Reacties

Gefilmd in het oude 1: 1,33 formaat, dat voor alle films tot 1953 werd gebruikt ( ook wel 4:3 genoemd) Na dat jaartal verschenen allerlei andere beeldformaten.De televisie bleef nog lang in dit oude beeldformaat "hangen".
Tegenwoordig zijn er weer( heel wat) jonge regisseurs, die terugvallen op dat oude formaat om de film iets van benauwdheid of intimiteit mee te geven. (wat, mijn inziens, niet altijd een gelukkige keuze is)

Spaanse thriller met een, helaas nog te vaak voorkomend thema: pesten, in dit geval over een dik meisje, dat al jaren getreiterd, vernederd en voor varken uitgescholden wordt Als zij de kans krijgt wraak te nemen, moet zij een stilzwijgend verbond sluiten met een wel heel bijzonder persoon. Knap hoe de regisseuse zo'n sociaal probleem om kan zetten in een horror-thriller.
Waarschijnlijk toch verkeerd uitgebracht in enkele art-houses, waardoor de film ten onrechte nauwelijks bezoekers kreeg. En dat, terwijl de film op veel internationale festivals in de prijzen viel en in Spanje zelfs enkele Goya's ( Spaanse Oscars) ontving!

Het marco effect is 5, de grenzeloze nummer 6

Een intrigerende, politieke thriller, die laat zien wat een ellende er veroorzaakt wordt, als je lobbyisten in de politiek te gemakkelijk een vinger in de pap geeft. Corruptie is dan al gauw aan de orde van de dag. Realistisch verteld, geeft de film je weinig hoop, dat het in het werkelijke leven anders zal zijn. Sterker nog, we zitten er tegenwoordig midden in! De film houdt je dus een mooie spiegel voor om je dat te realiseren. Prima film, dus!

Aardige Britse komedie over het studentenleven in de jaren '80. De sfeer van die tijd is goed getroffen en de film zit vol met acteurs, die aan het begin van hun carrière stonden en nu topacteurs zijn. Krijg ze nu nog maar eens bij elkaar: James McAvoy, Benedict Cumberbatch, James Corden en Rebecca Hall. Muziek van o.a. The Cure, Wham, Kate Bush en Tears for Fears dragen bij aan een prettig jaren '80 gevoel. Een wat onderschatte film.

Documentaire, waarin een zoon zijn oude vader meeneemt naar Frankrijk, het land waar zij vroeger altijd met vakantie gingen. Nu vader in de tachtig is en het leven hem bepaald niet meer toelacht, lijkt het zoonlief een goed idee hem nog eenmaal mee te nemen, down to memory lane . Een heerlijk reis volgt, soms sentimenteel, af en toe wel erg naar een effect toewerkend , maar al met al een heerlijke film
Denk, dat ik mijn zonen maar eens naar deze film stuur, want zo'n reisje zou ik op mijn oude dag ook wel willen maken!

Inkorten en tijdens een expositie over natuurtekeningen of i.d. als extra in een museum vertonen. Allemachtig, zit ik in de beginscene te kijken naar een rups, die zich verpopt en in bijna werkelijke tijd een vlinder wordt en dan zijn we dus al een kwartier verder. Spannend? Nou, de muzikale begeleiding begon al na 5 minuten op mijn zenuwen te werken. Zou dit nog wat worden? Nou, nee, er volgen allerlei rupsen, die blaadjes eten en daarna weer rupsen die blaadjes eten, gevolgd door Surinaamse rupsen, die blaadjes eten, afgwisseld door tekeningen van de vrouw, die ze bestudeerd heeft rond 1700. Het verhaal over die vrouw wordt ook nog verteld door acteurs, die statisch oudhollandse teksten uitbraken en af en toe door wat tekeningen van oude steden heenwandelen. (Peter Greenaway deed dat met zijn productie over kasteel Amerongen een paar jaar geleden beter) Sallant detail: we zaten in een redelijk volle zaal met bezoekers, die, gezien de reacties, weinig of nooit in de bioscoop komen. Kortom: ongelooflijk saaie film, maar zal door de critici wel weer als een meesterwerk beschouwd worden!

