Reacties

Zorgvuldige beschrijving van een schijnbaar harmonieus,qua opvattingen modern gezin. Helaas is de werkelijk anders als één van de kinderen ontdekt, dat vader geheime relatie onderhoudt met een vriend. De adolescent, die thuis geaccepteerd wordt als gay, staat voor een moeilijke keuze: zijn ontdekking geheim houden of alles aan zijn moeder vertellen en het risico lopen, dat dat het einde wordt van de relatie met alle gevolgen vandien. De film geeft een mooi inzicht in alle gevoelens van de familieleden en er wordt uitstekend geacteerd. Prima film!

Prachtige stop-motion film voor volwassenen. Een maf scenario, schitterende teksten, prachtige poppen, kortom een feest om naar te kijken en luisteren!

Tsja, dan heb je al 4 romans over het leven in de bergen geschreven, waarvan "de acht bergen" het grootste succes was, inclusief een groot filmsucces en wat ga je dan doen? Ja hoor, een documentaire over he leven in de bergen maken, waarin je bergbewoners interviewt en met je hond door de bergen wandelt. Is dit nu een succes uitmelken of voeg je hiermee nog iets extra's toe? Helaas, voor mij blijft dit een volkomen overbodige film, die niets toevoegt aan de eerder genoemde acht bergen. Maar vanwege de naam Cognetti zal ie wel lopen. Ik zat tenminste in een volle zaal met duidelijk geen reguliere bioscoopbezoekers. Het kan verkeren!

Aardig, maar niet bijzonder misdaad drama, dat af en toe meer als komedie overkomt. Het waargebeurde verhaal over de man , die meer dan 59 bankovervallen pleegde voordat hij gearresteerd werd, is af en toe wat langdradig, maar dat wordt gecompenseerd door een charmante hoofdrol van Josh Duhamel. Verwacht overigens niet teveel van de prominent op de poster geafficheerde Mel Gibson, want die heeft maar 3 scenes, waarna hij kon cashen.

Typische Franse feel good film voor een groot publiek. Succes verzekerd in de grote zalen van Frankrijk en België, maar wat de film in de Nederlandse arthouses doet, is mij een raadsel. De film zit vol clichés en aannames, waar nogal wat vraagtekens bij te zetten zijn. Dat neemt niet weg, dat de film goed gemaakt is en geschikt is voor een groot publiek.

Hé, een helikopter, waarmee een beeld vervoerd wordt, vliegt over de stad! Dat komt bekend voor. " La dolce vita" het zoete leven! Maar waar Fellini nog een kruis, symbool voor het christendom liet vervoeren, is het nu een struisvogel, symbool van het " je kop in het zand steken! En als dan ook nog eens Frantz Kafka's uitspraak: " Alles wat wij doen, leidt ertoe, dat we doodgaan" wordt aangehaald, weten we dat we een verhaal voorgeschoteld krijgen, waar weinig hoop uit te putten is. En inderdaad, de bepaald niet goed functionerende familie, die getoond wordt leeft in het verleden of in de toekomst, maar bepaald niet in het heden. Een schitterende, zwartgallige komedie, prachtig geacteerd, met uiteindelijk de toch nog wijze les: Als je nou je kop in het zand wilt steken voor het heden, kun je dat misschien toch maar beter samen doen.

Parijs wordt getroffen door een dodelijke mist, waarin het onmogelijk zuurstof te krijgen. Een gescheiden echtpaar, dat vlak tegenover elkaar woont om op die manier voor hun dochter te kunnen zorgen, die in een moderne variatie van een ijzeren long verblijft, omdat voor haar de gewone buitenlucht dodelijk is, krijgen grote problemen omdat de mist steeds meer stijgt. Ze moeten hun dochter achterlaten en 2 etages naar boven vluchten. Het grofte probleem wordt, hoe dochterlief verzorgd moet worden, zeker als de stroom ook nog eens dreigt uit te vallen....

Goedgemaakte, wat ouderwetse monsterfilm, met monsters, die een soort kruising zijn van creatures from the black lagoon en zombies. Dat zijn natuurlijk monsters, die ontwikkeld zijn door monsterlijke Russen, terwijl er ook nog allerlei monsterlijke Taliban krijgers in het rond schieten. Raad, wie wint......

