Reacties

@latevogel @SJoKoReep, als jullie deze clown een echte creep vonden, moet je het betere Terrifier uit 2017 ook zien, daarin hakt diezelfde clown er opnieuw flink op los.

Het is allemaal niet slecht, maar ook niet erg bijzonder. We zijn getuige van de expeditie van kapitein Ejnar Mikkelsen die met de onervaren Iver Iversen op pad gaat om bewijs te vinden dat Groenland één geheel is en niet uit twee delen bestaat. Dat wordt echter zo droog en zakelijk gebracht, bijna documentaire-achtig, dat het eigenlijk nooit spannend wordt. Het kabbelt daardoor allemaal maar voort en voort en voort richting het einde, dat je al van mijlenver ziet aankomen. Ik vind overlevingsdrama's als The Revenant en Arctic toch echt een stuk beter, maar vooral ook intenser en meeslepender.

Mmm, merkwaardig allegaartje dit. We maken kennis met een bejaarde vrouw die het liefst door alles en iedereen met rust gelaten wil worden, maar wanneer haar buurmeisje wordt ontvoerd, verandert ze in een soort rambo-oma die achter de ontvoerder aan gaat. Die ontvoerder blijkt haar zoon te zijn, dus het wordt ook nog eens een gezellige familieaangelegenheid, maar als in de zijlijn daarvan nog een tropische storm, Special Forces, de CIA en de Iraanse revolutie om de hoek komen kijken, tja, dan heb je als kijker wel even een borrel nodig na ruim 100 minuten... Lou, was na je pensioen gewoon gezellig bij een breiclub gegaan, dan was me deze onzin bespaard gebleven!

Dit gitzwarte misdaaddrama is bepaald geen reclame voor Brazilië en Rio de Janeiro in het bijzonder. En omdat ik ook denk dat de realiteit nog niet eens zo heel ver van deze film af staat, hou je na afloop toch een ongemakkelijk gevoel over aan dit sombere verhaal met enkel verliezers. De verteltrant is echter wel wat rommelig en het camerawerk af en toe chaotisch. Er is eerst een heel uur nodig om in de vorm van een flashback kennis te maken met de hoofdrolspelers (maar wat weet ik daarna nou eigenlijk echt van ze?), waarna we weer verdergaan met de beginscène, of anders gezegd, dan pas begint de film echt. Dat had wel wat geraffineerder gemogen. In m'n herinnering vond ik Tropa de Elite 2 dan ook beter, dat loopt qua verhaallijn veel strakker door en is daardoor beter te volgen. Maar verder is dit eerste deel zeker de moeite waard, de production value is hoog en de actie spat van je beeldscherm af. Een dikke 7.

Zeer prettig te bekijken detectiveserie, echt het Italiaanse equivalent van onze Baantjer. Deze serie is ook gebaseerd op een boekenreeks en bestaat net als Baantjer uit allemaal losse speelfilms die met elkaar worden verbonden door een paar verhaallijnen en natuurlijk de personages zelf, die je daardoor ook bepaalde ontwikkelingen ziet doormaken. Een losse aflevering kijken kan op zich wel, maar besef je in ieder geval dat dan sommige subtiliteiten en onderdelen van het verhaal langs je heen kunnen gaan.
De kracht van Il Commissario Montalbano zit 'm in de dialogen, die zijn vrijwel altijd vlijmscherp en vaak ook humoristisch. Montalbano lost de moorden op zijn eigengereide manier op en gebruikt daarbij sluwe methoden die op het randje zitten of er net overheen gaan. Dat is ook hard nodig als je geregeld met de maffia te maken hebt. Die methoden werken echter niet in zijn vreemde latrelatie met Livia, zij ziet door hem heen, en dat zorgt nogal eens voor een hoop persoonlijke, maar ook vermakelijke struggles. Verder is het opvallend dat je de moorden vrijwel nooit in beeld ziet, er ook nauwelijks actiescènes zijn, maar het toch altijd tot het einde spannend blijft. Tenslotte krijg je ook een mooi beeld van het Italiaanse (bourgondische) leven en zijn de mooie vrouwen ontelbaar. Wat dat betreft is het voor publieke omroepen een ideale serie, en is het ook niet vreemd dat onder andere de BBC met de serie aan de haal ging. Een dikke 8!

