Reacties

Met als uitgangspunt de affaire Dutroux, die de hele wereld schokte, vertelt du Weltz ons een verhaal over het kwaad.
En wat is het kwaad? Is dat een moordlustige pedofiel of is het de maatschappij, die dit soort zaken niet kan aanpakken of erger nog, door allerlei malversaties er zelf duimendik in zit. De "held" van dit verhaal,die nog gelooft in oplossingen heeft in deze maatschappij dus weinig kans en zal dus uiteindelijk zelf voor een oplossing moeten zorgen, al wordt hij daar zelf de dupe van en uiteindelijk blijkt dat het kwaad niet tegen te houden is. Een bedompte sfeer in het naargeestige landschap van Wallonië geven de film een somber beeld van de hedendaagse realiteit.

Heerlijke, bijna ouderwetse, -tigste verfilming van één van de bekendste romans uit de Franse literatuur. Groots opgezet met schitterende beelden, een fantastische sountrack en zonder de gebruikelijke Hollywood inkortingen van het verhaal. Eén van de betere der talloze verfilmingen.
Heb ik het nou goed, dat ik één van de vroegere Edmond Dantes', Gerard Depardieu, in een uncredited bij-rolletje als Halifax zag? ( nergens in cast lijsten te vinden, of zouden ze hem vanwege zijn rechtzaak hebben gecanceld?)

De regisseur doet een ultieme poging de onderlinge contacten tussen zijn vader en zijn halfbroer weer op de rails te krijgen, maar deze documentaire toont aan dat dat bijkans onmogelijk is en hij toch altijd " in between these mountains" zal blijven staan. Bijzonder!

Een afsluiting van de nogal chaotische avonturen van Bill en Ted, die 30 jaar geleden begonnen en al gauw een cultstatus kregen. Iets nieuws is nauwelijks te verwachten in hun quest naar de song, die de wereld zou moeten verenigen. Dat lukt uiteindelijk met behulp van o.a. Jimie Hendrix, Louis Armstrong en Mozart, die ze oppikken in hun gebruikelijke tijdreizen. Niets nieuws onder de zon dus, maar voor wie de films van '89 en '91 te gek vond, zal het een feest van herkenning zijn. Maar let op: Meligheid is troef!

Merkwaardige productie, waarin de Braziliaanse regisseur blijkbaar een combinatie van Japanse zwaardvechtersfilms en Quentin Tarantino films wilde bewerkstelligen. Dat is 'm dus op geen enkele manier gelukt met als resultaat een bloederig rommeltje, dat nergens op slaat.

Mooie film, die de gemoedstoestand van een op leeftijd geraakte revue-danseres beschrijft,die al meer dan 30 jaar voor haar kunst geleefd heeft en nu te horen krijgt, dat haar show stopt. Alles heeft zij opgegeven om een stralende showgirl te zijn, zelfs haar dochter heeft ze als klein kind al bij haar zus ondergebracht en nu is er plotseling niets meer. Wie zou zo'n rol beter kunnen spelen dan iemand, die de tand des tijd ook zo in werkelijkheid heeft meegemaakt? Pamela Anderson, niet bepaald een actrice, die een geweldig oeuvre op haar conto had staan, verrast dan ook geweldig en speelt in dit kleine, op 16mm gedraaide drama dan ook de sterren van de hemel. Ook de andere rollen zijn fantastisch. David Bautista laat plotseling zien, dat hij meer in zijn mars heeft,dan actie-man te spelen en Jamie Lee Curtis durft hier zelfs functioneel lelijk te zijn.Een interessante film van de volgende Coppola,die het waarschijnlijk gaat maken.

Mijn beoordeling was in mei 2020, maar blijkbaar ben ik vergeten gezien aan te klikken Vreemd, maar was een meer dan uitstekende film

De bedoeling van de regisseur zal ongetwijfeld geweest zijn de Libanezen met hun verleden in het reine te laten komen. Een mooi gegeven : een blinde gaat in het land, waar na de verschrikkelijke burgeroorlog iedereen er zijn eigen waarheid op na houdt, op zoek naar wat er met hem als kind gebeurd is.
Jammer genoeg geeft hij de buitenstaander, die niet helemaal op de hoogte is van die godsdienst oorlog te weinig handvatten om alles te begrijpen.Het is zelfs niet helemaal duidelijk of we hier met christenen of moslims te maken hebben.
Achter de waarheid kom je als toeschouwer dus niet, evenmin als de hoofdrolspeler, die zich daar uiteindelijk maar bij neer legt en zingend concludeert, dat iedereen daar blind voor is!

