Reacties

Een tamelijk bizarre romkom. Het gegeven, dat de hoofdpersoon slachtoffers maakt, als men zijn gezicht ziet, wordt m.i. iets te sentimenteel uitgewerkt Max ziet het eigenlijk niet meer zitten, maar krijgt weer moed als hij verliefd wordt. Dat geeft natuurlijk ook weer grote problemen.
Jammer, dat de film te weinig humor bevat, terwijl het geheel natuurlijk een mooie satire had kunnen zijn. Dat lukt wel in de laatste scenes, maar daar is de regisseur dus rijkelijk laat mee.
Film lijkt me dus moeilijk in de markt te zetten

Ja, je kunt als professionele criticus wel weer allerlei bezwaren maken over deze film, maar ik vond het een verfrissende satirisch/absurdistische komedie, waar ik erg om gelachen heb.
Hier is ook alweer duidelijk wat de invloed van de critici op de programmering heeft, want de film is nauwelijks ergens te zien. Ik moest zelfs uitwijken naar Wageningen (waar ik ook nog de ellende van een pauzebreak midden in een film van 95 min. moest ondergaan (Hoe halen ze het in hun hoofd?))) om de film te bekijken. Gewoon gaan bekijken als je 'm ergens kunt vinden en al die sikkeneurige critici maar hun chagrijnige stukjes laten schrijven!

Zelfs voor een film uit 1960 ziet ie er oudbollig uit. Helemaal in de studio opgenomen, heb je het idee, dat je naar een toneelstukje zit te kijken, waar in de dader binnen een mum van tijd herkend wordt.
Vanwege de lengte zat ie ook nog als aflevering in een Amerikaanse serie van Edgar Wallace thrillers. En dat, terwijl die er, nog qua scenario, nog qua verhaal, iets mee te maken had!

Ik ga 'm bekijken!

Berichten hierboven verwijderd en bij de juiste, Nederlandse film geplaatst.

Film, die het vooral moet hebben van zijn visuele pracht en niet vsn zijn spannende scenario. Daarom is de film ook eigenlijk minder geschikt voor een TV-scherm en heeft eigenlijk minimaal een IMAX doek nodig.
Zoals mijn kleinzoon van 12 zei:"Zet maar uit, opa, want ik weet wel hoe het afloopt!
En daar had ie natuurlijk gelijk in!
Voor de beelden een 8, voor het scenario een 4. Kom ik dus op een 6.

Pulang (Ga naar huis) is een eenvoudig familiedrama, dat ons een intiem inkijkje geeft in de zmolukse cultuut, die in Nederland te vaak onder de radar blijft.
Dat de hoofdpersoon, na 14 jaar afwezigheid zo snel weer opgenomen wordt, moeten we maar met een korreltje zout nemen, maar de hechte hechte familiebanden in deze groep komen verder wel beter naar voren. Dat die beter uitgewerkt hadden kunnen worden, is misschien niet aan het scenario of de regie te wijten, maar meer aan de beperkingen, die het Telefilm concept en budget met zich meebrengen.
Maar gezien het resultaat, ben ik zeer benieuwd naar een volgende, volwaardige speelfilm van de regisseur over dit onderwerp.

Charlie Kaufman is de scenarioschrijver! Heb je ooit een film of scenario van hem gezien, dat niet verwarrend was?
Kortom, ik geloof je direct.

Aardige poging tot een Nederlandse horrorfilm en een leuk initiatief van Martin Koolhoven.
Jammer natuurlijk, dat het budget beperkt blijft en de vrij donker film niet in de bioscoop te zien is.

Aardig tijdsbeeld van het midden der '70er jaren, waarin 2 jongens, uit het noorden van Engeland, de Amerikaanse soul muziek ontdekken en daarmee de beste disc-jockey's uit de wijde omgeving willen worden, dromend van grote successen in Amerika. De film toont een uitstekend beeld van de moraal in die jaren van opstandige jeugd. Alles klopt, van de muziek, de kleding, de knokpartijen tot de thuisruzies, de school uitval, de drugs en de sex. Geloofwaardig geacteerd
Prima film!

Aardigheidje: Film ooit gezien in Alhambra Weteringsschans in Amsterdam. Na 90 min. stopte de film en was blijkbaar afgelopen. Geen aftiteling of iets. Blijkbaar vond men dit de tijd voor een reguliere voorstelling (speelfilm met zo'n lange speelduur waren in '72 niet gebruikelijk) Het tweede uur dus pas jaren later gezien. Alhambra daarover geschreven, maar er nooit antwoord op gehad. Waarschijnlijk hebben ze gedacht: Daar kraait geen haan naar en de enige haan , die kraait, moet niet zo zeiken. Een 4 dus voor de halve film.

