Reacties

Nee, Dario, dat had je niet moeten doen. Met jouw staat van dienst en gevierd cult-regisseur nog eens een film maken in het door jouw geperfectioneerde genre. Maar wat we hier te zien krijgen is een herhaling van zetten, maar dan behoorlijk minder geïnspireerd. Zelfs de moorden zien er maar matig uit, de muziek is een oude "Goblins" imitatie en de eindscene is allerbelabbererst.
Op jouw leeftijd (83) moet het houden bij acteren, zoals je prachtige rol in "Vortex".

Richard Linklater en Cate Blanchett nou, dat moet toch wel wat worden!
Helaas blijkt het niet meer dan een vrij simpele komedie te zijn, die weliswaar goed geacteerd is,maar ook niet veel beter is dan talloze andere romkoms. Verwachtingen vielen dus behoorlijk tegen.

Ja, natuurlijk ga je vergelijken ... en als dan het schitterende thema van Mike oldfield alleen maar gebruikt wordt tijdens een autorit vraag je je af, waarom, dit allemaal zo nodig moest? Exorcist 2.0? De "woke" versie? De "black life matters" versie? Zullen we nu maar en een zwart en een wit meisje nemen, die bezeten zijn? Gaan we de duivel uitdrijven op zijn katholieks, op zijn protestants, met vodoo of met de liefde van de mens? Zetten we er, om commerciële redenen, nog wat sterren uit de film van 50 jaar geleden in of hebben die allemaal de pijp al aan Maarten/ de duivel gegeven? Krijgen we met zoveel opties een goede film?... NEE! Technisch in orde, maar komt niet boven het 13-in-een-dozijn niveau uit! Van klassiekers moet je gewoon afblijven!

Onduidelijk wat ze hier voor ogen hadden? De biografie van Golda Meir? Nee, want er wordt maar één periode uit haar leven behandeld. De Yom-Kipur oorlog in 1973. Een oorlogsfilm? Nee, want we krijgen de oorlog slechts te zien via slechte computerstatistieken uit de war-room!
Een politieke thriller? Nee, want het bleek slechts een niet werkende verbinding met een informer te zijn! Blijft over het spel van Helen Mirren en zelfs dat blijft, onder zo'n laag latex, maar net op haar gebruikelijke niveau. De regisseur moet gedacht hebben: Mirren trekt zowieso wel publiek, nu nog kromme rug, een typisch haarknotje, de eeuwige handtas, rare klompschoenen en een constante sigaret (en veel shots van volle asbakken) en we hebben de persoon aardig in beeld. De rest van de casting doen we met look-a-likes, hoeven geen bijzondere acteurs te zijn, want ze moeten toch alleen maar moeilijk kijken in de war-room. Het resultaat: een tamelijk teleurstellende film!

Nog even aantikken, dat je 'm gezien hebt

Tamar van den Dop stelt een groot aantal Nederlandse actrices en acteurs vragen over hun ervaringen en gevoelens bij het verfilmen van erotische scenes in hun films en confronteert ze met het eindresultaat. Die filmfragmenten krijgen we niet te zien,maar wel de gezichtsuitdrukkingen in close-up, als ze die scenes nog eens bekijken. Leuk idee, maar 77 min. met alleen maar close-ups is ook wel een beetje te veel van het goede. Na een uur had ik het wel zo'n beetje gezien, pardon, gehoord.

Schitterende aanklacht tegen de werkdruk en onderbetaling van het personeel in de medische zorg, in dit geval de verloskundigen/vroedvrouwen (sages-femmes) in een willekeurig ziekenhuis in Parijs. Komt behoorlijk aan, want na 2 uur kijken kwam ik doodmoe de bioscoop uit met de wetenschap, dat ik wel stapelgek zou moeten zijn om dit beroep uit te willen oefenen. Eigenlijk zou deze film verplichte kost moeten zijn voor al die nalatige bestuurders en overbodige managers, die maar vinden, dat er steeds weer op personeelskosten in de zorg bezuinigd kan worden. Fantastisch geacteerd, leek af en toe of je naar een documentaire zat te kijken! Aanbevolen!

