Reacties

Wat ik me vooral van deze film zal herinneren is het ellenlange geouwehoer over de psyche in relatie tot seksualiteit. Dat moet maar net een onderwerp zijn dat je aanspreekt, want anders wordt dit een hele lange en saaie zit. Ik had van een regisseur als Cronenberg eigenlijk nog wel wat controversiële scènes verwacht, maar ook daarvoor hoef je dit niet te kijken. Al met al teleurstellend.

Leuke serie, brengt een hoop jeugdsentiment naar boven. Kan me niet meer goed herinneren wat ik er toen wel en niet van heb gezien, maar gelukkig bieden Prime en Netflix uitkomst en kan je de meeste afleveringen daar terugkijken. De diverse avonturen zijn qua inhoud overigens wel flink platgeslagen ten opzichte van de stripreeks.

Haha, ik ben wel benieuwd naar Liechtensteinse alternatieve cinema! ;)

Aardige serie met korte filmpjes die wat meer diepte geven aan een aantal dieren waarmee kennis werd gemaakt in het succesvolle Zootopia. Maar ja, al met al blijft het natuurlijk een zoethoudertje, want het grote wachten is op de tweede Zootopia-film.

Deze 3D-versie met Asterix en Obelix is visueel gezien een plaatje, qua verhaal kan het er mee door. Echt spannend wordt het nooit, je weet van tevoren toch al hoe het gaat aflopen met de Romeinen. Maar een ruime voldoende is het in ieder geval wel waard.

Kijk dit niet! Na nog geen vijf minuten gekeken te hebben kwam ik erachter dat deze film door praktisch dezelfde club mensen is gemaakt die ook misbaksels als Dinosaur Hotel, Pterodactyl en Kingdom of the Dinosaurs de wereld in slingerden. Sterker nog, dat clubje heeft in de afgelopen drie jaar meer dan 20 'films' in elkaar geflanst, allemaal volgens hetzelfde stramien met hopeloze CGI-dinosaurussen of andere monsters, en dan weet je eigenlijk al genoeg. Er staan er zelfs al weer twintig op de planning voor de komende paar jaar! Hoewel ik normaliter alles afkijk waar ik aan begonnen ben, heb ik dit toch echt afgezet, dit heeft met cinema niks meer te maken. Nogmaals, kijk dit niet! Naar stilstaand water kijken is veel en veel leuker.

Geweldige film die onder een laag van fantastisch ogende animaties en veel leuke visuele en tekstuele grappen (ik moest geregeld aan Duckstad denken) de gebruikelijke Disney-thema's weet te koppelen aan zeer actuele onderwerpen als diversiteit en inclusie, onderdrukking van minderheden en stereotypering. Ook worden diverse films als The Godfather en Police Academy en de hitserie Breaking Bad op een grappige manier geparodieerd. Een aanrader, voor zowel jong als oud!

De 72 gevaarlijkste dieren van Azië... tja... en dan krijg je vervolgens beelden van onder andere kleine panda's, gibbons en orang-oetans te zien. Ja tuurlijk, er zitten ook dieren tussen waar je niet bij in de buurt moet komen, maar het is opvallend dat die vaak pas gevaarlijk worden door menselijk gedrag (lees: vernietigen van habitats en dommigheid). Er komen wel wat aardige weetjes over al deze dieren voorbij, maar het sensatiebeluste toontje van de serie gaat al snel de keel uithangen en soms wordt er domweg onzin verkondigd. Veel beelden zijn ook nog eens van YouTube gejat. Laten we als mens eerst maar eens naar onszelf kijken, voordat we stempels en rankings gaan plakken op al deze 'gevaarlijke' dieren.

Tjonge jonge, waarom is deze docu te zien op Netflix? Dit is werkelijk waar dramatisch op alle fronten. De makers hebben de vakantiekiekjes van hun bevriende Ome Leo als basis genomen, een andere oom bereid gevonden om als irritante voice-over alleen maar onzin uit te kramen, maar het meest treurige is nog wel dat de suggestie gewekt wordt dat deze 'docu' een soort van vervolg is op, of een connectie heeft met het wel geslaagde Earth uit 2007 (ingesproken door Patrick Stewart) door deze rommel gewoon dezelfde naam te geven in hetzelfde lettertype. Wat een armoe...