Slechte kopie van allerlei andere "bezeten" kinderen thrillers, die rond die tijd vertoond werden . Een slecht script, nauwelijks spanning en af en toe bijna ridicuul, omdat niets verklaard wordt. Kortom, mislukt als fantasy of horror en zeker als thriller.

Eem merkwaardig drama, blijkbaar gebaseerd op ware feiten, waarin een rechter, met behulp van een aantal prostituees, probeert de pooiers, voor het gerecht te krijgen.
Aardig om een jonge Andre Dussollier aan het werk te zien, maar de productie lijdt onder erg simpel scenario en te veel non-acteurs.

Wat is de invloed van een totalitaiir systeem, zoals dat "functioneert in Iran op een gewoon gezin? Hoe functioneer je, als je op de maatschappelijke ladder van het regime kan opklimmen?
En wat zijn de kansen voor de vrouw in deze enge mannenmaatschappij? Het zijn allemaal vragen, die helaas niet beantwoord kunnen worden in deze maatschappelijke thriller, die weliswaar de zoektocht naar een pistool laat zien, maar veel meer de consequenties, die dat heeft voor een gezin in deze streng godsdienstige cultuur. Doorsneden met telefoonbeelden van de vrouwenopstand, die ontstond door de dood van een meisje, dat haar hoofddoek niet naar behoren droeg volgens de "zeden"politie, geeft de film een zwart perspectief over de kansen van stappen naar een vorm van meer democratie. IJzersterke film van de regisseur, die het land moest ontvluchten, omdat hij voor deze film tot 8 jaar gevangenis straf, zweepslagen en een enorme geldboete was veroordeeld!

Maar er staat een 6?

Allemachtig, wat een prul van een film. Zelden een blockbuster gezien, waarin zoveel mis was!
Werkelijk niets deugt er aan deze film. James Wan, die toch een behoorlijke staat van dienst heeft, maakt zich er hier met een "Jantje van Leiden" af. Compleet chaotisch plot, bloedserieus, slecht geacteerd, onbenullige effecten en oeverloze, slecht gechoreografeerde gevechten.
Gelukkig werd de film een grote flop, zodat we, naar ik aanneem, voorlopig van Aquaman verlost zijn.
Ik moet er bij zeggen, dat ik 'm op Netflix gezien heb en voor het TV scherm is de film zowieso totaal ongeschikt!

Hoe het leven van de dorpsbewoners van een kleine, conservatief katholieke gemeenschap wordt gedestabiliseerd door de komst van een vreemdeling, in dit geval de gedeserteerde Pietro, een ongeletterde Siciliaan. De geijkte orde in het dorp en vooral in het gastgezin dat hem opvangt, begint, omdat de oudst dochter verliefd op hem raakt, langzaamaan te verkruimelen.
Een langzaam, meanderend verhaal met prachtige beelden, waar je wel de tijd voor moet nemen, om het te kunnen appreciëren.

Eerder een psychologisch drama, dan een politie thriller, is deze film weer een bewijs van de kwaliteiten van de Franse cinema uit de jaren '80. Philippe Noiret en Michel Serrault zijn weer geweldig in hun rollen als politie inspecteur en verdachte, die uiteindelijk meer overeenkomsten met elkaar blijken te hebben, dan goed is om een moordzaak op te lossen.
Top regie van Robert Enrico en een scenario van Michel Audiard leveren een mooie film met een bijzonder einde op.

Maar een 10? Dan moet het dus wel een meesterwerk zijn!

Ik neem aan, dat je 'm op een TV scherm gezien hebt en dan valt ie, tussen een wijntje en het toilet,waarschijnlijk helemaal niet meer te volgen. Da's toch in de bioscoop op Imax, vanwege de concentratie alleen al, iets anders. Niet, dat ie geweldig was, maar voor mij is de bioscoopervaring nog altijd veel meer waard dan het huisscherm.

