Reacties

'De grootste vis wordt zo groot omdat hij zich niet laat vangen'. Het thema van de film is vergelijkbaar met The Life of Pi: welk verhaal is beter: de waarheid of de fantasie?

Met geld vanuit het 'westen', ingezameld door popgroepen voor juichend publiek en tv-kijkende wereld, de armoede in Afrika bestrijden. Het bracht veel te weeg. Was dit nu een goede manier?

Veel humor met een mix van Lord of the Rings, deadpool, StarWars. Willow en andere fantasy. Edgin wil zijn vrouw terug, maar ook na de dood telt het leven meerdere lijnen. Als hij haar terug zou roepen, wordt een andere levenslijn van haar onderbroken en zal ze daarom verdriet en gemis ervaren. Moet hij haar wel terug laten komen? Interessante gedachte.

Een film van Stephen Frears. De hectiek moet vooral komen van de schreeuwende krantenkoppen die een dans maken met de losgekomen emoties van mensen. Het waren de paparazzi die achter Lady Di aanzatten. Dus gewoon riooljournalistiek. Zonder de hand in eigen boezem te steken gingen ze vol op het orgel het koninklijk huis belasteren. Aan de andere kant was het uitgelezen kans om van de monarchie af te komen. Volgens deze docu-B film is dat door Tony Blair voorkomen. Eigenlijk jammer, want ook tradities moeten een keer eindigen. Dat zou ook voor het Britse Lagerhuis op moeten gaan. Gast Simon Kuper bij zomergasten vertelde over zijn tijd op de universiteit van Oxford en merkte op dat alle Tory's en Labour's in Oxford alleen zijn geschoold op redenaarsschap zonder aandacht voor inhoud en kennis. Blair, Johnson, Strammer...één pot nat. Kortom: het wordt tijd voor het einde van de Britse riooljournalistiek, het Britse parlement, het Britse Koningshuis en de opgefokte emoties van Britten. Misschien drijven ze daarna weer een beetje terug naar Europa.

Terug naar de film die toch wat stijfjes is gemaakt. De koningin toont meer emoties voor de dood van een hert en Tony Blair is in huiselijke kring meer bezig met de afwas en het strikken van zijn das. Zijn bravoure leidt wel tot een lossere houding van de koningin.

Goede film. Bendegeweld en vrouwenvernedering. Door wie? Mannen.

Best een goede film. Het is steeds heerlijk ongeloofwaardig. Sam mag een tijdje als geest in de buurt van Molly doorbrengen. Toch fijn dat hij door deuren en muren kan én zich toch ook gewoon op de grond kan blijven voortbewegen.

Angst en geweld houden de gangs bijeen. Als het tot een duel komt, is New York als stad te groot en voorzien van een leger.
Mannenwereld, brengt niet veel goeds.
Film met prachtige doorlopende camerabeelden, shots en acteurs. Het is wel een zit maar om tot de eindscenes te komen worden er verhaaltechnisch flink wat stappen overgeslagen. Ik kreeg het idee dat er nog flink tussenuit is geknipt. Verder weet ik te weinig van het begin van New York om de geloofwaardigheid van het verhaal te kunnen beoordelen.

De aflevering gezien met Griet als presentator en Eus als gast. Eus is van het onderzoekende, gedreven en nieuwsgierig type. Inmiddels zeer erudiet. Het werd even ongemakkelijk bij verkeerd gedrag van een kunstenaar en zijn kunst. Of je dan wel kon luisteren..

Goede Nederlandse film. Met een paar sterke rollen.

Ingewikkeld met al die mannen die van alle kanten in weilanden, plattelandswegen en bossen opduiken en met Baths willen trouwen. Maar ze heeft al een piano. Van een sergeant leert ze kussen en vrijen. Is het ook liefde?
Anders dan ik tot nu toe van Thomas Vintenberg gezien heb of gewend ben. Is de zijn 1e kans buiten Denemarken/Zweden?

Aardige romance. Al en toe naar het komische nijgend. De pijn wordt genoemd maar niet gefilmd, waardoor het toch wat zoet blijft.
Emilia Clarke ontwapend wel.

Ongetwijfeld in mijn jeugd op tv gezien. De ene na de andere John Wayne film kwam langs. Toen vond ik het allemaal prachtig, nu gedateerd en saai.

Toch een wat rommelige film.
Charlize Theron scheurt in een mini door de stad en ze is een goede kaskraker. Of kluiskraker.
Jason Statham is inmiddels bekend via Snatch en Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Beter gaat het niet worden, wel gewelddadiger en meer in de hoofdrol. Een tijdje kon ik er wel van genieten.

Veel kalkoenen als het moeilijke verhaal moet worden verteld. Ik vind het een B-film.

Dat zal ik herstellen.