Een vermakelijk en leuk bedacht verhaal, vol van avontuur en actie. Zal met de nodige verdovende middelen vast nog leuker zijn, zeker wanneer het vissenkopleger, de kleurplaatdecors en de rubberen poppenkastpoppen (die voor monsters moeten doorgaan) in beeld komen. Als ik dit toentertijd in de bios had gezien, had ik er waarschijnlijk een 8 voor gegeven. Nu oogt het wel lekker nostalgisch, maar een voldoende kan ik er niet meer voor geven. Daarvoor is het echt te gedateerd en te knullig.

Dubbele gevoelens bij deze film. Enerzijds blijf je geboeid kijken omdat het niet te bevatten is wat de hoofdpersoon doormaakt (en dat ook in indrukwekkend zwart-wit), anderzijds wordt het al snel een continue herhaling van zetten waarbij het toeval een iets te grote rol speelt. Zijn er dan alleen maar slechte mensen op de wereld? Natuurlijk niet, maar dat is wel wat de film doorlopend duidelijk lijkt te maken, zij het op een nogal oppervlakkige en langdradige manier. Het gelijkaardige Idi i Smotri (Come and See) uit 1985 is in ieder geval een flink stuk beter en heeft ook de diepgang die hier mist.

Ik hou er niet zo van als oorlogsverhalen in een animatievorm worden gegoten, het wordt dan te veel cartoon/kitsch en dat past niet bij dergelijke verhalen. Dat hield me ook lang tegen om deze miniserie te gaan bekijken, maar ik moet zeggen dat als je eenmaal begonnen bent, je alle afleveringen in een zucht afkijkt. Je went redelijk snel aan de behoorlijk realistische en indrukwekkende animaties, maar het is met name het verhaal dat op allerlei vlakken enorm pakkend is en ook niet alleen maar vanuit Amerikaans oogpunt wordt belicht. Aanrader!

Leuke, avontuurlijke oorlogsfilm à la The Guns of Navarone, die zich net als die klassieker ook in Griekenland ten tijde van WOII afspeelt. Hier en daar komt het wel erg gedateerd over, sommige decors zijn zelfs voor die tijd niet om aan te zien. Maar de acteurs hebben er duidelijk zin in, en maken de film zeker geen vervelende zit.

Aardig tot goed gemaakt, en er zitten wel wat scènes in die je bijblijven. Maar aan de andere kant is het allemaal nogal eendimensionaal en erg voorspelbaar. Dit interessante, waargebeurde verhaal had nog een stuk beter verfilmd kunnen worden, bijvoorbeeld door één van de verhaallijnen weg te laten en wat meer de verdieping te zoeken in de andere. Nu is het van alles een beetje, en wordt het nergens écht meeslepend en memorabel.

Russische films worden door Netflix blijkbaar niet geboycot, en dus is Stalingrad daar 'gewoon' te zien. Maar als deze film wel was geboycot, had je er niet veel aan gemist. Je wordt overladen met visuele effecten, maar ook echt OVERLADEN, en daardoor vond ik het een erg moeizame kijkervaring, alsof je naar een videogame zit te kijken. Er is werkelijk geen greintje authenticiteit te bespeuren. De 1993-versie van Stalingrad komt echt veel meer binnen dan deze rare opgepompte CGI-kitsch.

Als ik familie van Arthur Knaap was, had ik echt een stokje gestoken voor het uitbrengen van deze rommel. Want godsamme zeg, wat is dit tenenkrommend slecht! Vrijwel alles is van een beroerd niveau, waarbij het acteerwerk nog wel het meest schrijnend is, de 'acteurs' lezen hun tekst nog net niet van een papiertje op. En dan zal je ook nog eens zien dat Netflix er brood in ziet... nou, geef mijn portie maar aan Fikkie!

Totaal onnodige en dommige film met reuzenanaconda's die op Borneo voorkomen (yeah sure), en daar alles en iedereen opvreten. Toch is dit niet de slechtste film uit dit genre: wat ze hier goed doen is de kijker niet vermoeien met een lange inleiding waarin de hoofdrolspelers geïntroduceerd worden, want wie geeft daar nou om in dit soort films? Binnen vijf minuten zit je al in de jungle van Borneo en kan de slachtpartij beginnen. Maar een voldoende kan ik er echt niet voor geven.