Dit is wel een heel kort pamflet over de ellende, die Japanners en/of Chinezen meegemaakt hebben, toen ze geronseld werden voor arbeid op Hawai om vervolgens nooit meer naar hun thuisland terug te keren.

Grappig, als gegeven.Maar wat je vaak bij korte films mist, is de langzame opbouw van een verhaal. Dus ook hier weer: dit is een scene uit wat eigenlijk een goed scenario zou moeten zijn.

Een vingeroefening voor een speelfilm, maar het gegeven is dusdanig beperkt, dat er wel een heel goed scenario omheen geschreven zou moeten worden, want hier hebben we te maken met een groep heel karakterloze personages.

Redelijke jeugdfilm, waaraan kinderen tussen 6 en 8 waarschijnlijk veel plezier aan beleven. Helemaal knap, dat de film gemaakt is zonder allerlei subsidies van b.v het Nederlands filmfonds

Ik kan mij er wat bij vorstellen.

Een bizar, maar niet helemaal te plaatsen verhaal. Is het nou horror, SF, een thriller of een politieke satire? Wel duidelijk is, dat de rijken der aarde blijkbaar geen enkele norm meer hebben en met de meest gruwelijke zaken kunnen wegkomen. Of kunnen ze niet anders omdat het al klonen van zichzelf zijn?
Vragen, vragen, vragen, maar,ook in de eindscene, geen antwoorden.
In ieder geval een interessante kijkervaring, alhoewel de meningen daar wel behoorlijk over kunnen verschillen.

Een getekende rock'n roll musical met invloeden van het klassieke Japanse theater, je moet er maar opkomen. Prachtig geanimeerd, originele muziek met de stem van een populaire Japanse rockster zal de film het meest gewaardeerd worden als de kijkers er een enorme joint bij draaien. Omdat ik de cultuur van het Japanse theater niet ken, was het voor mij het verhaal bij tijd en wijlen, nauwelijks meer te volgen. Ik ben daar overigens niet de enige in, want de film trok in de bioscoop minder dan 2000 bezoekers. Maar qua experiment geslaagd en dus toch maar een voldoende.

Robin Hood in Zwitserland, dat is waar deze, bijna ouderwets aandoende avonturenfilm op lijkt.
Vol gepropt met slechterikken en helden vertelt de film het verhaal van Wilhelm Tell, de held en het symbool van Zwitserland, die in feite slechts bestaan heeft in een toneelstuk van Friederich Schiller. Goed te pruimen, maar niet meer dan middelmaat en eigenlijk veel te lang. Dus een krap zesje en een vervolg, waar de slotscène op duidt hoeft voor mij dus absoluut niet ( want dan zou het echt door de zure appel heenbijten worden)

Wie mocht denken, dat Roel Reine de weg naar boven had gevonden, komt hier wel van een heel koude kermis thuis. Na ons jaren lang B-films met B-artisten voorgeschoteld te hebben, lukte het hem in zijn thuisland eindelijk een redelijke film te maken. Dat was dan "De Vuurlinie". Maar door de behoorlijke kritieken op deze film is hij blijkbaar gaan geloven, dat hij een groot regisseur was! Et voila, dit misbaksel krijgen we nu voorgeschoteld. Niet alleen de regie, maar ook de fotografie en de muziek worden door de heer Reine " verzorgd" .Een onbestemde chaos is het resultaat. En dat, terwijl je ook nog de beschikking over Tim Roth hebt (die de rol waarschijnlijk in een vlaag van verstandsverbijstering heeft geaccepteerd). Werkelijk niets klopt in deze film en als je niet beter wist, zou je denken,dat een stelletje pubers een leuke schietfilm op het schoolplein gemaakt hadden. Nou ja, de scenery van Malta was de enige voldoende in deze grandioze flop!