Reacties

Op de een of andere manier bleef deze serie me bij vlagen overkomen als een door AI geschreven stuk, samengesteld uit heel veel kleine elementen uit heel veel andere films (zoals in de South Park aflevering Cartoon Wars Part II: https://m.youtube.com/watch?v=qTC9j0QpCBM 😜). Het bleef fragmentarisch aanvoelen, ondanks doorlopende grotere verhaallijn, thema's en dergelijke.

Sommige themas en elementen leken ineens even heel belangrijk, maar waren vervolgens ook weer zomaar weg, zonder echt iets aan het algemene verhaal toe te voegen. Alsof het de schrijverster ontbrak aan het talent alles echt bij elkaar te brengen.

Dat gevoel van gebrek aan echte adhesie maakte dat ik een paar keer op het punt stond te stoppen, ondanks dat veel van de serie me wel heel goed beviel. De sfeer bijvoorbeeld, en de soundtrack. Maar ook daar was het soms een beetje af en aan, en speelde de indruk van fragmentatie af en toe ook een rol.

Het laatste seizoen ging op een gegeven moment ook nog grappig doen. Totaal niet gepast, vond ik.

Dat het verhaal tegelijkertijd ook echt goede kanten en ideeën had, maakte dat ik uiteindelijk toch alles uitgekeken heb.

Het is echter een super slow burner, en verwacht weinig jump scares, afgehakte ledematen en gore. Er is wel wat van datte, maar echt weinig. Wat dan overigens een paar keer ook wel gelijk vrij intens was.

Zeker hoge productie waarden en goede acteurs, maar vanwege wat ik hierboven geprobeerd heb om te omschrijven, kan ik niet hoger waarderen dan een (kleine) ruim voldoende (wat trouwens nog steeds een vrij goed cijfer is).

Deze deed me qua sfeer en onderwerp een beetje denken aan Phase IV (1974) (die hier qua visueel en creativiteit wel bovenuit steekt), Rollerball (1975) en andere ietwat droge seventies sci-fi films, al is dit dan uit de heel vroege eighties. En dat is een goed ding, want ik kan die sfeer wel waarderen.

Het laatste segment viel me een beetje tegen, ondanks wat geinige gimmicks. Daar had wat meer creatiefs mee gedaan kunnen worden.

Voldoende plus.

Op zich allemaal wel goed gedaan (al vond ik veel van het acteerwerk nogal houterig en geforceerd overkomen), en met aardige sfeer en zo, maar het verhaal schoot eigenlijk gewoon te kort, en vond ik te ver opgerekt.

Het verhaal was niet echt heel onorigineel in de manier waarop thriller, mysterie, sci-fi en detective gecombineerd werden, maar maakte wel veel gebruik van vrij begane wegen in ieder genre apart.

Af en toe voelde de genre-elementen uit balans, of doorgeschoten en losgekoppeld (en gewoon slecht uitgewerkt). Met name de laatste aflevering had daar last van. De scènes van het hoogtepunt voelde voluit als ondoordachte actie sci-fi b-film (zoals ik naar aanleiding van de titel eigenlijk van de hele serie verwacht had), terwijl de rest van de serie veel meer cerebraal van toon was.

Er waren ook wat dingen die voor mij erg onlogisch of ongegrond leken, ook binnen de wereld die er geschetst werd. Bijvoorbeeld dat er iets zomaar vanuit het niets beweerd of verklaard werd alsof het zonder enige twijfel volslagen vanzelfsprekend de waarheid was, terwijl het voor mij zomaar uit de lucht leek te komen vallen.

Dat laatste is trouwens iets dat me wat vaker is opgevallen in Aziatische (of misschien vooral Koreaanse?) films, dat er soms nogal stevige statements worden gemaakt over hoe het zit, als zijne de enige logische waarheid (die ik kennelijk zomaar moet geloven), waarbij ik dan denk:"Oh..? Is dat zo? Hoe kom je tot die conclusie?", en in verwarring op mijn achterhoofd begin te krabben. Zou met culturele achtergrond te maken kunnen hebben..

