Reacties

Een prachtig drama over een, al 30 jaar,alleenstande oudere vrouw die haar geluk vindt bij een oudere taxi chauffeur.
De film mengt heel subtiel het privé-leven met de politieke (wan)toestand in Iran en laat ondertussen de ongelooflijke kracht van de hedendaagse Iraanse vrouwenbeweging zien. Een aanrader!

Dat moet toch een klapper zijn, dacht ik nog: "Nicolas Cage is Dracula" en de film begon ook goed met een serie zwart-wit beelden als een soort ode aan de horrorklassiekers van weleer. Maar daarna brak de chaos uit! Wat moest dit in vredesnaam voorstellen? Een comedy, een cop thriller of een monster/ splatterfilm? Wie het weet, mag het zeggen. Dat lag overigens niet aan Cage, die natuurlijk weer waanzinnig kon schmieren als een compleet maffe Dracula, maar aan het scenario, dat volledig afwezig leek te zijn. Maar blijkbaar zijn tegenwoordig oeverloze bloederige "John Wick"achtige gewelds balletten al genoeg om een film uit te kunnen brengen. Jammer!

Het zal bij een republiek wel idem dito zijn, maar boy, oh, boy, wat een geldverspilling!

Franse feel-good film, die ons iets probeert te vertellen, van wat het vaderschap nu eigenlijk inhoudt en wat de gevolgen kunnen zijn van het verbreken van relaties, in dit geval niet alleen van het kind, maar juist ook voor de niet-biologische vader. Ik ken de roman niet, maar ik denk, dat werkelijke gevallen niet even rooskleurig eindigen, als dat de makers ons hier willen doen geloven. Vandaar de term feel-good. Persoonlijk had ik de film afgekapt na een klimpartij in de Jura, zodat het probleem wat duidelijker was geworden. Maar al met al een prettige film om te bekijken.

Het verhaal over het ontstaan van de internationaal beroemde Winnie the Pooh boeken en de familiaire problemen, die dat opleverde voor de schrijver daarvan en voor zoonlief Christopher Robinson in het bijzonder. De moeilijke vader-zoon verhouding wordt getoond in één lange flashback, waarbij het oorlogstrauma van de schrijver zelf een grote rol speelt. Sprookjes-achtig en melodramatisch zou de film bijna op kitsch kunnen lijken, maar door de juiste hoofdrollen wordt dat net vermeden. Maar om dit nu een, zoals hierboven vermeld, een familiefilm te noemen...?

Don't forget "Herbie"!

De keuken, een metafoor voor de Amerikaanse, kapitalistische maatschappij, waarin ongedocumenteerden op zoek zijn naar de, niet te verwezenlijke "American Dream" In deze kroniek krijgen we te maken met een New-Yorkse "tourist trap", een onmogelijke liefde en een speurtocht naar een diefstal, die natuurlijk het personeel in de schoenen wordt geschoven. Dit alles geschoten in somber zwart-wit, wat,op enkele hoopvol gekeurde scenes na, uitstekend de staat van het personeel aangeeft....Als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje! Uitstekende film, die je al gauw onder de huid kruipt!

Avonturenfilm voor een groot publiek, die een mooi evenwicht vertoont tussen de historische feiten en de gruwelijke praktijken op een Franse plantage op het eiland Mauritius, waar soms bijna niet naar te kijken valt. De vluchtende slaven worden op een prachtige filmische manier gevolgd, waarbij in dit geval de hand-held camera heel functioneel is. Vluchtende slaven.... maar waar naar toe? In ieder geval op zoek naar.... de titel van de film.

Een triest drama over het gemis aan empathie, dat familieleden vertonen, als ze een erfenis van een overleden familielid moeten verdelen, die al jarenlang met een vriendin samenleefde. Tot het overlijden leek die vriendin compleet in de familie opgenomen te zijn, maar omdat de 2 vrouwen geen officieel samenlevingscontract/testament hebben ondertekend, gaat heblust na het overlijden toch de boventoon voeren. Boeiend, maar ook wel hartverscheurend.

