Reacties

DC's kijk op het multiversum mist dezelfde allure als die van Marvel, maar de die-hard DC-fans zullen nog steeds plezier beleven aan deze film.

'The Flash' verspilt geen tijd met een voorspel van het verhaal, dat zowel positieve als negatieve aspecten heeft. Aan de positieve kant trekt het snelle plot meteen je aandacht, maar het negatieve aspect is dat de snelle start even duurde om echt te resoneren met mijn emoties. Over het geheel genomen heeft DC een film gemaakt die leuk is maar geen topper blijkt.

Ik moet toegeven dat DC-films voor mij meestal meer 'miss dan hit' zijn maar deze film slaagt erin om genoeg beeldtijd te bieden voor andere DC-personages zoals 'Wonder Woman' en 'Batman' om te schitteren zonder afbreuk te doen aan de hoofdster 'The Flash'.
Het plot is een beetje wazig, met Barry Allen die probeert het lot van zijn moeder te veranderen door weg te rennen voor zijn problemen. Het is op een bepaalde manier herkenbaar, maar in alle ernst, hij rent zo snel dat hij uiteindelijk door de tijd reist. Dit opent verschillende universums, voegt een gevoel van uniciteit en drama toe en draagt ​​tegelijkertijd bij aan Barry's groei en de emotionele impact van het besef van het lot van zijn moeder.

Een van de hoogtepunten van de film is de actie, hoewel er niet veel vechtscènes zijn. De scènes waarin 'The Flash' aanwezig is en de dag redt, zorgen voor een plezierige ervaring. Er is een bepaalde scène met Batman waardoor ik zijn vechtkunsten nog meer waardeerde. Daarnaast is de komedie een beetje flauw maar dat is wat je kunt verwachten van Barry Allen. Ik heb een paar keer gelachen maar in sommige scènes was het duidelijk dat ze een beetje te hard hun best deden om te grinniken.

De fouten van de film liggen in een deel van de duidelijk zichtbare CGI, die niet echt goed is of veel te snel voor een mooi effect in de film. Kijk maar eens naar de scène met de baby's.
De ondertoon van dreiging in de film was niet zo sterk als andere elementen, vooral in vergelijking met de antagonist in de Flash-serie. Er waren bepaalde aspecten die te wensen overlieten. De rustige scènes voelden wat muf aan in vergelijking met het begin en de climax van de film.

Dit jaar lijkt alles in het teken te staan ​​van cliffhangers, ook deze film.
Het verhaal eindigde goed en is het bekijken waard, vooral voor DC-fans.

Beoordeling; een zeer kleine 7.

Een mooie lofzang op de Noord-Afrikaanse gemeenschap van Marseille, waar een plotseling werkloze bootwerker besluit een restaurant met viscouscous te openen aan boord van een vervallen boot. Om dit te bereiken, moet er een soort vrede tot stand worden gebracht tussen de facties van zijn gecompliceerde en uitgebreide familie, en we kijken met belangstelling toe hoe elk kamp zijn grieven naar voren brengt op weg naar een staakt-het-vuren.

Deze film gaat over familie, over ouders en kinderen, over assimilatie en etniciteit, over eten en dansen en trots en dwaasheid, maar vooral over liefde en pech. Gefilmd in een close-upstijl die de kijker recht in beeld trekt (je voelt alsof je op een kruk in de hoek van de keuken zit, gefascineerd door de gesprekken die om je heen razen), lijkt de film bevolkt met echte mensen, niet personages in rollen.

Deze film is onmiskenbaar goed, met opvallende optredens van de hele cast. De regisseur, die vier Cesars had gewonnen met zijn eerdere film "L'esquive", combineerde dat hier met dit staaltje genialiteit, waarmee hij zichzelf kandidaat stelde voor de beste Franse regisseur van het decennium.

Prima film, een dikke 7!