Bijzondere documentaire over de organisatie Jezidi Home center, die, met gevaar voor eigen leven, infiltranten uitzet, om Jezidi meisjes uit IS vrouwenkampen op te sporen. Die meisjes zijn dan nog steeds slaaf van IS vrouwen. Nog steeds gevaarlijk werk, omdat er nog steeds IS aanwezig is.
Spannend als een thriller, alhoewel er af en toe wel wat meer achtergrondinformatie gegeven had mogen worden.

Jemig, wat moeten we hier nu mee? "The three Stooges meet Quentin Tarentino" ? Een zwarte komedie? In ieder geval een actiefilm....., maar een thriller? Het is in ieder geval een dolle boel met de zoon van Dennis Quaid en Meg Ryan, die ook in "Companion" al voor moeilijk op te lossen problemen kwam te staan. Vooral als je te maken krijgt met de zoon van Jack Nickelson. Een merkwaardige mengelmoes van brutale, keiharde actie en zwarte humor, die in ieder geval het bekijken waard is, alhoewel het jammer is, dat de regisseurs het blijkbaar niet konden laten er weer een typisch Amerikaans eind eind aan te breien. Maar... ik heb me vermaakt en af en toe hardop zitten lachen! (En da's ook wat waard!)

Ik begrijp van Mr.Movies6 , dat er al een documentaire gemaakt is over dit voorval, gemaakt door dezelfde regiss.eur. Ben dus eigenlijk benieuwd wat deze speelfilm daaraan toevoegt, omdat ik deze film als een bijna documentaire ervaren heb. Een indrukwekkend plaatje van het zware beroep van diepzee duiker/ reperateur, waarvan je zonder voorkennis natuurlijk de uitkomst al kunt raden. Blijft over de spanning en angsten van het personeel, dat de duikers vanaf een schip in storm moeten begeleiden en dat levert, samen met de problemen van de duikers al genoeg "laatste adem" op om het toch een prima film te vinden.

Zelden zo de radeloosheid, de angst, de onwetendheid, de ingehouden woede, de verslagenheid, eigenlijk de algehele paranoia op het gezicht van hoofdrolspeler Fernánda Torres gevoeld.
Wat een fenomenale acteursprestatie!
Alleen hierom is de Oscar al dik verdiend.
Een prachtige film!

Nauwelijks karakterontwikkeling en een zwak scenario maken de film er niet spannender op en de geloofwaardigheid, zeker op het eind, is ver te zoeken. Met zoveel idiote moorden in een klein dorpje had je er beter een zwarte komedie van kunnen maken, maar dat lijkt hier niet de bedoeling geweest te zijn. Overigens,
leest Morgan Freeman ook al geen scripts meer?

Een zwaar drama over een disfunctionerende familie,waarin aanhalen en afstoten aan de orde van de dag is, wat letterlijk als gevolg heeft, dat er een streep ( la ligne) getrokken wordt wat betreft de contacten tussen de verschillende familieleden. Helaas levert die streep niet minder, maar meer problemen op. Een prima scenario en indrukwekkende hoofdrollen laten de ongezonde verhoudingen goed tot hun recht komen.

Hoe balanceer je tussen objectiviteit en het zoeken naar sensatie om toch een groot publiek/ kijkers aan je uitzendingen te binden? De gijzeling van de Israelische deelnemers van de Olympische Spelen in München /Duitsland leverde al een schitterende documentaire op ( " Five days in September") en een spannende speelfilm van Steven Spielberg over de aftermath van het gebeuren op ("Munich"), maar dit is de eerste keer dat we het hele gebeuren door de ogen van n.b. sportjournalisten zien en de manier, waarop zij, eigenlijk als leken, acteerden.
Een spannende, zeer gelukte inkijk op het functioneren van het journaille, bovendien uitstekend geacteerd!

Binnenvetters of autisten? Het is hier in ieder geval duidelijk dat de Japanners in kwestie moeilijk met emoties kunnen omgaan, laat staan ze uitspreken. Deze film is daar weer zo'n mooi voorbeeld van : Iedereen wil iets, maar echte contacten maken, ho, maar en daarom gaat iedereen uiteindelijk weer zijns weegs. De psyche van de Japanner blijft ook hier weer een raadsel.

Op alle fronten mislukte poging een romantische actie komedie te maken.
Een oeverloos lange intro, onzinnige conflictsituaties en flauwe dialogen maken er samen met on-geinspireerde actiescenes een constant ongeloofwaardige janboel van.
Goldie Hawn, where are you, when we need you?

De kwaliteit blijft maar net voldoende in deze, voor Dreamworks,tegenvallende animatie film. Of dat nou komt vanwege de co -productie met China?

