Reacties

Conceptueel niks nieuws onder de zon, sterker nog, het hele verhaal is bij elkaar gejat uit andere horrorfilms. En ik snap totaal niet waarom het groepje verdwaalde vrienden per se zo enorm woke en inclusief moet zijn, ze dienen uiteindelijk vooral als hakvlees, dus heeft dat gedeug hier totaal geen functie. Maar het sfeertje is, vooral in het eerste deel, dreigend en sinister en de wrede vallen en boobytraps in het bos geven je toch continu een ongemakkelijk gevoel. Denk niet dat de Appalachian Trail er populairder op is geworden na deze film 😉

Bijzonder matige serie met een zwalkend verhaal dat nergens heen gaat. Er is iets met een deeltjesversneller, iets met boze geesten, een plaatselijke outcast die die geesten kan zien, een artefact uit het hiernamaals, lichamen die bezeten worden en nog een hele berg aan rare onzin die nergens verklaard wordt. Daarnaast zijn de special effects echt bedroevend en de dialogen slaapverwekkend. Het is gewoon zonde dat je een topacteur als Vincent D'Onofrio hier ziet verpieteren in een rare rol als pastoor. Ik denk dat hij zelf ook niet meer herinnerd wil worden aan deze ellende. Maar het ergste van alles is nog dat dit maar liefst 13 afleveringen moet duren, zoveel ruimte krijgen de meeste topseries niet eens per seizoen. Ik adviseer dan ook: Skippen deze rommel, zonde van je tijd!

Vermakelijke film met veel spektakel. Jurassic Park, Godzilla en Independence Day zijn door elkaar gehusseld en verpakt in een simpel verhaaltje met een boze trol en de gebruikelijke clichés die je bij dit soort films zo kan uittekenen. Hoe dan ook, het keek allemaal prima weg, al is die andere bekende trollenfilm, The Troll Hunter, echt vele malen beter.

Merkwaardige en mysterieuze film over de vreemde gebeurtenissen die op het Poolse schiereiland Hel plaatsvinden nadat een Amerikaanse schrijver er is neergestreken. De regisseur moet wel fan zijn van David Lynch, gezien de vele hallucinante scènes, de schimmige sfeer en de eigenaardige locaties waar alles zich afspeelt (een camping vol stacaravans, een stripclub, een tankstation en een kermis). In het eerste deel lijkt dat allemaal nog wel functioneel te zijn en in het verhaal te passen, maar daarna slaat het compleet door, zit je alleen nog maar naar wazige beelden te kijken en is er van een verhaallijn weinig meer te bespeuren. Voor de fans van gestoorde films is dit een topper, de overgrote meerderheid zal na afloop echter diep zuchten.

Aardige serie bestaande uit korte en middellange griezelverhalen. Er is geld in gestoken, dat is goed terug te zien en er is veel variatie in onderwerpen. De eerste drie afleveringen steken er ver boven uit, vooral omdat de horror in die verhalen simpel en effectief gebracht wordt. De afleveringen daarna hebben een iets te pretentieuze insteek en het duurt in die verhalen vaak nogal lang voordat het interessant of griezelig wordt. Maar al met al smaakt deze serie wel naar meer, hopelijk komt er een tweede seizoen.

Begint wel aardig, maar wordt met de aflevering meer en meer een promo voor Wright en z'n projecten. En laten we wel wezen, dat hij een lodge aan het bouwen is en moeite heeft om binnen het budget te blijven, is echt totaal niet boeiend. We kijken hier toch allemaal naar voor de krokodillen?

In Isolerad wordt een mooi spelletje 'Wie is de psychopaat?' gespeeld. Is het de zogenaamd brave, maar niet erg sympathieke student Frank? Het onschuldige lieve bovenbuurmeisje Lotte? Haar vriendje en stoere biker Micke? Het ex-vriendje Lenny? Of is het toch iemand anders? Er gebeurt van alles, maar als kijker krijg je er door het benauwende decor van een paar gangen in een appartementsgebouw nooit helemaal de vinger op wie wat doet, of wie wie nu werkelijk is. Wat dat betreft knap gedaan.
Wel wordt er hier en daar wel een flink loopje genomen met de geloofwaardigheid, en dat maakt dat dit niet het predicaat 'topfilm' verdient.

