Reacties

Een schitterend, tragisch familiedrama , waarin de compositie "Sterben", die de zoon des huizes als dirigent moet uitvoeren, als leitmotiv fungeert. En net zoals het muziek stuk alle kanten op meandert, doet dat de familie,soms tragisch, soms droogkomisch en dan weer dramatisch. Maar een ding weten we zeker in het leven: sterven zullen we allemaal! Ondanks de lengte van de film (3 uur en 10 minuten) verveelt ie geen moment, sterker nog: je hebt geen idee dat je zo lang hebt zitten kijken. Een aanrader!

Is het knap, als het een regisseur lukt , dat je je eigenlijk schaamt naar zulke beelden van bruut geweld te kijken? Dat is de vraag na het zien van deze film, die de beestachtige moord niet alleen beschrijft, maar praktisch levensecht in beeld brengt . Ja, beesten zijn het, die deze moord plegen en zelfs als de achtergronden van het slachtoffer en een van de daders beschreven worden, blijven de i-phone beelden je lang na afloop van de film achtervolgen.
Maar hoe zo'n film, waarvan je een vieze smaak in je mond overhoudt, te beoordelen, blijft moeilijk. Vanwege de indruk, die hij maakte toch maar een 7.

Een dolende ziel lijkt Nathalia, als zij de rust zoekt in eenplattelands dorp in het woeste achterland van Catalonie. Haar baan, vertaalster van verhalen van Afrikaanse vluchtelingen, die verkracht, verminkt en vermoord zijn hebben haar uit het lood geslagen en zij zoekt de rust om tot zichzelf te komen. Maar de mores van het platteland is haar vreemd en als zij een aanbod krijgt, haar lekkende dak te repareren in ruil voor sex, ontstaat een nieuw soort relatie, waar de rest van het dorp niet van gediend lijkt te zijn. Maar is het liefde ? En wat voor een liefde? Of zijn het gewoon de regels van de natuur? En kan Nathalie deze kortstondige relatie alles weer breder (letterlijk) zien? Boeiende film over iemand, die op zoek is naar houvast en zich uiteindelijk realiseert dat alles bij jezelf moet beginnen.

Qua allegorie en boodschap natuurlijk aardig, maar dat wisten we al uit de show " De openbaring" maar qua uitvoering nogal een onbeholpen animatie, waarin Freek te pas en te onpas opduikt. Laten we de film maar beschouwen als een onhandig verjaardagscadeautje voor Freek's 80-ste verjaardag!

Moeilijk om naar te kijken,, deze keiharde gangsterfilm over een gevoelig onderwerp. Je krijgt er constant een vieze smaak van in je mond.Dat zal ook duidelijk de bedoeling van de makers geweest zijn, die ultieme waarschuwing.
En nu maar hopen, dat het werkt, gezien de vele zieke geesten, die tegenwoordig vrij rondlopen en er misschien juist de verkeerde ideeën van krijgen.
Goed gespeelde hoofdrollen maken er een geloofwaardige film van.
(maar of die goedbedoelde oproep a la "Sounds of Freedom" nodig was, waag ik te betwijfelen!)

Aardige docu over verzamelaars van Hollandse-en Vlaamse meesters, die bij het ouder worden, zich toch afvragen, wat ze na hun dood met de collectie moet gebeuren. Helaas zijn er in deze productie teveel "talking heads" en te weinig schilderijen te zien!
En je blijft je natuurlijk afvragen, hoeveel geld deze mensen te besteden hebben en of er geen grotere doelen ( zie Bill Gates) te vinden waren.

Nou, daar was ie dan: Numero 4 Nog gekker, nog meer hectiek, nog meer plot, maar, jammer genoeg minder Minions, die in deze film toch een beetje op het tweede plan staan. Natuurlijk is het zo, dat je ze qua verhaallijn kunt missen, maar de gekte van de personages geeft toch de meeste sjeu aan de films. Misschien waren die korte animatiefilmpjes van enkele jaren geleden nog niet eens zo'n gek idee! Dit gezegd hebbende, heb ik natuurlijk wel weer een fantastische animatiefilm gezien in de bekende turbostijl. Arme kindertjes, die al ADHD hebben, want iedereen, die dat probleem niet heeft, zou het na het zien van deze film spontaan kunnen krijgen.

Een bekend thema, dat al in talloze films werd gebruikt: mensenjacht! "Surviving the game", "No escape", "Hard target", allemaal terug te leiden naar het origineel: "The most dangerous game" uit 1932
Hier zijn het rijke lui, die een "alternatieve" vossenjacht organiseren, waarbij de "vossen" betrapte inbrekers zijn. Aardig,maar het cynische einde, dat even leek op "Eden Lake" durfden ze toch niet aan.