Een mooi drama, met als uitgangspunt de Deense "thriller" "Queen of hearts". Maar waar de vrouw in die film de verleidster was, wordt ze hier,ook al door de lusteloze sex met haar oudere echtgenoot, duidelijk, in eerste instantie, verleid door de 17-jarige zoon uit een vorig huwelijk van haar man. Als haar echtgenoot via zijn zoon van de relatie hoort, ontkent ze in alle toonaarden en probeert hem als een leugenaar neer te zetten... Een prima film, die helemaal in het oeuvre van de inmiddels 75-jarige Breillart past.

Was al wat ouder in 1974, maar herinner me nog goed dat een vriend uit boosheid over de verloren wedstrijd de barbecue van het balkon (11-hoog) afsmeet, in precies in één van die wijken, die in de film zo schitterend teruggevonden zijn. Want inderdaad, wat ziet alles er prachtig jaren '70 uit, je waant ze zo terug in die tijd. En dan het prachtige verhaal, waarin zelfs de plot op een mooie manier wordt afgerond. Een schitterende film, die misschien de pech heeft, ietwat verkeerd in de markt gezet te zijn. Sommige bezoekers verwachtten een oorlogsfilm, anderen een voetbalfilm en het theater had, gezien het voorprogramma, blijkbaar een jeugdfilm in gedachten. Laat je dus niet in de war brengen: dit is een prachtig coming-of -age drama, gebaseerd op gebeurtenissen uit de jeugd van de regisseur. Zeer aanbevolen!

Nederlandse ondertiteling? Wat voor een kopie heeft u dan gezien? Zeker één voor een buitenlands festival. Ik heb in ieder geval geen ondertiteling gezien en had dat ook niet nodig. Ben dus benieuwd. Verder eens met uw reactie. Een prachtige film!

Een prachtige liefdesgeschiedenis uit het verleden, waar helaas geen toekomst inzit. De vraag, die hier steeds gesteld wordt: Wat als ....wat als ik niet geemigreerd was? Wat als het contact via internet niet was verbroken, wat als ik die ander niet ontmoet had..... Fantastisch geacteerd, een weemoedige sfeer en een superscore maken van deze debuurfilm een regelrechte winner.

Bijzonder, in deze tijd nog een 2-D animatiefilm tegen te komen, die voor volwassenen, met name horrorfans, gemaakt is. Het is, qua tekenstijl en beweging even doorbijten, maar dan heb je ook wat: een keiharde, bloederige horrorfilm met een heldin, die er niet voor terugdeinst met een grote bijl op iedereen en haar familie in te hakken. Film zou ogenblikkelijk verboden worden als het een live action productie was geweest, maar als een graphic novel kunnen de makers zich veel meer permitteren. Niet persë aan te raden om iedere dag zo'n soort film te bekijken, maar eenmalig best verrassend.

Godgeklaagd, wat het een beestenbende bij sommige mensen thuis is.Zo'n nieuwe wet is meer dan nodig. Zowieso, als je geen ruimte of geld, laat staan aandacht hebt voor je huisdier(en), dan zou het je ter plekke verboden moeten worden nog dieren te houden.
Filmpje is eigenlijk te kort om het probleem goed duidelijk te maken, dus een wat ruimere reportage zou wel op zijn plaats zijn.

🤣🤣🤣🤣

Ben bang van wel!

Bar en boos simpel verhaaltje en een Troll, die verdacht veel leek op een afstammeling van één van die Japanse monsters uit de jaren '60 films, die op net zo'n onbeholpen manier gebouwen kapot stampten en vliegtuig-bouwpakketten uit de lucht grepen ( hier vervangen door helikopters met kerkklokken????)
Nee, dan kan de regisseur in Hollywood gewerkt hebben, de fijne kneepjes heeft ie niet onder de knie gekregen en dat, terwijl zijn "The Wave" helemaal niet zo slecht was. Laten we maar hopen, dat een, na de aftiteling gesuggereerde, tweede er nooit komt!