Ik krijg altijd argwaan wanneer de openingstitels van een film begeleid worden door zeer matige tienerrock, zeker bij horrorfilms. En dat gevoel was ook deze keer niet misplaatst, want wat een bagger is dit! De acteurs lijken geworven te zijn in de plaatselijke snackbar, de scriptschrijver had te veel spliffs gerookt, de 'special effects' zijn ingekocht bij de feestwinkel, en het woord 'belichting' kende de crew niet, want het grootste deel van de film is amper te zien. Haal deze puinhoop zo snel mogelijk van Netflix!

Zit verhaaltechnisch wel goed in elkaar, je wordt echt meegenomen op een avontuurlijke trip langs de frontlinie van het Ardennenoffensief, waar de hoofdpersonen nogal wat kleurrijke types tegenkomen. Helaas is het acteerwerk nogal toneelmatig, zelfs houterig, en komen sommige scènes ook gedateerd over. Op zich zou het script wel een remake verdienen, denk dat het met de huidige middelen en techniek een interessante, zelfs spectaculaire, oorlogsfilm kan worden.

Indrukwekkende en goed gemaakte serie, die nog maar eens op een hartverscheurende manier laat zien hoe een oorlog levens op z'n kop zet en dat de daarmee gepaarde trauma's blijvend sporen achterlaten. De insteek om de rol van de Noorse koopvaardijvloot in WOII centraal te stellen is origineel, en geeft je een beter beeld van wat zich toen allemaal in het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan heeft afgespeeld.

Dit pulpwerkje stond in de jaren '80 nog op de beruchte Video nasty-lijst, waar tientallen videocassettefilms op stonden die verboden waren vanwege hun gewelddadige en controversiële karakter. Vandaag de dag kan je 'm echter gewoon op Netflix zien en dan weet je dat de meest omstreden en bloederige scènes er waarschijnlijk wel uitgeknipt zullen zijn. Wat dan nog overblijft is niet veel meer dan een flink gedateerde zombiefilm van de b-garnituur. Voor de hardcore fans van zombies en Video nasty vast wel grappig, de film heeft ook wel een bepaalde cultstatus in dat circuit, maar op mij kwam het allemaal maar erg knullig en amateuristisch over. De zombiefilms van Lucio Fulci uit de jaren daarna zijn echt veel leuker om naar te kijken.

Kijkt op zich makkelijk weg, maar tjonge jonge zeg, de hoofdpersonen acteren alsof ze elke dag belastingaangifte moeten doen. Zo zakelijk, droog, houterig en kil, het is blijkbaar verboden om te glimlachen of een traan te laten (zelfs wanneer je eigen vrouw in coma ligt). Of is dat typisch Scandinavisch (of Fins)? Ze mogen er in seizoen twee in ieder geval wel wat meer pit en emotie in gooien, want op deze manier lijkt het meer op een serie over verzekeringsadviseurs.

En er komt er volgend jaar weer eentje aan...

Best grappige exploitatiefilm, die hier en daar oogt als een videogame. De hoofdpersoon, een sukkeltje zonder enig aanzien, moet door een ongelukkig voorval allerlei 'missies' voltooien voor een gangsterbaas om hem zo het hoofd van de beruchte en gevreesde 'Machine Gun Woman' te brengen. Die Machine Gun Woman zelf (Fernanda Urrejola) doet in haar rol wel wat denken aan Rose McGowan in Planet Terror, maar waar die productie een miljoenenbudget had, moet deze film het duidelijk van vriendendiensten en wat geleende spullen hebben. Ondanks die beperkte middelen weten de makers een vermakelijke amateuristische vibe te creëren. Wel storend is dat je het op Prime moet doen met een irritante Engelse nasynchronisatie in plaats van het Chileens-Spaans gesproken origineel, had dat nou niet anders gekund?

Lekker lomp, goor, gritty en absurdistisch. Het verhaaltje stelt niks voor, maar daar krijg je een enorme berg bloederig spektakel met dik aangezette dialogen voor terug. Niet kijken als je een zwakke maag hebt, en/of niet tegen 'te veel' kan.