Reacties

Grappig om 3 dagen na "Animale" ook de debuut film van Emma Benestan te bekijken. En, hoewel het een romantische komedie is, te zien,dat ook hier de rollen omgedraaid worden. Az's hart wordt gebroken en hij reageert, zoals gewoonlijk vrouwen in romantische komedies reageren, ligt huilend in bed en wil niets meer Zijn vrienden noemen hem dan ook fragiel/ kwetsbaar. Ook de vrienden hebben de "vrouwenrollen" overgenomen. Als er dan een "vrouw van de wereld" opduikt, kan zij misschien Az's hart door dans weer wat op laten spelen.
De oesters zijn in dit geval de metafoor: een harde schaal met zachte inhoud hoeft niet altijd de waarheid te zijn. waarom zou de schaal niet zacht kunnen zijn? En hebben oesters niet zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsdelen, terwijl ze gedurende hun leven ook nog eens kunnen wisselen van geslacht?
Opvallende Franse "omgekeerde" romkom, die behalve geloofwaardige acteurs ook nog eens gefilmd is aan de schitterende Franse zuidkust rondom Sète. Aardige opmaat voor "Animale".

Een spookhuis vol vermoorde mensen, die als geesten weer opduiken om de dader te ontdekken, die ondertussen ook een geest is .( geloof ik) Maar bij karakters van niks, een chaotisch scenario, slechte acteurs en een waardeloze plot zou je spontaan zelf de geest geven. Hoe bestaat het, dat men voor zoiets beroerds nog geld bij elkaar kan sprokkelen?
En waarom duikelt Bruce Dern zomaar 2 minuten op?

Wraak op "male chauvenist pigs" zou je kunnen zeggen. Een jonge vrouw die in een wereld van mannen woont en werkt. Het "werk", dat traditioneel aan mannen toebehoort. En dat kan behoorlijk misgaan, want wat zou er gebeuren als de vrouw nu eens "een beest" zou worden? De film, die realistisch begint, verandert langzaamaan in een horror-achtige koortsdroom,waarbij de hoorns van de stier een gevaarlijk wapen vormen. Aardig, maar geen geweldig (horror)drama.

2 gay mannen zoeken elkaar, na 7 jaar een relatie te hebben gehad, weer op, op de plek waar het allemaal begon: het Spaanse eiland La Palma. Kan in het 8e jaar de liefde weer opbloeien of misschien een platonische vriendschap ontstaan? We zien ze feesten op La Palma, vreemdgaan op La Palma, sightsee-en op La Palma, maar wat we niet zien of horen is, hoe hun relatie was in die 7 jaar, hoe de scheiding ontstond.... oftewel we weten nauwelijks wat van de mannen Dan komen er nog kinderachtige interludes over een gestolen auto en een paar "bassie en adriaan"boeven bij en inzichten, na een overdosis, dat het toch niets meer kan worden en dat was het dan! Kortom, een oeverloos vervelende, overbodige film, die in de bioscoop slechts 500 bezoekers wist te "vermaken".

weliswaar gemaakt na zijn hoogtijdagen in de jaren '70 is dit toch genuine Joe Dante: twee tieners ontdekken in de kelder van hun nieuwe huis een put zonder bodem. Wie er in kijkt wordt geconfronteerd met zijn grootste angsten.
Dante blijft een meester in het creëren van een spookachtige, donkere sfeer, fantastisch gefilmd door Theo van der Sande, zonder dat hij allerlei bloederige splatter effecten nodig heeft. Het niveau van the Howling, Gremlins of Innerspace wordt niet gehaald, maar het blijft een sfeervolle horrorfilm.

Ja, dat snap ik, maar in de film is er een duidelijke optiteling: Antwerp international Airport. Vandaar mijn vraagtekens. Oftewel: Waar halen jullie deze onzin vandaan?

Heerlijk al die absurditeiten van het dagelijkse leven nog eens extra absuurd te maken. Goedemondt verstaat de kunst van niets iets te maken. Bovendien prettig om eens een keer geen politieke meningen langs te horen komen. De moeite waard, deze achtste van Goedemondt!

Hier hoef ik verder geen commentaar op te geven. De film spreekt voor zichzelf!

Een ontzettend flauwe prequel op de ook al niet geweldige R.I.P.D uit 2013, die in ieder geval het voordeel van 2 topsterren had. Hier moeten we het doen met een matige productie (Universal 1440 maakt eigenlijk alleen maar producties, die direct op DVD komen), waardoor de boel al gauw op een slechte TV productie lijkt.
Oo xe humor is ver te zoeken in deze actie komedie ( de actie eigenlijk ook)
Al met al maar goed, dat ie nauwelijks verspreid is en meer als opvuller in nachtprogrammering gebruikt wordt.
Advies: Niet kijken!

