Reacties

Het uitzien van deze film kwam niet makkelijk. 3x overgedaan, steeds weer opnieuw begonnen. Zware kost. Nu mag een film schuren en het overdrijven van het calvinistische geloof, dit zwaar aanzetten, past wel bij een Nederlandse regisseur. Het kwaad manifesteert zich niet op redelijke wijze en in vooral naar vrouwen hard.

Ik heb wel eens laten vertellen dat veel westerns in Spanje zijn opgenomen. Deze film is in Duitsland opgenomen, waar Canada eerder de bedoeling was.

De realistische weergave van geweld in de film is Koolhovens reactie op het "cartooneske Hollywood-geweld" waarin een exploderend hoofd bijna grappig aandoet: "Het karikaturiseren van geweld is denk ik niet goed. Als je eerlijk bent over geweld, zie je ook wat het doet met een mensenleven." Koolhovens realisme bestaat onder meer uit een scène waarin een personage van achteren een kogel in zijn hoofd krijgt, waarop diens oog rood wordt: "Ik had uitgezocht wat er gebeurt als een kogel van achteren tegen je oog aantikt, nou, dat dus."(nieuwe revue 2017).

Toch allemaal achter elkaar gekeken. Je kunt het maar beter meteen gehad hebben🤭

Zojuist naar de laatste vier korte films van Wes Anderson gezien en dan zijn er veel overeenkomsten te zien. Voice-over, rap vertellen, techniek van filmen, droge humor etc.

Vermakelijk verhaal, met mooie kleuren en decors gefilmd. Tijdens de apotheose vind ik het te statisch, verder zeer creatief verbeeld.

Goed verhaal, creatief verfilmd, toch een beetje kaal.

Een goed verhaal van Roald Dahl. Vrij droog en haastig verteld, met schuivende panelen al decor, samen met beroemde acteurs. Redelijk.

Een onrustig verteld verhaal. Niet echt heel goed. Wel een waardering voor Roald Dahl.

Mij niet helemaal duidelijk wat de bedoeling van dit filmpje is. Laten we het experimentele karakter toejuichen. O, het is een proloog.

Een combinatie van een grote intelligentie, groot inzicht en een gedrevenheid kan er voor zorgen dat je los raakt van de sociale context en liefde. Dan is het fijn als er iemand is die je talent ziet én je op aarde houdt.

Regisseur Rian Johnson heeft zijn inspiratie opgedaan dankzij de film Annie Hall van Woody Allen. Met deze Star Wars film maakte hij een degelijk vervolg in de serie. Daarna heeft hij goede zaken gedaan met Knives out, waarin Daniel Graig is te bewonderen.

Philip Noyce heeft inmiddels zo'n 20 films gemaakt. De meest gewaardeerde 'Rabbit-proof fence', gemaakt in zijn thuisland Australië, staat op mijn lijstje om te zien.

Prachtige documentaire. Ook wel een film te noemen. Mooie mensen in een stedelijke omgeving die gebombardeerd worden. Ook de ziekenhuizen waar hard gewerkt wordt mensenlevens te redden. Om het te begrijpen, probeer ik ook uit te zoomen. Overal is er stad, krioelt het van de mensen, zijn er religieuze spanningen, worden er actief wapens gekocht, is er geen verbinding met de natuur, worden er geen belangen van dieren verdedigd. We zijn ontaarde mensen die voor de aarde en voor elkaar een plaag vormen. Als ergens het argument van onschuldige kinderen wordt genoemd, dan is dat natuurlijk waar. Enerzijds hebben we iets anders hebben afgepakt: land, natuur, ruimte, schone lucht en anderzijds toegevoegd: mensen, volle steden, industrieën, legers, wapens, vervuiling.

Het getoonde beeld heeft zich in Gaza herhaald.

Verwikkelingen rond flamenco muziek. Altijd gepassioneerd met onnavolgbaar handgeklap over vergane of onbereikbare liefde.

Gezien op Iffr 2025

Niet alle sketches zijn geslaagd, maar de meeste wel.

Als de grappen zijn geweest, zijn vader en zoon nog steeds ongemakkelijk stil naar elkaar.
Gezien op Iffr 2025

Film over de Arabische/Israëlische samenleving. Het alarm gaat een paar keer af maar verder niks over de Gaza-oorlog. Best gek.
Veel conflicten tussen mensen en binnen families. Regels gelden alleen voor vrouwen en die houden ze ook mooi met elkaar in stand ( ik moest ook aan 'Ik ga leven' van Lale Gul denken)
De ergste is het bedrog over dat het hartje van het ongeboren leven niet zo kloppen.

