Reacties

Nou, dat was interessant: ik had lang geleden de serie Invader Zim gezien (Engels gesproken), en om dat ik die wel geinig vond (lekker maf en over the top) was ik aan deze film begonnen, met de standaard settings van Netflix. Dat betekende: Nederlands nagesynchroniseerd.

Oef! Wat had ik een moeite met het kinderlijke gekrijs van alle personages! Hoogst irritant vond ik het. Zo erg dat ik het na twintig minuten echt moest stoppen omdat ik het gejengel niet meer trok. Zo was mij ervaring met de serie helemaal niet geweest. Wel erg over de top en een beetje schreeuwerig, maar nergens zo tanden-knarsend irritant als hier.

Ik ging op deze plek een zwaar afkrakende review schrijven, maar tijdens het schrijven bedacht ik pas dat er misschien een optie voor de Engelse taal zou zijn. En inderdaad: die had Netflix.

Ik ben opnieuw begonnen en tot mijn verbazing had ik nu helemaal geen moeite met de overdreven praatjes, en vond ik de film weer leuk geinig maf, zonder dat ik me ergerde.

De serie was wat leuker, naar uiteindelijk een voldoende (zes) in plaats van een onvoldoende (vier), voor deze film.

Ik raad dus ernstig aan om voor het Engels (met ondertitels) te kiezen, als je gaat kijken.

Ik vond het leuk dat deze film echt doorging waar de eerste eindigde. Ze hadden daar dan ook wel echt de opening voor klaargezet in deel één. Voor de meeste mensen zal het niet nodig zijn die eerste nog weer eens op te frissen, want ze deden dat einde in deze film nog eens dunnetjes over (zonder dat het te veel werd).

Er is, zeker tegen het einde, een leuke intergratie van de twee verschillende werelden en tijdlijnen. Dat voegt echt iets toe aan het verhaal, maar maakt ook dat je een beetje moet opletten.

Kritiekpuntje:
Wat doen die paar rare homosexualiteit-insinuaties tussen Specs en Tucker in deze film? Ze zijn niet grappig en grappen passen sowieso al niet echt in deze film.

Er is ook weer een einde aangenaaid voor een vervolg. Deze keer is het basis verhaal echter wel afgerond en is het meer een opzetje voor iets nieuws.

Net ietsje beter dan de eerste vond ik. In ieder geval ruim voldoende.

Best een leuke variatie op het standaard haunted house/possession/exorcism verhaal. Er was nét voldoende aan toegevoegd/veranderd om dit weer te kunnen waarderen, na het zoveelste echt helemaal standaard riedeltje. Voor mij wel tenminste..

Aan het einde was het ook net iets gecompliceerder dan de standaard, en dat beviel me wel. Er waren er ook wat dingen in die ik minder vond,maar ik heb deze keer geen zin daar over uit te weiden en echt belangrijk waren ze ook niet.

Verder vond ik het ook gewoon degelijk gedaan, ook qua sfeer (heel belangrijk in zo'n film, natuurlijk) en zo.

Beetje jammer van de cliffhanger. Maar als je deel twee ook klaar hebt staan kijkt dat juist wel heel lekker door.

Ruim voldoende.

Na het lezen van een paar van de reacties hierboven, vraag ik me af of deze film los te kijken is van de andere Marvel films. Ik heb Ant-man deel één en twee gezien, en best wat van de andere Marvel films, maar Endgame bijvoorbeeld nog niet..

Is het belangrijk andere films in de Marvel serie te zien (en als dat zo is, welke?), of valt deze goed te volgen na alleen Ant-man 1 en 2?

Leuk voor de leeftijdsgroep 13 tot 16, denk ik zo. Veel te simpel en doorsnee/voorspelbaar voor mensen ouder dan dat. Wel met lekker creepy aliens, al zijn ze niet bijster origineel..

Bijna voldoende.

Een actie-musical, interessant idee. Maar helaas pindakaas: flauw en suf. Flauw, suf verhaaltje, suffe liedjes, suffe pasjes, suffe 'grappen'. Flauw moralistisch (al heeft ie wat goede thema's in die al heel lang actueel zijn), en de donkere jongen rapt natuurlijk..

Kijk liever Dr. Horrible's Sing-Along Blog (2008), als je een gekke musical wilt zien. Dat heeft tenminste echte liedjes die niet steeds maar half afgemaakt zijn. Hoewel die natuurlijk niet de hier gepresenteerde boodschap heeft..

Sorry, ik sta achter de strijd, maar vond dit gewoon niet leuk.

Toch nog een bijna voldoende, want voor wat het is is het ook weer niet echt slecht.

Een heerlijke sci-fi serie vond ik dit! Intelligent en fantasievol verhaal en spannend en zo. Dat is toch het belangrijkste voor science fiction, naar mijn idee.

Het was ook heel wat anders dan de originele serie, die een stuk meer standaard en suffer was, als ik me goed herinner. Dat tweede deel van die zin is belangrijk, want het is echt eeuwen geleden dat ik die serie zag.

