Reacties

Bioscoop is praktisch altijd 24 frames per seconde, tv altijd 25 frames, dus reken maar uit.
Overigens flikten "slimme" bioscoopuitbaters dat vroeger ook nog wel eens, hetzij om meer voorsteĺlingen in een dag te programmeren of om andere hun goed uitkomende redenen. Bekend geval is Lord of the rings, die hierdoor niet 178, maar 171 minuten duurde (in sommige bioscopen), dus reken maar uit.

Met alle aandacht in deze maatschappij voor absurde schoonheidsidealen, die in principe nooit voldoende zijn, maar misschien toch bereikt kunnen worden door fillers, botox en kosmetische chirurgie, zijn al veel vrouwen door al die ridicule eisen, de mist ingegaan. Verkeerde operaties, mislukte gezichten en soms dodelijke ziektes zijn het gevolg. ( zie de schokkende documentaire " Misslukt", die deze week nog op de tv vertoond werd). Coralie Fargeat gaat nog een stukje verder in deze bloederige horror-satire op de , vooral door invloedrijke mannen, gewenste schoonheidsidealen. En wat doe je dan als uitgerangeerde filmster? Je gaat " The Substance", gebruiken, die je compleet transformeert naar je jongere ik. Als je je maar aan de gebruiksaanwijzingen houdt, want anders.....
Een complete over-the-top horror satire, die David Cronenbergs bodyhorror overstijgt, net zo als de finale van " Carrie". Waanzinnig ! Jammer alleen, dat de film op het eind net even te lang doorgaat , voordat ie tot zijn prima eindshot komt. Desalniettemin gaan kijken! ( behalve als je niet tegen bloed kunt)

Heb je er rekening mee gehouden, dat een Tv-vertoning altijd iets sneller gaat dan een bioscoopvertoning?

Wow! Wat hebben we hier? Een horror-drama met een dubbele bodem? Een psycho-thriller? Een groot melodrama uit de hoogtijdagen van Hollywood ? ( inclusief het schitterende Technicolor-achtige kleurenpalet, de typische jaren '70 optiteling en de lyrische John Barry-achtige filmscore) De "heldin" zou zo maar inwisselbaar voor Norman Bates uit "Psycho","the Joker" of "Carrie" kunnen zijn. Mia Goth zet op een indrukwekkende manier haar langzame neergang naar een psychose neer, met als "hoogtepunt" haar minutenlang veranderende gezichtsuitdrukkingen onder n.b. de eindcredits! Deze film is veel meer dan een ordinaire horror-slasher. Dit is een bijna volwaardige psycho-analyse en een uitstekende film!
Onbegrijpelijk, dat de film nauwelijks in Nederlandse bioscopen is uitgebracht!

Toch nog maar even kijken, want het niveau is minimaal net zo hoog!

Een familiefilm om in te lijsten en met recht een FAMILIEfilm, want ik heb er net zo van genoten als mijn kleinkinderen.

Een intens filmdrama, dat zich voornamelijk richt op de voorgeschiedenis van één van de terroristen,die op 11 september 2001 de Twin Towers invloog en de tragedie, die dat veroorzaakte bij zijn echtgenote.Zij voelde zich namelijk medeschuldig, omdat ze te weinig gedaan zou hebben haar echtgenoot op andere gedachten te brengen, terwijl hij aan het radicaliseren was. Ook het nemen van vlieglessen deed bij haar geen belletje rinkelen.
Jammer genoeg komen de beweegredenen van de hoofdfiguren niet helemaal uit de verf, waardoor er wel heel veel vragen onbeantwoord blijven.
Des al niet te min een, qua onderwerp, interessante film.