Gezien op Iffr 2025

Een slak kan niet achteruit (maar kan wel de weg terugvinden). Net als de slak moet het leven voorwaarts geleefd worden (en achterwaarts begrepen). Het leven is kut en somber. Maar deze animatie laat zien dat er door kunst toch nog hoop is.

Gezien op Iffr 2025, Volkskrantdag

Mooie beelden, goede acteurs. Het verhaal is niet zo spannend. We weten dat oorlog levens tekend, dat het leven in bergen geïsoleerd is, dat mannen baasje zijn en vrouwen kinderen baren en ervoor moeten zorgen. In films heb ik dat meer voorbij zien komen.

Gezien op Iffr 2025, Volkskrantdag

Goede film met een topcast. Rob Reiner heeft meer goede films op zijn naam staan. Wat ik niet wist is dat Reiner als voor het eerst nationale bekendheid met de rol van Mike "Meathead" Stivic in All in the Family. Zo werd hij genoemd door Archie Bunker.

Alan j. Pukala was een gewaardeerde regisseur. Deze film wordt als onderdeel gezien van de paranoia trilogie: Klute, The Parallex View en All the Presidents man.

Heerlijke, unieke filmervaring.

"De waardigheid van een man weerhoudt hem van wrok".

Zo ongeveer gefilmd vanuit panorama-view. Enerzijds lijkt het beeld zo te vervormen, anderzijds is de pracht en praal van een paleis goed te zien.

Zet af en toe de film eens stil en bewonder de uitdrukkingen van Emma Stone. Wat een prachtige actrice!

Ergens in het begin van de film wordt gerefereerd aan de stank van poep. Nu spreekt een film de reuk niet aan, maar het moet in die paleizen flink gestonken hebben. Er waren niet of nauwelijks poepdozen, terwijl de behoeften van koning(in), aanhang en bedienden toch gedaan moesten worden.

Seksualiteit tussen vrouwen: de film laat er genoeg over te zien. Ook de jaloersheid die zich aan kan dienen. Ik zie overeenkomsten met Mulholland dr. van David Lynch.

De muziek ook, die kermende, scherpe tonen die de dramatische ontwikkeling ondersteunen. Afgewisseld met klassieke muziek uit de 18e eeuw.

De mogelijke premisse van de film is, als Abigail zegt: " Het gaat nu over mijn ding" "ik sta aan mijn kant, altijd. Soms komt dat jou uit".
Of" liefde is niet liegen" tegenover "ik heb mijn plicht te doen"

Uiteindelijk is het bij de konijnen af🫣

Regisseur Jon Watts begon zijn carrière in de film met het maken van reclamefilms en muziekfilms. Na nog maar twee films verder regisseerde hij Spider-Man: Homecoming .

Watts was zo vastbesloten om de regisseur van de film te worden dat hij toegaf dat hij Marvel had "lastiggevallen" door hen fragmenten te sturen van een neptrailer die hij had gemaakt voor een Spider-Manfilm (wikipedia). Ondertussen heeft hij er 3 succesvolle opzitten.

Yorgos Lanthimos' films staan ​​bekend om het mengen van absurdistische , zwarte komedie met gewelddadige en seksueel expliciete inhoud, evenals een afwijkende kijk op de wereld. Ook Poor Things gaat met de werkelijkheid op de loop, terwijl je als kijker toch volop met je eigen wereldbeeld wordt gecontroleerd.
Voor deze film werkte Lanthimos voor de derde keer samen Emma Stone.

Eerder heb ik van Lanthimos The Lobster gezien. Perfecte film. Nu ga ik voor The favourite.

Gary Ross regisseerde alleen deze eerste film in de reeks van Hunger Games. De opvolgende waren er niet minder om, toch hadden die deze eerste als succesvolle basis.

Hoewel de film financieel en volgens de lovende kritieken succesvol was, koos Ross ervoor om de sequels niet te bewerken of te regisseren, waarbij hij het overhaaste productieschema (met name voor zowel het schrijven als de regie) als zijn belangrijkste reden aanhaalde (wikipedia).

Er zijn ook kijkers die het een rotfilm vinden. En eerlijk gezegd vond ik dat de 1e keer ook. Gelukkig mag een film schuren en aversie oproepen, dus later ben ik alsnog overstag gegaan. Prima film.