Er zitten een paar aardige stukjes in dit portret van Herman Koch, zoals de wat minder gepolijste vragen van studenten aan hem, en de stukken waarin Michiel Romeijn over hem persoonlijk vertelt en over hoe sommige Jiskefet-scènes tot stand kwamen. Verder iets te veel familiegeschiedenis, wat ik in biografische documentaires nooit zo boeiend vind, en dan ga je toch eerder de was ophangen dan dat je verder blijft kijken. Een zesje.

Ik vond deze Asterix-film echt een heel stuk matiger dan opvolgers als 'Asterix en de Helden' en 'Asterix en de Knallende Ketel'. Het simpele verhaaltje boeit weinig en wordt rommelig gebracht, scènes worden veel te lang uitgesmeerd en soms zelfs dubbel afgespeeld, en dan die musicalliedjes... tja, daar heb ik sowieso al niks mee, het haalt alleen maar de vaart eruit. In veel reviews lees ik over 'heel veel leuke grappen', maar ik heb ze niet kunnen ontdekken. Pas tegen het einde krijgt de film eindelijk wat vaart, maar toen was ik al zo'n beetje afgehaakt. Waar die hoge IMDb-score vandaan komt is me echt een raadsel. Een kinderhand is gauw gevuld blijkbaar.

Vermakelijk tussendoortje. Het begin is nog heel aardig, als de omstandigheden worden geschetst waarin de kleine jongen Sam leeft en we kennis maken met zijn zonderlinge overbuurman Joe Smith (Sylvester Stallone), van wie de jongen denkt dat hij een dood gewaande superheld is. Maar als op een gegeven moment duidelijk is wie Joe Smith daadwerkelijk is, belandt je van de ene in de andere knok-/schietpartij, en is het weer allemaal 13-in-een-dozijn-werk met een voorspelbare afloop. Bekijk de trailer overigens NIET van te voren, want die verpest alle spanning (voor zover die er is). Daarom kijk ik zelf al heel lang geen trailers meer voorafgaand aan een film.

Fraai gemaakte, grimmige en vooral zeer duistere Batmanfilm. De invalshoek vond ik verfrissend: meer een soort detective dan een strijd tussen superhelden, en de 'superhelden' zijn in deze film menselijker en kwetsbaarder dan ooit. Tel daar de onheilspellende soundtrack, het doeltreffende acteerwerk en de alsmaar toenemende spanning bij op en de drie uur vliegen voorbij. Het is overigens dat Colin Farrell van tevoren werd aangekondigd als The Penguin, anders had je zijn karakter aan talloze andere acteurs gekoppeld, want wat een transformatie moest die voor zijn rol ondergaan! Complimenten voor de make-upafdeling!

Heel intrigerend, maar ook gitzwart en deprimerend drama over Max, een lul van een vent, die halsoverkop z'n huis verlaat en in Brussel gaat ronddolen. Daar ontmoet hij, en trekt hij een paar dagen op met wat personen die je allemaal als 'stakker' zou kunnen betitelen. Ondertussen pleegt hij continu telefoontjes die nooit opgenomen worden. Waarom hij doet wat hij doet, wordt pas helemaal aan het einde duidelijk, meer ga ik daar niet over zeggen.
Brussels by Night wordt in België terecht als een klassieker beschouwd en zorgde voor een duidelijke trendbreuk met alle films over het boerenleven die daar toen succesvol waren. Er werd aansluiting gezocht bij wat internationaal spraakmakend was (een zekere Taxi Driver-factor zit er zeker in), al blijft het echt Belgisch door de muziek van Raymond van het Groenewoud en de sfeervolle en smoezelige beelden van Brussel. Helaas houdt de film het momentum niet vast, ik denk dat het beter was geweest om de film over één lange nacht uit te smeren in plaats van een paar dagen. Op een bepaald moment verplaatst het decor zich naar het daglicht, en dan neemt de spanning toch behoorlijk af en worden de inmiddels al bekende personages ook minder kleurrijk en interessant. Ook het verhaal blijft dan een beetje in herhaling hangen tot de climax zich aandient. Afgezien daarvan is dit een aanrader, alhoewel niet geschikt voor tere zieltjes.