Onderschat kinderen niet. Zo liefelijk als het soms lijkt, is de realiteit soms des te angstaanjagender.. Toch is het paranormale voor mij meer een zwaktebod en een verklaring voor het gedrag van de kinderen. Als dat in het midden gehouden zou zijn, was de film misschien wel beklemmender geworden, zie bijvoorbeeld "Lord of the Flies"!

mogen oudere mensen 'm ook tamelijk saai vinden?

De aardigste van de serie. Maar nogmaals de waarschuwing: kijk ze niet allemaal achter elkaar, want dan dreigt het wat monotoon te worden.
En ook hier weer: Je vindt de Anderson stijl prachtig of je vindt het verschrikkelijk.

Volslagen absurd, heerlijk gek, zowieso het verhaal al. Zo'n verhaal zou je eigenlijk door 4 verschillende regisseurs moeten laten verfilmen, om een vergelijking tussen de verschillende interpretaties te kunnen maken.Verrassend is deze Anderson stijl in ieder geval niet meer.

Voor mij de aardigste van de 4 shorts, waarschijnlijk, omdat ik 'm als eerste zag. Anderson blijft zijn vervreemende stijl trouw,maar, zoals bij Monty Phyton " Silly Walks" lekker gek blijft, zou het vervelend worden, als ze niets anders te bieden hadden. En dat dreigt te gebeuren na deze 4 shorts.
Dus, kom op, Anderson, nu weer iets nieuws ontginnen!

Het ene verhaal is nog absurder dan het andere. Toch een kleine tip: Kijk niet al deze korte films achter elkaar, want dan begint het idee wat monotoon te worden. Hoop ook, dat Wes Anderson zijn bizarre stijl na Asteroid City en deze korte films ook weer verandert.

Een aardige weergave over de ontvangst van een nieuwe leerlinge op een Franse basisschool en alle problemen, die dat kan opleveren.Uit ervaring weet ik, dat het vertoonde weliswaar een reëele blik is, maar dat de groepsdruk, ook op Nederlandse scholen, nog veel dramatischer dan het hier vertoonde kan zijn.

Het absurdisme is nog volop aanwezig, maar de idiote onderdelen worden te vaak onderbroken door vaak nodeloos en niet ter zake doend geschreeuw en gescheld. Dat was er in vroegere shows ook, maar hier had ik het idee, dat het alleen maar een bevestiging van "Hans Teeuwen shockeert weer" was.Ook de lekker in het gehoor liggende liedjes hadden weinig verband met de rest van de show. Kortom, fijn om Hans Teeuwen (wat heeft ie een dikke kop gekregen) weer op het toneel te zien, maar jammer, dat het niveau van zijn eerdere shows niet gehaald werd.

Daar gaan we weer: juichende kritieken van onze vaderlandse critici: een meesterwerk, satirisch, vol zwarte humor , een bijzondere acteerstijl, laat precies de rol van "de bezetters" van de koloniën zien. Terechte Oscar inzending. De geweldige keuze voor het 1:33 formaat, die je laat raden naar wat er buiten beeld gebeurt. Dat beloofde wat! Helaas, wat ik te zien kreeg was een soort bewegend fotoboek met theatrale scenes, gespeend van zwarte humor of satire met acteurs die, blijkbaar in opdracht, hun teksten met zo'n overdreven dictie moesten opzeggen, dat het, niet bedoeld, lachwekkend werd. (Of was het een keuze de rol van de zoon als een soort Martien Meiland te laten spelen?) O, ja, de film heet Zoete dromen ( ondertiteling Sweet Dreams, want dat klonk blijkbaar internationaler)
En wat betreft de boodschap: Peter Faber had het beter bij zijn "Max Havelaar" kunnen laten! Of: Het is informatiever de tv-serie " De Stille Kracht" met Pleunie Touw van 49 jaar geleden nog eens te bekijken. Voor mij dus een misser op alle fronten!
Lees net, dat de film alle belangrijke gouden kalveren (6) gekregen heeft. Nou, dat is voor mij dan voortaan ook geen maatstaf meer!