Jammer, want een goed gegeven, dat een mooi psychologisch drama had kunnen opleveren, ontaardt al gauw in een middelmatige "13-in-een-dozijn" thriller. Misschien had een beter scenario, maar zeker een betere regisseur hier iets van kunnen maken, maar in handen van "snel geld maken" producers vrees ik dan zelfs het ergste. En, ja hoor, we moeten natuurlijk een publiekstrekker op de poster hebben, dus Mel Gibson mag, waarschijnlijk voor meer dan de helft van de totale productiekosten, ook een dag meedoen!

Een chaotische reis door allerlei absurde Limburgse streekverhalen, verpakt in een dwaze misdaadkomedie. De vertelvorm is bijna klassiek met een overhead verteller, een proloog, hoofdstukken en een epiloog, maar kijk er niet gek van op,als de hoofdrol plotseling ook de verteller hoort praten. Heerlijk gek met herinneringen aan Monty Python, Jiskefet, Herman Brusselmans en af en toe Flodder vliegt de film,alle kanten opstuiterend, aan je voorbij.Wat een genot eindelijk eens een originele Nederlandse speelfilm te kunnen bekijken en....wat is Fedja van Huet toch een fantastische acteur!

Op zich een aardig gegeven, maar de uitwerking is, op zijn zachts gezegd, nogal klungelig, waardoor zich teveel vragen over de karakterontwikkeling van de hoofdrollen opkomen. En ook het eind is zo merkwaardig, dat het meer op een ordinaire romkom, dan op een familiedrama lijkt. Geen aanrader (als je 'm überhaupt ergens kunt vinden)

Tom Hardy is een begenadigd acteur, maar als je nauwelijks materiaal voor handen hebt en ook nog eens verstopt bent onder een merkwaardige make-up, wekt dat eigenlijk alleen maar irritatie op.
Wat moeten we met al die, aan syfilis lijdende, hersenspinsels van een "zielige"oude man? Het verhaal is onaantrekkelijk, waardoor je al gauw afhaakt met het idee van:"Het zal wel".

Leuke film over een 18- jarige, die na het overlijden van zijn vader, inkomsten moet zien te verwerven voor zichzelf en zijn 8-jarig zusje.Dat probeert hij wel op een heel bijzondere manier te doen.
Feel-good film voor het grote publiek, die merkwaardig genoeg hier weer in de art huizen draait (want Frans is blijkbaar moeilijk!) Verwacht dus geen diepzinnige gedachten of situaties.Dat neemt niet weg, dat het een prima te bekijken film is geworden, die ook een jong publiek zou moeten aanspreken.
In "De lieve vrouw" Amersfoort zaten vanmiddag echter alleen maar 60-plussers!

Waar de Netflix-film "Scoop" zich focuste op het, voor prins Andrew,dodelijke interview van BBC's "Newsnight" gaat deze film veel verder en behandelt ook de gevolgen van het interview voor al de betrokkenen. Dat pakt prima uit en met regisseur Julian Jarrold,die ook verschillende afleveringen van "The Crown" regisseerde is dit eigenlijk een waardig vervolg op die serie geworden.

Als je wilt weten hoe Edgar Allan Poe de inspiratie kreeg,zijn beroemde gedicht
"The Raven" te schrijven, zou deze fantasie best eens een aardig idee daarover zijn. Stemmig verfilmd in een wat Gothische stijl is dit een aardige horrorthriller geworden.

Het "Trump regime" is nog maar net van start gegaan of de chaos in de wereld is al compleet.
Wat we echter nog niet wisten is, dat Hollywood zich van nu af aan ook moet gaan modelleren naar de president! Want wat we hier vertoond krijgen slaat werkelijk nergens op. Chaos, nauwelijks een lijn in het scenario te herkennen, overactende acteurs, die maar wat doen, inconsequenties, losse grappen , die helemaal doodslaan nou, ik kan nog wel even doorgaan, maar het was in ieder geval tenenkrommend slecht. Misschien dat MineCraft addicts er nog iets positiefs in kunnen vinden, maar als dit het nieuwe Hollywood wordt, hoef ik nooit meer naar de film! Te treurig voor woorden!

Heerlijke satire, die goed het butterfly effect laat zien: iets kleins, dat steeds maar groter gemaakt wordt, met alle gevolgen van dien. Wel duidelijk is, dat het hele scenario een metafoor is voor de toestand in Italië. Heel leuk!

Een feel good film maken over iemand die dood gaat, het lijkt een heikelijke bedoening, maar regisseur Petter Naess krijgt het bijna voor elkaar. Het is in ieder geval geen tearjerker geworden, alhoewel sommige feel good scènes wel erg uit de lucht kwamen vallen en het eind wat sentimenteel potsierlijk was. Al met al een redelijke film.