Lekker tussendoortje. Al snel is wel duidelijk hoe het gaat eindigen, en er worden bergen met clichés over je uitgestrooid, maar ik heb me prima vermaakt met deze goed gemaakte film. Alleen in de bioscoop te zien, dus pak je kans zolang het kan!

Suf dat je op Viaplay alleen maar de Duitse versie kan zien, want dat Duits klinkt echt totaal niet in combinatie met Asterix en Obelix, het is veel te schreeuwerig. Ik miste de stemmen van onder andere Roger Carel en Pierre Tornade in ieder geval enorm. Buiten dat is dit sowieso geen beste film: de editing is matig, het verhaaltje rommelig en weinig boeiend, en dan die niet passende score en liedjes die in de film verwerkt zijn... Is het een halfslachtige poging om er een zekere Disney-factor in te verwerken? Hoe dan ook, als je geen hardcore Asterix & Obelix-fan bent, kan je dit gerust overslaan.

Vermakelijke western, al zijn de personages wel erg karikaturaal en hebben de (vuur)gevechten een hoog slapstick-gehalte. Ik had geregeld het idee naar een knokavontuur met Terence Hill en Bud Spencer te kijken terwijl de film zich toch serieuzer wil voordoen dan dat. Chuck Connors heeft overigens wel de ideale westernkop en is geknipt voor dit soort films.

Leuke western rondom het populaire karakter Sartana. In dit klassieke schatzoekavontuur is hij iedereen weer elke keer een stapje voor, en dat doet hij geregeld op humoristische wijze met een vleugje James Bond en een vleugje Clint Eastwood. Prima tijdverdrijf!

Een docu waar ik een slecht gevoel aan overhoud. Dat ik de passie van kristalzoekers niet begrijp is nog tot daar aan toe, maar waarom elke ontdekte kristaloven ook totaal leeggehaald moet worden, vind ik erg twijfelachtig. De kristalzoekers dragen argumenten aan als 'we doen het voor het nageslacht' en 'als het maar in het museum van Chamonix blijft, dan is het goed', maar dat museum gaat geen vleugels bijbouwen omdat de heren daar elke keer met karrevrachten aan kristal aan komen zetten, en het 'voor het nageslacht doen' is gewoon een kulargument, daarvoor kan je jezelf ook beperken tot het meenemen van een paar stukjes en laat de rest lekker achter in de natuur waar het thuis hoort. Nee, natuurlijk speelt geld een rol, maar laat dat argument nou geen enkele maal genoemd worden... de mooie bergbeelden zorgen ervoor dat ik hier geen dikke onvoldoende voor geef.

Eigenaardige Oostenrijkse tv-crimi, waarin een jonge vrouwelijke rechercheur met haar mannelijke leidinggevende een moord op een journaliste in een klein bergdorpje moet onderzoeken. Ze stuiten op een merkwaardige dorpsgemeenschap waarbinnen zich zoveel onderlinge intriges afspelen, dat het op een bepaald moment wel gaat wringen qua geloofwaardigheid. En dan heb ik het nog niet over het rechercheduo zelf, dat zich, zeker onderling, ook heel vreemd gedraagt (grensoverschrijdend gedrag was duidelijk nog geen ding toen, of de Nederlandse vertaling moet niet kloppen). Spannend wordt het verder eigenlijk nooit echt, de ene na de andere rare dorpsbewoner wordt afgevinkt als 'niet verdacht' totdat de laatste overblijft. Ik ben in ieder geval blij dat ik in een stad woon waar ik me vrij anoniem kan voortbewegen, want in zo'n dorpje als dit wil niemand wonen!

Aardige politiethriller die lekker over the top gaat met een prettige komische ondertoon en waarbij met name één heel aardig uitgevoerde plotwending de film een verfrissende reset geeft. Zelfs James Bond maakt het nog niet zo bont als deze geheim agent!

