Reacties

Leuke, avontuurlijke oorlogsfilm à la The Guns of Navarone, die zich net als die klassieker ook in Griekenland ten tijde van WOII afspeelt. Hier en daar komt het wel erg gedateerd over, sommige decors zijn zelfs voor die tijd niet om aan te zien. Maar de acteurs hebben er duidelijk zin in, en maken de film zeker geen vervelende zit.

Aardig tot goed gemaakt, en er zitten wel wat scènes in die je bijblijven. Maar aan de andere kant is het allemaal nogal eendimensionaal en erg voorspelbaar. Dit interessante, waargebeurde verhaal had nog een stuk beter verfilmd kunnen worden, bijvoorbeeld door één van de verhaallijnen weg te laten en wat meer de verdieping te zoeken in de andere. Nu is het van alles een beetje, en wordt het nergens écht meeslepend en memorabel.

Russische films worden door Netflix blijkbaar niet geboycot, en dus is Stalingrad daar 'gewoon' te zien. Maar als deze film wel was geboycot, had je er niet veel aan gemist. Je wordt overladen met visuele effecten, maar ook echt OVERLADEN, en daardoor vond ik het een erg moeizame kijkervaring, alsof je naar een videogame zit te kijken. Er is werkelijk geen greintje authenticiteit te bespeuren. De 1993-versie van Stalingrad komt echt veel meer binnen dan deze rare opgepompte CGI-kitsch.

Als ik familie van Arthur Knaap was, had ik echt een stokje gestoken voor het uitbrengen van deze rommel. Want godsamme zeg, wat is dit tenenkrommend slecht! Vrijwel alles is van een beroerd niveau, waarbij het acteerwerk nog wel het meest schrijnend is, de 'acteurs' lezen hun tekst nog net niet van een papiertje op. En dan zal je ook nog eens zien dat Netflix er brood in ziet... nou, geef mijn portie maar aan Fikkie!

Totaal onnodige en dommige film met reuzenanaconda's die op Borneo voorkomen (yeah sure), en daar alles en iedereen opvreten. Toch is dit niet de slechtste film uit dit genre: wat ze hier goed doen is de kijker niet vermoeien met een lange inleiding waarin de hoofdrolspelers geïntroduceerd worden, want wie geeft daar nou om in dit soort films? Binnen vijf minuten zit je al in de jungle van Borneo en kan de slachtpartij beginnen. Maar een voldoende kan ik er echt niet voor geven.

Ik krijg altijd argwaan wanneer de openingstitels van een film begeleid worden door zeer matige tienerrock, zeker bij horrorfilms. En dat gevoel was ook deze keer niet misplaatst, want wat een bagger is dit! De acteurs lijken geworven te zijn in de plaatselijke snackbar, de scriptschrijver had te veel spliffs gerookt, de 'special effects' zijn ingekocht bij de feestwinkel, en het woord 'belichting' kende de crew niet, want het grootste deel van de film is amper te zien. Haal deze puinhoop zo snel mogelijk van Netflix!

Zit verhaaltechnisch wel goed in elkaar, je wordt echt meegenomen op een avontuurlijke trip langs de frontlinie van het Ardennenoffensief, waar de hoofdpersonen nogal wat kleurrijke types tegenkomen. Helaas is het acteerwerk nogal toneelmatig, zelfs houterig, en komen sommige scènes ook gedateerd over. Op zich zou het script wel een remake verdienen, denk dat het met de huidige middelen en techniek een interessante, zelfs spectaculaire, oorlogsfilm kan worden.

Indrukwekkende en goed gemaakte serie, die nog maar eens op een hartverscheurende manier laat zien hoe een oorlog levens op z'n kop zet en dat de daarmee gepaarde trauma's blijvend sporen achterlaten. De insteek om de rol van de Noorse koopvaardijvloot in WOII centraal te stellen is origineel, en geeft je een beter beeld van wat zich toen allemaal in het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan heeft afgespeeld.

Dit pulpwerkje stond in de jaren '80 nog op de beruchte Video nasty-lijst, waar tientallen videocassettefilms op stonden die verboden waren vanwege hun gewelddadige en controversiële karakter. Vandaag de dag kan je 'm echter gewoon op Netflix zien en dan weet je dat de meest omstreden en bloederige scènes er waarschijnlijk wel uitgeknipt zullen zijn. Wat dan nog overblijft is niet veel meer dan een flink gedateerde zombiefilm van de b-garnituur. Voor de hardcore fans van zombies en Video nasty vast wel grappig, de film heeft ook wel een bepaalde cultstatus in dat circuit, maar op mij kwam het allemaal maar erg knullig en amateuristisch over. De zombiefilms van Lucio Fulci uit de jaren daarna zijn echt veel leuker om naar te kijken.

Kijkt op zich makkelijk weg, maar tjonge jonge zeg, de hoofdpersonen acteren alsof ze elke dag belastingaangifte moeten doen. Zo zakelijk, droog, houterig en kil, het is blijkbaar verboden om te glimlachen of een traan te laten (zelfs wanneer je eigen vrouw in coma ligt). Of is dat typisch Scandinavisch (of Fins)? Ze mogen er in seizoen twee in ieder geval wel wat meer pit en emotie in gooien, want op deze manier lijkt het meer op een serie over verzekeringsadviseurs.

En er komt er volgend jaar weer eentje aan...