Paul Hackett (Griffin Dunne) is een aantrekkelijke en ongebonden computerprogrammeur uit de hogere middenklasse in Manhattan. In de hoop op een romantisch avontuur regelt Paul een date met een jonge vrouw die in Soho woont, een deel van Manhattan dat wordt bevolkt door mensen die een meer bohemien levensstijl prefereren.
Maar toen, Paul verliest al zijn geld op weg naar het appartement van de vrouw en de romantische ontmoeting verloopt niet helemaal zoals hij had gehoopt. Teleurgesteld wil Paul gewoon terug naar huis maar helaas, het lot heeft voor Paul andere plannen. Hij raakt verstrikt in het schemergebied van bizarre botsingen en surrealistische frustraties.

Het hele verhaal speelt zich af in de loop van één nacht. Er zijn maar weinig mensen op straat, want het is een nacht in de werkweek en ook nog eens regenachtig. Dat er af en toe regen valt, draagt bij aan een gevoel van hulpeloosheid en "gevangenschap in het Schimmenrijk". De sfeer van de film wisselt af met subtiele humor over de hachelijke situatie waarin Paul zich bevindt en melancholische angst.
Griffin Dunne is ideaal als Paul: 'sympathiek, slim, redelijk, een beetje schuldig en buiten zijn klasse in een onderwereld van non-conformisten, buitenbeentjes, kruimeldieven en andere menselijke wezens van de nacht'. De boodschap is dat men succesvol en comfortabel kan zijn in een wereld van zijn eigen keuze maar toch een outsider kan zijn en zelfs als een bedreiging kan worden gezien in een andere setting. Verder zijn we slechts één stap verwijderd van de ellende van een wereld waarin het lot regeert.

Het acteerwerk en de eclectische casting van de film zijn prima. De donkerachtige verlichting is indrukwekkend.
De muziekkeuze in de film is uitstekend. Ik hield vooral van de nummers: "Over The Mountain" en "Is That All There Is?", die beide bijdragen aan de nachtmerrieachtige sfeer van de film.
Het plot van de film wordt echter tegen het einde steeds dwazer en belachelijker, omdat elke volgende frustratie steeds erger moet zijn dan de vorige.

Over het algemeen is "After Hours" echter een vermakelijke film. Het is een bijzonder goede keuze om een gevoel van perspectief te krijgen. Niet veel ervaringen kunnen erger zijn dan de zware nacht die Paul in Soho heeft.
Tenminste……ik heb wel het een en ander meegemaakt maar zoiets? Nee, eigenlijk waren de “avonturen” van “latevogel” fijner en minder geschikt als filmverhaal!

Een waardering van een 8-!

Of, misschien de pindakaasfabriek bezoeken? Daar liepen gisteren weer een paar van de productieband. (Spo. Ne.)
. staat voor 1 letter. Dus puzzel eventjes.

https://www.imdb.com/title/tt9407558/?ref_=nv_sr_srsg_3_tt_7_nm_1_q_Betrayal%2520

De speeltijd is 87 minuten.
Op IMDb en in iTunes.
Helaas had ik al een verandering in de tekst opgestuurd en dan mag je geen tweede inzenden.
Vandaar dat ik het hier neerzet.

"I am not Hassan. I am Hassan's cow....."
Geweldig, schitterend, een uitstekend stuk werk op het hele gebied van de film!!

Houd je van een doordringend en ongelofelijk verhaal (fantasie wel gebruiken), dan is dit een film die beslist niet overgeslagen mag worden. En "Persian_Sara", wat is oud? De duvel is oud!

Subliem, vandaar de 10!

Helaas moet ik jou gelijk geven, The Shining was het eerste boek wat ik van hem las en er volgden velen daarna. Hij veranderde qua stijl, het is minder griezelig en meer gewone wereld met een super natural rafeltje wat mij niet meer zo raakt. Sommige films waren echt top maar helaas gaf hij ook fiat aan sommige die qua regie en verhaal veel beter hadden kunnen doen. Gelukkig ben ik geen regisseur anders had ik mij waarschijnlijk ook vergaloppeerd aan zijn verhalen.