Ik bleef ook nog zitten met de vraag:
Heeft alle apparatuur in Korea een timer die aangeeft wanneer de zaak precies gaat ontploften bij een overbelasting? 🤔

Hoe dan ook, ondanks fijne goede stukken bleef het geheel toch een beetje in een middenmoot je hangen. Voldoende, met een flink plus, maar nét te weinig om omhoog af te ronden.

Ik vond dit wel een toffe sci-fi horror. Verder heb ik vooral de neiging spoilers als beschrijving te geven, dus dat ga ik maar niet doen.

Sfeertje, actie, leuke soundtrack, wat echt goede momenten. Verhaal niet erg uitgebreid of origineel, uitvoering wel tof.

Wat een joekel van een fout op 01:25:33! Zelf ik wist voor ze het deed dat het een hele domme fout was, dat had ze echt nooit zomaar mogen doen. En ze hadden elkaar vlak daarvoor nog wel gewaarschuwd.. 🙄
Eigenlijk gewoon buitengewoon ongeloofwaardig voor mensen met een opleiding zoals zij moeten hebben gehad. Maar ach, er is natuurlijk wel meer ongeloofwaardige hier.

Drasa heeft een goede muzieksmaak!

Zou er familie bij zijn van een van de kleine rollen in Guardians Of The Galaxy? 😂

Het einde was een beetje lauw, vond ik..

Ik heb me goed vermaakt,maar hoogstaande cinema was het natuurlijk niet.

Ruim voldoende met een flinke plus.

Let op: nadat de aftiteling al begonnen is, komt er nog wat van hem leukste beeldmateriaal!

Toffe docu over de Beastie Boys. Nou ja, docu.. Het is meer een tot theaterstuk gemaakt "The Story Of" kinda deal..

Erg leuk dat ze echt bij het begin beginnen, 14-16 jaar: eerste ontmoetingen. Nog een grote plus: alles wordt verteld door de twee overgebleven Boys zelf!

Leuk beeld- en geluidsmateriaal, en eigenlijk alles tof een koel! Er zijn ook wel wat kitscherige momenten, maar dat is te vergeven, ook vanwege de theatervorm.

Aanrader voor de fans, en geïnteresseerden. Vrijwel zeker dat je de band en muziek beter gaat begrijpen en meer waarderen na het kijken van deze 'docu'.

Goed.

Hoe maak je een low budget film met een 'monster', en bezuinig je vooral op special effects?

Los daarvan stoorde het me dat een aantal van de hoofdfiguren wel erg makkelijk goedgelovig (of wellicht gewoon dom?) waren.

Verder niet echt slecht uitgevoerd en wel uitgekeken (de ontknoping was nog wel oke), maar niet overtuigd.

Onvoldoende. Welliswaar met een plus, maar toch..

Best een geinige sci-fi drama, road en coming of age movie. Het sci-fi gehalte is hier niet heel hoog (afhankelijk van wat je eronder verstaat), en dient vooral het drama.

Tom Hanks doet hier wat ik 'm al vaker heb ziend doen, naar hij is er dan ook goed in. Verder is het ook allemaal heel degelijk en netjes uitgevoerd, al lijken sommige onderliggende zaken technisch gezien wat onwaarschijnlijk.

Ik vond het inderhoudend, en mooi, maar echt bijzonder is het niet. Ik had misschien ook wel op wat meer spanning gehoopt, of zoiets. Op deze manier bleef het allemaal heel zachtjes vloeiend.

Desondanks een fijne film om te zien. Ruim voldoende.

Deze serie is waarschijnlijk vooral jongeren als doelgroep in gedachten gehad, maar ik vond 'm toch leuk. Vooral omdat de verhalen best goed waren en niet al te ver weg bleven wat lastiger onderwerpen in het leven.

Niet zwaar of belerend of zoiets, maar met wat gevoel voor wat het is om een mens te zijn, dat niet alles in een hokje past, of zo makkelijk om mee te dealen. Er waren nuances die niet in je gezicht gesmeerd werden, maar wel voelbaar werden gemaakt.