Hierna kwamen nog Caprica (2010) en Battlestar Galactica: Blood & Chrome (2012). Caprica heb ik gezien, maar zou ik nog eens moeten zien in te weten of het wat was. Blood & Chrome moet nog een keer komen.

Ik rond misschien ietsje naar boven af met deze zeer goed.

Best wel leuk en grappig vind ik deze serie, maar de breed uitgemeten vorm zelfhaat van de hoofdpersoon begon me op een gegeven moment wel echt tegen te staan. In het tweede seizoen was dat gelukkig iets minder erg, maar daarvoor toch een puntje minder dan ie anders van me gekregen had.

Het cynisme en de bizarre toestanden vond ik daarentegen wel geinig en maakte de serie.

Ruim voldoende.

De eerste keer dat ik deze zag was in de bios, toen ie al eventjes uit was, maar nog niet lang. Ik vond 'm best tof, maar hij viel me tegelijk best wel tegen. Ik vermoed voornamelijk omdat ie in mijn omgeving -en eigenlijk overal- teveel gehyped was en mijn verwachtingen daardoor veel te hoog waren opgelopen.

Eigenlijk wist ik dat bijna meteen, tegelijk met het gevoel van teleurstelling, maar ik moest 'm jaren later een tweede keer zien om het zeker te weten. Uiteindelijk vond ik het gewoon een echt mooie film.

Hij verdient een "goed", maar laat hoog gespannen verwachtingen even voor wat ze zijn, als je de film gaat kijken.

Ik vond deze tof!

Misschien moet je wat gevoelig zijn voor issues rondom (subtiele en minder subtiele vormen van) racisme (vooral hoe dat gaat in de States) om sommige van de signalen op te vangen, maar er is best goed voor gezorgd dat je ze mee kunt krijgen.

Ik zat ook wel een beetje te wachten op de horror, maar onderhuids broeide er genoeg om het interessant te houden. En het was ook weer eens wat anders dan de standaard horrorfilm met een bezeten mens of huis waar de duivel uitgedreven moet worden (the end).

Het einde was leuk en een geinig verwarrende mix van horror en comedy (die gelukkig niet al te grappig werd).

Ik vond 'm goed.

Ach ja, ik vond deze best aardig. Maar vooral ook omdat het een soort van in de buurt is, en het altijd leuk is je stad in een film te zien. Én ik ken wat dames ken die werken in een, iets minder hippe, maar wel succesvolle, modewinkel in de Hartenstraat (met de naam van een bekend frisdrankmerk van Nederlandse makelij, dat furore maakte in de fifties en sixties)(en tegenwoordig weer hier en daar te koop is, maar nu in Frankrijk wordt gemaakt).

Verder is het gewoon Nederlandse rom-com met gekibbel, gekkigheid en schattige kinderen en zo; wel leuk, maar niets om direct over naar huis te schrijven.

Voldoende.

Inderdaad een goede, best duistere en soms spannende film. Maar niet gelijk waar ik aan denk bij film noir.

Een goed, soms wat creepy verhaal en zeker ook goed gespeeld. Uitstekend camerawerk en soms prachtige, bijna spookachtige beelden (die soms ook nét een tikje te gestyleerd zijn).

Er is een shift in de film die ik wat raar vond, en waarna ik weer even moest wennen aan het nieuwe. Het leken zo wel twee films. Ook het einde vond ik zo wat onwennig. Ik was van plan een acht te geven, maar door die shift is het uiteindelijk een zeven plus geworden.

Bij de weg: kinderen (of je vrouw) slaan was toen nog heel gewoon..

Deze heb ik al een tijdje geleden gezien, naar ik dacht er pas weer aan tien ik net het origineel aan het kijken was:
The Night of the Hunter (1955)

Ik vond deze versie toen al niet zo best, maar in vergelijking met het origineel is het echt duidelijk onvoldoende.

De zoekopdrachten naar genres bij Netflix lijken overigens sowieso nogal gevoelig zijn. Zo krijg ik bij "martial art" prima resultaten, terwijl de gebruikelijke s op het einde ("martial arts") beduidend minder goede resultaten levert. Sterker nog de beste films in hun collectie staan er niet bij. 😅

Thanks voor de tip, Haberdoedas!🙂

Thanks voor de tip Holly!

Voor mij ontbraken er hierboven nogal wat codes die ik zou willen gebruiken, daarom heb ik gezocht naar de volledige lijst.

Hier een link voor anderen die interesse hebben:
https://www.netflix-codes.com/

Moet er trouwens bij zeggen dat het gebruik van de codes interessante resultaten op kan leveren, maar dat de codes, ondanks hun nauwkeurige omschrijving, meestal erg onnauwkeurig zijn in wat ze weergeven. Soms ronduit slecht. Anderen hadden dat ook al opgemerkt, maar ik wou het toch nog eens als disclaimer direct bij deze link vermelden.

Best een aardig gangsterdrama over de Kray broeders die in de jaren zestig daadwerkelijk in London hebben huisgehouden. Tom Hardy speelt een goede dubbelrol.