Als vrouw je in een mannenmaatschappij die vol zit met onderdrukking en openlijk seksisme staande te moeten houden, is een bijkans onmogelijke opgave. Zeker als je gescheiden bent, een gehandicapt kind moet onderhouden en het beroep van sheika uitoefent, een kunstvorm, waarin zangeressen in poëtische vorm over hun liefdes en emancipatie zingen. In de wereld van de "male chauvenist pigs" staat dat zo ongeveer gelijk aan een vrouw van lichte zeden.
"Everybody loves Touda" laat ons een wereld van achterbaksheid zien, waar vrouwen wel heel sterk in hun schoenen moeten staan om die te kunnen overleven.
Het enige lichtpuntje is misschien wel, dat de film in Marokko door de censuur kwam en sterker nog, officieel bij het Oscar-comité werd voorgedragen als kandidaat voor beste buitenlandse film.

Nadat Ken Loach al in "Sorry, we missed you' had laten zien, dat, dat het eigenlijk te gênant voor woorden is, om op het internet pakjes te bestellen, omdat de bezorgers niets meer of minder dan een hondenbestaan hebben, doet Leura Carreira in haar debuutfilm er nog een schepje bovenop. Het bestaan van een arbeidsmigrant, die voor een hongerloontje het geestdodende werk van artikelenverzamelaar in een groot sorteercentrum uitoefent. Geen enkel uitzicht op promotie, voor veel geld een kamer moeten huren in een migrantenflat, te moe zijn om vriendschappen te onderhouden, kortom een ellendig leven lijden. De titel van de film zegt het loud and clear: "On falling" oftewel Over bezwijken gesproken!
Zou eigenlijk verplichte kost moeten zijn voor al die internet bestellers, die niet verder kijken, dan hun neus lang is! Overigens, een fantastische hoofdrol!

Aardig gegeven: Advocaat weet zijn van moord beschuldigde cliënt vrij te pleiten door gebruik te maken van onbewerkte tv-beelden van een honkbal wedstrijd, Jammer alleen, dat we, zoals zo vaak bij dit soort reportages weer te doen krijgen met net iets te veel "talking heads".

O, my God! Wat is dit voor een wanproduct? Een script waarvoor zelfs Johan Nijenhuis zich zou schamen, tenenkrommende acteerprestaties van de 4 hoofdrollen Bette Midler en Susan Sarandon zijn nu beiden 79, maar ook op die leeftijd weet je toch nog wel welke rol je wel of niet moet accepteren? Twee mogelijkheden: De kassa is leeg en ze doen een "Bruce Willis-je" of ze zijn aan het dementeren! In ieder geval is het geheel tenenkrommend en eigenlijk niet om aan te zien.
Ze zeggen : "Ouderdom komt met gebreken", maar om dat nou zo duidelijk in deze film te tonen....? Ten alle koste vermijden!

Een regisseur trommelt acteurs en technische staf op om in Wuhan een gay liefdesfilm af te maken. Maar dit keer is het niet de censuur, die waarschijnlijk roet in het eten gaat gooien als de film gereed komt, maar de COVID pandemie, die daar plotseling uitbreekt. Opgesloten in hotelkamers heeft iedereen alleen nog telefonisch contact. De telefoonbeelden van de film worden afgewisseld met werkelijke beelden van de pandemie in Wuhan. Film duurt, wat betreft het gegeven, wat lang, maar de beelden van de pandemie blijven wel hangen!

He did it again! Na het fantastische "Boiling Point" (( de korte film, de speelfilm en de tv-serie) heeft Philip Barantini opnieuw laten zien , dat zijn "one take" aanpak weer een top productie oplevert. Stephen Graham levert, net als in die eerdere producties, weer een Oscarwaardige prestatie af, maar dat geldt eigenlijk ook voor de hele rest van de cast. En wat een schitterend scenario, dat alle aspecten van de problemen van deze moderne tijd in 4 afleveringen weet samen te brengen, zodat de kijker er middenin zit! Hulde!
P.s. om alle kanten van de problemen goed naast elkaar te kunnen zetten, is het mijn inziens, noodzakelijk alle 4 de afleveringen direct achter elkaar te bekijken.

Ontdaan van al zijn mythologische aspecten krijgen we hier slechts het laatste hoofdstuk van Homerus' grandioze heldenepos te zien. Dat werkt overigens uitstekend als een bijna modern drama, dat tijdloze vragen oproept.
Uitstekend vertolkte hoofdrollen, maar verwacht geen historische "blockbuster".