Reacties

Briljante documentaire, waarbij de moeilijke weg naar onafhankelijkheid voor Congo wordt vergeleken met de free style, improvisaties en soms, zoals Chroesjtsjov ergens in de film zegt, de kakofonie van de jazz. Van een schitterende verzameling van oude beelden (wat moet dat een uitzoekerij geweest zijn)citaten,reclames, radio-interviews en jazz wordt een prachtig, bijna labyrinth-achtig verhaal opgebouwd, dat aantoont, dat onafhankelijkheid uiteindelijk nog steeds maar zeer beperkt is en grote "machten" nog steeds de touwtjes in handen hebben! Een geschiedenisles, die eigenlijk iedereen zou moeten zien

Dat Fransen aardige komedies kunnen maken, is algemeen bekend. Helaas is dit er geen! Wat een flauw, kinderachtig verhaaltje, waarin alles overdreven en dus NIET leuk is! Je moet inderdaad wel "Straal bezopen" (titel van de film!) zijn, om zo'n wanproduct te produceren.
Vermijden, als het maar enigszins mogelijk is.

Een bezoek aan ons, artisten, beschouwt men altijd al als "aapjes kijken", dus we staan sowieso al voor aap, moet Robbie Williams gedacht hebben. Dan kan ik de rol in mijn levensverhaal ook het beste als aap spelen! En verdomd, het werkt. Na een minuut of tien vind je het heel normaal de de hoofdpersoon een aap is. Een bijzondere film, die totaal niet lijkt op andere muziekbio's, die we de laatste jaren hebben gezien en niet alleen vanwege de "beestachtige" hoofdpersoon. Kreatief, intiem en vol ambitie lukt het Michael Gracey een eerlijke film te maken, waarin Williams geen moment schroomt al zijn schaduwkanten met ons te delen. Zeker één van de betere muziekfilms, nee, misschien wel films van de laatste jaren. Wat mij betreft een grote verrassing!

Je mag over Ivo Niehe denken wat je wilt, maar hier heeft hij een prachtige documentaire afgeleverd over een meester-vervalser, die zo goed was, dat zelfs de vervalste schilderijen door de oorspronkelijke kunstenaars als van hun hand beoordeeld werden. En inderdaad, ik heb in het verleden verschillende keren "de open dagen" op kasteel Beverweert bezocht, waar gedeeltes van Geert Jan Jansen's vervalsingen tentoongesteld werden en je gelooft je ogen niet! De documentaire, weliswaar met de typische Ivo Niehe muziekkeuze (John Barry e.a.), is absoluut de moeite van het bekijken waard.

Benauwend overlevingsdrama in de stijl van "127 hours" maar dan onder water Prachtige opnamen en een knap opgebouwde spanning, die zich bovendien op de emotionele gevoelens van de heldin concentreert, die in deze setting ook nog eens haar jeugdtrauma moet zien te verwerken.
Merkwaardig, dat men nog geen 3 jaar later exact hetzelfde verhaal (met hetzelfde scenario) als Duitse productie in het Engels weer verfilmde als "The Dive"(die wel in de Nederlandse bioscopen draaide).

Wat is er hier aan de hand? Een actie-wraakthriller met een scenario van Paul Schrader ( ja, die van Taxi driver, Hardcore, Bringing out the dead, Raging bull en talloze andere films), die 10 jaar geleden is opgenomen en pas in 2022 uitgebracht wordt? Misschien omdat als hij, als regisseur/scenarioschrijver met films als "First Reformed" en "The Card Counter" weer in the picture stond? We zijn hier namelijk duidelijk weer in "Paul Schrader country": Duister en donker, schuld en boete, bijbelse voorspellingen en een sfeer van dood en verderf. ( fantastisch camera werk). De film volgt een beetje de lijn van zijn eigen "Hardcore".(ook een vader op zoek naar zijn kind in de, in dit geval, nietsontziende porno-industrie). Helaas is de regie van iemand anders en daarom is het geheel iets meer lijkend op( ook qua geweld en de onoverwinnelijke held) een "John Wick" of "Taken" productie. Da's best jammer, want van dit scenario had een prima fim gemaakt kunnen worden. Gemiste kans dus, maar de moeite waard om te bekijken en bovendien een mooie reminder weer eens wat oude Schraderfilms terug te kijken.