De classificatie 'mystery' is wel passend, want dit rommeltje is echt een waar mysterie. Er wordt een hele bak aan personages over je uitgestrooid waarvan er werkelijk geen een goed uitgewerkt wordt en van sommige scènes vraag ik me nu nog steeds af waarom ze onderdeel uitmaken van deze film. Dat, gecombineerd met een veel te traag tempo, het alom aanwezige Oost-Europese melodrama (waar ik niks mee heb) en een hoop theatraal acteerwerk, leidt tot het volgende advies: kijk dit niet!

Dan heb je zo'n sterrencast tot je beschikking, en dan maak je er zo'n puinhoop van... Maar goed, dat riep men wel een beetje over zichzelf af door de film door vijf man te laten regisseren en het verhaal aan nog meer schrijvers over te laten. Dat zie je dan ook in alles terug: scènes sluiten totaal niet op elkaar aan, verhaallijnen hebben geen kop en staart of houden soms gewoon abrupt op, de 'humor' schiet heen en weer van absurditeit naar veel te flauwe onderbroekenlol... er zit overall gewoonweg totaal geen ritme of structuur in. En dan waren er ook nog allerlei ruzies op de set, waardoor bijvoorbeeld een aantal scènes met Sellers ontbreekt (zijn 'introductie' en verdwijning zijn curieus te noemen). Al met al kan je beter wat anders met je tijd doen, bijvoorbeeld een normale James Bond-film kijken.

Niks nieuws onder de zon, maar als je alle vorige Purge-films goed of vermakelijk vond, kom je deze ook wel prima door. Je zou verwachten dat het nu wel klaar is met de reeks, maar het zou mij niet verbazen als er minstens nog eentje volgt over een wereldwijde Purge.

Adrien Brody kon zich flink uitleven in en rondom deze film: hij schreef het script, deed de productie, was verantwoordelijk voor de muzikale score en mocht ook nog de hoofdrol spelen. Niet dat dat een topfilm oplevert, maar op zich kijkt deze film wel lekker weg waar het grimmige en duistere winterse decor zeker aan bijdraagt. Liefhebbers van films als The Equalizer, Commando en Rambo worden hier wel blij van, zeker van het tweede deel. Maar Adrien, had alsjeblieft al die scènes waarin Clean reflecteert op z'n eigen bestaan weggelaten. Na één of twee keer weten we als kijker wel hoe het zit met z'n motivatie, maar tot aan het einde aan toe moeten we naar al die onzinnige gedachtenkronkels luisteren. Een krap zeventje.

Het tweede deel van de Hellraiser-saga gaat verder waar deel 1 (een ware klassieker!) ophield. In het eerste deel van de film lijkt het nog wat te worden en wordt het verhaal net als in Hellraiser 1 goed en zorgvuldig opgebouwd, maar vanaf het moment dat de poorten naar de hel open gaan, wordt het een bende. De 'special effects' zijn niet om aan te zien en de samenhang tussen de verschillende scènes lijkt op een gegeven moment helemaal zoek. Als het er maar goor uitziet, zal de regisseur hebben gedacht. Tel daar nog wat curieuze plotwendingen en een nog vreemder einde bij op en je blijft verdwaasd achter. Dit had echt een heel stuk beter gekund.

Eindelijk weer eens een hele aardige Predator-film na alle dwaze omzwervingen die de franchise in de vorige delen maakte. En het succesvolle recept is simpel: ga gewoon weer terug naar de basis en hou het simpel, of anders gezegd, hou het bij één originele Predator (die er overigens veel cooler uitziet dan alle versies hiervoor) en laat die maar lekker los gaan. Verder is de setting in de prachtige wildernis van het Comanche-tijdperk van de 18e eeuw ook heel aardig bedacht en is er hier en daar plek voor een knipoog naar het verleden ('If it bleeds, we can kill it'). Jammer dat deze Predator-editie geen kans in de bios heeft gekregen, want daar had ik 'm best willen zien.

De verteltrant vanuit de eerste persoon gaat al snel irriteren bij deze 'docu', en degradeert deze mooie zeldzame zwarte panter en alle dieren om hem heen tot tekenfilmfiguren. Zonde, want er zitten hier en daar best aardig geschoten beelden tussen.

Weer-zin-wekkend slecht. Dat je dit anno 2021 nog durft te maken... je zou de makers een celstraf moeten opleggen voor deze ellende.