Mag ik dan deze ook aanbevelen? Die was net iets beter vonden wij. Bouwt langzaam op maar vervolgens wil je de serie uitkijken, zo goed!:

The Killing (2007–2012)

Er is grotendeels gefilmd in Saoedi-Arabië. En Dubai zagen we ook staan in de aftiteling.
Daar waren wij ook nieuwsgierig naar, want in Afghanistan is het moeilijk om toestemming te krijgen voor een film te schieten. Ook werd in de film alcohol gedronken bij de War-lord en dat is verboden.

Als je een liefhebber bent van Britse humor, dan zit je bij deze film - vinden wij- wel goed!

Een 7+.

Wordt ik echt al zo oud dat ik in leuke griezelige series eigenlijk alleen maar /jongeren/kinderen ontwaar? (met kinderen bedoel ik dus tussen de 12 en 25 jaar)

Supersterren Denzel Washington en Mark Wahlberg werken samen in deze actiekomedie, gebaseerd op de gelijknamige graphic-novel (van Steven Grant). De film is geschreven door Blake Masters (een tv-schrijver van shows als 'LAW & ORDER: LA' en 'BROTHERHOOD') en geregisseerd door de IJslandse regisseur Baltasar Kormakur (die ook Wahlberg regisseerde in de actiefilm 'CONTRABAND' uit 2012). Washington en Wahlberg spelen undercoveragenten (de ene DEA en de andere een Naval Intelligence Officer) die onbewust tientallen miljoenen dollars stelen van gevaarlijke mannen terwijl ze een bank beroven in een poging een drugskartel te ontmantelen.

De film is vrij standaard maar deze twee sterren schitteren.
Washington schittert als Bobby Trench en Wahlberg als Marcus Stigman (Stig). Trench is een undercover DEA-agent en Stigman is een undercover Naval Intelligence Officer. Elk denkt dat de ander gewoon een gewone oplichter is en de twee zijn van plan samen een bank te beroven, in de hoop beslag te leggen op het geld van een drugskartel (ter waarde van $ 3 miljoen). Wanneer ze de misdaad plegen, komen ze onbewust $ 43 miljoen op de bank tegen en ze ontdekken al snel dat het toebehoort aan iemand die veel machtiger is dan de drugsdealers van wie ze dachten dat ze aan het stelen waren. Het wordt bijna een dodelijke puinhoop als ze ook elkaars ware identiteit ontdekken.

Verder spelen ze samen in deze film met Bill Paxton, James Marsden, Edward James Olmos, Fred Ward, Robert John Burke en de mooie Paula Patton. Het verhaal is vrij routineus en de actie is niet al te spectaculair, maar het is grappig en Washington en Wahlberg vormen een goed team. Wahlberg heeft carrière gemaakt met het maken van films zoals “OTHER GUYS”, dus dit past bij hem maar Washington is een te goede acteur voor dit soort films. Hij heeft de neiging om veel domme actiefilms te maken, alleen voor de betaaldag, zo lijkt het. Hij heeft slechtere films gemaakt en zoals ik al zei vormen hij en Wahlberg een goed komisch duo. Dus is het een vermakelijke actiefilm, vooral als je een fan bent van een van de acteurs (en meer in het bijzonder van beide).

Een fraaie 7!

Begin van de film was aardig, je komt gelijk in een actiescène van de film. Daarna wordt het slechter, het acteren was niet vloeiend zoals je mag verwachten. Als een groep soldaten een aanval inzet, is het dan logisch dat 20 meter verder op de vijandelijk soldaten na ruim 10 seconden nog niet in de actie betrokken zijn? Ze stonden gewoon bij een boom op de kaart te kijken. Je pakt toch een wapen of slaat desnoods op de vlucht maar nee hoor, ze waren waarschijnlijk al stokdoof van het oorlogskabaal.