Waarschijnlijk bedoeld als een soort Chaplineske, sentimentele stomme film komedie, die het dus vooral van beeld moet hebben, duurt de film veel en veel te lang zonder dat er echt veel ontwikkeling van de karakters is. Een lange flashback naar een filmfestival, waar de hoofdpersonen elkaar ontmoeten lijkt zelfs totaal uit een andere Fellini-achtige film te komen De acteurs doen het prima en ook de fotografie ziet er mooi uit, maar twee korte films van 40 min. hadden waarschijnlijk een beter resultaat opgeleverd.

Aardige docu over het dagelijks leven van kinderen in een dorp diep in het Surinaamse regenwoud, die nog meer kind kunnen zijn, dan hier in onze zgn. westerse beschaving.
Helaas moeten ook zij naar de stad om een vervolgopleiding te krijgen en of ze dan ooit weer terugkeren naar de "echte natuur" is dan maar zeer de vraag. Het lukt Mirjam Marks aardig het vertrouwen van de bevolking te krijgen, zodat ze ons kan meenemen in de verschillende gebruiken en rituelen, die er nog steeds aanwezig zijn.
Vorig jaar als Zapp jeugdserie uitgezonden en toen opgeknipt in 4 delen ( de spanningsboog!!), maar laat zich beter bekijken als één film.

Mooie bio over de initiator van de mars op Washington in 1963, waar Marten Luther King zijn beroemde speech hield. Interessant, omdat ik eigenlijk niets van de persoon af wist. En dat voor iemand, die eigenhandig de mars (250.000 mensen) mogelijk maakte, daar waar King en zijn organisatie dat eerst totaal niet zag zitten. Ook het feit, dat hij openlijk homosexueel was hielp in het ontzettend conservatieve Amerika niet mee aan de verwezenlijking van zijn plannen.
Schitterend geacteerd door Colman Domingo, die daar terecht een Oscarnominatie voor kreeg!
De film werd geproduceerd door Barack en Michelle Obama.

Weer een schitterende animatie van Miyazaki, de grootmeester van de handgetekende anime, eigenlijk de echte tekenfilm! En dat is te zien ook! Waanzinnige kunstwerken passeren de revue, alsof je in een museum langs Bosch, Dali, Willink en andere grote kunstenaars wandelt, dat alles begeleid door een prachtige soundtrack. En dan hebben we het nog niet eens over het weldoordachte scenario gehad! Een meesterwerk, dat je echt in de bioscoop moet zien.

3x is scheepsrecht!

Een "Blumhouse" productie en dat garandeert in ieder geval een bepaalde kwaliteit. En dat klopte ook. Blijkbaar een productie, die nogal wat voeten in de aarde had: Eerst opgezet door Jaume Collet-Serra met Eva Green in de hoofdrol, daarna, met veel scenario veranderingen geregisseerd door Iain Softley (the skeleton sky) is dit een aardige overlevingsthriller, die in ieder geval geen moment verveelt. Ik heb slechtere films gezien, die WEL in de bioscoop kwamen!

Wat een prul van een film! Volkomen overdreven ,(maar niet leuk of gek), geen verrassingen, geen humor geen logica. Het scenario zwalkt heen en weer en de volgende verandering komt alweer als de scenarist er niet meer uitkomt. Is er verder nog sprake van een opbouw? Helaas, er rest ons slechts een opeenstapeling van losse, onzinnige oeverloos lange vechtscenes,maar geen opbouw naar een einde. ...ik houd er maar mee op, maar dit is verreweg de slechtste actie komedie, die ik in jaren heb gezien. De 4 is dan ook alleen maar voor de soundtrack.
Nee, Matthew Vaughn van het schitterende "The Kingsman" is de draad helemaal kwijt!

De oorlog, die geen oorlog mocht heten, verklaard. Iets wat veel mensen al vermoedden, wordt hier door allerllei deskundien nog eens haarfijn uitgelegd. Saillant detail is het aannemen van de verjaringswet, waardoor Nederland eventuele schuldbetalingen kon vermijden. Zeer interessant om met behulp van censuur en de media de waarheid over de politionele acties te verbloemen.(ook toen al!). Jammer, dat we toch weer veel te maken krijgen met "talking heads", die ondanks hun grappige introducties, veel van het gevoel van "naar een film kijken", minimaliseren.
Waarschijnlijk zou deze interessante documentaire op de televise, mits op een goed tijdstip uitgezonden, meer impact hebben en een veel groter publiek kunnen bereiken.