Heerlijke feel-good documentaire over een man in mid-life crisis, die toch nog eenmaal wil "shinen". De tocht naar succes via vallen en opstaan, wordt becommentarieerd door een droogkomische voice-over, waardoor de film een prettige, bijna absurd satirische reis wordt.
Imk was zeer verrast!

Lukt het J.J.Abrams met behulp van allerlei slimme scenario wendingen en wat "old friends"- geestverschijningen een min of meer logisch einde aan de skywalker saga te produceren? Ja, maar dat kostte moeite genoeg na alle veranderingen in deel VIII. Knap gedaan, maar eigenlijk ben ik wel blij dat er een einde aan de reeks gekomen is, omdat men toch wel te veel in herhalingen verviel. Maar goed, een serie, die begon met een 8 en ooit lager is gekomen dan een 7, mag toch wel een bijzonderheid genoemd worden!

Er komt nog één seizoen!

Leuk, een prettig "ouderwetse" monoloog met als hardste grap: Frans Timmermans? PvdA/GroenLinks? Ik maak alleen maar grappen over iets wat relevant is!

Nosferatu, de nieuwe film van Robert Eggers, ik had me er op verheugd, ook al vanwege het onderwerp. En alhoewel de meeste critici lovend zijn, had ik zo mijn bedenkingen : Waarom een remake, terwijl er in 1979 al een uitstekende remake was gemaakt door Werner Herzog met Klaus Kinski in de hoofdrol : " Nosferatu, Pfantome der Nacht"? (Voor een gedeelte opgenomen in Delft, waar duizenden ratten uitgezet werden op het kerkplein.) En waarom zo theatraal? Waarom de acteurs in zulke duidelijk bordkartonnen decors laten rondlopen en zulke slechte matte paintings op de achtergrond? Waarom graaf Orlok zo'n idiote stem meegeven? Vragen, vragen, vragen! Alhoewel voldoende, voor mij toch absoluut niet de sterkste film van Robert Eggers.

Typisch Franse TV-film, waarin de directrice van een beroemdbureau, dat crises begeleidt, verdwenen is en de zaken opgepakt moeten worden door haar werknemers, haar "heritiers".
Die pakken een schandaal aan, met alle problemen vandien, terwijl we ondertussen hun persoonlijke leven beter leren kennen. Niet wereldbestormend, maar goed te bekijken, alhoewel je steeds het gevoel had naar de "pilot" van een nieuwe serie te kijken.

Verstand op nul, de Deense film "Ambulancen" NIET in je achterhoofd houden en zeker niet constant denken, dat, wat je ziet, compleet onmogelijk is in het echte leven......Nou, dan krijg je een fascinerende kermisattractie voorgeschoteld, tot in de puntjes verzorgd. Een budget, waarmee Michael Bay zich kan uitleven in het vertonen van de meest bizzare achtervolgingen, die ik in tijden gezien, doorspekt met wat zwarte humor. Kortom, top popcorn vermaak!

Maar dat was Matthew McConaughey
(Of hij moet zich vermomd hebben)

Als alles met illegale migranten op deze manier behandeld zou worden, zou er geen vuiltje meer aan de lucht zijn. Dit is een wel heel erg wishful thinking sprookje!

Typische B-film, opgeleukt door het overbodige verschijnen van Donald Sutherland, die blijkbaar wat centjes kon gebruiken en daarom het scenario waarschijnlijk niet gelezen had. Simpel, maar als zombies je ding is, wel door te komen.

Typisch Franse TV-film. Redelijk geproduceerd, maar voor een misdaad thriller veel te weinig spanning.Te veel verdachten voor een goed opgebouwd plot.