Een heel klein beetje als That '70s Show (1998–2006) maar dan met minder 'hahaha' en vanalles belachelijk maken, maar iets meer nadruk op het drama. En dat laatste bedoel ik op een positieve manier.

Jammer dat het na die 18 afleveringen gecancelled is, en dat sommige gebeurtenissen niet verder uitgewerkt waren, of in afgerond bleven..

Natuurlijk was niet alles even goed, en er waren ook wat tenenkrommende momenten in, maar over het geheel vond ik het goed.

Ik vond 'm leuk. Ruim voldoende leuk.

Maar kennelijk waren dat niet genoeg woorden om de opslaan knop te mogen gebruiken..? 😅

In het begin vond ik deze nog wel leuk, lekker over de top en zo, maar na een tijdje begon het toch te vervelen. Ik kon de inzet en intentie echter wel waarderen.

Wel wat goed vette gore!
In die tijd had ik het best leuk hebben gevonden, denk ik. En toen was het vast ook wel heel wat. Wellicht is het nog wel wat voor jongelui met een appetite voor maffe eighties films? Ik was tevoren misschien iets te veel gehyped door wat ik erover gelezen had.

Nog wel een bijna voldoende plus.

Super slechte titel muziek met een eeuwig durende aantiteling; een doodvermoeiende reeds strip plaatjes met af en toe een titel tussendoor.

Deze film voelde voor mij aan als een heeel lang opgerekte aflevering van creep show. Maar dan ook wel hééél erg lang opgerekt; deze 'film' doet 77 minuten over wat Creep Show in 25 minuten zou doen. Meer dan 50 minuten nodeloze opvulling, wat mij betreft.

Normaal houd ik van dit genre, en heb ik niet snel moeite met goedkope producties, maar dit sleept zich dodelijk saai door de stappen die vanaf het begin van de film al voorspeld kunnen worden.

Extra laag cijfer vanwege het totaal verdoen van mijn tijd.

Gering.

Aha! Wat een goede uitleg! Ik snap het nu, en het is leuk om te weten. Dank je wel! 🙂

Zoals je merkt ben ik niet zo thuis in de rock/metal wereld (al luister ik er soms met plezier naar). En ik dacht dat je het over de inhoud van het verhaal had. 😅

Wow, die was best wel intens..! En liep even wat anders dan ik verwacht had. Thriller horror is inderdaad het juist label.

Prima verhaal, welliswaar niet 100% origineel, maar origineel genoeg. Goede opbouw, fijne soundtrack, redelijk goed gespeeld en gemonteerd. Ik was helemaal tevreden met de productie, en heb genoten van de spanning en, nogal grove en expliciete, 'actie'. Duidelijk niet voor de teerhartigen..

Een echt verband met de rock/metal wereld zag ik niet speciaal, maar dat is wellicht een kwestie van wat je je daarbij voorstelt.

Een kerstfilm, trouwens..! 😅

Ruim voldoende.

Lekker donkere Japanse horror B-film. Niet echt bijzonder qua verhaal, maar wel geinig uitgewerkt, met een idiote twist, wat aardige gore en goed duistere sfeer.

Niet lang en met een soort van open einde.

Ik vond het leuk om 'm te bekijken, maar ik zou 'm niet aanraden aan het doorsnee kijkpubliek, alleen aan genre liefhebbers.

Voldoende.

Hmm.. Klinkt goed. Aan dit commentaar heb ik meer dan aan de synopsis daarboven. Thanks! 🙂

Er zijn nogal wat overeenkomsten met deze film:
Journey to the Center of the Earth (1959) die me trouwens ook goed beviel. Ik sprak mijn vermoeden daar al uit, maar het klopt: deze 20,000 Miles vond ik inderdaad ietsje beter.

Lekker klassieke stijl avonturenfilm, met grote sterren uit die tijd. Fijn voor nostalgie en zo.