Een vervolg op " Den of thieves" uit 2018 ? Dat gaf me geen gevoel van" die moet ik nodig zien", want ik kan me die film eigenlijk totaal niet meer voor de geest halen. En dan pas 7 jaar geleden, terwijl ik me heist films als "Topkapi", "the Getaway", "Ronin" of "Inside man" van jaren eerder nog goed kan herinneren. En het feit, dat Rico Verhoeven na "Blue Lotus" ook in de film zat was geen aanbeveling. (overigens, als je 2 keer knippert met je ogen, heb je 'm gemist). Nou, het viel me ongelooflijk mee. Weliswaar een lange opbouw naar de uiteindelijke diefstal, maar het verhaal zat goed in elkaar, de scenery zag er goed uit (alhoewel, een internationaal vliegveld in Antwerpen??)en de diefstal en de gevolgen ervan waren spannend verfilmd. Neem daarbij Gerald Butler, die meestal een meerwaarde heeft en je hebt een spannende actie thriller, waarbij zelfs het gebruik van vuurwapens niet ontaardde in een oeverloos pief-paf-poef. Ja, dan is het ook niet helemaal te vermijden, dat er ook nog een opmaat naar deel 3 in zit. Maar ik heb me, ondanks de lengte, behoorlijk vermaakt!

Een familiedrama in de vorm van horrorfilm met thrillerelementen. Realiteit of fantasie, waanzin of vermoedens, het blijft gissen en gokken wat er nu precies aan de hand is. Zitten we nu in een spookhuisfilm of een duivel aanbiddingsfilms a la " Midsommar"of "Rosemary's baby". De af en toe bloedige scenes zijn functioneel voor de voortgang van het plot, de cameravoering is uitstekend evenals de acteurs, die uitstekend anticiperen op de weg naar waanzin. Jammer, dat het eind, voor mij, te veel vragen opwierp, maar al met al een intrigerende horror/drama productie.

We zouden hier heel wat discusies over pedagogiek en didactiek kunnen voeren, maar dit lijkt mij er niet de juiste plek voor. Laten we het erop houden, dat we allebei filmfanaat zijn, die vaak een zelfde mening over films hebben.

En dan moet je toch wat slimmer zijn.

2 dagen uit het jachtige leven van een illegaal, die op alle mogelijke manieren geld bij elkaar moet zien te krijgen om met vervalste papieren en een bedacht geconstrueerd verhaal goed uit de verf moet komen bij het gesprek met de Franse IND. Dat probeert hij als maaltijdbezorger te bewerkstelligen. Het probleem is dat je als illegaal niet mag werken, dus hij heeft een vals account nodig van een legale landgenoot, die zich daar dik voor laat betalen. En ook voor de vervalste papieren en het geconstrueerde verhaal moet hij dik geld aan landgenoten betalen. Zijn jachtige dagen worden van de vroege ochtend tot de late avond perfect in beeld gebracht. Vervelende klanten, horecaondernemers, het zoeken naar een slaaplaats voor de volgende nacht geeft je zelfs als toeschouwer het gevoel buiten adem te raken.
De film is bijna een perfect vervolg op "Io Capitano" van vorig jaar, waarin de ongelooflijke reis vanuit Afrika wordt beschreven en eindigt met het arriveren van die hoofdpersoon in Europa.
Hier ervaren we, hoe dat "aanbeden" Europa, de volgende hel is, waar slavenarbeid blijkbaar ook als normaal wordt beschouwd.
De regisseur geeft in zijn film terecht geen oplossing en de film eindigt dan ook met één groot vraagteken. Zeer de moeite waard! Zou verplichte kost moeten zijn voor asielzoekers, die de reis naar "beter" willen wagen.

Weer verliefd, da's Bale ! Ik moet toch wel een beetje masochist zijn, om dit wanproduct mezelf aan te doen Johan Nijenhuis kon het weer niet laten en presenteert ons zijn -tigste 100-in-een-dozijn romkom. Flutverhaaltje, allerbelabberst geacteerd, overbodige toeristische sightseeings, Wieteke van Dort (r.i.p.) bijna misbruiken door haar in een stupide Tante Lien rol te pas en te onpas te laten opduiken en haar de meest onzinnige teksten te laten opzeggen en dan ook de film nog zo beroerd te monteren dat ie zeker een half uur te lang is. Ik zou zeggen: "Johan, blijf bij je leest; je Twentse produkties ( Beentjes, Tegendraads, Woeste grond) zagen er goed uit, dus waarom steeds weer terugvallen op dit soort onzin!

