelijk in de doelgroep van de film en papa niet. Culkin niet grappig, de twee boeven wel en verder allemaal voorspelbare verhaallijntjes die niets om het lijf hebben. Wel veel knipogen naar andere films, die van Spielberg voorop. De scène uit Indiana Jones and the Raiders of the Lost Ark waarin Toht zijn hand verbrandt, komt ook in Home Alone voor, maar dan met een deurklink. Veel scènes deden ook denken aan de setting van E.T. the Extra-Terrestrial. Dat John Williams voor de muziek van Home Alone zorgde zal daaraan ook hebben bijgedragen. Aanrader voor gezinnen met jonge kinderen.

Voor een 122 jaar oude rolprent is deze film behoorlijk levendig. Ik zag de gerestaureerde en ingekleurde versie uit 2011 en dat was een plezier. Veel filmtrucs die het verhaal ondersteunen en scenes wisselen elkaar vlot af. De iconische scène met de raket in ‘s maans oog is slechts één van de visuele hoogtepunten, de gevechten met maanmannetjes en de terugkeer naar de aarde zijn ook de moeite van het bekijken waard. Alleen het acteerwerk valt tegen, maar misschien kon men vroeger wel lachen om met de camera schmierende acteurs en actrices. Méliès, de drijvende kracht en pionier achter deze en 499 andere vroege films, doet er zelf aan mee, dus kennelijk is het verhaal een parodie op mensen die gewichtig doen maar het niet zijn. Voor iedereen die geïnteresseerd is in filmgeschiedenis is deze korte film een leuk startpunt.

Mooi gezegd! En bij dit spel om de macht gaat het niet om bedoelingen maar om de resultaten, precies een van de thema’s van deze film.

Schitterende beelden worden te niet gedaan door slecht plot en gedateerd overacting. Uit respect voor vijf generaties filmcritici - die deze film beschouwen als een van de beste films ooit gemaakt - geef ik hem een mager zesje. Zoals wel vaker begrijp ik niet waar de hoge waardering voor deze film op gebaseerd is? Misschien zijn het de kritische ogen van een kijker in 2024 die teveel betere films heeft gezien? Maar een deel van die goede films zijn tijdgenoten van The Searchers, en die hebben de tand des tijds wel goed doorstaan. Het kan ook mijn afkeer zijn van Americana en patriarchale mannen, elementen waarin de film grossiert. Hoe dan ook, met weinig plezier deze film bekeken en blij dat ik hem van mijn lijstje kan afstrepen.

Fraaie Film Noir die zijn naam eer aandoet. Schitterend camerawerk van Russell Metty versterkt het verhaal over een dubbele moord en het gevecht tussen twee rivaliserende rechercheurs die de zaak willen oplossen. Ook in 2024 de moeite van het kijken waard.

Helaas is de menselijke geschiedenis cyclisch en de mensheid herhaalt steeds dezelfde fouten, omdat de aard van de mens onveranderd blijft. Om met Hegel te spreken: wat we leren van de geschiedenis, is dat mensen niets leren van de geschiedenis.

Mooie toelichting!

Prachtige feel good movie over twee atleten die iets te bewijzen hebben. Film roept nostalgische herinneringen op aan tijden waarin waarden en normen nog gedeeld werden met gemeenschapszins en verantwoordelijkheidsbesef. De film speelt in de jaren 20 van de vorige eeuw en wellicht was het VK toen zo eensgezind als de film laat zien, maar misschien ook movie magic. Hoe dan ook, met NL bril op, doet de film wat gedateerd aan door de nadruk die de film legt op persoonlijk geloof, bijbelteksten en zondagsrust. Maar de beroemde beelden op het strand en de iconische muziek blijven prachtig!

De beste film die ik in 2024 heb gezien komt uit 2017. Goed verhaal, goed spel, prachtig beeld maakt deze film een feest om te bekijken. Veel atmosfeer en onderhuidse spanning bouwt naar een climax waar het begin en eind van de film elkaar raken. Mooi!

Mooie kinderfilm die ik met mijn kinderen van 7 en 8 jaar in de bioscoop heb gezien. De animatie is levensecht, veel actie en soms wat humor, verzachten de belerende boodschappen van de film. Voor een volwassene is de film vanaf de eerste minuut voorspelbaar, voor de kinderen was het een emotionele en bevredigende achtbaanrit.

2024 is geen perfect (film)jaar en Perfect Days uit 2023 is geen perfecte film. Voorzover het Wenders bedoeling was om kijkers te hypnotiseren met minimalistische beelden van de repeterende dagen in het leven van een schoonmaker, dan is hij daar wonderwel in geslaagd. Ook de toevallige ontmoetingen die dit patroon dreigen te ontregelen zijn aardig bedacht. De film laat kijkers die op zoek gaan naar een diepere betekenis echter in de steek. De film laat zien hoe we ons gewoonlijk niet voor de rijkdom van de directe beleving openstellen. Maar als het erom gaat die rijkdom te bepalen en te beschrijven, blijft er haast niets over, behalve, zo lijkt het, een paar trivialiteiten. Een ‘leeg geheim’ dus, en een film waarop iedere kijker zijn eigen waarheid kan projecteren. Voor fantasierijke kijkers een zegen, voor de rest vooral vermoeiend.

2024 is een slecht filmjaar en deze film is daarvan het zoveelste bewijs. Had niemand een beter plot liggen voor de verder uitstekend acterende hoofdrolspelers? Een gemiddelde aflevering van Miami Vice was inventiever dan het cliché dat Rebel Ridge is. Het lijkt erop dat na 120 jaar cinema de ideeën helaas op zijn.