De horror begint voor asielzoekers pas echt als ze na alle ellende onderweg eindelijk denken rust te vinden in een nieuw (t)huis(land), dat lijkt His House ons in grote lijnen te willen vertellen. Alles is op sociaal en cultureel gebied anders, niemand lijkt om je te geven en dan moet je ook je demonen en trauma's uit het verleden nog overwinnen. So far so good, en het lukt de regisseur best aardig om die boodschap in het eerste deel over te brengen. Maar daarna wordt het een warboel, een lange onnavolgbare trip waarbij flashbacks, hallucinaties, nachtmerries en scènes over schuldgevoel elkaar afwisselen en ik langzaam maar zeker afhaakte. Het einde komt ook nogal geforceerd en cliché over. Maar goed, de insteek om de thematiek rondom asielzoekers te verweven met horrorelementen is zeker een originele, een voldoende waard, maar ik zal deze film niet nog eens gaan kijken.

Een redelijke familiefilm met wat thriller- en horrorelementen. Veel typetjes zijn karikaturaal aangezet, en in combinatie met flink wat feelgood is dit voor families en tieners prima te bekijken. Fans van serieus enge of bloederige horror kunnen beter verder zoeken, want daarvoor is Das schaurige Haus veel te braaf en zoetsappig.

Stompzinniger dan dit ga je het niet krijgen. Het leek de regisseur wel een goed plan om het woord 'neuken' vaak te laten vallen, maar verder had ie eigenlijk geen idee en geen budget.

Echt doodvermoeiend, dit totaal nikszeggende vervolg zoveel in de Halloween-reeks. Het is een beetje net als met Leatherface in The Texas Chainsaw Massacre; ondertussen is Michael Myers al 348x neergeschoten, neergestoken of in brand gestoken, maar hij staat elke keer weer op alsof er niks aan de hand is, het wordt gewoon echt vervelend om naar te kijken. Zal het dan wel eindigen met Halloween Ends? Ik geloof er niks van.

Aardig vervolg op de serie Trapped. Omdat de serie verder gaat onder de nieuwe naam Entrapped, ga je er een beetje vanuit dat het verhaal weer met een schone lei begint, maar dat is in de eerste aflevering toch niet helemaal zo en dat is wel wat verwarrend als je Trapped niet hebt gezien. Ook is het wat vreemd dat hoofdrolspeler Andri zonder problemen met een moordzaak mag meelopen, terwijl hij rechercheur af is. En zo passeren er nog wel wat vreemde scènes de revue en dragen zelfs de IJslandse natuurbeelden minder bij aan de sfeer dan in Trapped, in plaats daarvan zie je vooral veel motoren en politieauto's constant heen en weer rijden over modderige weggetjes. Maar zoals gezegd, Entrapped is aardig, zeker een voldoende waard, maar Trapped was toch wel een stuk beter.

Beroepsklimmers, het blijft een apart slag volk. Dat blijkt ook wel weer uit het verhaal van Jerzy Kukuczka, de man die na Reinhold Messner alle 14 achtduizenders wist te beklimmen. Jurek, zoals zijn bijnaam luidt, komt er niet heel positief af in deze docu, hij is eigenlijk alleen maar constant met zichzelf en het klimmen bezig. Zijn vrouw moet het maar uitzoeken thuis met het opvoeden van de kinderen (en dat dan ook nog in een tijd waarin veel politieke en sociale veranderingen op komst zijn), en tijdens expedities bekommert hij zich meer dan eens niet erg om zijn expeditiegenoten. Daarentegen is het wel grappig om te zien hoe hij zijn expedities financiert, vaak bedenkt hij daar allerlei alternatieve manieren voor (tot aan smokkel aan toe), want de mogelijkheden die westerse expedities hebben, heeft hij zeker niet. Dat maakt zijn prestaties op het klimvlak natuurlijk bijzonder knap, maar het beeld van een niet erg sociale, egoïstische, bijna narcistische man blijft na afloop toch meer hangen.

@latevogel @SJoKoReep, als jullie deze clown een echte creep vonden, moet je het betere Terrifier uit 2017 ook zien, daarin hakt diezelfde clown er opnieuw flink op los.

Het is allemaal niet slecht, maar ook niet erg bijzonder. We zijn getuige van de expeditie van kapitein Ejnar Mikkelsen die met de onervaren Iver Iversen op pad gaat om bewijs te vinden dat Groenland één geheel is en niet uit twee delen bestaat. Dat wordt echter zo droog en zakelijk gebracht, bijna documentaire-achtig, dat het eigenlijk nooit spannend wordt. Het kabbelt daardoor allemaal maar voort en voort en voort richting het einde, dat je al van mijlenver ziet aankomen. Ik vind overlevingsdrama's als The Revenant en Arctic toch echt een stuk beter, maar vooral ook intenser en meeslepender.