Nou, daar gaan we dan....Met angst en beven naar de remake van een van mijn favoriete films uit 2022. Wat zou dat worden en zouden ze de akelige, sinistere sfeer kunnen behouden? Het voorbeeld van de cynische Nederlandse thriller "Spoorloos' van George Sluizer, die zelf de Hollywood remake mocht maken, beloofde niet veel goeds. Maar de regisseur is James Watkins en die heeft toch ook het akelig cynische " Eden Lake" geregisseerd? De film begint als een scene na scene gekopieerde herhaling van het origineel, zij het, dat de scenery iets veranderd was en er geen sprake was van een taalbarrière Een schitterende James McAvoy zag je steeds creep-ier worden, als ware hij een Jack Nicolson in "The Shining" (er zit zelfs een echte Shining scene in de film). Tot driekwart van de film blijft dat zo, maar dan.... .
Ik vond het een heel goede, enge thriller, de beste van Blumhouse productions van de laatste jaren, die me af en toe aan "Strawdogs"(de originele) deed denken. Uitstekend geacteerd is het een film, die een groot publiek, zonder kennis van het origineel, verdient en meer dan ruim voldoende scoort,maar mij het origineel niet doet vergeten!
(Merkte dat ik de film niet bij gezien had aangeklikt, vandaar veel later in de lijst

voorspellende gave!

Het zal ongetwijfeld een bestseller in Frankrijk geweest zijn, maar wat hebben de makers van deze serie er een enorme puinhoop van gemaakt.Van de hak op de tak springend, in elke aflevering weer een onzinnige plot verandering, zoveel flashbacks, dat je door de bomen het bos niet meer ziet en acteurs, die slapend hun rol vertolken. En een thriller, nou vergeet het maar, meer een slechte soap, die zelfs het niveau van GTST niet haalt. Als je gek bent op een serie, die alle kanten op vliegt, vind je het misschien wat, maar mijn advies zou zijn: Vermijden, deze Frans-Duits-Italiaanse flut-sorry, co-productie!

Een tragische liefdesgeschiedenis uit Somalië, mooi door de Fins-Somalische regisseur in beeld gebracht. Waarschijnlijk beleeft de echte arthouse bezoeker hier het meeste plezier aan, maar ik was blij dat de film maar 80 minuten duurde, omdat er, behalve de synopsis hierboven verder bijzonder weinig gebeurde.Maar misschien wel een film voor mensen, die de Afrikaanse film. een warm hart toedragen.Typisch zo'n film, die het op kleine filmfestivals goed doet en daarna verdwijnt naar "das kleine Fernsehspiel" of i.d.

Had ik maar eerst naar bovenstaande reacties gekeken! Wat een ongelooflijke zooi! Had je waarschijnlijk al kunnen verwachten, als een "regisseur", die nog geen film gemaakt heeft, zichzelf, waarschijnlijk om "artistieke" reden Peyfa noemt en denkt: " ik laat het gebeuren afspelen tijdens een voorstelling van Hamlet" dan kan ik mijn onvermogen verbergen, door er een would-be art film van te maken! Geweldig om te bekijken, als je je anderhalf uur extreem wilt vervelen.

John Wick, eat your heart out! John Woo is back Juist nu we in deze tijd een hele serie high-voltage thrillers zien, die allemaal ge-ent zijn op de fantastische John Woo Hongkong thrillers uit de jaren '80, komt de meester zelf met een remake van zijn meesterwerk "The killer" uit 1989.
Ondanks het feit, dat het een prima actiefilm is geworden, haalt deze film het niet bij het origineel. Of dat nou komt omdat de setting anders is ( nog nooit zo vaak de eiffeltoren in een film gezien),de hoofdpersoon een vrouw is, er veel Frans wordt gesproken of de vaak schitterende actiescenes toch een tikkie te lang duren, ik weet het niet, maar ik had op iets vernieuwends gehoopt, maar dat was er niet.Al met al een prima over the top actiefilm, maar geen John Woo op de top van zijn kunnen.

John Wick, eat your heart out, John Woo is back! zou je zeggen. Maar is dat zo? Wat we te zien krijgen, is een high-voltage thriller aangepast voor deze tijd.
Een remake van zijn eigen meesterwerk uit 1989

En dan toch een 9? Dan is een 10 voor het origineel maar een kleine opwaardering.