En meer van deze situaties waren er in de film. Het verhaal op zich was aardig maar ook daarin hapert het.
De Messerschmidt Me 262, bijgenaamd Schwalbe (zwaluw) zie je in het begin, daar wordt vervolgens niets mee gedaan. Actiescènes waren soms erg onduidelijk en onlogisch. Soms zat ik mij af te vragen waar ze eigenlijk mee bezig waren en hoe het in het verhaal paste. En het taalgebruik, om te lachen waarschijnlijk? De Duitsers spreken deels Duits, meestal Engels, soms Engels met accent en gewoon Engels aan de geallieerde kant.

Van mij een 4.

Het was het perfecte verhaal voor Clint Eastwood, het scenario van "Space Cowboys" van Ken Kaufman en Howard Klausner. Een verhaal waarin hij de held zou kunnen spelen: “de manipulatieve, individualistische, arrogante betweter” die uiteindelijk de boel zal redden. Is Clint Eastwood echt zo? Ik zou het niet weten maar bij deze film had hij waarschijnlijk het gevoel dat hij elk klein detail beheerste, dus kon hij net zo goed de hoofdrol spelen. En dat deed hij uiteindelijk weer met verve, zoals zo vaak in zijn eigen producties.
Bovendien is het een rol die perfect bij hem past. De manier waarop hij altijd de juiste look vindt, zijn raspende maar karakteristieke stem en het understatement dat hem kenmerkt - zelfs wanneer hij het type personage speelt dat ik beschreef dat hij perfect uitbeeldt - maken van zijn Frank Corvin iemand om van te houden. Eastwood zet de toon en neemt ons mee naar het verleden.

Ooit een topingenieur van de Amerikaanse luchtmacht, werd Frank vervangen door een aap die naar de ruimte zou reizen toen de NASA werd gemaakt. Maar Frank had een team, het Team Daedalus, dat Bob Gerson (James Cromwell)eruit schopte.

Zoals in elk klassiek verhaal (Eastwood is altijd fundamenteel en klassiek), zal de NASA om Franks kennis vragen, aangezien hij de enige is die een groot probleem dat ze hebben kan oplossen en hij wil het hele team terugbrengen. Dit team, door de meeste mensen onderschat vanwege hun hoge leeftijd, bestaat uit een rokkenjager gespeeld door Donald Sutherland, een pastoor gespeeld door een nederige James Garner en een gekke piloot gespeeld door Tommy Lee Jones in de rol die we niet van hem gewend zijn.

Het is een geweldige opstelling met kennis van acteurs en situaties die alleen Eastwood zou kunnen genereren. Hij zet ook Marcia Gay Harden in de mix, om de rol te spelen van een sterke vrouw die zij kan spelen. Door dit alles is "Space Cowboys" een leuke, pretentieloze rit waarbij de kijker niet weet wat hij kan verwachten. In elke scène zijn deze vier 'cowboys' samen, een lach kan overal vandaan komen en maak je geen zorgen, Clint laat in deze Avonturen/Sci-Fi-film ruimte voor een paar dramatische momenten en een beetje volwassen romantiek.

De uitvoeringen zijn de sleutel tot het succes van de film, en je kunt niet proberen iets anders te bedenken dan wat het scherm laat zien, want deze keer levert de meester-regisseur een van zijn meest rechttoe rechtaan verhalen.
Ik zei het al eerder, de rol past perfect bij hem, en we kunnen ons niet voorstellen dat een andere acteur deze zou spelen. Dit is iets dat veel jonge acteurs gemakkelijk kunnen bereiken, maar een man van toen 70 jaar?
Om zo'n gedenkwaardige rol te creëren in een film die hij ook regisseerde en ervoor te zorgen dat de film in kwestie goed is? Alleen Clint!

Een 7+.

Wil hier maar niet te veel over tikken, geen leuke tijd gehad met deze film. Viel erg tegen en we waren blij dat de eindaftiteling in beeld kwam.

100 minuten kijkend, worstelend en..... ondergegaan!

Een ruime 3!