Mmm, merkwaardig allegaartje dit. We maken kennis met een bejaarde vrouw die het liefst door alles en iedereen met rust gelaten wil worden, maar wanneer haar buurmeisje wordt ontvoerd, verandert ze in een soort rambo-oma die achter de ontvoerder aan gaat. Die ontvoerder blijkt haar zoon te zijn, dus het wordt ook nog eens een gezellige familieaangelegenheid, maar als in de zijlijn daarvan nog een tropische storm, Special Forces, de CIA en de Iraanse revolutie om de hoek komen kijken, tja, dan heb je als kijker wel even een borrel nodig na ruim 100 minuten... Lou, was na je pensioen gewoon gezellig bij een breiclub gegaan, dan was me deze onzin bespaard gebleven!

Dit gitzwarte misdaaddrama is bepaald geen reclame voor Brazilië en Rio de Janeiro in het bijzonder. En omdat ik ook denk dat de realiteit nog niet eens zo heel ver van deze film af staat, hou je na afloop toch een ongemakkelijk gevoel over aan dit sombere verhaal met enkel verliezers. De verteltrant is echter wel wat rommelig en het camerawerk af en toe chaotisch. Er is eerst een heel uur nodig om in de vorm van een flashback kennis te maken met de hoofdrolspelers (maar wat weet ik daarna nou eigenlijk echt van ze?), waarna we weer verdergaan met de beginscène, of anders gezegd, dan pas begint de film echt. Dat had wel wat geraffineerder gemogen. In m'n herinnering vond ik Tropa de Elite 2 dan ook beter, dat loopt qua verhaallijn veel strakker door en is daardoor beter te volgen. Maar verder is dit eerste deel zeker de moeite waard, de production value is hoog en de actie spat van je beeldscherm af. Een dikke 7.

Zeer prettig te bekijken detectiveserie, echt het Italiaanse equivalent van onze Baantjer. Deze serie is ook gebaseerd op een boekenreeks en bestaat net als Baantjer uit allemaal losse speelfilms die met elkaar worden verbonden door een paar verhaallijnen en natuurlijk de personages zelf, die je daardoor ook bepaalde ontwikkelingen ziet doormaken. Een losse aflevering kijken kan op zich wel, maar besef je in ieder geval dat dan sommige subtiliteiten en onderdelen van het verhaal langs je heen kunnen gaan.
De kracht van Il Commissario Montalbano zit 'm in de dialogen, die zijn vrijwel altijd vlijmscherp en vaak ook humoristisch. Montalbano lost de moorden op zijn eigengereide manier op en gebruikt daarbij sluwe methoden die op het randje zitten of er net overheen gaan. Dat is ook hard nodig als je geregeld met de maffia te maken hebt. Die methoden werken echter niet in zijn vreemde latrelatie met Livia, zij ziet door hem heen, en dat zorgt nogal eens voor een hoop persoonlijke, maar ook vermakelijke struggles. Verder is het opvallend dat je de moorden vrijwel nooit in beeld ziet, er ook nauwelijks actiescènes zijn, maar het toch altijd tot het einde spannend blijft. Tenslotte krijg je ook een mooi beeld van het Italiaanse (bourgondische) leven en zijn de mooie vrouwen ontelbaar. Wat dat betreft is het voor publieke omroepen een ideale serie, en is het ook niet vreemd dat onder andere de BBC met de serie aan de haal ging. Een dikke 8!

Er zitten een paar aardige stukjes in dit portret van Herman Koch, zoals de wat minder gepolijste vragen van studenten aan hem, en de stukken waarin Michiel Romeijn over hem persoonlijk vertelt en over hoe sommige Jiskefet-scènes tot stand kwamen. Verder iets te veel familiegeschiedenis, wat ik in biografische documentaires nooit zo boeiend vind, en dan ga je toch eerder de was ophangen dan dat je verder blijft kijken. Een zesje.