"There's something rotten in the company of de , op Elon Musk gelijkende, tech -miljardair Slater King" En als je als serveerster uitgenodigd wordt om dagen lang te komen feesten op het privé eiland van de grote baas, zou je je toch 3x moeten bedenken. Dat doet de hoofdpersoon natuurlijk niet en het grote feest kan beginnen...... totdat haar vriendin spoorloos blijkt te zijn...
Films met rijke mannen (male chauvenist pigs), die bepaald geen respect voor vrouwen en minderheden, hebben, hebben we natuurlijk al meer gezien (The stepford wives Get out) en deze film is niet veel anders, maar heeft wel een hele lange aanloop nodig om to the point te komen en dat is jammer, want bij zoveel feestgedruis, denk je al gauw : " Ja, nou weet ik het wel, schiet eens op met de plot". Een wat compacter scenario had hier wonderen kunnen doen.

Een anri-oorlogsfilm, die in plaats van de waanzin op het slachtveld, de waanzin op een komische man Een soldaat, die een bom onschadelijk moet maken, komt in een stadje,dat ogenschijnelijk verlaten is en stuit daar op de achtergelaten inwoners van een gesticht. Maar wie zijn er nou eigenlijk gek? De oorlogvoerende militairen of die inwoners? Philippe de Broca maakt er een absurde, surrealistische komedie van.

Een niet helemaal gelukte "coming-of-age" film, waarin twee broers elkaar in het begin van de jaren '80 danig in de weg zitten op hun zoektocht naarl liefde (helaas voor hetzelfde meisje), maar zich ook weer steeds tot elkaar aangetrokken voelen. De sfeer van de vroege jaren '80 is wel goed getroffen, mede door een uitstekende muziekkeuze.

Kwam dat even goed uit: Olympische wedstrijden dit jaar in de Seine! Dan toveren we de viezigheid om in een haai! Een haai, die veel groter is geworden dan we gedacht hadden. En die CGI-haai moet natuurlijk verjaagd worden door een briljante geleerde en wat politie agenten.
We moeten natuurlijk wel uitkijken dat we origineel blijven en niet "Jaws" gaan imiteren nee, laten we maar naar " Deep blue sea" kijken, die is minder bekend. Ja, maar we moeten er natuurlijk wel een burgemeester in hebben, die de zaak onder de pet wil houden, anders komen er geen toeristen meer. En het moet natuurlijk ook geen "Sharknado" prul worden, dus iedereen blijft ernstig kijken en dramatische teksten verkondigen. O, ja we laten de haai, alweer groter ,met slechte CGI 2x rechtstandig uit uit water springen, want dat deden ze in "Jurassic World" ook zo leuk! En dan noemen we 'm voor de internationale uitbreng ook nog "Under Paris", want wie weet vandaag de dag nog wat de Seine is? Kortom, fantastische film!

Psychologisch drama over een politicus, die van moord verdacht wordt, maar ook zelf voor een raadsel staat. Was het moord of zelfmoord? Wat heb ik gedaan dat het zover kon komen? Waar ligt de schuldvraag? Ben ik wel, wie ik denk, dat ik ben? Allemaal maskers! De regisseur laat niet voor niets allerlei maskers en schilderijen van James Ensor de revue passeren. Zware kost omdat het scenario nogal eens in herhalingen valt, maar goed geacteerd door Jeremie Renier.

Die was inderdaad aardig ( zelfde regisseur als deze), maar de glorie jaren waren toch alweer zo"n dikke 20 jaar geleden. De 3 productie na deze film, waren allemaal voor Netflix of Prime en zonder bioscooproulatie.

Een tamelijk overbodig vervolg op de hit uit 1988. Natuurlijk, Murphy is ook na 33 jaar nog wel leuk met zijn typetjes, maar het geheel is toch te veel een herhaling van zetten.Ook het feit, dat er blijkbaar geen filmstudio het aandurfde de film in de bioscoop uit te brengen is veelzeggend.

En waarom zou een talent als Murphy alleen maar terug moeten vallen op bekende successen uit het verleden? Niet creatief genoeg meer of uit op makkelijke succesjes? Blijkbaar, want dit jaar werd ook Beverly Hills Cop weer uit de mottenballenkist gehaald, die ook de bioscoop niet haalde. Kom op, Murphy, nu nog een knallend origineel maken!

Een goede film-noir politie film,die vooral als karakterstudie uitstekend in elkaar zit.
Plot is weliswaar een beetje te veel van het goede, maar Benicio del Toro sleept je daar moeiteloos doorheen.
Zo'n film hoort toch eigenlijk in de bioscoop thuis!