"Gosford Park" is een van de betere films in dit genre en biedt inzichten van regisseur Robert Altman en scenarioschrijver Julian Fellowes, evenals een documentaire over het filmen van de film, opnames en filmografische gegevens. De opmerkingen van Fellowes geven echter een geweldig inzicht in de geschiedenis van Engelse landhuis-weekenden, de arrogantie van de hogere maatschappelijke klasse in de Britse sociale geschiedenis en bieden ook heerlijke herinneringen aan de eigen relaties van de auteur waarvan wie hij sterk putte bij het ontwikkelen van zijn karakters.

Dit is een film met naadloze optredens van elke acteur en onderstreept de kracht van theatrale training in het Britse filmsysteem ten opzichte van Hollywood's studio-beroemdhedensysteem.
Een beetje Agatha Christie, maar niet echt, het verhaal van een somber weekend op het platteland wordt nog beter gemaakt door de regie van Altman en zijn vermogen om te regisseren zonder inmenging in de uitvoeringen van zijn acteurs.

Geweldige acteerprestatie van onder meer Maggie Smith (The Prime of Miss Jean Brodie (1969), verrukkelijk als de gravin "zonder pot om in te p**sen", Michael Gambon (The Singing Detective (1986), het slachtoffer van hebzuchtige schoonfamilie en hondenhaters, Jeremy Northam als Ivor Novello zorgt voor gelukzalig muzikaal entertainment voor zowel gasten als publiek, Emily Watson (Metroland (1997) laat zien waarom ze een van de beste jonge acteurs (23) van dat moment was, en de prachtige Helen Mirren en sexy Clive Owen zijn mysterieuze spelers in het "boven-beneden" dilemma.
De diepte van casttalent is vergelijkbaar met een archeologische opgraving, het wordt alleen maar beter naarmate de tijd verstrijkt.

Gosford Park is een film die film kijken plezierig maakt. In de handen van uitstekende spelers, een regisseur die weet hoe hij shots moet ensceneren, met een scenario dat zowel geestig als geïnformeerd is en kan het publiek niet verliezen. Dit is een van de beste films van dat jaar, hij zou in de bibliotheek van elke filmliefhebber moeten staan.

Een mooie 8-.

Vandaag op het bekeken en inderdaad, (in reactie op bertgant) als je van logica houdt en het niet zo nauw met de werkelijkheid neemt, is dit een prima film!
De man is onverwoestbaar en overleeft (bijna) alles.

Een aardige film waarbij je het verhaal met een korrel zout moet nemen en lekker voor de ontspanning moet gaan kijken. Dat was indertijd met Rambo ook het geval!

Mijn waardering is zo als zo vaak, een 7.

Holly Taylor,
Bij deze wil ik jou BEDANKEN voor deze tip!!
Ik heb het geprobeerd op Sci-fi en dat ging prima.
Je krijgt niet dat alle films dat genre vertegenwoordigen maar ik vond nu films die ik nog nooit gezien had in Netflix. Vermoedelijk omdat ze met logoritme werken. Ze kennen ieders voorkeur.

3327 in de zoekbalk en enter. Voila, daar verschenen ze en dat was een beter aanbod dan ik alleen op Sci-Fi zoek.
Nogmaals: DANK!!

Ook twee prachtige films die je hier benoemt, topklasse!

Brokeback Mountain (2005)
The Notebook (2004)

Klein stukje info wat wel in het origineel stond maar niet in de recensie tekst is meegegaan.

"The Bridges of Madison County",
die titel op zich is al genoeg om de helft van de mannelijke bevolking weg te jagen!
Ze weten dat het een romantisch drama is en hoeven het niet eens te zien, ze zijn er al van overtuigd dat ze het niet leuk zullen vinden. En toch, als ze maar de tijd namen om het eens te proberen, zouden ze er misschien door verrast worden. Ik weet dat ik dat was, dus waarom zouden anderen er niet dezelfde gevoelens over hebben?