Ik vond deze Asterix-film echt een heel stuk matiger dan opvolgers als 'Asterix en de Helden' en 'Asterix en de Knallende Ketel'. Het simpele verhaaltje boeit weinig en wordt rommelig gebracht, scènes worden veel te lang uitgesmeerd en soms zelfs dubbel afgespeeld, en dan die musicalliedjes... tja, daar heb ik sowieso al niks mee, het haalt alleen maar de vaart eruit. In veel reviews lees ik over 'heel veel leuke grappen', maar ik heb ze niet kunnen ontdekken. Pas tegen het einde krijgt de film eindelijk wat vaart, maar toen was ik al zo'n beetje afgehaakt. Waar die hoge IMDb-score vandaan komt is me echt een raadsel. Een kinderhand is gauw gevuld blijkbaar.

Vermakelijk tussendoortje. Het begin is nog heel aardig, als de omstandigheden worden geschetst waarin de kleine jongen Sam leeft en we kennis maken met zijn zonderlinge overbuurman Joe Smith (Sylvester Stallone), van wie de jongen denkt dat hij een dood gewaande superheld is. Maar als op een gegeven moment duidelijk is wie Joe Smith daadwerkelijk is, belandt je van de ene in de andere knok-/schietpartij, en is het weer allemaal 13-in-een-dozijn-werk met een voorspelbare afloop. Bekijk de trailer overigens NIET van te voren, want die verpest alle spanning (voor zover die er is). Daarom kijk ik zelf al heel lang geen trailers meer voorafgaand aan een film.

Fraai gemaakte, grimmige en vooral zeer duistere Batmanfilm. De invalshoek vond ik verfrissend: meer een soort detective dan een strijd tussen superhelden, en de 'superhelden' zijn in deze film menselijker en kwetsbaarder dan ooit. Tel daar de onheilspellende soundtrack, het doeltreffende acteerwerk en de alsmaar toenemende spanning bij op en de drie uur vliegen voorbij. Het is overigens dat Colin Farrell van tevoren werd aangekondigd als The Penguin, anders had je zijn karakter aan talloze andere acteurs gekoppeld, want wat een transformatie moest die voor zijn rol ondergaan! Complimenten voor de make-upafdeling!

Heel intrigerend, maar ook gitzwart en deprimerend drama over Max, een lul van een vent, die halsoverkop z'n huis verlaat en in Brussel gaat ronddolen. Daar ontmoet hij, en trekt hij een paar dagen op met wat personen die je allemaal als 'stakker' zou kunnen betitelen. Ondertussen pleegt hij continu telefoontjes die nooit opgenomen worden. Waarom hij doet wat hij doet, wordt pas helemaal aan het einde duidelijk, meer ga ik daar niet over zeggen.
Brussels by Night wordt in België terecht als een klassieker beschouwd en zorgde voor een duidelijke trendbreuk met alle films over het boerenleven die daar toen succesvol waren. Er werd aansluiting gezocht bij wat internationaal spraakmakend was (een zekere Taxi Driver-factor zit er zeker in), al blijft het echt Belgisch door de muziek van Raymond van het Groenewoud en de sfeervolle en smoezelige beelden van Brussel. Helaas houdt de film het momentum niet vast, ik denk dat het beter was geweest om de film over één lange nacht uit te smeren in plaats van een paar dagen. Op een bepaald moment verplaatst het decor zich naar het daglicht, en dan neemt de spanning toch behoorlijk af en worden de inmiddels al bekende personages ook minder kleurrijk en interessant. Ook het verhaal blijft dan een beetje in herhaling hangen tot de climax zich aandient. Afgezien daarvan is dit een aanrader, alhoewel niet geschikt voor tere zieltjes.

Lekker tussendoortje. Al snel is wel duidelijk hoe het gaat eindigen, en er worden bergen met clichés over je uitgestrooid, maar ik heb me prima vermaakt met deze goed gemaakte film. Alleen in de bioscoop te zien, dus pak je kans zolang het kan!

Suf dat je op Viaplay alleen maar de Duitse versie kan zien, want dat Duits klinkt echt totaal niet in combinatie met Asterix en Obelix, het is veel te schreeuwerig. Ik miste de stemmen van onder andere Roger Carel en Pierre Tornade in ieder geval enorm. Buiten dat is dit sowieso geen beste film: de editing is matig, het verhaaltje rommelig en weinig boeiend, en dan die niet passende score en liedjes die in de film verwerkt zijn... Is het een halfslachtige poging om er een zekere Disney-factor in te verwerken? Hoe dan ook, als je geen hardcore Asterix & Obelix-fan bent, kan je dit gerust overslaan.