300 in een dozijn pief paf poef filmpje, waarin "de held" eenvoudig tientallen boeven om zeep helpt, zonder zelf ook maar een haartje gekrenkt te worden en aan het eind dan ook nog tegen zijn zoon durft te beweren, dat geweld geen optie is. Zieke onzin!

Verwacht absoluut geen biografie van de surrealistisch schilder Salvador Dali. Deze bizarre, absurdistische en licht surrealistische film straalt echter wel de geest van Dali uit. Hoe zou het ook anders kunnen, de regisseur, Quentin Dupieux is vandaag de dag de Dali van het witte doek.
Tekst en uitleg is bij deze film moeilijk te geven, je moet 'm ondergaan om er lol aan te beleven.
Persoonlijk vond ik het een heerlijke, absurde, knotsgekke film, in een film van een verhaal in een verhaal, wat weer een film van een film is. (Niet gaan kijken, als je de vorige zin al verwarrend vindt).
Ps. De helft van de zaal lachte zich kapot, de andere helft was al na 20 min. verdwenen.

Knap! Vier onderwerpen in een film van 90 min. stoppen. Een romantisch drama, een geschiedenis-les, emancipatie cursus en een vleugje feminisme ineen. (en zelfs misschien ook nog een lange reclamespot voor "Veuve Cliquot" champagne, die vandaag de dag nog zo'n €80 per fles kost) Goed geacteerd in een vloeiende verhaallijn is deze film interessant voor een heel gemêleerd publiek.

Je weg vinden als straatjongere in de chaos van Meddalinn is een dagelijkse struggle for life zonder uitzicht op een beter leven. Ook Ra en zijn vrienden ( fantastisch gespeeld door amateur-acteurs)proberen iedere dag te overleven, totdat hij bericht krijgt, dat hij een stuk land van zijn grootmoeder geërfd heeft. Maar om de rechtmatige eigenaar te worden zullen vele voeten in de aarde gezet moeten worden. Toch gaat hij, met zijn vrienden op weg naar zijn nieuwe bezittinge. Een ware Odyssee volgt.......! Een fascinerende road moviedie jammer genoeg wel wat meer editing had kunnen gebruiken.

Vluchten naar de meest veilige plek, die je voor jezelf kunt vinden. Wat doe je dan? Je vlucht naar het land van je broers, zoals de Iraniërs over de Afghanen zeggen. Maar dan blijkt, dat die broers je als tweederangsburger beschouwen en je van een koude kermis thuiskomt. De regisseurs geven in 3 vignettes wat verhalen over de afgelopen 30 jaar en het ene verhaal is nog triester dan het andere. Is het dan gek, dat de Afghaan die vlucht, zijn blik naar het westen gericht heeft. Een deprimerende film, die in thuisland Iran waarschijnlijk geen enkele kans op vertoning krijgt.

Er heerst een stilte in het gezin. Is dat, omdat ze elkaar niets te zeggen hebben?
Kunnen ze elkaar niets zeggen? Of durven ze elkaar niets zeggen? Wat zijn er voor een onbespreekbare zaken? En wat gebeurt er, als de stilte doorbroken wordt? Een dramatische,emotionele, zeer goed geacteerde roller-coaster met een bijzondere afloop, die je niet in de koude kleren gaat zitten. Aanbevolen!

Ik tref het wel met de films, die ik nog heb staan!!!! Hier is weer zo'n geweldige mislukking!
Wat moet dit in vredesnaam zijn? Een thriller? Een familiefilm? Volkomen onduidelijk, waarom iemand zo gek was om zo'n belachelijk slecht scenario te verfilmen. Geen moment voelde film echt aan. Opbouw was volkomen afwezig en de acteurs werkten ook totaal niet mee. Een jongetje ( natuurlijk met een hondje) ziet dat zijn ouders voor zijn ogen vermoord worden en zoekt bescherming bij een strip-tease danseres, waarna ze achtervolgt worden door boeven.
Dode ouders zijn daarna totaal vergeten en jongetje ziet in haar zijn nieuwe moeder. Helaas komt zij ook vroegtijdig aan......Oh, nee toch weer niet! En ze leefden nog lang en gelukkig! ( met het hondje)
Hoe verzin je zo'n bespottelijk non-verhaal bij elkaar? Sterker nog: Hoe krijg je Sam Worthington zo gek aan zo'n wanproduct mee te werken? Dat moet chantage of geldgebrek geweest zijn!

En nog steeds!

Maar niet in 3-D, hoop ik!