Best grappige exploitatiefilm, die hier en daar oogt als een videogame. De hoofdpersoon, een sukkeltje zonder enig aanzien, moet door een ongelukkig voorval allerlei 'missies' voltooien voor een gangsterbaas om hem zo het hoofd van de beruchte en gevreesde 'Machine Gun Woman' te brengen. Die Machine Gun Woman zelf (Fernanda Urrejola) doet in haar rol wel wat denken aan Rose McGowan in Planet Terror, maar waar die productie een miljoenenbudget had, moet deze film het duidelijk van vriendendiensten en wat geleende spullen hebben. Ondanks die beperkte middelen weten de makers een vermakelijke amateuristische vibe te creëren. Wel storend is dat je het op Prime moet doen met een irritante Engelse nasynchronisatie in plaats van het Chileens-Spaans gesproken origineel, had dat nou niet anders gekund?

Lekker lomp, goor, gritty en absurdistisch. Het verhaaltje stelt niks voor, maar daar krijg je een enorme berg bloederig spektakel met dik aangezette dialogen voor terug. Niet kijken als je een zwakke maag hebt, en/of niet tegen 'te veel' kan.

Aardige krimiserie die de spanning goed en lang vast weet te houden door je geregeld op het verkeerde been te zetten. Ook de fotografie is prima, het omstreden bruinkoolgebied van de Lausitz laat zich goed koppelen aan de (naar mijn mening) iets te moralistisch uitgedragen slotboodschap dat alles wat slecht is ook in iets goeds kan veranderen. Een tweede seizoen zal er vast komen, daar leent de serie zich wel voor.

Een film die eeuwig opbouwt naar een climax die nooit komt, alsof de laatste pagina van het script kwijt was. Alleen Nicholson is lekker op dreef, verder is het teleurstellend. Al zal een en ander ook wel met het budget te maken hebben gehad, want dat was al bijna opgesoupeerd voordat de film in z'n geheel geschoten was. Sommige scènes die op de planning stonden zijn dan ook niet verfilmd, en dat zie je terug.

Daar heb je er weer een, zo'n horrorfilm die aardig en veelbelovend van start gaat, maar zich in het tweede deel weer dusdanig verliest in een brij van hallucinaties en pretenties dat er aan het einde niks meer dan vage, nikszeggende rommel van overblijft. The Empty Man had ook prima 'Lege Huls' genoemd kunnen worden.

Standaard weerwolffilm, die alle open deuren van het weerwolfgenre intrapt, maar ook echt niet meer dan dat. Als simpel tussendoortje prima te doen, je bent het morgen waarschijnlijk allemaal al weer vergeten.

Veeg Bloodsport en Rocky IV bij elkaar en je hebt Best of the Best II. Ralf Möller doet zelfs letterlijk een Dolph Lundgren-imitatie, er wordt ook echt op geen enkele manier geprobeerd om iets van originaliteit te verwerken in het verhaaltje. Maar goed, je kijkt uiteindelijk alleen voor de gevechten en die zien er prima uit. Phillip Rhee ging hierna in een dubbelrol (regisseur en hoofdrol) verder met het uitmelken van de franchise, dus voor wie er niet genoeg Best of the Best kan zijn, er volgden nog twee delen. Ik laat ze in ieder geval aan me voorbij gaan.

Typische jaren '80-film die door de jaren heen een cultstatus heeft verworven. Veel clichés, een ontzettend cheesy einde, een verhaaltje dat bij elkaar is gejat uit films als Rocky, Bloodsport en Karate Kid, maar toch vergeef je het deze film allemaal. En waarom? Ik denk dat dat komt omdat iedereen zich kan identificeren met al het melodrama, de boodschap dat je nooit moet opgeven, en het gegeven dat verliezen soms meer oplevert dan winnen.

Geweldige aanvulling op de serie. Van begin tot eind raast deze film aan je voorbij, en omdat het tempo hoog gehouden wordt, maakt de regisseur zich hier en daar wel wat schuldig aan nonchalance en lijken sommige scènes afgeraffeld. Desalniettemin blijft het tot het einde bloedje spannend en schitteren met name Elba, Serkis en Crowley in hun James Bond-achtige rollen. Het einde laat ook nog wel ruimte open voor meer (de link naar Elba's eerste echte James Bond-rol?), lijkt mij prima!

Interessante en goed gemaakte film die je op een ingetogen manier steeds verder meetrekt in de schimmige intriges rond de nog altijd met mysteries omgeven moord op John F. Kennedy. Zorg wel dat je scherp bent, want je krijgt meer dan drie uur lang enorm veel informatie en personen over je uitgestrooid, maar na afloop zal niemand nog steeds denken dat Lee Harvey Oswald de enige moordenaar was. Als hij dat überhaupt al was.

Ook seizoen 2 is weer genieten. Hoewel het plot hier en daar wel wat gammel en kort door de bocht is, kijkt het weer prima weg en blijft het tot het einde spannend. Er mag van mij wel een derde seizoen bij.

Hitchcock experimenteert er in deze film op los met vernieuwende cameratechnieken en 'flitsende' montage, en was duidelijk nog zoekende naar zijn favoriete stijl en genre. Rich and Strange is opvallend vlot voor de jaren '30, maar het magere verhaaltje, dat in zekere zin de complexiteit van het huwelijk op de hak neemt, weet de aandacht niet vast te houden.

Bijzonder intrigerend qua verhaal/boodschap en een sublieme fotografie. Zoals La grande bellezza zie je ze maar zelden, werkelijk geen enkele van de 142 minuten verveelt. Wie op zoek is naar een allegorie voor het leven, hier heb je 'm.