My God, nou zou ik nog moeten fietsen ook!

Zelfde concept als Langs de Maas en ook hier doet Huub Stapel het weer voortreffelijk. Interessante plekken, waar je meestal nog nooit van gehoord hebt, die n.b. niet zo ver liggen van de snelweg, die je al tientallen keren gereden hebt op weg naar het zuiden. Volgende keer maar weer eens rustig de tijd nemen en provinciale wegen gebruiken. Ook dichtbij nog genoeg te bekijken.
Weer een goedgemaakte, informatieve serie!

Net "the conversation" met Gene Hackman nog eens bekeken en dan krijgen we deze film met nog veel meer paranoia er overheen. Hoever moet je gaan in het vertrouwen van een persoon?
Want jaren gaan voorbij, verhoudingen wisselen, liefdes komen en gaan , maar jij hebt ooit je grootste en blijkbaar schokkende geheim verteld aan jouw geliefde van toen. En hoe hoger jouw positie in de maatschappij stijgt, des te meer stijgt de angst dat jouw geheim wordt prijsgegeven, met alle gevolgen van dien.
Intieme psychothriller, die niet zozeer naar een oplossing töewerkt, maar meer op de impact van het verbreken van het vertouwen. Wnat's in a man's mind?

Onbegrijpelijk, hoe je een perfecte triologie kunt verpesten, door er 20 jaar later een volkomen overbodig deel 4 bij te produceren. Dit is waarschijnlijk alleen maar een poging de ka wat te spekken, wat volgens mij ook nog niet eens zo best gelukt is.
En mocht je toch willen kijken, neem dan de eerste 3 films nog even door, voordat je verdwaalt in de chaos, die je niet meer 1,2,3 kunt plaatsen!

War is " a real pain"? Is het Benji, die voor zijn neef en het reisgezelschap regelmatig een "pain in the ass" is? Of is het een echte pijn, die hij voelt bij het overlijden van zijn oma? Of van zijn gevoel van eenzaamheid? Of de pijn van zijn neef David, die alles graag volgens het boekje doet en zich aan de lopende band geneert voor het optreden van zijn neef? En is de echre pijn niet, in een zekere welstand al de resten en overblijfselen van de Holcaust te aanschouwen?
In een soort buddy-road movie komen we alle soorten tegen: van pijntjes tot en met de diepe schaamte, die je overhoudt, als je ziet, wat de mensheid elkaar (nog steeds) aandoet.
Of je dit nu een komedie moet noemen? Voor mij is het een kom isch drama.

Bijzondere docu over Patrick Dijkstra, die probeert te communiceren met walvissen en met één in het bijzonder. Op één of andere manier lukt het hem contact te maken en dat is fascinerend om te zien.
Je vraagt je alleen af, hoe de dieren op andere onderwater camera lieden, die je niet ziet, gereageerd hebben, want de liefde tussen Dijkstra en zijn walvis is perfect vastgelegd. De moeite van het bekijken waard!

Dramatische liefdesgeschiedenissen kennen we natuurlijk genoeg in de filmhistorie,vaak kaskrakers en de één nog melodramatischer dan de ander. Via "Love Story"," The Notebook" en al die andere adepten van schrijvers als Nicolas Sparks zijn we er natuurlijk een beetje immuun voor geworden en je moet wel van goeden huize komen om nog met iets origineels te komen. Regisseur John Crowley heeft geluk, dat scenarioschrijver Nick Payne een niet al te sentimenteel en melodramatisch script neerpende en vooral dat hij de beschikking had over Andrew Garfield en Florence Pugh, wiens acteren de film absoluut naar een hoger niveau brengen. Als je dus een "vrolijke" tearjerker wilt zien, is deze film een aanrader.

Na 20 jaar weer eens een erotische thriller van Adrian Lyne, beroemd geworden met "9 1/2 weeks", "Fatal attraction", "Lolita", en "Indecent proposal". Helaas is er met deze, alweer 3e verfilming van het boek van Patricia Highsmith, weinig nieuws onder de zon te bespeuren.
Advies: bekijk de veel betere Franse versie van Michel Deville uit 1981 maar eens!

In 1983 een Duitse TV versie van 3 uur en in 2022 weer verfilmd als ""Deep Water" Dit is de beste versie volgens mij.

Zie "eaux profondes", uit 1981 en Deep water 2022. Paricia Highsmith thriller 3x verfilmd.
De beste is wat mij betreft de Franse verfilming vam Michel Deville.