De wedstrijd is niet over. Via vapes heeft de tabaksindustrie haar macht terug. Via het 'recht' winnen ze met behulp van advocaten. De film is bij vlagen goed, maar dat tabaksfabrikanten lulkoek vertellen is niet echt nieuwswaardig. Verder wordt er in de film wel veel gebeld met steeds andere telefoons. En als er ergens een met muziek aangezette emotionele spanning is, gaat er wel een telefoon over. Ik had zelfs wat ergenis.

Mooie docu.

In 1991 gezien, zou opnieuw moeten kijken om echt te beoordelen. Het lijkt een mooi portret van een mensenleven. De bewegende tulpen zijn me bijgebleven.

Prachtig hoe de kleine meisjes de trein uitstappen, verwachten dat ze worden opgehaald en zoekend steeds meer vertwijfeld kijken..
"Ik ben je methode geworden door al je doen alsof" (Julie, ex-vrouw van Harry).
Moeder tegen zoon met syndroom van Down: ik heb mijn hele leven voor je gezorgd, maar wie zorgt ervoor voor mij? Ik wil leven..!

Iets teveel spoiler?

Meer voor mannen film. In tegenstelling tot anderen, valt me juist de soundtrack tegen.
De eerste 25 minuten zie je alleen mannen die elkaar doodschieten met mitrailleurs en bazookes. Het is wachten op een vrouw die zich moet behelpen met een boomstronk en steeds probeert te ontsnappen. De predator kijkt met thermografische ogen en beweegt als een kameleon door het woud. Soms kijk je als kijker mee vanuit de predator, zonder daarbij een gevoel te krijgen.

'Wormgatreizen is nu onmogelijk'. 'Doe het, het is een bevel'. En zo zit je opeens in een andere wereld.

Michael Douglas kan zich in rol van D-fens heerlijk uitleven. Hij komt op het punt dat de terugweg langer is dan de weg tot het laatste eindje.

Hoe kom ik erbij om deze film te zien? Zojuist voor de 2e keer in mijn leven het 'vergeten' boek 'De avonturen van God op zoek naar het zwarte meisje' van Bridget Brophy gelezen. Prachtige vertelling over de fictieve God die probeert aan te tonen dat hij niet bestaat (maar wie zegt dat God een man is, hij heeft voor het de gedaante aangenomen van God zoals deze het makkelijkst wordt herkend of verbeeld). In het verhaal wordt ook Bernard Shaw opgevoerd. Niet bij mij bekend, dus wat opgezocht. En zo kwam ik bij de film uit. Een vrouw van de straat met een plat dialect (cockney's) wordt door een man gemodeleerd naar een dame op stand met een perfect uitgesproken Engels.

Pygmalion is een Britse film uit 1938 onder regie van Anthony Asquith en Leslie Howard. De film is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van George Bernard Shaw. Omdat een jaar eerder een Nederlandse verfilming werd uitgebracht, werd deze verfilming in Nederland uitgebracht onder de titel De Engelsche Pygmalion.

Pygmalion was in de Griekse mythologie een prins uit Cyprus met een voorliefde voor beeldhouwkunst. De prins wordt verliefd op het perfect gemaakte beeld, dat op zeker moment tot leven wordt gewekt.
De mythe van Pygmalion leidde in de middeleeuwen tot de gedachte dat perfecte vrouwelijkheid alleen kan bestaan dankzij mannelijke scheppingskracht. Pygmalion is ook de titel van een op deze figuur gebaseerd toneelstuk (1913) van George Bernard Shaw.

Pygmalion is een toneelstuk in vijf akten van de Iers-Britse schrijver George Bernard Shaw. Shaw schreef het stuk in 1913 en het ging op 16 oktober van dat jaar in een door Shaw verzorgde Duitse versie in première in het Hofburg Theater in Wenen. De eerste opvoering in Engeland vond plaats op 11 april 1914 in His Majesty’s Theatre, met Mrs. Patrick Campbell in de hoofdrol. De eerste opvoering in Nederland vond plaats op 26 januari 1915 in het Verkadetheater in Den Haag.[1]
Hiervan afgeleid zijn de musical My Fair Lady (1956) en de verfilming daarvan (1964). De film S1m0ne (2002) van Andrew Niccol is een moderne bewerking van het verhaal in het mediatijdperk.

En zo kom je door het lezen van een boek van het één in het ander.

Karen Holmes komt zwaaiend met een tasje en strak truitje langs: 'she is problely cold as an iceberg'. In de vertaling: frigide.

Alle mannen zijn hetzelfde. 'Nog nooit op deze manier door een man gekust'. Karen bedriegt haar man, haar man bedriegt haar ook. Volgens de man is dat niet hetzelfde. Tsja.

Regisseur Fred Zinneman heeft een goede staat van dienst. Deze film kan in deze tijd nog net boeien. Iets teveel soap met rijkelijk gebruik van alcohol van mannen in legerkostuums en mooie vrouwen met trauma's.