Bijzondere inkijk in "de Librije", het 3 sterren restaurant van Jonnie en Therese Boer in het jaar, dat ze het restaurant overdragen aan hun kinderen. Aardig, dat de serie zo is opgebouwd, dat iedereen van de hoofdpersonen een eigen aflevering heeft, waardoor we heel wat informatie krijgen over de ins en outs, die het vak met zich meebrengen.
Jammer natuurlijk, dat het geen smaak of proef tv is, want voor een echte beoordeling zou je naar Zwolle moeten afreizen. Helaas zijn dan de prijzen van een menu voor deze simpele ziel niet op te hoesten.

In 2009 ging Jelle Brandt Corstius nog van Moskou tot Madagan, in 2010 tot Moermansk, maar nu Rusland geen zin meer in pottenkijkers heeft (en wij waarschijnlijk ook niet) gaat de tocht tot Maidan in de Oekraïne. Ook hier zien we weer alle voordelen voor een journalist, die de taal spreekt en daardoor veel dichter bij de mensen kan komen. Weer de moeite waard!

Merkwaardige hybride film: een kruising tussen een drama over huiselijk geweld en een kung fu komedie. Begint interessant, maar nadat de vrouw des huizes, na tal van vernederingen en lichamelijk geweld, kung fu lessen gaat nemen verandert de sfeer op een nogal bizarre manier.De enige wijze les die we hier blijkbaar uit kunnen leren is: Heb je een echtgenoot met losse handjes, neem dan Kung Fu lessen, ram hem in elkaar en je hebt voortaan een mak schoothondje ! Oplossingen a la Trump, kortom, maar "slaat" werkelijk nergens op!

Voor een debuterende regisseur een speels, en toch integer debuut. Eindelijk eens niet al het leed en drama uitmelken, maar een zakelijk verslag van de ups en downs die je meemaakt als je zwaar gehandicapt raakt. In deze film wordt duidelijk dat je je ook nog eens moet wapenen tegen je omgeving, die je als zielig gaat zien. En natuurlijk weer een fantastische Marlou Gorter! Een prima Telefilm.

Verrast, omdat ik niet zo van de SF ben, door deze film, die eigenlijk een politieke satire is! En Joon Ho maakt er een feest van met tal van idiote ideeën, rare monsters een bizarre plot en een hoofdrol ( nee, hoofdrollen), die af en toe ook niet meer weet of ie nou dood of levend is. Neem daarbij een groteske dictator, die bijzonder veel Trump trekjes vertoont, een "first lady", die alleen maar idiote sauzen wil maken ( van wat of wie dan ook) en je hebt een "duizend dingen" film van hoge kwaliteit! Far beyond Marvel!

Filosofisch SF drama, dat steeds maar weer nieuwe vragen stelt, maar, zoals het de filosofie betaamt, nauwelijks antwoorden geeft. We moeten ons verbazen, als de hoofdpersonen vertrekken naar de "Shimmer", een steeds meer uitdijende regenboogachtige mistbank, waaruit nog geen onderzoekersteam is teruggekeerd, behalve de echtgenoot van een biologe, die na een jaar plotseling weer opduikt.
Helaas is de man totaal zichzelf niet meer. Zijn vrouw besluit met een groep expertsf uit te zoeken, wat er met hem gebeurd is. Of dat verstandig is, vertelt ons de rest van de film, maar elke stap dieper het gebied in levert meer vragen op. Interessante film, die niet naar ieders meug zal zijn, maar die je wel tot nadenken aanzet
Jammer genoeg besloot Paramount de film maar niet in de bioscoop uit te brengen, omdat ie te ingewikkeld zou zijn, maar verkocht 'm door aan Netflix. En dat, terwijl de film veel beter tot zijn recht zou komen op een groot (Imax) bioscoopscherm!

Natuurlijk niet zo goed als " Traffic", maar de ellende, die de handel in chemische drugs veroorzaakt, wordt door middel van 3 langzaam bij elkaar komende verhalen wel duidelijk getoond. De keiharde rol van de fabrikanten in medische "geneesmiddelen", die eigenlijk onuitgetest op de markt gebracht worden, is hier natuurlijk heel schandalig, ook al gezien de tekst op de aftiteling, dat er meer doden in Amerika vallen door slecht uitgeteste medicijnen, dan soldaten tijdens de hele Vietnam oorlog. Spannende film, uitstekend geacteerd over één van de grote problemen in onze westerse wereld.
P.s. De nieuwe NPO serie "Elixer" behandelt een zelfde probleem.