Ik heb me ermee vermaakt, maar echt heel goed vond ik 'm ook weer niet. Wel genoeg voor een ruim voldoende.

Nee, ik vond dit ook een onaangenaam smaakje hebben. Kan Jack Black sowieso al niet uitstaan. Ik weet niet precies waarom, maar al mijn nekhaar gaat overeind staan als ik het zie, en het haar op mijn rug (en daar heb ik behoorlijk wat van!) ook als hij zijn mond open doet. Zijn bewegingen, gezichtsuitdrukkingen, manier van praten en vooral zijn gevoel voor 'humor' staat me enorm tegen..

Maar voor de rest vind ik het ook niet echt aangenaam. Allemaal kleine dingetjes, het gelikte, de CGI, sommige elementen van het verhaal (dat vrij voorspelbaar is, maar ook wel wat leuke kantjes heeft) en het gevoel van opgeblazenheid dat het geheel voor me heeft. Nee, geen aanrader, wat mij betreft. Al vermoed ik dat velen dit een prima film zullen vinden.

Bijna voldoende, omdat het (los van Jack Black) ook weer niet echt slecht is.

Ik denk dat er met dit soort films gewoon niet zo heel veel meer te doen is. Je moet echt iets héél anders gaan bedenken (en dan is het niet meer 'dit soort film'), of de basis blijft zoals ie is en je kunt alleen een klein beetje variëren.

Met dat in gedachte, vond ik deze helemaal zo slecht nog niet. Sure, hergebruik van elementen en clichés. Maar met de nét wat andere setting en insteek is het best aardig geworden.

Ik vond 'm in ieder geval voldoende. Eigenlijk nog iets meer, maar nét niet genoeg om op te waarderen naar een ruim voldoende.

Deze film had een beetje een onorthodoxe opzet en aparte sfeer, maar het werkte wel voor mij.

De hoofdpersoon gedraagd zich als een enorme eikel. De acteur is er goed in er een te spelen.

Ik vond het wel een leuke film, maar het bovenstaande heeft het cijfer een heel punt gedrukt.

Voldoende

Natuurlijk is de basis van dit verhaal niet heel origineel, maar de uitwerking vond ik wel erg leuk. Goede sfeer en toffe muziek! En de setting sprak me ook wel aan.

Er is ergens een shift waarna het net wat minder wordt en over de laatste tien minuten weet ik nog niet zo goed wat te denken, het bracht gevoelsmatig nét niet dat hoogtepunt dat ik halverwege de film voelde dat erin zat (in welke vorm dan ook). Het einde viel zodoende wel én niet een beetje tegen.. 🤔

Maar ik heb me goed vermaakt. Gevoelsmatig rond ik de twijfel tussen voldoende en ruim voldoende toch maar naar boven af.

Leuke, lekker absurde en ongemakkelijke film over dit ongelofelijk disfunctionele gezin. Moet je wel tegen kunnen. Soms werd het ook een beetje té ongemakkelijk.. 😂

Ruim voldoende. De tijd meegerekend zou het nog een puntje hoger mogen.

Nee, te dom hahaha-grappig, en te stomme clichés. Jammer, want er zaten ook wel wat leuke elementen en vondsten in. Maar het geheel was me gewoon te flauw.

Het hielp ook niet dat ik de in het Frans nagesynchroniseerde versie aantrof op Cinéart.

Onvoldoende.

Soort van tragi-komisch, deze film. Of is het licht melancholisch? Misschien zij er wel betere woorden voor, want deze passen eigenlijk niet echt, maar ik kom er niet op. Het is een soort van droevig, licht grappig, maar toch mooi en een soort van opbeurend. Vreemde combi.

Veel fijne muziek (plus een optreden van David Byrne), en een soort van poëtische beelden. Ik denk dat dat ook een aardig deel van de bedoeling van de film is, een bepaalde sfeer opwekken waarin het, niet zo ingewikkelde, verhaal zich afspeelt. Als een achteroverleunende, licht bitterzoete levens-overpeinzing.

De ingehoudenheid en het stemgebruik van de hoofdpersoon zou sommige mensen wel eens tegen kunnen staan. Ik merkte dat af en toe bij mezelf, maar uiteindelijk vond ik het toch geen probleem. Het had ook een functie in de film.

Ik heb er plezier van gehad en geef deze een (vrijwel) ruim voldoende.

Allejezus! Wat een keiharde, adrenaline (en testosteron) gevulde actie film! En alles in first person shooter vorm. Dat laatste is een belangrijke gimmick, maar kon ik ook erg waarderen met alle actie.

Het was ook een beetje een b-film, maar wat mij betreft drukte dat de pret niet. Dat het verhaal vrij dunnetjes was vond ik ook niet erg. Het was goed genoeg en de film draait toch voornamelijk om de actie (en expliciet geweld).

Ik heb genoten en vind um goed. De acht is misschien net een beetje veel, maar het een ruim voldoende is gewoon net niet genoeg.