"Elk meent zijn uil een valk te zijn" vindt de vader in dit verhaal, maar vaak is dit een compensatie voor eigen falen. De hoofdpersoon hier moet opboksen tegen een fana tieke vader, die zijn eigen falen als turner, waardoor hij invalide geworden is, nooit verwerkt heeft, het missen van een moeder en opkomende sexuele gevoelens. Een sober coming-of-age verhaal, prima geacteerd door oud turnkampioen David Wristers en natuurlijk Marcel Hensema.

Blijft natuurlijk een top product van de Nederlandse tv. Meelevend en meereizend met de diverse families door het Nederland anno nu met al zijn hebbelijk-en onhebbelijkheden blijft een genot om naar te kijken en zou je misschien wel eens een spiegel voor kunnen houden. Wonderbaarlijk goed "met de voeten in de klei"!

In eerste instantie dacht ik te maken te hebben met een productie voor LifeTime, 99 van de honderd keer slechte thrillers voor het TV-net met dezelfde naam, maar na 20 min. was ik dat idee kwijt. Niet dat he plotseling een prima productie was, maar de eersteling van regisseur Duemmler probeerde er in ieder geval een soort kruising van een psychothriller, een mysterie en een horrorfilm van te maken. Jammer dat de film langzaamaan afglijdt naar een nogal idiote griezelchaos! Een 6 voor de moeite.

Dominantie of onderworpenheid? Maar wie is wat en wat is wie? Reijn, die ook in haar eerste speelfilm " Instinct" het onderwerp onder het mes nam, keert de verhoudingen om. Niks geen "9 1/2 weeks", "Fifty shades of grey", Basic instinct" of "Fatal attraction", hier is het de dominante zakenvrouw Kidman, die onderworpenheid zoekt bij een redelijk zachtmoedige, wat onervaren jongeman, die wat autoriteit vertoont als hij een valse hond onder de duim houdt.
Niets is dus direct verklaarbaar in het verhaal en daardoor blijft de spanning te snijden. Waardeoordelen worden niet gegeven en dat mag best eens verfrissend genoemd worden.
Prima film.

Geen mens aanwezig, dus ook geen mensengeluiden. De dieren leven ( voor even) in hun natuurlijke habitat en produceren hun natuurlijke geluid. Totdat de vloed opkomt en ze zich moeten zien te redden. Maar kunnen ze dat als "alleenstaand" dier of is het dan toch ook verstandig je tot een ander (vreemd) dier te gaan verhouden? En is het dan toch mogelijk, dat verschillende species kunnen samenwerken? Een mooie animatiefillm, die de dieren in hun waarde laat en er geen "mensendieren" van maakt! Schitterend naturel getekend en een fantastische cameravoering. Rustig worden in het rijk der dieren, het is weer eens een andere bioscoopervaring.

Alhoewel ik gek ben op absurde films, actiefilms vaak vermakelijk vind en ook graag een portie humor meepak, kon deze film me niet echt bekoren. Da's eigenlijk vreemd, want "Fatman" met Mel Gibson, met een soortgelijke inhoud vond ik wel aardig. Komt het nou, omdat de Finse regisseur Tommy Wirkola, zich te veel heeft laten beïnvloeden door allerlei populaire films als Home Alone,Die hard, Knives out en zijn eigen Nazi-zombiefilms "Dead Snow", of heeft ie te lang getwijfeld, wat voor een soort film het moest worden, want de verschilende types film hebben allemaal hun eigen actes gekregen. Zo komt de "absurde" horror eigenlijk pas in de 3e acte aan de beurt.
Qua productie ziet het er prima uit, maar wat hadden de "Monty Python heren" er een feest van kunnen maken.

Waar je dacht, dat Freek de Jonge als cabaretier verleden tijd was en hij daarna te vaak als betweterige, zeurende "oude" man in talkshows te zien was, heeft hij op 80-jarige leeftijd zowaar een "wederopstanding" voor elkaar gekregen. Vrede op aarde laat voor een groot gedeelte weer "de oude Freek" zien, met een mooie raamvertelling, die vol wijsheden, woordgrappen en absurde verhalen zit. Prima!

Heeft natuurlijk weinig met film te maken, behalve de intro,wat tussenscenes en wat video-achtergronden, maar dat doet er weinig toe. Heerlijk om al die oude nummers weer eens te horen!