Ze zeggen, dat vervolgen van populaire films niet kunnen tippen aan het origineel. Hier het bewijs, dat dit niet altijd het geval hoeft te zijn. 24 jaar na het origineel maakt Ridley Scott een geweldig vervolg op deel 1, dat wat inhoud betreft prima hierop aansluit en zelfs de tijdspanne in het verhaal meeneemt (Connie Nielsen is in het echt en in haar rol 20 jaar ouder). Groots opgezet is dit weer een avontuur, dat geen moment verveelt, maar wel in de bioscoop bekeken moet worden.

Mozaiekfilm, waarin 6 vrouwen kampen met het probleem van ideale vrouw (willen) zijn. Het probleem van dit soort films is natuurlijk, dat je in 98 min. weinig karakterontwikkeling kunt opbouwen, waardoor het geheel toch wat clichématig aanvoelt. Was waarschijnlijk boeiender geweest, als het een serie a la Oogappels geweest zou zijn. Dit gezegd hebbende moet toch vermeld worden, dat het geheel er behoorlijk wat beter uitziet dan de gemiddelde Nederlandse domkom, niet in het minst, omdat er gewerkt wordt "echte" acteurs en niet met zgn. BN-ers!

Traumaverwerking op zijn frans. Blijkbaar vindt de franse legerleiding het een goed idee, om dat in een Cypriotisch 4-sterren hotel te laten gebeuren. En de mislukking daarvan is natuurlijk logisch. Een vrij saaie statische film, die geen moment tot de verbeelding spreekt en ik dus met moeite heb uitgekeken. En waarom Cinemien, deze film nou zo nodig moest uitbrengen is me dus een raadsel.

Mooie docu over de hoofdpersoon, die terugkijkt op zijn bizarre schooltijd, waarin zijn sexuele keuzes met hel en verdoemenis werden bestreden.. En,ook nu zijn we weer in de oertijd beland: De leiding van zijn vroegere basisschool denkt er ook nu nog net zo over als 20 jaar geleden. En dan hebben we het nog alleen maar over ultra-orthodoxe Nederlanders! Kun je nagaan, wat er straks gebeurt met al die andere, tegenwoordig äanwezige, culturen, die de verlichting niet meegemaakt hebben!

'Tig keren vertoond aan 8e groepers op vrijdagmiddag (Vrije uurtjes) met heel veel succes. Ook 10 jaar later nog!

Een uitgebreide, geweldadige opening en dan moet het verhaal nog beginnen. En dat verhaal over de jacht op de getuige van een moord loopt niet echt lekker, omdat het scenario veel te veel heen en weer springt met scenes over het slachtoffer, over de achtervolgende misdadigers en over een politieagent, die hen weer achtervolgt. Zo haal je de spanning wel uit een verhaal! Daarbij komt nog een potsierlijke overhead voice, die allerlei onzin uitkraamt, een belachelijke eindscene en dan blijft, ondanks medewerking van Ron Perlman, een mislukte thriller over.

Wat een zure kritieken van o.a. de Volkskrant, terwijl we weer eindelijk te maken hebben met een ontzettend leuke komedie. Goed geacteerd, ja, natuurlijk soms wat gechargeerd, maar de hoofdrollen maken er, wat mij betreft een feestje van! Jelle de Jonge, fuck alle romkoms en ga door op deze weg!

Qua idee misschien wel aardig: de geschiedenis Amerikaanse families vanuit één plek te becommentariëren, maar helaas: het idee van één camerastandpunt begint al gauw te vervelen en een echt gevoel voor de uiteindelijke familie in kwestie is ook maar matig aanwezig. Ik denk, dat ze het hadden moeten houden op het stripboek, waar de film op gebaseerd is.