De film vertelt het verhaal van de “National Geographic”-fotograaf Robert Kincaid (Clint Eastwood) en de huisvrouw Francesca Johnson (Meryl Streep) wiens wegen elkaar kruisen in de jaren zestig.

Terwijl haar man en kinderen weg zijn op de Iowa State Fair in de zomer van 1965, vraagt Robert Kincaid aan Francesca Johnson de weg naar de “Rosamunde Bridge”. Hij vertelt haar dat hij in de regio is om bruggen te fotograferen voor zijn beroemde werkgever. Ze stelt voor om hem de brug aan te wijzen en na de “Rosamunde Bridge” is er een mooie ‘brug van gevoel’ met elkaar opgebouwd en zo begint hun vierdaagse romance.
Na deze vier dagen vertrekt Kincaid en blijft Francesca achter met haar gemengde gevoelens van verdriet over een verloren liefde en geluk voor haar familie die is teruggekeerd. Ze kan niemand vertellen wat er met haar is gebeurd en heeft het allemaal opgeschreven in een dagboek dat nu, na haar dood, is gevonden door haar kinderen.

Met deze film bewijst Clint Eastwood een goede regisseur te zijn die veel meer kan dan acteren in westerns. Eigenlijk had dit zijn tweede meesterwerk moeten zijn, Unforgiven (1992) was zijn eerste, daar bestaat geen twijfel over maar naar mijn mening maakte hij een kleine, maar fatale fout. Het feit dat hij steeds terugkeert naar Francisca’s volwassen kinderen die het dagboek lezen, neemt hij een deel van de magie weg.
Als ze alleen in het begin en aan het einde in de film waren geweest, was het verhaal waarschijnlijk een stuk beter geweest, want zij zijn niet de echte sterren van deze film. De echte sterren zijn Meryl Streep en Clint Eastwood die beiden uitstekend werk leveren in deze film. Hun acteerwerk voelt zo natuurlijk aan dat het bijna lijkt alsof ze helemaal niet acteren. De chemie tussen de twee is ongelooflijk en puur, ondanks de bijna 20 jaar leeftijdsverschil in dit verhaal.

Toch is al met al, deze film een aangename verrassing!
Normaal gesproken ben ik niet zo'n fan van romantische drama's maar ik zal nooit een film afwijzen, gewoon omdat het tot een bepaald genre behoort of vanwege de titel.
Het voelde echt zonder al te sentimenteel te zijn, het bewoog zonder oubollig te zijn.

Dit is echt een erg leuke film die iedereen eens zou moeten proberen. Ik weet zeker dat velen zullen zeggen dat het niet goed is, alleen omdat er geen achtervolgingen of grote explosies in zitten, maar voor iedereen die op zoek is naar een liefdesverhaal voor volwassenen, is dit zeker het bekijken waard.

Een prachtige 8 als waardering voor deze film!

Foei, ik zit hier gewoon te blozen na het lezen van jouw verhaal!
Bedankt voor jouw recensie, ziet er ook picobelle uit (zoals gewoonlijk!) en voegt nog enige informatie/zaken toe die ik vergeten ben.
In elk geval, Bedankt voor deze tip Kriger (2018)
Gaat vanavond bij ons op het scherm! Hebben nu al voorpret bij die gedachte!

Prachtig omschreven!

Een redelijke film, ondanks dat ik er met een negatief gevoel mee begon. Hoe langer ik keek, hoe leuker die was. Als je van horror houdt, gewoon gaan zien en je niet laten beïnvloeden van tevoren door recensies e.d..

De film begint als een handheldcamera film en wordt gedurende de periode steeds grover en levendiger.
Vooral als de kerklieden van het Vaticaan erbij betrokken raken, komt de horrorliefhebber aan zijn trekken!

Een 7.

Zo krijg je uiteindelijk dat er geen nieuwe abonnees bij komen maar er oude abonnees zijn die gaan vertrekken.
De laatste tijd wordt het tijd om daar eens over na te denken.
Videoland vond ik niks, alleen oude films/series en wat nog de moeite waard was, waren we ook snel door heen.