Een nogal tam, maar schitterend gefotografeerd kostuumdrama, dat een poging doet een beeld te geven van een vrouw, die zich probeert te bevrijden van alle obstakels, die vrouwen in de 18e eeuw moesten overwinnen. Extra moeilijk door haar "schitterende gebrek". De plot van de roman van Arthur Japin wordt weliswaar gevolgd, maar de keuzes, die de hoofdpersoon moet maken komen niet allemaal goed en logisch uit de verf,, net zo min als Casanova, de persoon waar het allemaal om draait.
Film vertoont zoals zo vaak, de makkes, die veel Europese co-producties hebben: te veel mensen, die zich er mee bemoeien.

Een film om blij van te worden! Wat een perfecte vertolking van een vluchtelinge, uitstekend vertolkt door Anaita Wali Zada een gevluchte journaliste, die nota bene nog nooit geacteerd had.
Hier zien we de perfecte vluchteling met al haar frustaties, die er desondanks alles aan wil doen een nieuw leven op te bouwen. Prachtig, in zwart-wit gefilmd is dit de film, die hoop geeft aan iedere vluchteling, die ook maar iets van zijn of haar leven wil maken.

Het toeslagen schandaal. Doe je er goed aan, dit nu al in een speelfilm te behandelen, terwijl de compensaties voor alle ellende nog niet eens afgehandeld zijn? In ieder geval is het duidelijk, dat dat de hoofdrol van Dilan Yurdakul met kop en schouders uitsteekt boven de cliché -figuren, die door de rest van de cast neergezet worden. Waarschijnlijk komt dat, omdat het scenario opgebouwd is uit teveel verhalen, waardoor er voor mij een beetje een " the good, the bad and the ugly" verhaal ontstaat.Dat neemt niet weg, dat we een aardig inkijkje krijgen in het wegkijken van instanties bij het menselijk leed, dat ze zelf veroorzaakt hebben. Een goede eerste poging om het schandaal in beeld te brengen, maar ik denk dat het echte verhaal nog moet komen. Toch een ruime voldoende.

Fijne thriller, waarin niemand deugt, we niet weten wie wat waar is, doordat het scenario, door rare ingrepen, de kijker al snel in de steek laat en een bewijs dat " 50cts" niet kan acteren en Mel Gibson als aflaat voor zijn, waarschijnlijk veel te hoge gage voor zo'n klein flutrolletje, weer even met zijn eeuwige bijbel mag wapperen. Kortom: prulfim.

Mislukte poging om een soort eco- arthouse horror film te maken. Film is saai, zeurderig en het Welsh als taal werkt wel bevreemdend, maar irriteert meer dan dat het bijdraagt aan een horrorgevoel. Bepaald geen feast om naar te kijken.

Boek gelezen. Wat een ongelooflijke zeur is deze schrijfster. Uitwijden, uitwijden, uitwijden, terwijl dat het verhaal niet verder helpt.Eigenlijk knap dat de regisseur er nog zo'n coherent verhaal van heeft weten te maken.

Alhoewel een belangrijk onderwerp, is dit niet de manier om aan een groot publiek duidelijk te maken, hoe zwarte agenten i een tweespalt zitten tussen het uitoefenen van hun taak en het solidair zijn met hun "brothers". Deze donkere film ( letterlijk en figuurlijk) heeft er veel te veel voice-overs voor nodig om te laten zien, hoe deze agent zijn moeilijke, schier onmogelijke keuzes beleeft. Jammer!

Ach, arme!

Tim Burton is terug op top niveau. Je moet er natuurlijk van houden, maar deze film is bijkans nog gekker dan het origineel, dat ondertussen al 36 jaar oud is. Toch lukte het Burton een groot deel van de originele cast weer san te brengen en het verhaal 2 genraties later te laten doorgaan. Nou zeg ik verhaal, maar eigenlijk is het een verzameling van absurde scenes, de één nog gekker dan de ander, met talloze verwijzingen naar allerlei beroemde scenes uit de Hollywood geschiedenis. Love it or hate it, maar één ding is zeker: je verveelt je niet!

Hopeloze poging om een gay thriller te maken. Alle ingredienten ontbreken : het scenario is bar en boos slecht, de acteurs hebben geen enkele uitstraling en het einde is de definitieve afknapper. Zonde van je tijd!