Henry van Loon, dan weet je wat je te wachten staat! Meligheid, absurdisme en een fantastische aanwezigheid. Alleen het idee al voor de naam van zijn 6e show is fantastisch: ik wilde het hebben over onze hond, vandaar dit decor, maar ben ondertussen vader geworden, dus ik wil het nu hebben over mijn kind en mijn "extra" kinderen. Je moet er misschien van houden, maar dan is het ook smullen van de gekte!

Nou, een echte thriller is het eigenlijk nauwelijks te noemen,want het scenario voert zo'n enorme toevalligheid op, dat we wel weten, wat de afloop zal zijn. Niet eens zo slecht geacteerd, maar wie maak je nou nog blij met zo'n film?

Vallen en weer opstaan, dat is wat hoofdrolspeelster Saoirse Roman als alcoholiste probeert. En dat valt niet 1 2 3 mee. Maar de rustige Schotse eilanden, haar geboortegrond zorgen uit eindelijk voor een bepaalde mate van rust. Een mooie afwisseling tussen haar alcoholistische verleden in het hectische Londen en de serene rust van het verlaten land in het noorden zijn voor de actrice een uitgelezen kans haar talenten te tonen. En dat doet ze fenomenaal. Dat andere karakters daardoor maar matig uit de verf komen, nemen we dan maar voor lief in deze mooie "one-woman-show"!

Een originele ode aan vrouwelijke musici en componisten uit het einde van de 18e eeuw, die natuurlijk geen kans maakten in die, toen door mannen geregeerde, wereld.
Prachtig in beeld gebracht met een bijzondere muziekkeuze, was dit een prettig schouwspel.

Leuke animatiefilm van Blue sky, dat ons ook al de Ice age films bracht. Veel actie en grappen in deze parodie op geheim-agentenfilms,die ook voor volwassenen prima te pruimen is. D.w.z. als je de originele versie met de stemmen van Will Smith en Tom Holland bekijkt.

Knap, hoe het Joram Lürsen lukt, de hele toeslagen affaire door middel van één gefictionaliseerde familie zo duidelijk in beeld te brengen. Het geheel oogt als een uitstekende politieke thriller, met dien verstande, dat dit dus recht onder onze neus gebeurd is en, 't is bijna een gotspe, nog steeds niet is opgelost, terwijl nieuwe affaires al weer aan de horizon verschijnen! Leve de Nederlandse democratie!

Een Nederlandse film geproduceerd door Johan Nijenhuis? Dat belooft niet veel goeds! Maar wacht even... In opdracht van MAX? Dat was toch ook het geval met "De beentjes van....", en die was uitstekend! En de regie is van Ben Sombogaart en dat betekent ook kwaliteit! En inderdaad, dit is een heel prettige Nederlandse productie , die ook nog eens gebaseerd is op historische incidenten, die ook voor de kijkers van nu interessant kunnen zijn. Natuurlijk is het allemaal niet heel diepgravend, maar de film ziet er op alle aspecten uitstekend, en voor de oudere kijker herkenbaar, uit. Voeg daarbij uitstekende hoofdrollen van, voor mij, tamelijk onbekende acteurs, een uitstekend scenario en je hebt een prima Nederlandse film voor een groot publiek! Ruim voldoende zou ik zeggen, maar omdat ik zo verrast was, maken we er een 8 van.

Nauwelijks een op zichzelfstaande film te noemen, moet deze chaos blijkbaar dienen als een soort verbinding tussen de " Halloween" uit 2018 en "Halloween ends" uit 2022. Jammer genoeg worden er hier zoveel niet ter zake doende karakters opgevoerd, dat de aandacht voor de 3 hoofdpersonen uit de '18 film totaal ondergesneeuwd wordt. Natuurlijk zijn er links en rechts aardig uitgevoerde "splatter"moorden, maar, op de muziek van Carpenter na, heb je niet het idee naar een "fris" vervolg zit te kijken. Jammer, ook al omdat "Halloween ends" ook al niet veel soeps was.