Het thema, helaas nog altijd actueel, misschien wel weer meer dan de afgelopen vijftig jaar, is mooi uitgewerkt. Erg jammer dat de mensheid daar kennelijk niet aan voorbij kan komen.

Ruim voldoende.

Kort, obscuur, Japans gore fest. Heeft niet veel om het lijf, maar was wel geinig om te zien, voornamelijk voor de enigszins originele bloederige uitspattingen. Inderdaad best een goor feest, maar verder weinig soep.

Nawja, bijna voldoende plus dan maar.

Bijzonder felle kleuren. Suf verhaal, veel te weinig materiaal voor de speelduur, wel de goede kleur voor het bloed en een leuk pak voor het monster.

Als die laatste twee dingen echt het enige zijn wat je interessant vind aan een film, vooral kijken (en neem een breiwerkje mee voor de andere 80 minuten)! Mocht je toch iets meer boeiends verwachten tussen de drie minuten bloed of idioot monsterpak, dan gauw wat anders zoeken. Ga niet langs start, absoluut niet zo slecht dat het weer goed is..!

Gering.

Wat een bijzondere eensgezindheid in de bovenstaande reacties..! 😊

Deze film had zo zijn momenten, maar overtuigd was ik niet.

Het verhaal was simpel, niet overmatig cliché, maar ook niet erg origineel. De uitvoering was oké, maar er waren ook wel wat momenten dat ik het wat vlak door vond modderen.

Er zaten gelukkig enkele zeer ranzige scènes in, en de freak was best goed gedaan.

Wat mooie donkere scènes/plaatjes, maakten de film ook wat beter, en op de koptelefoon viel het sound design me positief op. Niet dat het heel bijzonder was, maar het was gewoon goed, lekker immersive, zoals de Engelsen dat noemen, sfeerverhogend, en af en toe heel intens.

Bijna voldoende plus.

Ik was niet erg gecharmeerd van deze cartooneske actie komedie, maar het viel me nog enigszins mee. Ik had erger verwacht.

Veel flauwe grappen en eigenlijk nogal suffige actiescènes. Maar ja, wat wil je met die dikke pakken aan..

Het verhaal was doorsnee, zoals te verwachten, maar het werd gelukkig niet echt heel saai. Er waren bijvoorbeeld ook een paar grappen bij waar ik wel wat om gniffelde.

Ik denk niet dat ik de andere films in deze franchise ga kijken.

Desondanks toch nog een bijna voldoende.

Ik vond dit best een aardige low budget eighties horror thriller.

Op het eerste gezicht is het niet echt veel, en het is duidelijk een goedkope B-films, naar de sfeer en de best aardige eighties synth soundtrack hadden toch ook wel wat.

Aan de andere kant, had het kleine stukje romantiek gedoe van mij niet gehoeven, hadden de band (The Nuns) en de freaky scene meer aandacht mogen krijgen en stelde het verhaal ook niet veel voor. Voor mij zat het aardige vooral in de underground sfeer.

Hoe dan ook, hij haalt nog net een bijna voldoende binnen, wat mij betreft.

Willekeurige country poprock op de achtergrond, de songteksten zijn nauwelijks te verstaan, maar op Prime Video zijn ze allemaal vertaald in de ondertitels, al is het maar een halve zin. Lekker verwarrend als je de film probeert te volgen.. 😂

Slome, onoriginele, houterige, hillbilly country B-horrorfilm. Super cliché en droog, maar ook weer niet al te slecht gedaan voor een amateurfilm, en de kleur van het bloed (waarvan er van mij nog wat meer had mogen zijn) was wel vrij accuraat. 😜

Echt niet voor de gemiddelde kijker. En voor mij ook niet echt, eigenlijk..

Het vrij hoge cijfer op IMDb is waarschijnlijk te danken aan de vrienden en familie van de makers die de film waarderen. Ik wed dat de 6.4 die er nu staat flink gaat zakken als meer gewoon publiek de film te zien krijgt, en nog energie overheeft om een cijfer uit te delen.

Onvoldoende.