Een burgelijk gezin woont en leeft op een ideale plek, waar alles voor hen tot in de puntjes geregeld is. Idyllisch zou je het bijna noemen. 5 kindertjes, bediendes, een schitterende tuin met zwembad..We hoeven ons verder nergens zorgen over te maken. Dit is onze "zone of interest".
Ja, er staat een grote muur in de tuin, maar die kun je met prachtige rozenstruiken laten begroeien. Dat er aan de andere kant van die muur het grootste vernietigingskamp uit de 2e wereld oorlog staat? Het zal wel. Dat is niet het gebied van onze interesse. Rokende schoorstenen, blaffende honden, geweerschoten en schreeuwende mensen? Het zal wel, maar daar wen je aan,net zoals je aan het geluid van een klokkentoren went! Huisje, boompje , beestje en manlief, gaat gezellig naar zijn dagelijkse werk! Lekker dichtbij ook!
Het lukt de regisseur, zonder ook maar één kampbeeld te tonen, alle gruwelen van W.O.2 aan ons duidelijk te maken.Zoals Rudolf Höss in zijn memoires schreef, voordat hij werd opgehangen:
" Of deze massale uitroeiing van de Joden nodig was of niet, weet ik niet, want het ontbrak me aan de daarvoor noodzakelijke brede visie". Net zoals de museumschoonmaaksters op het einde: Het was niet hun "zone of interest"! Een film om stil van te worden.

Twee Senagalese jongens van 16, die, onder invloed van sociale media en sterke verhalen in hun woonplaats, denken dat zij in Europa geweldige artisten kunnen worden, hebben gespaard voor de reis, die zij ondanks alle waarschuwingen van familie, doorzetten. Al gauw ontdekken ze al gauw, dat ze, ook in Afrika, niet als mens, maar als handelswaar beschouwd worden. Na maandenlange barre ellende lukt het hen hun odyssee tot een einde te brengen. Helaas zal het hun pyrrus overwinning voor hen niets meer of minder dan terug naar het begin betekenen
Indrukwekkende film, die eigenlijk verplichte leerstof in Afrika zou moeten zijn.

Aardig debuut van Christopher Walz, die bovendien de hoofdrol van Ulrich Mott, een pseudoniem voor een echt bestaan persoon, op een schitterend vileine manier vertolkt.
Hoe de hoofdpersoon zich in de Amerikaanse upperclass omhoog werkte, zegt veel over diezelfde upperclass. Ook de andere rollen worden ingevuld door topactrices en dat scheelt direct " een slok op een borrel" Ruim voldoende!

Een SF komedie/ satire, die misschien nog wel eens werkelijkheid kan worden. Alles A.I.! En de natuur? Die kunnen we toch via hologrammen laten zien! Makkelijk, hoef je planten ook geen water te geven! En baby's? Die kunnen we toch ook in een "pod" in het baarmoedercentrum laten "uitbroeien"? Een intrigerend gegeven, maar ik weet niet of een romantische komedie de beste manier is, om zo'n toekomstbeeld op de kaart te zetten. Heb me ondertussen best vermaakt, maar er had meer in gezeten.

Aardige psychologische film noir/ thriller uit de jaren '80, toen vooral Claude Chabrol, de "Franse Hitchcock" dit soort films maakte. Ook Christine Pascal maakt hier gebruik van allerlei Hitchcock thema's, waarbij de vergelijking met "Vertigo" wel het meest in het oog springt. Zelfs hier is al te zien, wat een groot actrice Isabelle Huppert is.
Prima productie!

Eigenlijk nooiit de tijd genomen om films van de grootheid Hayao Miyazaki, die handgetekende animatiefilms maakt, te bekijken, was ik totaal verrukt bij het zien van deze productie! Wat een stijl! Dit van oorsprong Europese sprookje met verwijzingen naar "The wizard of Oz/Alice in Wonderland" is een magisch wonder, waar zelfs Terry Gilliam, qua fantasie, nog een puntje aan zou kunnen zuigen. Extra aandacht voor de karakters, humor en zelfs nog wijze politieke lessen. Een prachtige soundtrack en de Japanse taal leveren nog een extra bijdrage aan dit meesterwerk!